چشم چراني يا "(voyeurism)" واژه اي فرانسوي است، گرفته شده از "وير" به معناي "تماشاگر".
اين اختلال از لحاظ جسمي براي فرد چشم چران مضر نيست اما براي قرباني آن ناراحت کننده است.
فرد چشم چران داراي تکانه اي غير قابل کنترل براي ديد زدن ديگران و معمولا غريبه ها به طور دزدانه دارد.
چنين فردي کشش تکرار شونده اي را براي مشاهده کردن ديگران از درون پنجره ها، پارکها، اماکن خاص مانند حمامها ، استخر و.. دارد.
حتما در اخبار و روزنامه ها با مطالبي در مورد نصب دوربينهاي مخفي در اطاقهاي پرو، سالنهاي آرايش زنانه، باشگاههاي ورزشي و.. مواجه شده ايد. افرادي که مرتکب اين اعمال غير اخلاقي مي شوند عمدتا دچار اين اختلال هستند.
چشم چرانها عموما مرد هستند و معمولا خود را مخفي نگه مي دارند.
.
.
.
من با انسان های متعددی اعم از آقا و خانم در این زمینه صحبت کردم.
برخی از آقایان معتقدند چشم چرانی مشکلی ندارد و باید از زیبایی لذت برد، عده ای معتقدند اگر خانمی پوششی دارد که جلب توجه میکند، پس خودش هم مشکلی با اینکه دید زده شود ندارد.
عده ای هم چشم چرانی را عملی پلید و برگرفته از هوس میدانند و معتقدند این میل به دید زدن باید سرکوب شود.
بسیاری از خانم ها از اینکه مخفیانه یا حتی علنا دید زده شوند ناراحت میشوند و از طرفی عده ای جلب توجه را بسیار خوب دانسته و از اینکه خیلی ها به آنها نظری بیاندازند لذت میبرند و انرا به معنای بیشتر جذاب بودن میپندارند و معتقدند زن هم حق دارد زیبا باشد و این مشکل مردان است که قادر به کنترل نگاه های خود نیستند.
نظر شما در قبال چشم چرانی چیست؟
آیا اصلا چیزی به نام چشم چرانی را قبول دارید؟ اگر دارید بیشتر در چه حوزه ها و مکان هایی آنرا مجاز یا غیر مجاز میدانید؟
اگر معتقدید یک اختلال است، چه راه هایی برای درمان یا پیشگیری از آن توصیه میکنید؟