به نظر شما آیا این که یک پدر یا مادر دستگاه گوشی یا کامپیوتر شخصی و یا وسایل شخصی.. فرزندش را چک کند ، امری پسندیده است یا نوعی دخالت و بی احترامی به حریم شخصی شمرده می شود؟ دلایل خود را عنوان کنید.../
به نظر شما آیا این که یک پدر یا مادر دستگاه گوشی یا کامپیوتر شخصی و یا وسایل شخصی.. فرزندش را چک کند ، امری پسندیده است یا نوعی دخالت و بی احترامی به حریم شخصی شمرده می شود؟ دلایل خود را عنوان کنید.../
من موافقم
البته به سن بچه هم خیلی بستگی داره!
من پیش فرضم سنین نوجوانی هست که برهه حساسی هست و نه مثلا 18 سال به بالا
برای نوجوان ها باید نظارت باشه چون شخصیتشون در حال شکل گیری هست و به سادگی تحت تاثیر خیلی چیزها و مسائل قرار میگیرند
کنجکاوی ها دراین سنین 14تا17 خیلی بالاست و حتما باید نظارتی وجود داشته باشه
البته بطور اصولی و با برخورد مناسب و نه با بدرفتاری
یعنی پدر یا مادر مثل یک دوست باید دراین مورد رفتار کنند و نه یک بزرگتری که بخواد با دعوا اون نوجوان رو مجبور به کاری بکنه!
درود
من مخالفم . بارها تاثیر این نظارت ها و کنترل های وسایل شخصی رو دیدم که هم از نظر روانی رو فرد تاثیر منفی داشته و هم این که بارها موجب درگیری و عدم اعتماد متقابل شده .
اگه یک فرد حس کنه که در هیچ حالتی حتی در خانواده نمیتونه حریم شخصی خودش رو حفظ کنه هم از فضای موجود در خانواده زده میشه و هم این که حس بی اعتمادی متقابل میتونه در آینده دردسر ساز هم بشه .
یعنی ممکنه یک زمانی همچین جستجو و نظارتی رو وسایل شخص صورت نگرفته باشه ولی شخص بخاطر پیش زمینه فکری و حساسیتی که توی اون ایجاد میشه نسبت به اطرافیانش بدبین میشه و حتی دیگه به خانواده خودش هم اطمینان نمیکنه .
اگه قراره از بروز مشکلات اخلاقی / رفتاری جلوگیری بشه بهتره با آموزش و صحبت و راهنمایی مناسب و به جا باشه و در آخر همه چیز به خود شخص واگذار بشه . توی این حالت خود شخص هم احساس مسئولیت بیشتری پیدا میکنه .
از طرف دیگه این محدودیت ها همیشه باعث طمع و حرص بیشتر شده و به جای این که راهکار باشه دقیقا برعکس عمل کرده و شدت اون موارد رو زیاد کرده .
در کل من از بیخ و بن مخالفم![]()
بایستی رنج سنی مشخص باشه، رفتاری که با نوجوون 15 ساله میشه بدون شک با کودک 7 ساله فرق داره، امر و نهی به تینیجر شاید نتیجه معکوس بده و اون نیاز به استدلال قویتر داره، ولی برای جلوگیری از صدمات باید برای کودک حدود کامل مشخص داشت (اونهم باز با توضیح ولی خوب در حد درک) .
الان بچه های 7-8 ساله(بیشتر و کمتر) رو میبینیم که خیلی زیاد وقتشون رو در فضای وب میگذرونن ، و برای موارد مثبت هم این میتونه از رشد اونها جلوگیری کنه چه برسه به موارد منفی...
کم مشاهده نمی کنیم که هیچ دیسپلین خاصی روی فرزندان از سوی والدین و خانواده هاشون اعمال نمیشه...
یک کودک ممکنه اطلاعات خودش رو در اینترنت شیر کنه، گرفتار افراد سودجو بشه، به سایتهای مواد مخدر و دارویی غیرمجاز ، به سایتهای نفرت پراکنی، به سایتهای نامناسب برای اون سنی که هست و.... بربخوره.
در آینده همون کودک ممکنه از ما بازخواست میکنه که چرا برای اون کاری رو صورت ندادیم؟ چرا رهاش کردیم؟ چرا براش توضیح ندادیم. و اونرو در دریایی از اطلاعات پردازش نشده غرق کردیم، چرا دست فرزند رو در خیابان محکم گرفتیم و پشت مانیتور براحتی رهاش کردیم؟
این نظارت رو در حد معقول همونطور که خیلی از کارشناسان امر تاکید کردن و توضیح دادن و در خیلی از جوامع وجود داره ، مفید میدونم.
من نظارت رو در حد معقول و به شیوه معقول مفید و ضروری می دونم، ولی در حد غیرمعقول و به شیوه غیر معقول (کاری که خیلی از والدین می کنند) به نظر من بسیار مخرب هست.
مثلا من فکر نمی کنم کار خوبی باشه والدین برن موبایل یا لپ تاپ فرزندشون رو بردارن و شروع کنن به چک کردن SMS ها و سابقه مرورگر کامپیوتر و ایمیل و اینطور چیزها.. چون (1) حتما این کار باعث واکنش فرزند میشه و همین واکنش و برخورد والدین و فرزند اثرات بسیار مخربی داره و حتما باعث بدتر شدن فاصله بین والدین و فرزندان، از بین رفتن اعتماد و حرفه ای تر شدن فرزندان در مخفی کاری میشه و (2) قایم کردن چیزها از دست والدین بسیار ساده است! هیچ بچه ای نمیاد مصرف مواد مخدرش رو توی موبایلش بگذاره که والدینش ببینن!و همیشه هم میشه فرض کرد در اکثر مواقع بچه ها توی مخفی کاری موفق تر هستن تا والدین توی کشف کردن به خصوص وقتی قضیه به تکنولوژی مربوط هست.
