تفسیر های شما از سخنان بزرگان

[Demon King]

سلام خدمت دوستان عزیز.

طبق مشورتی که با تیم مدیریت داشتم, تصمیم گرفتم تاپیکی با این عنوان ایجاد کنم. عنوان تاپیک کاملا گویای محتوای اون هست, اما یه توضیح مختصری میدم:

شما جمله ای از یکی از بزرگان مثلا شکسپیر میخونید, بعد براتون زیباست, اون جمله رو در اینجا قرار میدید و یه تفسیر چند سطری از خودتون درباره ی اون جمله ارائه میدید.

و این نکته حتما رعایت بشه که تفسیر سخن باید حتما از خودتون باشه.

قبلا تاپیک هایی با عناوینی مشابه این ساخته شده بود مثل تاپیک " تراوشات فلسفی ذهن شما" که در اون جملات فلسفی خودتون رو قرار میدادید. اما در اینجا قرار نیست جمله ی فلسفی از خودتون بگید بلکه قراره جملات بزرگان رو تفسیر کنید.

چند توصیه میکنم رعایت بشه تا تاپیک نظم بهتری بگیره:

1 - سعی کنید تاپیک مباحثه ای نباشه.

2 - تفسیر ها نه خیلی کوتاه باشه نه خیلی بلند; برای حفظ نظم تاپیک من تفسیر های 4 الی 10 سطر رو پیشنهاد میکنم.

3 - در تفسیر یک جمله سعی کنید, مفهوم جمله رو بازتر کنید و نوشتن تنها منظور و معنی اون کافی نیست بلکه منظور و مفهوم جمله رو گسترش بدید و اگه تونستید مثال هایی هم بزنید بد نیست.

4 - تفسیر یه فرد ممکنه باب میل شما نباشه یا درست نباشه. پس خواهشا انتقادی و نقل قولی صورت نگیره.
البته این مانع نیست که شما تفسیر خودتون رو از یک جمله که پیش از این مطرح شده، قرار بدهید.

5 - در تفسیر یه جمله فلسفی میتونید برای مفهوم بیشتر یه جمله فلسفی دیگه هم مشابه اون مثال بزنید. مثلا:
( من جمله ای از نیچه رو میخوام تفسیر کنم, برای مفهوم و زیبایی بیشتر جمله ای از مارک فیشر هم که مشابه جمله ی نیچه باشه قرار میدم. )

6 - لطفا هر سخنی رو به بزرگان نسبت ندید. در نقل سخنان الزامی به منبع نیست ولی اگه درخواست منبع بشه، موظفید منبع معتبری قرار بدید وگرنه پستتون نامعتبر تلقی میشه.

امیدوارم با رعایت 6 توصیه بالا تاپیک مفیدی رو داشته باشیم.



ممنون.

Demon King

[B.Russell]

ترجیح میدم در ابتدای این تاپیک سخنی از مردی بیارم که به ظاهر کوچک بود، اما قلبی بزرگ داشت !!
(نه خارجی بود، نه فیلسوف، نه خیلی مشهور و نه برنده جایزه ای خاص)

یک جورایی هم این چند خط برام در زندگیم بیش از حد ملموس بوده. (بدون هیچ تفسیری)


حسین پناهی:


من زندگی را دوست دارم ولی از زندگیه دوباره می ترسم


دین را دوست دارم ولی از کشیش ها می ترسم


قانون را دوست دارم ولی از پاسبان ها می ترسم


عشق را دوست دارم ولی از زن ها می ترسم


کودکان را دوست دارم ولی از آئینه می ترسم


سلام را دوست دارم ولی از زبانم می ترسم


من می ترسم پس هستم،این چنین می گذرد روز و روزگار من


من روز را دوست دارم ولی از روزگار می ترسم ...

[Demon King]

گناهکاران همیشه در دادگاه وجدان خویش مبرا هستند!

