بلاتکلیفی جوانان // درد و دل + راهکار

[h.i.c.h]

سلام

من خیلی احساس بلاتکلیفی دارم. (یه پسر 23 ساله که فقط کل عمرش رو درس خونده). نمی دونم قراره با چه پولی زندگی کنم! نمی دونم قراره با چه تخصصی کار کنم! نمی دونم قراره با چه آدمی، زندگی تشکیل بدم! و بدتر از همه نمی دونم با چه انگیزه ای زندگی کنم!
دوستان هم سن و سالی که این درد رو می فهمید، (یا این مراحل رو گذروندید) بیاید یه کم از شرایط خودتون بگید و راهکارهایی که بلدید رو هم بگید تا شاید خودمون یه کمی به داد خودمون برسیم....


ممنونم.

[استاد شیفو]

سلام

من خیلی احساس بلاتکلیفی دارم. (یه پسر 23 ساله که فقط کل عمرش رو درس خونده). نمی دونم قراره با چه پولی زندگی کنم! نمی دونم قراره با چه تخصصی کار کنم! نمی دونم قراره با چه آدمی، زندگی تشکیل بدم! و بدتر از همه نمی دونم با چه انگیزه ای زندگی کنم!
دوستان هم سن و سالی که این درد رو می فهمید، (یا این مراحل رو گذروندید) بیاید یه کم از شرایط خودتون بگید و راهکارهایی که بلدید رو هم بگید تا شاید خودمون یه کمی به داد خودمون برسیم....


ممنونم.

داداش دقیقما من هم اینطوری هستم . کل عمرم رو درس خوندم . فعلا که نه کاری ..

فکر نکن فقط تو این وضعیت رو داری . کل جوون ها این مشکل رو دارند . وضعیت کار به شدت بده . همه چی شده پارتی بازی . به خدا منم امید ندارم .

سعی کن خودتو مشغول کنی . حتی کار ازاد هم پیدا کردی حتما برو ..اینطوری یکم از این نامیدی کم میشه .

[taghi_ramzi]

سلام
درصد خیلی کمی از جامعه صرفاً به خاطر تحصیل/مدرک تحصیلی به جایی میرسن.
سازمانهای دولتی که استخدام خیلی محدود دارن که به هر کسی نمیرسه و جاهای دیگه هم صرفاً مدرک براشون ملاک نیست.

سعی کنید حتماً یه کار فنی/عملی یاد بگیرید
اگه مدرکتون فنیه (کامپیوتر ، برق ، حسابداری و غیره) ، برید دنبال یاد گرفتن عملی و کاربردی متناسب با رشته تون
حتی با حقوق کم ، حتی رایگان! برید شرکتهای خصوصی و یاد بگیرید.
بعضی موسسه ها هم کلاسهای آزاد دارن که فنون روز بازار رو یاد میدن
آگهی های دعوت به همکاری رشته های خودتون رو بررسی کنید ، ببینید چه مهارتهایی تو بازار خریدار دارن.

اگه مدرکتون غیر فنیه کارتون سختتره! چون باید شرایط رشتتون رو بسنجید ، اگه شد برید دنبال مهارت و کار آزاد در زمینه رشتتون
اگه نشد و رشتتون آینده (در بازار آزاد) نداشت ، باید یه کار دیگه که بهش علاقه دارید انتخاب کنید که برید دنبالش
در هر حال بازم بیشتر عرایض بالام براتون صدق میکنه

خوشبختانه سنتون زیاد نیست و فرصت زیادی برای یادگیری و امتحان دارید.
به خودتون بلاتکلیفی و سستی رو تلقین نکنید و حتماً دنبال یه فعالیت برید. اصلاً منتظر استخدام تو سازمانهای دولتی و اینجور چیزهای شانسی نباشید.

همتون موفق باشید دوستام.

[banii]

دردت برام آشناست عزیز ...
واقعا آخرش چی میشه زندگی ما ؟!

