مسمومیت غذاهای دریایی
مسمومیت غذاهای دریایی در اثر مصرف ماهی یا سخت پوستان آسیب دیده از سموم دریا اتفاق می افتد. این امر در آمریکا عامل اصل بیماری های ناشی از مواد غذایی است. نشانه های معمول این بیماری شامل تهوع، استفراغ، التهاب معده، درد ماهیچه و در موارد جدی مرگ می باشد. در حالی که جهانی شدن، این امر را ممکن ساخته تا موجودات دریایی آلوده در بازارهای سراسر جهان به فروش برسند، همه افرادی که غذاهای دریایی مصرف می کنند، در معرض این تهدید خطرناک هستند. ۸ نوع اصلی مسمومیت در ماهی و سخت پوستان وجود دارد. مشهوترین سموم موجود در ماهی عبارتند از:
سیگواترا، اسکامبروید، تترودوتاکسین و جیوه. معمول ترین مسمومیت در اثر مصرف سخت پوستان عبارتند از: فلج، اسهال، فراموشی و سمیت عصبی.
مسمومبت سیگواترا
سیگواترا که در اثر سم سیگوا ایجاد می شود، سمی است که توسط جلبکی به نام "دیوتاژکدار" تولید می شود. این جلبک در سراسر جهان یافت می شود. در خلال ماه های تابستان، دیوتاژکدارها در آبهای ساحلی تکثیر می شوند که مجموع آنها بر سطح آبها، توده جلبکی نامیده می شوند. شاید میزان این جلبک ها آنقدر زیاد شود که به خاطر رنگ مایه ی موجود در آنها رنگ آبها سرخ به نظر آید که این پدیده به "امواج سرخ" شهرت دارد.
جبلک بسیار ریز تولید کننده سیگواترا در زیر سطح مرجان ها و دیگر جلبک های بزرگتر زندگی می کند. و توسط ماهی گیاهخوار خورده می شود و به این شکل به زنجیره غذایی وارد می شود. این سموم در گوشت ماهی بزرگتر انباشته می گردد و این ماهی همان چیزی است که مردم تمایل به مصرف آن دارند و پس از خوردن نیز مسموم می شوند.
مجموع ۴۰۰ گونه دریایی به زیست باره های سم سیگوا شهرت دارند (حاوی سیگوا هستند) که هزار برابر از آرسنیک مرگبارتر است. این بیماری با نشانه هایی نظیر مشکلات سخت معده ای و روده ای، تهوع، ضربان قلب به طور غیر عادی پایین، تشنج و دید مات در افراد معدود شناخته می شود.
با مصرف غذاهای دریایی، مرغ، گوشت خوک، قهوه و مشروبات الکلی، این بیماری مجدداً عود می کند و شاید سالها پس از مصرف ماهی سمی نشانه های آن بروز کند.
سم سیگوا، در مقابل گرما و سرما مقاوم است، لذا پختن، دودی کردن، در یخچال گذاشتن، فریز کردن یا در نمک خواباندن ماهی سمی نمی تواند فرد را در مقابل این مسمومیت در امان نگه دارد. همچنین این سم، غیر قابل شناسایی است، زیرا بدون بو و بدون طعم است.
وقتی شخصی ماهی آلوده به سیگوا را می خورد و مسموم می شود، نشانه ها پس از ۱ تا ۶ و گاهی ۲۴ ساعت بعد پیدا می شود و این مسمومیت با بیش از ۳۰ نشانه شناخته می شود. و این شامل نشانه های مسمومیت عادی غذایی نظیر اسهال و استفراغ تا تهوع و درد و اثرات غیر مشخص نظیر خستگی، درد ماهیچه، درد مفاصل و انواع نشانه های عصبی از جمله تغییر ناگهانی درجه حرارت بدن که پس از تماس با اشیای سرد، سبب ایجاد درد در بدن می شود و کرختی و سوزش شدید در دستها و پاها، می باشد. و انواع علائم دیگر همچون خارش در سراسر بدن. علائم این سم هفته ها، ماه ها و گاهی سالها به طول می انجامد، لذا این بیماری طولانی سبب شگفتی مردم می شود و گاهی حتی بیماری کاملاً تشخیص داده نمی شود.
سیگواترا، معمول ترین نوع مسمومیت در اثر مصرف ماهی در سراسر جهان است و از خوردن ماهی مرجان های استوا نظیر ماهی خاردار، ماهی گاز گیر، ماهی بس، طوطی ماهی، و ماهی معروف سالمون (ماهی آزاد) ایجاد می شود. سالانه ۵۰ هزار نفر در جهان به این مسمومیت دچار می شوند.
