سلام ..
بحث دومی که پیش میاد، بحث تفاوت های این سه کمپانی در چگونگی استفاده از تکنولوژی ها، سرویس ها و محصولات نرم افزاری مختلف در پلتفرم هاشون هست. منظور تکنولوژی ها و نرم افزارهایی مثل موارد زیر است:Adobe Flash Player
HTML5
Java
Microsoft Silverlight
OpenGL
H.264
DivX/XviD
Google Maps
Webkit
...
همونطور که می دونید تعداد این تکنولوژی ها بسیار بسیار زیاده، و در هر پلتفرم از یک سری از اینها پشتیبانی میشه. پشتیبانی یا عدم پشتیبانی از این تکنولوژی ها سه حد مختلف داره:
- پشتیبانی کامل از یک تکنولوژی: یعنی در اون پلتفرم از این تکنولوژی بطور کامل و بسیار خوب پشتیبانی میشه، بعضی از امکانات این پلتفرم بر اساس اون تکنولوژی ها بنا میشه، و اون تکنولوژی ها در اون پلتفرم بهترین تجربه ممکن رو در اختیار کاربرها قرار میدن.
- پشتیبانی نصفه نیمه از یک تکنولوژی: یعنی در اون پلتفرم بطور معمول و نصفه نیمه (در حد رفع نیاز یا بعضی مواقع کمتر) از این تکنولوژی ها پشتیبانی میشه، این امکانات به هیچ وجه جایی در طراحی اساس اون پلتفرم ندارن، و این تکنولوژی ها هم تجربه خوب و عالی ای رو در اختیار کاربر قرار نمیدن.. ولی این امکانات اونجا هستن تا در صورتی که کاربر نیاز مبرمی داشت بتونه ازشون استفاده کنه هرچند این استفاده، یک تجربه عالی و لذت بخش نباشه.
- عدم پشتیبانی از یک تکنولوژی: که کاملا مشخصه .. هیچ نوع پشتیبانی از این تکنولوژی ها در اون پلتفرم وجود نداره.
همونطور که مشخصه هر کمپانی Resource های محدود (چه انسانی، چه زمانی و چه مالی) در سازگار کردن و قرار دادن این تکنولوژی ها در پلتفرم هاش داره، و هیچ وقت نمی تونه همه تکنولوژی ها رو در پلتفرم هاش بطور کامل پشتیبانی کنه. اینجاست که سیاست های مختلف این سه کمپانی (در اصل دو کمپانی) خودش رو نشون میده.
AppleApple در اینجا سیاست خاصی رو در پیش گرفته بر این اساس که تا جایی که ممکنه پشتیبانی از تکنولوژی ها در پلتفرم هاشون از نوع دوم (پشتیبانی نصفه نیمه)
نباشه. یعنی اینکه یا از یک سری تکنولوژی ها پشتیبانی نکنند، یا اگه پشتیبانی می کنند یک تجربه
ایده آل رو در اختیار کاربرها قرار بدن و یک پشتیبانی کامل از اون تکنولوژی ها رو داشته باشند.
همونطور که گفته شد، Resource های هر کمپانی محدوده و Apple هم مستثنی نیست. برای همین Apple مجبور میشه از بین تکنولوژیی که مطرح هستند، یک سری انتخاب ها و تصمیم گیری انجام بده.. یعنی یک سری از این تکنولوژی ها رو از پلتفرم هاش حذف کنه تا در عوض بتونه یک سری دیگه از این تکنولوژی ها رو بطور کامل در پلتفرم خودش پشتیبانی کنه.
اینکه این تصمیم گیری ها چگونه انجام میشه، خودش بحث مفصلیه ولی بطور خلاصه دلایل زیادی در اون دخیل هستند مثل نگاه به آینده و طول عمر سرویس های مختلف، کیفیت سرویس دهی، تطابق پذیری با سایر تکنولوژی های پلتفرم، محبوبیت، ...
و بطور کلی، Apple
کیفیت پشتیبانی از این سرویس ها و تکنولوژی ها رو نسبت به
کمیت در اولویت قرار میده و براش مهمه اگه سرویسی در پلتفرمشون وجود داره کیفیت مطلوبی داشته باشه، ولو اینکه تعداد این سرویس های پشتیبانی شده خیلی زیاد نباشه.
در نهایت Apple اجازه پشتیبانی از بعضی از این سرویس ها و محصولاتی که پشتیبانی نشده اند رو به Developer ها میده تا از طریق Third-Party App ها به پلتفرم اضافه بشن.