[hamid_diablo]

سلام

من 26 سالمه و همین شرایطو فعلا دارم...

بهتره خودتو با مطالعه تو موضوعات مختلف و ورزش کردن و یاد گیری زیبان و یک کار فنی یا غیر فنی مشغول کنی

اینطوری هم از زمان استفاده کردی و هم بعد از مدتی یه چیری به داشه هات اضافه شده...

[banii]

منم میخواستم حرفی بزنم شاید کسی بتونه راهنمایی ای بده ...
من چند وقته مشگل اصلیم اینه که نمیتونم ذهنمو متمرکز کاری کنم ... به شدت بی حوصله و خسته ام از نظر روحی...
روی درس خوندن اصلا نمیتونم تمرکز کنم ...
یا حتی یک فیلم رو حوصله اش رو ندارم که ببینم ... یعنی در این حد تنبل شدم از نظر ذهنی و روانی ...
یا مثلا حوصله ی حرف زدن با افراد رو ندارم... بعضی اوقات هم پیش میاد کسی حرف میزنه باهام یا حتی حرف کنایه داری میزنه و من تنها سکوت میکنم ...
اصلا اون شر و شور جوونی و اون حس و حال زندگی رفته و دیگه نمیاد هیچ جوری...
هیچ چیزی برام لذت بخش نیست ... بیشتر اوقاتم رو با تنهایی سپری میکنم و حوصله ی اینکه کسی باهام باشه رو ندارم ... معمولا کارای روزانه ام هم عقب میفته... خیلی انفعالی و رو به زوال ام ...
چیکار کنم ؟ ...

[taghi_ramzi]

سلام
من دوست ندارم زياد اينطوري منبر برم ،‌ ولي خودم اين دوره رو تو زندگيم داشتم و آرزو ميكنم اي كاش كسي بود كه اون موقع اين حرفا رو بهم ميزد


شايد اين حرف به نظر خيلي كليشه اي بياد ،‌ولي نداشتن انگيزه و سستي ،‌در بيشتر مواقع (نه هميشه) بدليل نداشتن هدفه
وقتي شما هدف نداريد ،‌در واقع اصلاً زنده نيستيد!
منظورم اين نيست كه يه هدف بزرگ مشخص كنيد و براي اون تلاش كنيد.
منظورم اينه كه يه هدف بزرگ مشخص كنيد و در قالب اهداف كوچيك سعي كنيد خودتونو به اون هدف بزرگ نزديك كنيد
من خودم از كسايي بودم كه اصلاً به هدف گذاري اعتقاد نداشتم ،‌ ولي الان مدتيه كه دقيقاً بهم ثابت شده كه اشتباه ميكردم

براي رسيدن به هدفاتون برنامه ريزي هفتگي و فوقش ماهانه انجام بديد
وقتتونو براي برنامه ريزي هاي بلند مدت هدر نديد. وقتي شما براي يه كاري ميخوايد بلند مدت برنامه ريزي كنيد ،‌معنيش اينه كه قادر به انجام اون كار نخواهيد بود.

در اين زمينه يه كتاب هست كه من تازگي مطالعه شو تموم كردم، به بعضي از گفته هاش عمل كردم و نسبتاً‌ خوب هم جواب گرفتم


هنر هدف گذاري و برنامه ريزي - سعيد قاسمي - انتشارات مهديس - 304 صفحه - 7000 تومن


اين كتاب ،‌ تئوري يا ترجمه نيست و تجربيات شخصي يه نفره
من كاملاً با همه ش موافق نيستم و ممكنه اشتباهاتي هم داشته باشه، ولي براي شروع عاليه.

موفق باشيد.

