بیان ساده مفاهیم پیچیده فلسفی با فیلوگرافی

[Atghia]

یک گرافیست انگلیسی علاقه‌مند به فلسفه سعی کرده است با طراحی پوسترهای ساده‌ای، به توضیح عبارات فلسفی بپردازد. در ادامه به توضیح چند ئیسم (گرایشات فکری) پرداخته ایم که در مقابل هر یک فیلوگرافی مربوطه را نیز آورده ایم.



اگزیستانسیالیسم (هستی‌گرایی)

فرد به تنهایی مسئول زندگی خود است. با انتخاب‌هایی که می‌کند؛ اینکه عاشقانه یا صادقانه زندگی کند، چه چیزی بخورد یا بپوشد، چه چیز را چگونه بخرد یا بفروشد و … سرنوشت خود را تعیین می‌کند. انسان برای تمام انتخاب‌هایی که می‌کند آزاد است و تنها زمانی آزاد نیست که خود نخواهد آزاد باشد.




ایدئالیسم (ایده‌گرایی)

تجربیات ما چیزی جز انعکاس فعالیت‌های ذهنی ما نیستند. این نظریه با رئالیسم، که در آن جهان خارجی خود وجود مطلق آشکاری دارد، در تضاد است. ایدئالیسم تنها چیزی که می‌تواند به طور مستقیم بشناسد، فقط ایده است. ایده‌ها بر هر چیز دیگری اولویت دارند.




رئالیسم (واقع‌گرایی)

واقعیت مستقل از ناظران است و درک انسان تنها می‌تواند بخشی از جهان خارج را درک و کشف کند. در موضوع اخلاق، بسیاری از واقع‌گرایان معتقدند که ارزش‌های اخلاقیِ هدف وجود دارد. گزاره‌ها می‌توانند درست یا نادرست باشند، گزاره‌های درست می‌توانند واقعیت جهان را توصیف کنند.




امپریسیسم (تجربه‌گرایی)

دانش برخاسته از شواهد جمع‌آوری شده از طریق تجربیات حسی است. تجربه گرایی بر نقش تجربه و شواهد، به خصوص ادراک حسی، در شکل گیری ایده تاکید دارد. تجربه‌گرایی می‌تواند در مقابل خردگرایی قرار گیرد.




دئیسم (خداگرایی)

خداوند این جهان مادی را آفریده است و عقل و مشاهده در جهان طبیعی را بدون نیاز به مذهب سازمان داده است. خدا در امور بشر و یا قوانین طبیعی جهان که ایجاد کرده است، دخالت نمی‌کند.





اومانیسم (انسان‌گرایی)

انسان می‌تواند بدون دین، زندگی شاد، اخلاقی و معنوی داشته باشد. زندگی خوب و شاد مسئولیت منحصر به فرد پیش روی بشریت است. انسان محور ارزش‌هاست و حقیقتی بالاتر از انسان وجود ندارد. اومانیسم می‌تواند در مقابل خداگرایی قرار بگیرد.




دوالیسم (دوگانه‌گرایی)

ذهن و ذات اساسا متمایز از ماده است. انسان هر دوی آنها را دارد؛ یعنی ذهن و یا روح و بدن. جوهر انسان مستقل از جسم مادی اوست. دوگانگی اخلاقی به بیان همبستگی‌ها و تضاد بین خوب و بد می‌پردازد.





هدونیسم (لذت‌گرایی)

هدف غایی انسان لذت بردن است. اعمال انسان را می‌توان بر اساس میزان لذتی که برده‌اند، سنجید. به عبارت ساده‌تر یک هدونیسم تلاش می‌کند لذت خود را به حداکثر برساند و درد کمتری تحمل کند.





ابسلوتیسم (مطلق‌گرایی)

حقیقتِ مطلقی هست که همیشه و تحت هر شرایطی درست است. در مطلق‌گرایی اخلاقی اعمال به طور ذاتی اخلاقی یا غیراخلاقی هستند، صرف نظر از عقاید و اهداف فرد، جامعه یا فرهنگی که آن اعمال در آن اتفاق می‌افتد.




رلاتیویسم (نسبی‌گرایی)

هیچ حقیقت مطلقی وجود ندارد و یا در صورت وجود قابل شناخت توسط انسان نیست، چرا که انسان تنها قادر به شناخت چیزهای نسبی است. در نسبی‌گرایی اخلاقی، رفتاری می‌تواند با توجه به جامعه و فرهنگی، اخلاقی یا غیراخلاقی باشد.




دترمینیسم (جبرگرایی)

هر رویدادی از جمله شناخت، رفتار، تصمیمات و کنش‌های آدمی به صورت علل و معلول توسط زنجیره پیوسته‌ای از رخدادهای پیشین تعیین شده‌است. جبرگرایان عقیده دارند که آدمی بر آینده و رویدادهای آینده تأثیر دارد، اما میزان ِ تأثیر فرد، خود به رویدادهای گذشته و آینده بستگی دارد.




نیهیلیسم (پوچ‌گرایی)

زندگی بدون مفهوم، هدف و یا ارزش ذاتی است. اخلاق ذاتا وجود ندارد و هر گونه ارزش‌های اخلاقی انتزاعی و ساختگی هستند. آگاهی امکان‌پذیر نیست و از جنبه‌ای دیگر هیچ حقیقتی وجود ندارد.


منبع:ایران آتا برگرفته از society6.com

[mohammad varaste]

واقعا عالی بود مخصوصا دترمنیسم