مسمومیت اسکامبروید
اسکامبروید، دومین نوع شدید مسمومیت پس از سیگواترا می باشد که در نتیجه خوردن ماهی فاسد، ایجاد می شود و علائم آن گاهی چند دقیقه پس از خوردن گوشت ماهی نمایان می شود. از میان همه مسمومیت های ناشی از مصرف ماهی، معمول ترین نوع آن در فورموسا (تایوان)، مسمومیت به اسم سم اسکامبرو می باشد که به مسمومیت هیستامین نیز شهرت دارد و در اثر مصرف ماهی های دارای گوشت تیره شامل ماکرل، مارلین، بونیتو و ماهی تن ایجاد می شود. این نوع ماهی ها دارای هیستیدین هستند، لذا اگر به درستی ذخیره نشوند، باکتری سبب تغییر هیستیدین به هیستامین می شود. وقتی این ماده با دیگر مواد آمینه نظیر پوترسین یا کاداورین ترکیب شود، نشانه هایی شبیه به مسمومیت هیستامین ایجاد می کند که شامل جوش، تب، گیجی، سردرد، دل درد، استفراغ و کهیر می باشد. در چند سال گذشته هر سال در فورموسا (تایوان) شاهد چنین مواردی بوده ایم.
از دیگر پیامدهای احتمالی مسمومیت اسکامبروید شامل احساس سوزش در اطراف دهان، برافروختگی صورت، و ضربان قلب غیر طبیعی می باشد و پختن یا منجمد کردن ماهی این سم را خنثی نمی کند. ماهی هایی که قابلیت ایجاد این نوع مسمومیت را دارند، شامل ساردین، آنچووی، هرینگ و عنبر ماهی می باشند.
مسمومیت با تترودوتاکسین
پف ماهی معمولاً در بدن خود تترودوتاکسین دارد و شاید پس از آنکه فرد "فوگو" یا غذای ژاپنی تهیه شده با پف ماهی را بخورد، به این مسمومیت دچار شود. تترودوتاکسین یکی از مرگبارترین سموم در طبیعت است و ۱۰ هزار برابر سمی تر از سیانور می باشد. اگر یک بزرگسال فقط ۰.۰۰۱ میلی گرم از این ماده را بخورد، جانش را از دست می دهد. میزان مرگ و میر در اثر تترودوتاکسین بیش از % ۵۰ می باشد و هنوز برای آن هیچ پادزهری وجود ندارد. پختن یا منجمد کردن ماهی سبب از بین رفتن ویژگی های سمی آن نمی شود و میزان سم موجود در یک پف ماهی می تواند ۳۰ بزرگسال را بکشد. علاوه بر پف ماهی، خورشید ماهی اقیانوس، ماهی ماشه دار و ماهی تیغه دار نیز دارای تترودوتاکسین می باشند. این گونه ها را می توان در آب های استوایی و نیمه استوایی در سراسر جهان یافت.
موارد مسمومیت با پف ماهی در فورموسا (تایوان) و گاهی در کشورهای دیگر جهان نیز مشاهده شده است. این موارد زیاد معمول نیست، اما گاهی روی می دهد. در واقع پف ماهی بسیار سمی است. و یک نوع سم ویران کننده ی اعصاب نیز دارد. مسمومیت پف ماهی وقتی روی می دهد که مردم این ماهی را صید کرده و بخورند. نشانه های ناشی از مسمومیت با پف ماهی شامل کرختی دهان و زبان می باشد. در موارد جدی تر، این کرختی به دست ها و پاها نیز می رسد و مشکلات تنفسی و مرگ نیز به دنبال دارد.
برای درمان این مسمومیت راهی وجود ندارد مگر اینکه مقداری کمک اولیه انجام گیرد، یا سعی شود سم به طور کامل از معده فرد خارج شود تا جذب بدن او نشود. در برخی از موارد می توان از زغال فعال استفاده کرد تا سم را جذب نماید و از جذب آن در شکم، و بقیه دل و روده فرد جلوگیری شود. اما اگر مقدار سم جذب شده در بدن به میزان خاصی برسد، به مرگ می انجامد. تترودوتاکسین، سبب از کارافتادگی پروتئین "کانال سدیم" در اعصاب می شود. این پروتئین به یون های سدیم امکان می دهد تا از غشای عصب عبور کنند، و به این شکل در بدن الکتریسیته بیولوژیکی ایجاد می شود. لذا اگر آن کانال سدیم را ببندید و سبب از کارافتادگی جریان الکتریسیته بیولوژیکی بدن تان شوید، سیستم اعصاب و دیگر بافت ها، نظیر ماهیچه ها از کار می افتند و این امر به مرگ می انجامد.
