بازیکنان نوستالژیک فوتبال خارجی

[B.Russell]

فوتبال ورزش عجیبیست.
یکی از دلایلی که پرطرفدارترین ورزش دنیاس، به نظر من این هست که خیلی شبیه زندگی روزمره ما آدماس !!

یک زمانی تلاش بی وقفه میکنی و نتیجه تلاشت رو میبینی و پیروز میشی.
یک زمانی تلاش بی وقفه میکنی و نتیجه ای کاملا عکس میگیری و شکست میخوری.
یک زمانی در اوج امیدواری همه امیدهات پر پر میشه.
و یک زمانی در اوج نا امیدی بارقه های امید دوباره زنده میشه.

در میان این زندگی فوتبالی، یکسری بازیکنان فوتبال برای ما نوستالژی های خاصی رو به همران دارن.

در این تاپیک نوستالژی های خاصی که از بازیکنان خارجی فوتبال دارید رو به اشتراک بذارید.

اینکه اون بازیکنا چرا براتون جذاب بودن و امروز کجان و هرچی که حس میکنید دوست دارید در مورد این بازیکنان بگید رو در این تاپیک به اشتراک بگذارید ...

[B.Russell]

اولین بازیکن نوستالژیک من روبرتو باجو ایتالیایی هست.
بازیکنی که خیلی باهاش تو دوران دبستان خاطره داشتم.
اون زمان بسیاری از دخترهایی که از من بزرگتر بودن هم طرفدار روبرتو باجو بودن و خیلی خوش تیپ تصویرش میکردن.
منم تحت تاثیر اونا فکر میکردم واقعا خوش تیپه، هرچند بود انصافا.

وقتی در اوج شهرت روبرتو باجو تو فینال جام جهانی 94 پنالتی رو بیرون زد و برزیل قهرمان شد واقعا درس بزرگی تو زندگیم بود.

سقوط در اوج اقتدار.

یک بیوگرافی مخترصی از روبرتو باجو:

روبرتو متولد 1967 در شهر وچینزاست. با این حساب هم اکنون (سال 2015)، 48 سالش هست !!
او پیرو مکتب بودایی شد و به همین خاطر به او لقب بودای کوچک هم داده بودند.

در سال 1993 توپ طلای اروپا را کسب کرد.
نام مستعار روبرتو دم اسبی آسمانی هست و هم اکنون رئیس کمیته فنی فدراسیون فوتبال ایتالیا هم هست.
امیدوارم هرجا هستی موفق باشی روبرتو باجو ...

[Sara]

[B.Russell]

دومین بازیکن نوستالژیک من اریک کانتونای فرانسوی هست.
اونم فقط به خاطر اینکه یقه پیراهنش رو میزد بالا !!!

چند بار در فوتبال با توپ پلاستیکی در کوچه خاکی، یقه پیراهنم رو زدم بالا و انرژیم چند برابر شد.
همیشه فکر میکردم بالا زدن یقه در خوب بودن فوتبالم تاثیر داره، بحث توهم خوش تیپی به کنار.

بیوگرافی مختصری از اریک کانتونای فرانسوی:


اریک کانتونا متولد 1966 در پاریس فرانسه هست. با این احتساب الان (سال 2015) 49 سالش هست !!
اریک کانتونا در ۱۸۱بازی ای که برای منچستر انجام داد ۸۰ گل به ثمر رسانده‌است.

در سال 1994 به عنوان بهترین بازیکن فرانسه شناخته شد.

اریک هم اکنون به عنوان بازیگر در سریال و فیلم ایفای نقش میکند.
هیچ وقت یقه لباست یادم نمیره اریک، موفق باشی.

[m_kh111]

يکي از بازيکناي نوستاليژيک من دروازبان افسانه اي منچستر يونايتد پيتر اشمايکل دانمارکي هست. يه بازيکن تمام عيار، دروازباني که استايل خاصِ خودشو داشت. 8 سال براي يونايتد بازي کرد و سه گانه رو با يونايتد بدست آورد البته با يونايتد کارهاي فوق العاده زيادي کرد مثلا اون 22 کلين شيتي که تو فصل 92-93 انجام داد که به يونايتد کمک کرد براي اولين بار و بعد از 26 سال ليگ برترو بدست بياره. به نظر من بهترين دروازبان جهان تو دهه نود بود.
يعني حتي لازم نيست فوتبالي باشيد که از حرکات زيباي پيتر لذت ببريد مي تونيد کليپ هاشو ببينيد شايد عاشق فوتبال هم شديد.
يادم مياد تو بچگی با اين کارتهاي فوتبالي بازي ميکرديم عاشق کارت اشمايکلم بودم چون امتيازش خيلي بالا بود حتي باعث شد تعداد بسيار زيادي از اين عکس هاي آدامس فوتبالي جمع کنم کلکسيوني شده بود براي خودش
اتفاق بدي بود وقتي از يونايتد جدا شد چون تو اوج بود اي کاش به اون زودي نمي رفت.
آپريل سال 2003 از فوتبال خداحافظي کرد.

