سرقت علمی- ادبی (Plagiarism)

[B.Russell]

سرقت علمی ـ ادبی استفاده از ايده ها و عبارات ديگران، به عنوان ايده و عبارات خويش و در واقع نوعي دستبرد فکری يا ايده دزدی است.

سرقت علمی ـ ادبی می تواند شامل طيف وسيعي از دستبردهای آگاهانه تا کپی کردن اتفاقي مطالب دیگران باشد.

«دستبرد علمی» و اصطلاحاتی مانند دزدی يا سرقت علمی، ادبی يا فكری در فارسی، در برابر واژه Plagiarism به كار می روند.

كاربرد اين واژه در مفهوم «دزدی ادبی» را به «ماركوس والريوس مارتيليوس» شاعر هجو سرای رومی سده نخست ميلادی نسبت داده اند. وي خود را ارباب و صاحب و كلمات را برده خويش می دانست و به كسانی كه اشعار وی را به نام خود عرضه می كردند، لقب plagiarius (به معنای بچه دزد، غارتگر، فريب دهنده) داده بود.


متاسفانه علاقه ایرانی ها به سرقت ادبی علمی در سال های اخیر به شدت افزایش پیدا کرده و بسیاری از افراد یا طرفدارانشان، سخنان و کلام دیگران یا مطالب علمی آنها را به خود نسبت داده و برای خود شهرتی کسب می کنند.


در این تاپیک دوستان می توانند مواردی از سرقت های علمی و ادبی که ایرانی ها انجام داده اند و میدهند چه در فضای مجازی چه فضای واقعی معرفی کنند، تا شاید گامی در جهت کمرنگ کردن چنین اقداماتی باشد.

[Atghia]

متاسفانه اثبات اینکه در اصل اون ایده یا سخن یا اثر هنری به چه کسی تعلق داره دشوار هست
مگر اینکه از ابتدا جای معتبر و قابل استنادی ثبت بشه!

[B.Russell]

علی شریعتی:

وقتي كه بچه بودم هر شب دعا ميكردم كه خدا يك دوچرخه به من بدهد. بعد فهميدم كه اينطوري فايده ندارد. پس يك دوچرخه دزديدم و دعا كردم كه خدا مرا ببخشد.
.
.
.

اگر هم اکنون جمله بالا را در اینترنت جستجو کنید بالای صدها سایت و مقاله و... خواهید یافت که این جمله را به علی شریعتی منسوب کرده اند !!
اما حقیقت چیست؟

آیا واقعا این جمله در هیچ کدام از کتاب های علی شریعتی آمده است یا یک سرقت ادبی ایرانی ها و طرفداران شریعتی است؟

The Guardian - The best God joke ever - and it's mine! (September 1980


When I was a little boy, I used to pray every night for a new bicycle. Then I realised, the Lord, in his wisdom, doesn't work that way. So I just stole one and asked Him to forgive me

ملاحظه کردید که اصل این جمله در سال 1980 توسط Emo Philips گفته شده اما امروز در جامعه ایرانی به نام علی شریعتی تمام شده است و علت گسترش چنین سرقت های ادبی در جامعه ایرانی را میتوانیم به تعصب، ترس از دنبال حقیقت رفتن به دلیل وحشت از دست دادن گذشته و... بدانیم.


پینوشت:

این نوشته برای اولین بار در این انجمن نوشته شد و از هیچ جا کپی نشده است.

[A.M.D.D.E.V.I.L]

مگر بجز سرقت یا الهام گرفتن یا ترکیب کردن ایده های قدیمی ، راه دیگری برای "ایجاد" یا نوآوری هست؟
هر چه که به نظر جدید میرسه از چیز های قبلی تشکیل یافته دیگه !
مثلا اگه یک خالق ادبی با مهارت و استادانه بتونه مخفی کنه که از کجاها برداشته ، بهش میگیم از فلانی "الهام" گرفته
مثل حضور الائمی از اپرای "رومئو و ژولیت" اثر هکتور برلیوز در اثر معروف ریچارد واگنر "تریستان و ایزولد"
اما نه اگه خیلی معلوم باشه ، میگیم ای دزد !
درصورتیکه در حالت سوم کلا عمدا استفاده میشه از گفته های قبلی ها ، که تو ادبیات تلمیح میگفتیم بهش .
مثلا george crumb در اثرش با نام Dream Images به طور استادانه ای از op66 اثر فردریک شوپن آشکارا استفاده کرده برای رسوندن پیغامش .
الان تو این قضیه ی شریعتی که گفتین ، به نظر من زیاد مهم نیست چون
1-شریعتی دیگه از اون استقبال سابق برخوردار نیست .
2-اینترنت کار خودشو میکنه .