ولی به شیوه مناسب (مثلا والدین از طریق سرویس های مناسب دسترسی داشته باشن به سابقه مرورگر کامپیوتر فرزندان یا محتویات موبایل بدون اینکه برن سر اون وسایل) و بصورت نامحسوس بدون اینکه اصلا اون فرزند متوجه بشه این کنترل داره صورت می گیره. این شیوه خیلی خوب و مناسبه که امکان پذیر هست ولی شیوه ساده ای که همه بتونن به راحتی استفاده کنن نداره و اینجا میشه مقصر رو اون کمپانی های تکنولوژی دونست که این مسئله مهم رو حل و فصل نکردن.
پدر و مادر میتونن جور دیگه فرزندشون رو کنترل کنن نه با چک کردن و بازرسی وسایل مثل اینکه تعیین کنن چه نوع امکاناتی در اختیار فرزندشون در چه سنی قرار بگیره و فرزندشون رو با توجه به نوع امکاناتی که در سن خاص در اختیارش قرار دادن آزاد بذارن.
مثلا امکاناتی که در اختیار فرزند 7 ساله قرار میگیره با امکاناتی که در اختیار فرزند 15 ساله قرار میگیره فرق داره همینطور امکاناتی که فرزند 18 ساله داره با امکاناتی که فرزند 20 ساله داره فرق میکنه. پدر مادر کنترل رو باید رو نوع امکاناتی که در اختیار فرزندشون قرار میدن اجرا کنن نه اینکه بعد از در اختیار قرار دادن هر نوع امکاناتی وسایل شخصی فرزندشون رو چک کنن.
حریم شخصی هر انسانی تو هر سنی قابل احترامه که هیچ کسی مجوز ورود به این حریم رو نداره.
بعضی دوستان میگن که باید تا سنین 16-15 سالگی نظارت باشه.
میخوام بدونم دلیلشون چیه ؟ چه خطری تو اینترنت واسه یه بچه 15-16 ساله هست ؟
به قول یکی از دوستام اینترنت محیطش خیلی امن تر از خیابونه حداقل.
این مشاورایی که میان تو TV میگن اینترنت خطرناکه و بچه هاتون رو نظارت کنین اینا میترسن
میدونن اینترنت میتونه خیلی چیزا رو روشن کنه میتونه ذهن رو باز کنه و منافع و دروغای خیلیها به خطر میوفته
اینترنت خدای زمان ماست
.میتونه هرچیزی بهتون بده میتونه به شما کمک کنه نتایج آزمایش خونتون رو آنالیز کنین بدون نیاز به دکتر
شمارو توی خرید وسایل مورد نیازتون راهنمایی کنه .دیگه نیاز نیست برین برای پیدا کردن یه مطلب جزیی یه کتاب بزرگ بخرین و دنبال چیزی که میخواین بگردین.و ....
Last edited by mohammad varaste; 13-01-2014 at 21:59.
استفاده از اینترنت و مزایای اون که برکسی پوشیده نیست! مشکل اینجاست که یک فرد 15-16 ساله میتونه تحت تاثیر یکسری مسائل نامناسب سن و سالش قرار بگیره مثلا دیدن سایتهای خاص یا...بهرحال مسائلی که اقتضای سنش نیست و در نهایت نتیجه جالبی نخواهد داشت
در واقع قضیه اینه که همه ی نوجوانها در اون سن و سال قدرت تشخیص خوب و بد رو ندارن و روی شکل گیری شخصیتشون اثر منفی داره
اگر منظورتون مسائل جنسی و سایتهای از این قبیل باشه که چیز طبیعی هستش وتوی کشورهای مدرن و امروزی از همون سنین پایین همونطور که میدونین حتی در مدارس این مسائل رو آموزش میدن و شاید یه خورده فرهنگش تو کشور ما جا نیوفتاده
اگر هم مسائل دیگری منظورتون هست ممنون میشم واضح تر بگین
Last edited by mohammad varaste; 13-01-2014 at 22:51.
از نظر من تا پایان سن نوجوانی باید کنترل بر روی کودک و نوجوان حتما وجود داشته باشه ولی دقیقا براساس فرمایش یکی از دوستان در هر سن و مرحله از رشد نوع و میزان کنترل متفاوت باید باشه و نوع برخورد هم باید متفاوت باشه
مثلا برای سن کودک باید وسایل پیش گیرنده باید وجود داشته باشه چون در این سن حس کنجکاوی شدید هست و کنترل و بعد تنبیه سودی نخواهد داشت. مثلا کلا مخالف داشتن موبایل شخصی برای کودک دبستانی هستم یا اینترنت باید با نرمافزاری محدود کننده در اختیار کودک باشه
ولی برای سن نوجوانی بهیچ وجه این روش کارساز نیست بلکه دادن حس استقلال و اعتماد ولی در کنارش کنترل معقول باید وجود داشته باشه چون اتفاقا این سن بسیار مهم و تا حدودی حتی خطرناک میتونه باشه برای گرفتار شدن در روابط اشتباه، محیط های اشتباه، ایدولوژیهای خطرناک و ... ولی بهیچ وجه نباید حس استقلال نوجوان فراموش بشه و به چالش کشیده بشه .
در کل باید برای هر سن اموزشهای لازم رو ببینن والدین و با تحقیق و مطالعه برخورد و راهکار درست رو با کودک و نوجوان داشته باشن.
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)