شیء ای داریم که از خودش
انرژی ساطع می کنه
(گرما، نور، صدا یا هر چی) : ساکنه - در هر لحظه، در همه جهات مقدار انرژی مشابهی ساطع می کنه - ضمناً مدت زمان این فرایند هم محدوده.. پس وقتی این فرایند تموم بشه، خیلی ساده داریم:
انرژی اولیه جسم = انرژی نهایی جسم + انرژی ای که ساطع کرده
این مربوط میشه به
چارچوب مرجع ما که
ساکنه ... اما برای هر ناظر دیگه ای که
متحرک باشه، باز هم
قانون بقای انرژی برقراره.. پس:
(برای ناظرهای ساکن و متحرک به ترتیب داریم)
انرژی اولیه جسم (ساکن) = انرژی نهایی جسم(ساکن) + انرژی ای که ساطع کرده(ساکن)
انرژی اولیه جسم (متحرک) = انرژی نهایی جسم(متحرک) + انرژی ای که ساطع کرده(متحرک)
انرژی جسم در یه چارچوب متحرک، بیشتر از انرژی همون جسم در چارچوب ساکنه .. تفاوت ایندو همون میزان
انرژی جنبشی جسم هستش.. پس بیاین دوتا معادله بالا رو از هم کم کنیم تا انرژی جنبشی اش بدست بیاد: (انرژی های اولیه و نهایی بصورت زوج از هم کم میشن تا انرژی جنبشی بدست بیاد)
انرژی جنبشی اولیه جسم (متحرک) = انرژی جنبشی نهایی جسم(متحرک) + انرژی که ساطع کرده (متحرک) – انرژی که ساطع کرده (ساکن)
معنای این بالایی چیه؟ میگه: تغییری که فرد متحرک در انرژی جنبشی جسم می بینه مساوی است با تفاوت بین مقداری انرژی ای که ما (فرد ساکن) می بینم از جسم ساطع شده و مقداری که اون می بینه.. انیشتین با
الکترومغناطیس این استنتاج رو پیش برد؛ مثلاً
لامپ نورانی.. پس طبق مثال لامپ داریم:
(اینا رو توی معادله بالا بجای دو پارامتر آخر جاگذاری کنید)
انرژی ساطعه (متحرک) = L
انرژی ساطعه (ثابت) =

L
اینجاش خیلی مهمه (که من خلاصه اش می کنم) : چون
v اصولاً بسیار کوچکتر از
c هستش، انیشتین دو تا
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
می زنه و L حذف میشه و توان -1/2 هم میشه ضریب 1/2 .. و نهایتا داریم : v²*

*1/2
انیشتین این حاصل رو با 1/2*v²*m مقایسه کرد و نتیجه گرفت که هر وقت جسم به مقدار L انرژی ساطع کنه (هر نوع انرژی) ، جرمش به مقدار L/C² کم میشه ..