برخی از "شکم پا" ها، که از نرم تنان هستند نیز این سم را تولید می کنند. "شکم پا" های کوچک که از انگشت شست هم کوچکترند، نه تنها دارای گوشت سمی هستند، بلکه اعضای درونی شان نیز سمی است. بسیاری از موارد مسمومیت در فورموسا (تایوان) و در مناطقی همچون پینتونگ مشاهده شده است. خوردن بیش از ده عدد از این شکم پاها می تواند سبب مرگ شود. از این موارد در جزیره "دانگشان" نیز مشاهده شده است. بسته به شدت سم، گاهی خوردن دو شکم پا نیز به مرگ می انجامد.
مسمومیت با جیوه
متیل جیوه یک سم ویران کننده اعصاب است و مرگبارترین سمی است که از جیوه بدست می آید، چیزی که به طور طبیعی وجود دارد، اما ممکن است از طریق آلاینده های صنعتی از منابعی نظیر کارخانجات سوخت زغال سنگ نیز به محیط زیست وارد شود. تحقیقی مشترک از دانشگاه هاروارد از آمریکا و مرکز تحقیقات جغرافیایی آمریکا، چنین نتیجه گرفت که آلاینده های حاوی جیوه که حاصل از فعالیت های صنعتی اند و به اقیانوس می ریزند، توسط باکتری ها به متیل جیوه تبدیل می شوند و بعد به طور تدریجی در گوشت اکثر گونه های دریایی ذخیره می گردند.
مادری که ماهی آلوده به جیوه یا دیگر غذاهای دریایی آلوده را مصرف کند، جنین خود را به شدت در معرض خطر نارسایی های مادرزادی نظیر عقب ماندگی ذهنی، فلج مغزی، نابینایی و ناشنوایی قرار می دهد. در بزرگسالان، سم جیوه در غذاهای دریایی سبب کاهش حافظه، لرزه، کاهش بینایی، بیماری قلبی و مرگ می شود. جیوه نیز همچون دیگر سموم، در ماهی غیر قابل شناسایی است، چرا که بی بو و بی رنگ است.
فلج مرتبط با سخت پوستان
سم ساکسی سبب ایجاد فلج می شود و این سم توسط دیوتاژکدارها تولید می گردد. سم این جلبک ها، در بدن جانورانی که از راه پالایش آب یا هوا، غذای خود را بدست می آورند همچون صدف ها، اویسترها، و اسکالوپ ها ذخیره می شود. سم ساکسی در سراسر جهان یافت می شود، اما بیشتر در آب های متعادل است.
این نیز یکی دیگر از مسمومیت های ناشی از مصرف جانداران دریایی است. سم سخت پوستان نیز همچون تترودوتاکسین است. پس از خوردن آن، اعصاب ما را مختل می کند. همچنین سبب ایجاد کرختی در دهان، زبان و دست و پا می شود. در وخیم ترین موارد، فلج ماهیچه و مشکلات تنفسی و پس از ۲۵ ساعت، مرگ را نیز به دنبال دارد.
سم ویران کننده عصب از سخت پوستان
بروتوکسین، (سم برو) سبب ایجاد مسمومیت ویران کننده عصب می شود و از دیوتاژکداران ایجاد می شود. مصرف اویسترها، صدف ها یا ماسل های آلوده به مشکلات معده ای و روده ای، سوزش شدید در دهان، دست ها و پاها، ناهماهنگی و حتی همچون سیگواترا، مشکلاتی همچون اختلالات حرارتی بدن می شود.
فراموشی: مسمومیت ناشی از مصرف سخت پوستان
سم مرتبط با این مسمومیت از نوعی جلبک قرمز- قهوه ای ایجاد می شود که در اقیانوس های سراسر اروپا، آمریکای شمالی، آسیای شرقی و آسیای جنوب غربی یافت می شود. اثرات معمول این مسمومیت شامل گیجی، سردرد، عدم درک محیط است، و در موارد شدید ممکن است فراموشی و مرگ نیز روی دهد.