مزایای این سیاست:
- باعث میشه تجربه استفاده از محصولات، تجربه ای بسیار خوب باشه. چون هر تکنولوژی و سرویسی که بطور پیش فرض در پلتفرم وجود داشته، بسیار خوب پشتیبانی شده و سازگاری کامل با پلتفرم و سیستم عامل داره.
- باعث میشه یک رقابت بین این تکنولوژی ها صورت بگیره تا بتونند خودشون رو وارد این پلتفرم کنند.
- ...
معایب این سیاست:
- از بعضی از این سرویس ها در این پلتفرم پشتیبانی نمیشه، و ممکنه بعضی کاربرها به این سرویس ها نیاز داشته باشند که خب این پلتفرم نمی تونه نیازهاشون رو برآورده کنه.
- کمپانی هایی که محصولات و سرویس هاشون در این پلتفرم استفاده نشده، شروع به تبلیغات وسیع و رسانه ای ضد Apple می کنند تا یه جورایی انتقام بگیرن یا بازار Apple رو خراب کنند، نمونه اش رو در چند ماه گذشته بسیار مشاهده کردیم.
- چون از بعضی تکنولوژی ها پتشتیبانی نمیشه، جای تبلیغات رو برای کمپانی های رقیب باز می گذاره.
- ...
GoogleGoogle در اینجا سیاستی کاملا متفاوت رو نسبت به Apple پیش گرفته .. Google تصمیم گرفته تا میتونه از
تعداد بیشتری از این تکنولوژی ها پشتیبانی کنه، ولو اینکه بسیاری از این پشتیبانی ها، پشتیبانی نوع دوم یعنی پشتیبانی نصفه نیمه باشه. یعنی مهم نیست اگه تجربه یک کاربر از یک سرویس ایده آل نباشه، ولی کاربر بتونه حتی الامکان از اکثر تکنولوژی های موجود استفاده کنه.
گوگل ترجیح میده Resource هایی رو که در اختیار داره رو بر خلاف Apple که اونها رو صرف "ایده آل" کردن پشتیبانی یک سری سرویس خاص در پلتفرمش می کنه، صرف پشتیبانی از سرویس های مختلف می کنه حتی به قیمت اینکه پشتیبانی یک سری از سرویس های دیگه "ایده آل" نباشه.
بطور کلی، گوگل
کمیت رو در اینجا نسبت به
کیفیت در اولویت قرار داده و براشون مهمه تعداد سرویس ها و تکنولوژی هایی که در پلتفرمشون پشتیبانی میشه زیاد باشه، حتی اگه این پشتیبانی یک پشتیبانی نصفه نیمه یا در بعضی مواقع سر هم بندی باشه.
در نهایت، گوگل به Developer ها اجازه پشتیبانی هر تکنولوژی ای که در پلتفرمشون قرار نگرفته رو هم میده تا با روش هاش مختلف اضافه بشن.
مزایای این سیاست:
- پلتفرم از امکانات و سرویس های بیشتری پشتیبانی می کنه، و می تونه نیازهای بیشتری از کاربران رو پاسخگو باشه.
- امکان تبلیغ تکنولوژی هایی که توسط رقیب پشتیبانی نمیشه (یا در بعضی مواقع، تخریب رسانه ای رقیب ها) ، برای اونها وجود داره حتی اگه پشتیبانی خودشون هم یک سر هم بندی بیشتر نباشه.
- ...
معایب این سیاست:
- بدلیل محدود بودن Resource ها، همیشه با بالا رفتن کمیت، پایین اومدن کیفیت رو شاهد هستیم.. بنابراین شاید تکنولوژی ها و سرویس های بیشتری در پلتفرم پشتیبانی بشه ولی تجربه های ایده آل کمتری رو با این سرویس ها شاهد خواهیم بود.
- ...
Microsoftاین نوع سیاست های مایکروسافت در Windows Phone 7 هنوز مشخص نیست، ولی در Windows Mobile 6.x سیاست هایی شبیه به سیاست فعلی گوگل رو از Microsoft مشاهده می کردیم.. در آینده این امکان وجود داره Microsoft بیشتر به یک حد متوسط یا به سمت سیاست Apple حرکت کنه. باید صبر کرد و دید.
اگه نکته ای به ذهنتون می رسه مطرح کنید تا دربارش بحث کنیم.
ممنون.