خیلی ممنون از پاسخ شما
من سعی میکنم برم بیرون برای پیاده روی ولی دو تا مسیر بیشتر نیست یکی پر از ماشینه و اعصاب آدم داغون میشه و یکی دیگه هم میره مرکز شهر و آدم مردم رو میبینه بدتر افسرده میشه ؛ هیچ دوستی چیزی هم ندارم و کلا آدم دوست بازی نیستم یعنی الان که فکرشو میکنم از همون اول دبستان هیچ دوستی نداشتم و هر کی از راه میرسیده سعی میکرده یه جوری ضربه بزنه به من با اینکه من از خانواده ی پولداری نیستم و از ما پولدارتر خیلی ها هستن تو این شهر !!!!
تو اجتماع هم خیلی سخته برم بشینم یه جایی همین جوری حالت مهمونی چون فکر میکنم همه دارن متلک بارم میکنن
الان کاری رو که شروع کردم اینه که هر وقت حوصله ام سر میره میرم پیاده روی :(