احتمال انتقال حیات از زمین به کرات دیگر در گذشته دور

[M o h a m m @ d]

منجمان نتیجه گیری کرده اند که این احتمال وجود دارد که در گذشته های دور ارگانیسم های زنده از زمین به بعضی دیگر از کرات منظومه شمسی منتقل شده باشد،

محققان آمریکایی می گویند همان شهاب سنگی که دایناسورها را از صفحه زمین محو کرد، ممکن است حیات را به مریخ و اقمار مشتری فرستاده باشد.
آنها حساب کرده اند که چه تعداد قطعه سنگ که برای انتقال موجودات ذره بینی به اندازه کافی بزرگ بوده باشد در اثر برخورد شهاب سنگ ها طی ۳.۵ میلیارد سال گذشته از سطح زمین به فضا پرتاب شده اند.
نتایج مطالعه آنها در نشریه استروبیولوژی چاپ شده.
آنها نوشتند که شهاب موسوم به چیکسولوب – که محل برخورد آن چیکسولوب مکزیک است – باعث پرتاب سنگ و غبار و آتش حتی تا اروپا شد.
به عقیده آنها در آن حادثه هزاران سنگ که می توانسته حاوی آثار حیات باشد به مریخ رسید.
ریچال وورت از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا که در این تحقیق شرکت داشته می گوید قطعه سنگ های حامل حیات احتمالا از زمین و مریخ به همه سیارات خاکی منظومه شمسی و همچنین مشتری که یک سیاره گازی است منتقل شده اند.
پنسپرمیا – ایده جابجایی آثار حیات سوار بر دنباله دارها و شهاب سنگ ها از سیاره ای به سیاره دیگر منظومه شمسی – همواره برای منجمان جذاب بوده.
اما به لطف پیشرفت های کامپیوتری آنها اکنون می توانند این سفرها را شبیه سازی کنند.
در مطالعه تازه محققان ابتدا شمار سنگ های بزرگتر از سه متر را که از زمین پرتاب شده بود تخمین زدند.
سه متر حداقل قطر لازم است که به عقیده آنها برای حفاظت از میکروب ها در برابر تابش اشعه خورشید در طول سفری طولانی مثلا ده میلیون ساله لازم است.
آنها سپس مسیر احتمالی سفر این سنگ ها را تعیین کردند. بسیاری از قطعه سنگ ها در مدار زمین باقی ماندند یا در نهایت دوباره به زمین سقوط کردند.
شماری از آنها به طرف خورشید کشیده شدند یا به طور کامل از منظومه شمسی بیرون پرتاب شدند.
با این حال شمار قابل توجهی از آنها راهشان را به سوی کرات دیگر باز کردند.
خانم وورت گفت تعداد آنها آنقدر بود که دارای تبعاتی باشد.
حدود شش قطعه سنگ حتی به یوروپا رسیدند، یکی از اقمار مشتری که دارای اقیانوسی مایع پوشیده از سطحی یخی است.
به گفته ریچال وورت حتی با تخمین های محافظه کارانه ممکن است که ارگانیسم های زنده در اقیانوس یوروپا شناور باشند.
افتادن این نوع سنگ ها بر سطح مریخ خیلی معمول تر است. حدود ۳۶۰ هزار قطعه بزرگ از آنها پس از برخورد شهاب سنگ ها به زمین به فضا پرتاب شده و سر از مریخ در آورده اند.
شهاب چیکسولوب که شیئی به اندازه یک شهر کوچک بود حدود ۶۶ میلیون سال قبل به زمین برخورد کرد.
تصور می شود که آن برخورد عامل انقراض انبوه دایناسورها بوده باشد چرا که باعث فوران های آتشفشانی و آتش سوزی های مهیب طبیعی شد که زمین را در توده از دود و غبار فرو برد.
آن برخورد ۷۰ میلیارد کیلوگرم قطعه سنگ را راهی فضا کرد – که ۲۰ هزار کیلوگرم آن ممکن است به یوروپا قمر مشتری رسیده باشند.
و به گفته محققان شانس اینکه سنگی به اندازه کافی بزرگ که حاوی حیات باشد در آنجا فرود آمده باشد بیش از ۵۰/۵۰ است.
bbc

[Stream]

این احتمالات صحیح هست ولی پرسش اصلی اینه که آیا فرضا که حیات زمینی به اونجا رسیده باشه (که احتمالش قابل توجه هست)، آیا این حیات می تونسته در محیط اونجا به تولید مثل و زندگی ادامه بده و در نهایت بر اساس تکامل با محیط اونجا کاملا سازگار بشه؟ حتی احتمال اینکه حیات زمینی هم اینطوری به زمین رسیده باشه هست.

به نظر من تا وقتی یک عملیات نمونه گیری از یوروپا انجام نشه نمیشه به نتیجه قطعی رسید. یعنی یک یوروپا نورد بره و اونجا فرود بیاد و از محیط و همینطور اقیانوس زیر سطح یخ ها نمونه برداری کنه و اطلاعات رو به زمین بفرسته.