[B.Russell]

مگر بجز سرقت یا الهام گرفتن یا ترکیب کردن ایده های قدیمی ، راه دیگری برای "ایجاد" یا نوآوری هست؟
هر چه که به نظر جدید میرسه از چیز های قبلی تشکیل یافته دیگه !
مثلا اگه یک خالق ادبی با مهارت و استادانه بتونه مخفی کنه که از کجاها برداشته ، بهش میگیم از فلانی "الهام" گرفته
مثل حضور الائمی از اپرای "رومئو و ژولیت" اثر هکتور برلیوز در اثر معروف ریچارد واگنر "تریستان و ایزولد"
اما نه اگه خیلی معلوم باشه ، میگیم ای دزد !
درصورتیکه در حالت سوم کلا عمدا استفاده میشه از گفته های قبلی ها ، که تو ادبیات تلمیح میگفتیم بهش .
مثلا george crumb در اثرش با نام Dream Images به طور استادانه ای از op66 اثر فردریک شوپن آشکارا استفاده کرده برای رسوندن پیغامش .
الان تو این قضیه ی شریعتی که گفتین ، به نظر من زیاد مهم نیست چون
1-شریعتی دیگه از اون استقبال سابق برخوردار نیست .
2-اینترنت کار خودشو میکنه .

یک سرقت داریم و یک استفاده با اجازه و با ذکر منبع.

سرقت ادبی-علمی یعنی شما دستاوردهای دیگران رو بدون تغییر به نام خودتون ثبت کنین و از اون به عنوان ابزاری برای پیشرفت استفاده کنید.
الهام گرفتن و بعدش بسط دادن شامل این قضیه نمیشه و همانطور که فرمودین یکی از راه های اصلی پیشرفت هست.

اگر کم کم به فضای مقاله نویسی علمی دانشگاهی روی بیارین، با ثبت مقاله تون در ژورنال ها، اونها یکسری نرم افزار دارن که جملات شما رو سرچ میکنه تا کپی برداری از کلام دیگران نباشه، اما الهام گرفتن با ذکر منبع هیچ ایرادی نداره و روشی متداول در تولید علم و ادب هست.


اما در مورد آقای علی شریعتی، به نظر من خیلی مهم هست.
شریعتی هنوز به عنوان سوپاپ اطمینان داره عمل میکنه مخصوصا در میان قشر تحصیلکرده که نمیتونن یکسری تفکرات عصر حجری رو هضم کنن، به کمک شریعتی این امر براشون میسر میشه و با سرقت ادبی جملات بزرگترین فیلسوفان و اندیشمندان و... کلامشون رو اپدیت میکنن.
بحث فراتر از اینترنت هست و در مطبوعات و رسانه ها و... هم ادامه داره.

[danielo]

علی شریعتی:

وقتي كه بچه بودم هر شب دعا ميكردم كه خدا يك دوچرخه به من بدهد. بعد فهميدم كه اينطوري فايده ندارد. پس يك دوچرخه دزديدم و دعا كردم كه خدا مرا ببخشد.
.
.
.

اگر هم اکنون جمله بالا را در اینترنت جستجو کنید بالای صدها سایت و مقاله و... خواهید یافت که این جمله را به علی شریعتی منسوب کرده اند !!
اما حقیقت چیست؟

آیا واقعا این جمله در هیچ کدام از کتاب های علی شریعتی آمده است یا یک سرقت ادبی ایرانی ها و طرفداران شریعتی است؟

The Guardian - The best God joke ever - and it's mine! (September 1980


When I was a little boy, I used to pray every night for a new bicycle. Then I realised, the Lord, in his wisdom, doesn't work that way. So I just stole one and asked Him to forgive me

ملاحظه کردید که اصل این جمله در سال 1980 توسط Emmo Philips گفته شده اما امروز در جامعه ایرانی به نام علی شریعتی تمام شده است و علت گسترش چنین سرقت های ادبی در جامعه ایرانی را میتوانیم به تعصب، ترس از دنبال حقیقت رفتن به دلیل وحشت از دست دادن گذشته و... بدانیم.


پینوشت:

این نوشته برای اولین بار در این انجمن نوشته شد و از هیچ جا کپی نشده است.

یک سوال
الان یکی از همین پست شما خوشش بیاد و بخواد شرش کنه. و در شبکه های اجتماعی و یا فروم های دیگه قرارش بده.
به نظر شما سرقت ادبی هست ؟

[B.Russell]

یک سوال
الان یکی از همین پست شما خوشش بیاد و بخواد شرش کنه. و در شبکه های اجتماعی و یا فروم های دیگه قرارش بده.
به نظر شما سرقت ادبی هست ؟

کپی کردن کامل یک مطلب بدون ذکر منبع، سرقت ادبی محسوب میشه.
جالبه بدونید شما در چاپ مقالات علمی-ادبی حتی اگر منبع یک مطلبی رو ذکر کنید، حق اینکه عینا از همان جملات نویسنده استفاده کنید رو ندارید.
صرفا باید برداشت خودتون رو از مقاله ای که خوندین با ذکر منبع ایده به کار ببرید.