از دیگر سموم می توان به اسید دومیک اشاره کرد، که عامل فراموشی مرتبط با مسمومیت ناشی از مصرف سخت پوستان است، و به ندرت روی می دهد اما همانطور که از نام آن پیداست، بر مغز انسان اثر می گذارد و سبب می شود که مردم آنچه روی داده را فراموش نمایند.
از دیگر مسمومیت هایی است که گاهی اسهال ناشی از مصرف سخت پوستان نامیده می شود و همانطور که از نام آن پیداست، در اثر وجود سمی به نام اسید اوکادائیک، سبب ایجاد اسهال شدید می شود و این سم نیز از جلبک بسیار ریزی است که در توده های جلبکی یا به اصطلاح "امواج قرمز" زندگی می کند.
درمان این بیماری در مواردی که بافت پوششی پاره شده و در واقع به صورت بافت مرده قابل جدا شدن باشد، دشوار است. این مسمومیت طوری نیست که بتوانید فوراً به سراغ یک پزشک بروید و قرص ضد اسهال بگیرید و آن را درمان کنید. بلکه از اسهال، بسیار شدیدتر است و احتمال از بین رفتن این ویروس در بدن بیمار کم تر از یک اسهال معمولی است.
مرگ در اثر تماس با حیوانات دریایی
هنوز سمومی وجود دارند که ما آنها را نمی شناسیم. برخی از این سموم، در آب حل می شوند، و برخی در چربی. این سموم عمدتاً در صخره های مرجانی یافت می شوند. شاید این سموم از باکتری، جلبک یا جلبک پلانکتون در صخره های مرجانی ایجاد شده باشد. جلبک ماکرو در صخره های مرجانی ای زیست می کند که خوراک ماهی است و لذا سموم، درون بدن ماهی گیاهخوار یا گوشتخوار می ماند و بعد این ماهی ها به مصرف انسان ها می رسند. نمونه های مسمومیت سیگواترا در چین یا هنگ کنگ همیشه بسیار وخیم است، زیرا ماهی های آن منطقه از انواع بزرگی هستند که هر کدام حدود ۱۰۰ کیلوگرم وزن دارند. در هنگ کنگ، رستوران ها معمولاً کل ماهی را می خرند و بعد آن را برای ۵۰ تا ۱۰۰ نفر سرو می کنند. لذا ممکن است در آن واحد، همه این افراد به این مسمومیت دچار شوند.
برخی از گونه های دریایی برای حفاظت از خود، سم تولید می کنند. ماهیگیری نیز از جمله فعالیت هایی است که به مرگ منجر می شود، زیرا ممکن است با موجودات سمی ساکن دریا، تماس داشته باشند. سموم برخی از حیوانات دریایی تنها از طریق مصرف خوراکی مرگبار نیست، بلکه تماس با آنها نیز خطرناک است. همچنانکه روی خشکی مارهای سمی وجود دارد، در دریا نیز همینطور است و سم آنها نیز به همین اندازه مرگبار است.
علاوه بر مارهای سمی، تعداد زیادی از حیوانات دریایی سمی هستند. در فورموسا (تایوان) اکثر مردم می دانند که پرتو ماهی گزنده، سمی به شدت مرگبار دارد و پس از آن مارماهی پلنگی و گربه ماهی سمی ترین نوع هستند. سومین نوع، یک ماهی مرکب به نام "ماهی سنگی" است، و چهارمین نوع، Stink Belly Fish (ماهی بدبو) در شمال و Spotted Scat Fish (ماهی خالدار) در جنوب است. این ها ۵ نمونه ماهی سمی در فورموسا (تایوان) هستند.
اگر توسط دو، سه نمونه اول گزیده شوید، این امر مرگبار است، زیرا سم آنها همچون سم مار است. آنها در هموگلوبین شما حل می شوند و سلول های قرمز خون را از بین می برند، و سبب مرگ شما می شوند .
یک باکتری به نام "ویبریو پاراهمولیتیکوس" در آبهای شور سراسر جهان یافت می شود، و از خانواده همان باکتری است که سبب شیوع وبا می شود. اگر کسی غذای دریایی آلوده به این میکروب را بخورد، به التهاب روده و معده دچار می شود. این باکتری می تواند با تماس با موجود حاوی آن نیز به شخص انتقال یابد.