متولد: 18 نوامبر سال 1963
اشمايکل در بين سال هاي 1991 تا 1999 ، 398 بازي براي منچستر انجام داد .
کاسپر اشمايکل پسر پيتر اشمايکل الان تو باشگاه لسترسيتي بازي ميکنه ولي اصلا بازيش به خوبيه باباش نيست
اشمايکل سال 2006 تو برنامه Strictly Come Dancing (يه مسابقه رقص در بریتانيا) شرکت کرد و هفته هفتم مسابقات حذف شد.
الان تو یکی از شبکه های دانمارک به عنوان مجري و کارشناس کار ميکنه و گاهي اوقات هم براي بي بي سي.
دیگه هیچکی نمیتونه مثل اشمایکل پنالتی یه فوق ستاره مثل دنیس برکمپ رو بگیره تا بعدش ما قهرمان جام حذفی بشیم

[B.Russell]

از بین چند گزینه ای که تو ذهنم بود، عنوان سومین بازیکن نوستالژیک رو میدهم به گابریل باتیستوتای آرژانتینی.

لباس بنفش فیورنتینای ایتالیا و بازی محکم گابریل در اون تیم باعث شده بود در مقطعی که تو فیورنتینا بازی میکرد طرفدار اون تیم باشم با وجودیکه فیورنتینا مقام در خور توجهی هم نمیاورد.

بازیش تو آرژانتین هم همیشه جذاب بود، اما متاسفانه تیم ملیشون در جام جهانی نتیجه های خوبی نگرفت و حق گابریل بود که قهرمانی جهان رو یک بار بالای سرش ببره.

بیوگرافی مختصری از گابریل باتیستوتا:

گابریل باتیستوتا ملقب به باتی گل متولد سال 1969 که با این احتساب هم اکنون (سال 2015) 46 ساله است.

وقتی فیورنتینا در سال 1993 به سری B سقوط کرد، باتیستوتا در همین باشگاه ماند و به آنها کمک کرد تا سال بعد دوباره به سری آ برگردند. هواداران فیورنتینا مجسمه‌ای برنزی به یاد او در سال 1996 ساختند که در حالی حاضر به یک مجسمه ورزشی محبوب در فلورانس تبدیل شده است.

باتیستوتا در سال 2005 کفش‌هایش را آویخت و به استرالیا رفت.

او با وجود گذراندن دوره‌های مربیگری در آرژانتین، اکنون ارتباطی با دنیای فوتبال ندارد و ترجیح می‌دهد گلف بازی کند !!

[B.Russell]

چهارمین بازیکن نوستالژیک من بدون شک کسی نیست جز روبرتو کارلوس برزیلی.


الان که بیشتر فکر کردم دیدم ما با این روبرتو کارلوس چه خاطره ها که نداشتیم.
از اون پشت ساق ورم کرده اش، که همیشه بعد فوتبال ماهیچه پشت ساقمون رو میگرفتیم ببینیم مثل روبرتو عضله ای شده یا نه.

تا اون سرعت خیره کننده اش در فیفا 98 پلی استیشن 1 که ریز ریز میدوید و مثل برق به تو ضربه میزد.
چقدر بعد امتحانات نهایی سوم راهنمایی فیفا 98 با بچه ها شرطی بازی میکردیم و بودن یا نبودن روبرتو کارلوس تو ترکیب هم داستانی بود.

یا بازی های پرسپولیس تو استادیوم آزادی و فریاد هواداران مبنی بر حامد روبرتو کارلوس.
حامد کاویانپور هم جوگیر بود اونموقع ها، ولی حیف میتونست واقعا روبرتو کارلوس ایران بشه.

بیوگرافی مختصری از روبرتو کارلوس:

روبرتو کارلوس دا سیلوا متولد 1973 که با این احتساب (هم اکنون سال 2015) 42 سالش هست.

وی فوتبال را با بازی در پست مهاجم آغاز کرد اما بیشتر از وی در پست دفاع چپ استفاده می‌شد.
کارلوس از سال ۱۹۹۲ به تیم ملی برزیل دعوت شد و کمک شایانی به برزیل در جام‌های جهانی ۱۹۹۸ و ۲۰۰۲ داشت که نتیجه آن یک نایب قهرمانی و یک قهرمانی جهان بوده است.

کارلوس در آگوست ۲۰۱۲ از دنیای فوتبال خداحافظی کرد و هم اکنون سرمربی تیم سیواس اسپور در لیگ ترکیه می‌باشد.