[tajrobenik]

سلام

من خیلی احساس بلاتکلیفی دارم. (یه پسر 23 ساله که فقط کل عمرش رو درس خونده). نمی دونم قراره با چه پولی زندگی کنم! نمی دونم قراره با چه تخصصی کار کنم! نمی دونم قراره با چه آدمی، زندگی تشکیل بدم! و بدتر از همه نمی دونم با چه انگیزه ای زندگی کنم!
دوستان هم سن و سالی که این درد رو می فهمید، (یا این مراحل رو گذروندید) بیاید یه کم از شرایط خودتون بگید و راهکارهایی که بلدید رو هم بگید تا شاید خودمون یه کمی به داد خودمون برسیم....


ممنونم.

اول این مطلب شما رو خوندم!!!
با خودم گفتم که من که بیست و سه رو رد کردم .... وا ویلا!!! دهه شصت هستم چی بگم همین شرایط شما رو دارم.

سلام

من 26 سالمه و همین شرایطو فعلا دارم...

بهتره خودتو با مطالعه تو موضوعات مختلف و ورزش کردن و یاد گیری زیبان و یک کار فنی یا غیر فنی مشغول کنی

اینطوری هم از زمان استفاده کردی و هم بعد از مدتی یه چیری به داشه هات اضافه شده...

بعد که این یکی رو خوندم به خودم امید وار شدم که تنها نیستم!

::::::::::::
جواب:
23 که خوب هست اگه مدرک هم دارین برین یک شرکت خصوصی مناسب با رشتتون. ماهی در حد پونصد و خورده ای بهتون می دن ... کار کنید ...
چند سال کار کنید خوب کار رو یاد بگیرن.
اما بعدش رو نمی دونم...!
شاید اشتباه من این بود که تو شرکت خصوصی ه که بودم یک شرکت خصوصی بهتر بهم پیشنهاد کار داد ( البته به صورت سوم شخص بیان شد) و من نرفتم!!!
الان هم بی کارم ... احتمالا وضعیتی شبیه به وضعیت شما.
می رم یک شرکت خصوصی.
اما بعدش هیچی دیگه فعلا راه کاره دیگه ای جز شرکت خصوصی نیست که بخوا بگم بعدش!

[king_darkness]

منم میخواستم حرفی بزنم شاید کسی بتونه راهنمایی ای بده ...
من چند وقته مشگل اصلیم اینه که نمیتونم ذهنمو متمرکز کاری کنم ... به شدت بی حوصله و خسته ام از نظر روحی...
روی درس خوندن اصلا نمیتونم تمرکز کنم ...
یا حتی یک فیلم رو حوصله اش رو ندارم که ببینم ... یعنی در این حد تنبل شدم از نظر ذهنی و روانی ...
یا مثلا حوصله ی حرف زدن با افراد رو ندارم... بعضی اوقات هم پیش میاد کسی حرف میزنه باهام یا حتی حرف کنایه داری میزنه و من تنها سکوت میکنم ...
اصلا اون شر و شور جوونی و اون حس و حال زندگی رفته و دیگه نمیاد هیچ جوری...
هیچ چیزی برام لذت بخش نیست ... بیشتر اوقاتم رو با تنهایی سپری میکنم و حوصله ی اینکه کسی باهام باشه رو ندارم ... معمولا کارای روزانه ام هم عقب میفته... خیلی انفعالی و رو به زوال ام ...
چیکار کنم ؟ ...

دقیقا چند ماهی میشه منم همین شرایظ دارم!!!!
همش از خودم سوال میکنم که آخرش چی!؟!؟!
هیچ چیزی واسم جذابیت نداره دیگه
یعنی چه اتفاق خاصی بیافته یه لبخندی بیاد رو صورت!!!

[tajrobenik]

دقیقا چند ماهی میشه منم همین شرایظ دارم!!!!
همش از خودم سوال میکنم که آخرش چی!؟!؟!
هیچ چیزی واسم جذابیت نداره دیگه
یعنی چه اتفاق خاصی بیافته یه لبخندی بیاد رو صورت!!!

من به نظرم می رسه یکی از موضوعات مهمی که این طوری می شه این هست که کار نداریم!!!