اما در مورد وبسایت های ایرانی و مطالبی اینچنینی، نمیشه انتظار چنین اقداماتی رو داشت.
چون اینجا بیشتر فضای عمومیه و اکثر افراد هم هویت های حقیقی ندارند، به نظر من بهتره میزان کپی کردن از یک حدی بیشتر نشه و همین که فرد متوجه باشه چیو و در کجا داره کپی میکنه و در صورت لزوم جوابی به مخاطبینش بده کافیه.

[sise]

آقا یه مورد مد شده که من واقعا هنوز نفهمیدم عمدیه یا جدی!! و اون اینکه سخن یکی دیگه را به اسم یکی دیگه ذکر میکنن!
حالا شما شریعتی را گفتین و میتونه دلایل سیاسی مذهبی داشته باشه اما عینا میبینم که مثلا یه جمله ای را میبندن به مرحوم حسین پناهی!!

البته من کار به اون جکها که میسازن ندارم.
فکر کنم دلیل این کار اینه که بتونن اون جمله را با دکر یک فرد معروف اثر بخش تر جلوه بدن.

یکیش هم همین جمله های است که به کورش نسبت میدن!!

[B.Russell]

نگاهی به سرقت علمی-ادبی وزیر سابق علوم !!


شاید این موضوع که دانشجوهای کشوری اهل کپی کردن مقالات و سرقت علمی و... باشند، به دلیل شرایط حاکم بر اون جامعه قابل درک (نه قابل تایید) باشه، اما امان از روزی که وزیر علومش هم از این کارها بکند !!!


به گزارش Nature یکی از معتبرترین ژورنال های علمی جهان، کامران دانشجو از دانشگاه علم و صنعت ایران در سال 2009 مقاله ای را به چاپ رسانده و به نام خود منتشر کرده است که این مقاله در سال 2002 توسط دانشمندان کره ای در ژورنالی دیگر ثبت شده بود !!
وی در مقاله کپی برداری شده عنوان را تغییر داده و تغییر اندکی در متن مقاله داده است.


برای دیدن نحوه کپی شدن مقالات و اصل مقالات به لینک اصلی رجوع کنید:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[مهـندس مسعود]

نگاهی به سرقت علمی-ادبی وزیر سابق علوم !!


شاید این موضوع که دانشجوهای کشوری اهل کپی کردن مقالات و سرقت علمی و... باشند، به دلیل شرایط حاکم بر اون جامعه قابل درک (نه قابل تایید) باشه، اما امان از روزی که وزیر علومش هم از این کارها بکند !!!


به گزارش Nature یکی از معتبرترین ژورنال های علمی جهان، کامران دانشجو از دانشگاه علم و صنعت ایران در سال 2009 مقاله ای را به چاپ رسانده و به نام خود منتشر کرده است که این مقاله در سال 2002 توسط دانشمندان کره ای در ژورنالی دیگر ثبت شده بود !!
وی در مقاله کپی برداری شده عنوان را تغییر داده و تغییر اندکی در متن مقاله داده است.


برای دیدن نحوه کپی شدن مقالات و اصل مقالات به لینک اصلی رجوع کنید:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

مجيد شهروی، دکتری مهندسی مکانيک و نویسنده همکار مقاله مورد بحث کامران دانشجو، به مطلب نیچر مبنی بر سرقت علمی انجام شده در این مقاله پاسخ داده است.

در ایمیل ارسالی شهروی به تابناک آمده است:

با توجه به خبر اعلام شده اينجانب مجيد شهروی بايد به عرض برسانم که تفاوتهای بسيار زيادی از نظر علمی بين مقاله اينجانب و مقاله شخص کره ای وجود دارد که در زير مطرح ميگردد و ضمنا مطالبی را به عنوان روشن شدن اين بحث بيان ميدارم:

اولا اينجانب نميدانم وبلاگ نيچر چگونه وبلاگی است و آيا صلاحيت علمی دارد يا خير.