( ژورنال )

---

همیشه برای بار های اول که کار های غیر اخلاقی و به نوعی گناه مرتکب میشویم, چنان غمباد میگیریم و از گناه پشیمان هستیم که از آن عمل حالمان به هم میخورد و این ویژگی احساس ندامت بعد از گناه مختص پاکدامن هاست چرا که گناه برای ایشان امری غیر قابل هضم است و با انجام آن, گناه اصطلاحا در گلویش گیر کرده و نمیتواند آنرا هضم کند. اما به مرور زمان پس از انجام دادن 2باره و 3 باره این کار کمی هضم آن برایش آسان تر است و گناه خود را در مقابل وجدان خویش توجیه کرده و با خود فریبی
کار خود را مبرا از هرگونه خطا میداند. انسان های گناهکار همواره خود را پاک میدانند چه در مقابل وجدان چه در مقابل دیگران و به نوعی گناهی انجام نداده اند که بخواهند احساس ندامت و پشیمانی کنند.

یه مثال میزنم بهتر متوجه منظور شید:

بیماری دیابت دو نوعه: در یه نوع سلول های بدن حساسیت خود رو نسبت به انسولین از دست میدهند و در نوع دوم بدن تنها با کمبود انسولین مواجه است و قاعدتا
نوع اول بسیار خطرناک تره. یعنی انسانی که حساسیت خویش را در برابر گناه از دست دهد امیدچندانی به نجاتش نیست.

تفسیر پایانی من از این جمله:

اگر در مقابل گناهت پشیمان نشدی, فاتحه ات را هم اکنون بخوان چرا که این یعنی پایان تو . . /




( Demon King )

[havzhini]

نمیدونم اجازه تفسیر و یا بهتر بگم نقد جملاتی از دیگران به این صورت که ایراد و اشکال جملات بزرگان گرفته بشه وجود داره یا نه ولی خب اگر خلاف قوانین و مسیر تاپیک بود پست پاک بشه

جمله ای که به نظرم اومد جای تفسیر و نقد درش وجود داشت

در دنیا برای تو به اندازه ای که سیر شوی نهاده شده است ، پس اگر با آن سیر نشدی بدان با تمام دنیا هم سیر نخواهی شد.

از نگاه من به این جمله این برداشت میشه افرادی که دارن در خیلی از نقاط جهان از گرسنگی و سوتغذیه رنج میبرن و هزاران نفر ازشون میمیرن اینها در اصل مشکل از سیری ناپذیری خودشون هست نه کمبود
چون بر اساس این جمله کسی در جایی برای تمام این افراد به اندازه سیرشون نهاده و اصولا نباید کسی گرسنه وجود داشته باشه پس چرا این همه گرسنه وجود داره ...

حالا تمثیلی بودنش در مواردی بجز تعذیه و غذا هم با همین مثال میشه بهش پرداخت و در اصل بحث فرقی نداره

[stealer]

نمیدونم اجازه تفسیر و یا بهتر بگم نقد جملاتی از دیگران به این صورت که ایراد و اشکال جملات بزرگان گرفته بشه وجود داره یا نه ولی خب اگر خلاف قوانین و مسیر تاپیک بود پست پاک بشه

جمله ای که به نظرم اومد جای تفسیر و نقد درش وجود داشت

از نگاه من به این جمله این برداشت میشه افرادی که دارن در خیلی از نقاط جهان از گرسنگی و سوتغذیه رنج میبرن و هزاران نفر ازشون میمیرن اینها در اصل مشکل از سیری ناپذیری خودشون هست نه کمبود
چون بر اساس این جمله کسی در جایی برای تمام این افراد به اندازه سیرشون نهاده و اصولا نباید کسی گرسنه وجود داشته باشه پس چرا این همه گرسنه وجود داره ...

حالا تمثیلی بودنش در مواردی بجز تعذیه و غذا هم با همین مثال میشه بهش پرداخت و در اصل بحث فرقی نداره

این مورد هم به خاطر زیاده خواهی های یک فرد دیگه هست که حق این طرف رو خورده!!!
اگه هر کسی به حق خودش قانع بود دنیا دیگه شاهد این موارد نبود

[havzhini]

این مورد هم به خاطر زیاده خواهی های یک فرد دیگه هست که حق این طرف رو خورده!!!
اگه هر کسی به حق خودش قانع بود دنیا دیگه شاهد این موارد نبود

پس دقیقا شما هم غلط بودن این جمله رو از لحاط فلسفی تایید میکتید!!!

