انسان درون يک سياهچاله زندگي مي‌کند!
نظريه غير قابل تصوري که بر اساس نتيجه گيري هاي کيهان شناس دانشگاه اينديانا و با استفاده از نسخه بهبود يافته معادله انيشتين از نسبيت عمومي ارائه شده اعلام مي کند انسان درون يک سياهچاله زندگي مي کند.
در تحليلي که بر روي حرکت ذرات در حال ورود به يک سياهچاله صورت گرفته ، نيکودم پاپلاوسکي نشان داد درون هر سياهچاله مي تواند جهاني وجود داشته باشد.
به گفته وي شايد سياهچاله عظيمي که در مرکز کهکشان راه شيري و ديگر کهکشان ها قرار دارند پل هايي به سوي جهان هايي ديگر باشند. در صورتي که چنين فرضيه اي درست باشد، هيچ چيز نمي تواند ثابت کند جهان ما نيز درون يک سياهچاله قرار نگرفته باشد.
در نظريه نسبيت عمومي انيشتين درون سياهچاله ها نقاط تمرکز قرار دارند، مناطقي که جرم ماده در آن به بي نهايت مي رسد. اينکه آيا نقطه تمرکز نقطه دقيق بي نهايتي جرم است يا تنها يکي از نارسائي هاي نسبيت عمومي، هنوز مشخص نيست زيرا معادلات نسبيت عمومي در درون سياهچاله ها در هم مي شکنند. همچنين نسخه بهبود يافته معادله انيشتين که پاپلاوسکي از آن استفاده کرده کاملا با مرکزيت در سياهچاله ها در تقابل است.
وي براي انجام مطالعاتش از متغيري از نسبيت عمومي به نام ECKS نظريه گرانش استفاده کرد. برخلاف معادله انيشتين گرانش ECKS ميزان چرخش و يا حرکت جنبشي ذرات بنيادي را به حساب مي آورد. به حساب آوردن چرخش ماده امکان محاسبه ويژگي هاي هندسي فضا-زمان را که به «پيچيدگي» شهرت دارد را فراهم مي آورد.
زماني که جرم ماده درون سياهچاله به مقادير هنگفتي برسد بيش از 10 به توان 50 کيلوگرم بر متر مکعب ، پيچيدگي خود را به شکل نيرويي که به مقابله با گرانش بر مي خيزد نمايان مي کند. اين رويداد از فشرده شدن نامحدود ماده براي دست يافتن به جرم بي نهايت جلوگيري مي کند. در مقابل به گفته پاپلاوسکي ماده به صورت جهشي و ارتجاعي از حالت فشردگي بازگشت خورده و دوباره گسترده مي شود.
اکنون پاپلاوسکي طي مطالعه اي که به طور حتم بسيار بحث برانگيز خواهد شد، اين ايده را براي مدل سازي رفتار فضا-زمان درون سياهچاله در لحظه اي که جهش به عقب را آغاز کرده استفاده کرده است. اين نمايشنامه يادآور زماني است که شما يک فنر را با دست بفشاريد.
پاپلاوسکي محاسبه کرده در لحظه اول گرانش بر نيروي دافعه پيچيدگي غلبه کرده و ماده را فشرده نگه مي دارد اما به تدريج نيروي دافعه به اندازه اي قوي مي شود که ماده متراکم شده را رها کرده و ماده به ناگهان مي جهد.
محاسبات وي نشان مي دهند فضا-زمان موجود در سياهچاله در مدت زماني به کوتاهي 10 به توان منفي 46 به اندازه 1.4 ابعادش در کوچکترين حالت ممکن گسترش پيدا مي کنند. اين جهش به عقب متناوب مي تواند به آنچه اکنون به عنوان گسترش جهان هستي ديده مي شود، منجر شود.
جواب بصورت نقل قول
.gif "N Aggressive (26)")
