بچه بودیم مهمونی که میرفتیم،موز همیشه در راس هرم میوه ها چشم اندازی میکرد.
دست هایم را روی هم میذاشتم و به موز خیره میشدم،که آیا میتوانم از این میوه بهشتی بخورم.
اما همه بهم چپ چپ نگاه میکردند که به این میوه بهشتی نزدیک نشو،اگر خواستیم خودمان پوست میکنیم و یک قاچش را بهت میدهیم.....
امروز فهمیدم آن موز با ارزش دیروز من چنان ارزان شده که یک چیزی در حد خیار است !!!!!!!!!
گذشت زمان ارزش ها را بی ارزش و بی ارزشی ها را خیلی راحت ارزش میکند.
امیدوارم وسط این هیاهو غرق نشویم.