این یعنی چیزی برای کسی معین نشده بلکه یک مجموعه هست که هر کس هرچقدر تونستن میتونه ازش میخوره و کسی نتونه و ضعیف باشه چیزی برای خوردن نخواهد داشت

[Mohammad Hosseyn]

این جمله منتسب به مارکس هست ، ولی خب اطمینان کامل نیست که خودش گفته یا کس دیگه ای ... ولی خب منافاتی با اندیشه های مارکس نداره و جمله ی خیلی عمیق و پرمعنایی هم هست ...

هیچ کس مخالف آزادی نیست ، حداکثر مخالف آزادی دیگران است

  محتوای مخفی: تفسیر من 

مهمترین اشاره ای که این جمله داره این هست که تمایل به آزادی یک اصل بدیهی برای هر انسانی هست ، و بهمین خاطر شاید بشه نتیجه گرفت که یک حق طبیعی برای هر انسانی هم هست.

حتی دیکتاتور ترین افراد هم نمیتونن ادعایی در جهت مخالفت با آزادی داشته باشن ، چون دیکتاتوری خودشون با آزادی که براشون فراهم شده در انجام هر عملی که دلشون بخواد ، بوجود اومده و بقا پیدا میکنه ....

[Mehran]

الاسلام فی الغرب و المسلمون فی الشرق

الدین اسد آبادی سید جمال الدین اسد آبادی

هیچ حرفی نمیشه زد، این مرد بزرگ، صــد ســال پیش
حرفی زده که تازه الان داریم معینش رو متوجه میشیم.

با تشکر مهران...

[N I G H T P E A C E]

عشق انسان را کور و کر می کند

مثه کفه های ترازو! هر چی علاقه ما به چیزی بیشتر بشه، به همون اندازه عقل ما کم سو تر میشه. علاقه شدید نه تنها باعث میشه خود فرد تفکر انتقادیش رو از دست بده (کور شدن) بلکه باعث میشه حرف دیگران رو هم قبول نکنه (کر شدن)! و این یعنی از بین رفتن تمام امیدها بجز خوردن سنگ معروف به سر عاشق (خوردن سر به سنگ افاقه نمیکنه!)
این معشوق میتونه هر چیزی باشه، یک فرد، یک وسیله، یک عقیده و ...، تقریبا همه ما چنین زنجیرهای بر دست و پای عقلمون بستیم (یا بستن)و شوربختانه خیال می کنیم (مطمئن هستیم) آزاداندیش تر از ما هم وجود نداره!

هر چه بگندد نمکش میزنند ----------------- وای به روزی که بگندد نمک

[paiinful]

انسان برای دمی زودگذر وجود دارد. درست نیست پشت میز بنشیند و درباره ی ماهیت روح جهانی فلسفه بافی کند


گاهی اوقات درگیر موضوعی میشیم , رو به روی خودمون دو راهی میبینیم که برای انتخاب راه "نیاز" به تفکر داریم
دقیقه ها و ساعت ها با تردیدی در انتخاب راه میگذره و در آخر چیزی که باقی میمونه سردرگمیی فراتر از لحظه ی رسیدن بر سر دو راهیه!
به نظرم گاهی فکر کردن لازم نیست
باید انتخاب کرد.
شاید در وهله ی اول این جمله ی سورن کیرکه گور خطاب به هیوم باشه ولی در بطن سخن , زندگی خیلی از ماها رو شامل میشه
متاسفانه نسل امروز به طرز شدیدی گرفتار تفکر بیش از حد شده!
تفکری که منجر به پوچی میشه و منظورم از این پوچی نهیلیسم هم سو با افراد داخل کتاب کافکا و سارتره (و کتاب هر نویسنده تصویری از خود اوست هرچند مخالف عقیده ی او باشه )
آیا واقعا لازمه آدم به همه چیز فکر کنه؟!
جهان از کجا به وجود آمده؟ خدا را که آفرید؟! خدا چیست؟! انسان کیست؟!
به نظرم فکر کردن به موضوعات فراتر از درک ذهن ضعیف بنده, امکان زندگی کردن رو از من سلب میکنه. اتفاقی که وضوح در زندگی بسیاری از فلاسفه ی غرب و خودمون و اطرافیان خودمون رخ داده
زندگی داستانی است پرشور و غوغا, اما بی معنا , که ابلهی روایت کرده است...؟!