افرادی که "الوپز" (ماده ماهی) شکار می کنند، ممکن است گزیده شوند و دست هایشان به طور وحشتناکی متورم شود. بر اساس مراجعه کنندگان به بیمارستان مکی مموریال، از بین حدود ۱۲ نفر افراد گزیده شده با این ماهی، ۵ یا ۶ نفر از بین رفته اند. البته مرگ آنها در اثر سم ماهی نبوده است. دانشمندان کشف کردند که این مرگ در اثر نوعی میکروب به نام ویبرو پارامولیتیکوس در دریا بوده است. نشانه های این عفونت، همچون کزاز می ماند. این باکتری همراه با سم ماهی وارد خون می شود، و بعد به ماهیچه و مغز راه می یابد و سبب بروز تشنج می شود و فرد در طی ۲ یا ۳ روز می میرد. در حال حاضر، برای درمان این باکتری آنتی بیوتیک وجود ندارد. به محض ابتلا، فرد در طی ۲ تا ۳ روز جانش را از دست می دهد.
تقویت چشم با مکمل های روغن کبد ماهی یا خوردن ماهی
برخی از مردم از مکمل های روغن کبد ماهی استفاده می کنند و فکر می کنند برای چشم خوب است. این برداشت اشتباه است، چراکه اثر این روغن بر تقویت قدرت بینایی از نظر علمی به تأیید نرسیده است. بسیاری از والدین در مورد روغن کبد ماهی می پرسند، اینکه آیا باید برای بهبود سلامت چشم فرزندان شان به آنها این روغن را بدهند یا نه، چون فکر می کنند این روغن دارای ویتامین آ است.
هم اینک اقیانوس ها بسیار آلوده اند، حتی ماهی رودهای آب شیرین. آلودگی بسیار زیاد است. مقدار زیادی جیوه و هورمون های محیط در آب وجود دارد، لذا ماهی ها خیلی آلوده اند و مقدار زیادی آلاینده های فلزی و هورمون های زیست محیطی، در بدن آنها انباشته شده است.
در واقع این باور که خوردن ماهی برای چشم خوب است، هیچ اساس علمی ای ندارد. اگر ما می خواهیم فرزندان مان یا خودمان دارای قدرت بینایی خوبی باشیم، می توانیم مواد مغذی خود را از گیاهان دریافت کنیم. این منابع غذایی ایمن هستند، زیرا کمتر آلوده می باشند. ما برای مراقبت از چشم ها مواد گیاهی را پیشنهاد می کنیم.
مسمومیت در اثر مصرف ویتامین اضافی
معمولاً سمی ترین ماهی ها، بزرگترین آنها هستند، که بیش از ۳ یا ۵ کیلوگرم وزن دارند. سم معمولاً در کبد آنهاست. ممکن است در این ماهی ها مقدار زیادی ویتامین آ نیز باشد، مثلاً ماهی تن یا مورانینا، و در نتیجه سبب ایجاد مسمومیت ویتامین آ شوند. در واقع گیاهان دارای مقدار زیادی ویتامین آ هستند. ویتامین آ موجود در گیاهان به شکل بتا کاروتین می باشد، که می تواند توسط بدن ما به ویتامین آ، تبدیل گردد. لذا اگر ما گیاهانی را بخوریم که دارای بتا کاروتین هستند، و بگذاریم بدن این ماده را به ویتامین آ تبدیل کند، به شیوه ایمن تری این ویتامین را جذب می کنیم. چراکه اگر ویتامین را مستقیماً از غذاها بگیریم، مقدار اضافی آن در بدن ما انباشته می شود، زیرا این ویتامین، در چربی قابل حل است. وقتی زیاد انباشته شود، نشانه های مسمومیت ایجاد می کند.
بیشتر مصرف کنندگان نمی دانند که مسموم شده اند، به همین خاطر به پزشک مراجعه نمی کنند. نشانه های این مسمومیت شبیه به آنفولانزاست، لذا پزشکان معمولاً تشخیص اشتباه می دهند و همچون آنفولانزا آن را درمان می کنند. معمولاً یک هفته طول می کشد که پزشکان و بیماران دریابند که بیمار به مسمومیت ویتامین آ، ناشی از مصرف کبد ماهی دچار است، زیرا جوش ها آشکار می شوند و پوست شان ور می آید.
تامین امگا سه
برخی از مردم روغن ماهی مصرف می کنند که که از بافت های ماهی روغنی گرفته شده، با این باور غلط که این روغن برای قلب خوب است، زیرا دارای اسید چرب امگا ۳ می باشد. چندین آزمایش از جمله دارت- ۲ (رژیم و آزمایش انسداد رگ)، تحقیقی در آمریکا که نشان داد افرادی که چنین مکمل هایی استفاده می کنند، نسبت به افرادی که این مکمل ها را مصرف نمی کنند، از نظر سلامت قلب، در شرایط بسیار بدتری هستند. دکتر لیو تنگ چی، می گوید که برای کسب دی اچ آ (docosahexaenoic acid) که یک اسید چرب حاوی امگا ۳ است، بر روغن ماهی ارجحیت دارند.