ثانيا اين مقاله که نتيجه بخشی از تحقيقات پروژه دکتری اينجانب است توسط اساتيد و هيئت داوران مجله علمی Engineering with Computers که از مجله های ISI و دارای قابليت علمی بالايی در جهان است به مدت يک سال مورد بررسی و اصلاح قرار گرفته و نهايتا با تاييد هيئت داوران اين ژورنال چاپ شده است. بنده فکر ميکنم در حالی که هيئت داوران قاعدتاً صاحب نظران در راستای مقاله اينجانب بوده اند و اينکه ايشان نيز مقاله شخص کره ای و مقالات ديگر در اين زمينه را ميشناسند، و با توجه به اينکه يک مقاله قبل از چاپ توسط حداقل چهار نفر از آنها مطالعه و بررسی و تاييد ميگردد، لذا ديگر مطرح شدن اين موضوع که يک مقاله چاپ شده در ژورنالی بين المللی اعتبار علمی ندارد حرفی گزاف است.

ثالثا نام مقاله کره ای نيز در مراجع مقاله اينجانب آورده شده است که نشان دهنده بيهوده بودن گفته های اين وبلاگ و صداقت اينجانب در استفاده از منابع تحقيقاتی است.

در نهايت برای روشن تر شدن افکار مردم فهيم ايران به تفاوتهای فاحش مطالب علمی مقاله اينجانب در مقايسه با مقاله شخص کره ای ميپردازم، شايد وبلاگ نويسان وبلاگ نيچر نيز اين تفاوتهای علمی را مطالعه نموده و با متخصصين بررسی کنند تا کمی از علم مکانيک سر در بياورند:

اولا در مقاله کره ای پديده کمانه کردن تنها با روش لاگرانژ مورد شبيه سازی قرار گرفته و با نتايج مدلهای تحليلی مقايسه گشته و شخص کره ای نتيجه گرفته است که روش شبيه سازی لاگرانژ نسبت به روشهای تحليلی نتيجه نزديکتری به تست ارائه ميدهد. در حالی که در مقاله اينجانب دو روش شبيه سازی مورد بررسی و تحليل قرار گرفته است. يکی روش لاگرانژ و ديگری روش هيدروديناميک مولکولی(smooth particle hydrodynamics) يا SPH و نهايتا نتيجه گيری شده است که روش هيدروديناميک مولکولی يا SPH نتايج بهتری در محاسبه زاويه بحرانی کمانه کردن در گلوله های ساخته شده از مواد ترد ارائه ميدهد. لذا دو مقاله کاملا نتيجه گيری های متفاوت و روند محاسبات متفاوت دارند.

مطلب ديگر اينکه در مقاله کره ای از نرم افزار Dytran به منظور تحليل استفاده شده است، حال آنکه اينجانب در مقاله خود از نرم افزار Lsdyna استفاده کرده ام.

مطلب ديگر اينکه کافيست به نتايج و نمودارهايی که در مقاله اينجانب حاصل از روش SPH آورده شده است در مقايسه با مقاله کره ای که حتی يک کلمه هم از روش SPH صحبتی در آن نشده است، بياندازيد.

تنها شباهت مقاله اينجانب با شخص کره ای در اينست که با توجه به اينکه دستگاه تست Gasgun برای انجام تستهای نفوذ در سرعتهای برخورد بالا در ايران وجود نداشته است لذا محققين از نتايج تستهای ديگر دانشمندان و با ذکر مرجع آنها به منظور صحه گذاری(Validation) نتايج تحليلی يا شبيه سازی خود استفاده مينمايند. هرچند وجود فايلهای اجرايی و شبيه سازی های اين مقاله نيز بر عدم صحت گفتارهای گزاف اين سايت ميافزايد.

از جمله ديگر نتايجی که فقط در مقاله اينجانب صورت گرفته است، محاسبه و بررسی طول باقی مانده گلوله و شکل نهايی هدف است که در مقاله کره ای اثری از اين پارامترها نميباشد.

در نهايت نيز اظهار تعجب ميکنم که سايت نيچر ، ژورنال Engineering with Computers و تخصص تمامی هيئت ژوری و دانشمندان مشغول در آن را که از ژورنالهای معروف انتشارات قديمی Springer ميباشد است را زير سوال ميبرد؟

شاید برخی سایتها که از نيچر نقل قول نموده اند به اشتباه تصور می کنند، که از این به بعد و برای رفع شبه ، باید کلیه مقالات علمی ابتدا برای ً نیچر ً ارسال شود و بعد از تائید ، آن را برای ژورنالهای علمی بین المللی ارسال نمائیم که دیگر سئوالی برای این سایتها پیش نیاید که البته این بسیار غیر علمی به نظر می رسد.

با عنایت به موارد مذکور و اشارات دیگری که این وبلاگ داشته است، به نظر می رسد که مطالب ارائه شده در وبلاگ نيچر شاید با اغراض سیاسی نوشته شده باشد که با روشهای دیگر به نتیجه نرسیده است چراکه تنها چیزی که مدنظر وبلاگ نویسان مذکور نبود، پیشرفت علم و اصالت علمی مقاله اینجانب می باشد.