چند وقت پيش دستگاه دي وي دي پليرم خراب شد و فرستادمش گارانتي.
در كف ديدن يه فيلم DVD بودم. اين شد كه رفتم و كيس كامپوتر خودم رو آوردم و پورت HDMI كارت گرافيك رو وصل كردم به LCD خونمون.
نمي دونيد چقدر لذت بخشه. همه فيلمها و عكسها و موسيقي ها ، با همه فرمتها رو ميتونيد بدون محدويت پخش كنيد. هيچ مشكلي با زير نويسهاي فارسي وجود نداره.
بوسيله نرم افزار هايي مثل Power DVD مي تونيد كنترل كاملي رو فيلم داشته باشيد و با كيفيت عالي فيلم ببينيد.
اگه يه سينماي خانگي بخريد ، فقط فرمتهاي محدودي رو پخش ميكنه و بعد از يكي دوسال كه فرمتهاي جديد مياد بايد دو دستي بزنيد تو سرتون ولي توي كامپيوتر فقط كدك جديد رو نصب ميكنيد و لذت ميبريد.
يا سينماهاي خانگي اكثرا با زرنويسهاي فارسي در فيلمهاي DivX مشكل دارن ولي يه كامپوتر هيچ وقت با اين فرمتها مشكل نداره.
هزينه تعميرات دستگاهاي صوتي تصويري مثل سينماي خانگي ، خيلي بالاست. ولي يه كامپيوتر خيلي به ندرت مشكلات سخت افراري براش پيش مياد .
مثلا درايو پخش يه سينماي خاگي اگه خراب بشه تا حدود 100 تومن هزينه تعميرات داره.
حالا اگه درايو كامپيوترتون خراب بشه فقط با 28 تومن ميتونيد يه درايو جديد براش بخريد.
مساله اين است ، آيا بايد پولمون رو صرف خريد اين سيستمهاي صوتي تصويري گران قيمت با امكانات محدود بكينم يا اينكه يه كيس خوب كامپيوتري رو در مركز سرگرمي هاي خانگي قرار بديم.؟؟؟
من واقعا به اين متقاعد شدم كه هزينه دادن براي يه كامپيوتر خوب ، خيلي بهتر از هزينه دادن براي دستگاهاي صوتي تصويري هستش كه كلي محدوديت در زمينه مولتي مديا دارن.
شما چه نظري داريد ؟