همچنین می توانیم "دی اچ آ" را از جلبک دریایی بگیریم. در واقع بدن ما می تواند "دی اچ آ" بسازد. به عنوان مثال، اگر ما اسید آلفا لینولنیک (آ ال آ) مصرف کنیم که یک اسید چرب ضروری است، بدن ما می تواند آن را به "دی اچ آ" تبدیل کند. نمونه های مواد غذایی حاوی "آ ال آ" شامل لوبیای سویا و آجیل هایی نظیر کاشو، گردو و غیره اند. روغن کتان نیز حاوی مقدار زیادی اسید چرب "آ ال آ" است که می تواند توسط بدن ما به "دی اچ آ" تبدیل شود. لذا اگر شما می خواهید فرزندان تان قدرت بینایی بهتر، و بدنی قوی تر و سالم تر داشته باشند، می توانید به آنها جلبک دریایی، آجیل، لوبیای سویا و غیره بدهید.
آلودگی با دی اکسین
[دی اکسین، ماده ای سمی است که در انسان، در زمینه رشد و تولید مثل نارسایی ایجاد می کند، و بیماری هایی نظیر انواع سرطان و آسیب به سیستم ایمنی بوجود می آورد. به گفته سازمان بهداشت جهانی، بیش از % ۹۰ از دی اکسینی که انسان ها را در معرض خطر قرار می دهد، از مصرف محصولات حیوانی نظیر تخم مرغ، ماهی و صدفداران بوجود می آید. آلودگی با دی اکسین در خشکی و دریا یافت می شود و در سراسر جهان روی می دهد، نه فقط در فورموسا (تایوان).
به طور مشابه، دی اکسین به طور تدریجی در بدن ماهی انباشته می شود و در بدن ما نیز مدت طولانی می ماند. آنها تقریباً در همه عمر ماهی در بدن او باقی می مانند. لذا به محض اینکه انسان یا ماهی دی اکسین را مصرف کند، این سم در بدنش می ماند. دی اکسین عامل اصلی ابتلا به سرطان می باشد. آنها سبب ایجاد سرطان می شوند، و در سیستم ایمنی، اختلالاتی ایجاد می کنند. یکی از مشهورترین نمونه های آلودگی به سم دی اکسین، چند سال پیش روی داد. در آن زمان دریافتند که ماهی آزاد پرورشی، دارای مقدار زیادی دی اکسین است. تنها موارد معدودی نظیر این فاش شد و شاید موارد دیگر هرگز به این شکل افشا نشوند.
خطرات مرتبط با مصرف ماهی و سخت پوستان بسیار زیاد است و نتیجه ی احتمالی این مسمومیت ها،مرگ می باشد. باشد که بشریت به زودی از مصرف همه محصولات حیوانی دست بردارد و در عوض از رژیم وگان ارگانیک خوشمزه، مقوی و ایمن پیروی کند.
حدود ده سال پیش فردی که به مسمومیت ناشی از مصرف غذای دریایی دچار شده بود حدود و این مسمومیت باعث متورم و قرمز شدن صورتش شده بود، در بیمارستان های مختلف تحت معاینه پزشکان مختلف قرار گرفت، از جمله بیمارستان دانشکده پزشکی چین، بیمارستان جن آی، بیمارستان عمومی کوانگ تین، و بیمارستان تایچونگ مترو هاربر تونگ و غیره. اما بیماری اش بهبود نمی یافت. بیش از یک سال به مکان های مختلف می رفت، هر بار به مدت ۲، ۳ ماه آنجا بود، اما هیچ چیز تغییر نمی کرد. در نهایت، پس از مقداری تفکرو دعا تصمیم گرفت شروع به گیاهخواری کند و از آن پس به طور کامل گیاهخوار شد. پس از آن گیاهخوار شدن سرخی صورت او برطرف شد. علاوه بر این او احساس سلامتی و یبکی بیشتری نیز می کرد.
یک رژیم سالم وگان ارگانیک همه مایحتاج لازم برای زندگی قوی و سرزنده را در اختیار شما می گذارد و سلامتی و نشاط را برایتان به ارمغان می آورد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تاپیک جامع مطالات انجام شده مبنی بر مضر بودن محصولات حیوانی
جواب بصورت نقل قول
