حس میکنم به آخر خط رسیدم

[malaki_mall]

جوانی هستم بیست و چند ساله ، فارغ التحصیل یکی از رشته های مهندسی که متاسفانه مثل خیلی ها به رشته تحصیلی ام علاقه ندارم و از اون بدتر اغلب فرصتهای شغلی موجود نیازمند یک سری فاکتورهای شخصیتی و فیزیکی هستند که بنده فاقد این شرایط هستم.

تصور کنید تو این وانفسا شاید از هر 5 فرصت شغلی توان و روحیه انجام یکی را داشته باشی(البته اگه همون هم گیر بیاد)

در چند مقطع قصد تغییر رشته داشته ام که مخالفت اطرافیان (البته نه به شکل تحکم) مواجه شدم.

همیشه از جمله همین حالا در اوج نا امیدی و تصمیم به عوض کردن راه با اتفاقی از جمله قبولی در یک مقطع تحصیلی بالاتر مواجه شدم.

فردی هستم ذاتا گوشه گیر که اتفاقات زندگی این امر رو تشدید کرده.

خیلی وقتها جرات بیان تصمیمات بزرگ زندگی رو حتی پیش نزدیکترین بستگانم نداشتم و مدتها تبدیل به غمباد شده.

به همه اینها یک شکست عاطفی هم اضافه کنید ببینید چه معجونی خواهد شد.

هرچند عضو یک خانواده نسبتا مذهبی هستم اما مثل خیلی های از جوونای امروزی دچار ضعف شدید ایمانی شدم بطوری که صرفا واجبات غیر قابل جبران رو از جمله روزه داری هنوز از یاد نبردم.

از چند روز دیگه هم باید تحصیل در مقطع ارشد همون رشته (البته در دانشگاه آزاد) شروع کنم، که اصلا روحیه اش رو ندارم و تنها با امید به آینده ای تیره تر از امروز و فرار از وضع فعلی تصمیم به ادامه گرفته ام.

با تمام این تفاصیل دیگه نه راه پس دارم و راه پیش هم بعید میدونم تهش موفقیتی باشه.

پس در نتیجه من یه ورشکسته ام که تنها زندگی نباتی دارم، خیلی آدم شجاعی نیستم که قصد....

ولی بارها آروزی یه مرگ راحت رو داشتم(هرچند که میدونم دستم واسه اونجا هم خالیه)

ببخشید که قصه سرایی کردم، اینها صرفا سرگذشت کسیه که شجاعت بیان حرف دلش رو نداشته و عاقبتش این شده، هیچ وقت نزارین به روزگار من دچار شین.

[hoomanb]

من با این نوع شخصیت آشنایی دارم . تو هیچ چاره ای نداری جز این که شروع کنی به مطالعات غیر درسی و کم کم با مطالعه خودت رو پیدا کنی و ببینی برای چه چیزی ساخته شئی و به خدا نزدیک بشی و مطمئن باش با توکل بر خدا همه چیز حل میشه

[amir_rahmani]

به نظر من سفر کردن بهترین راه حله!
سعی کن همیشه به مهمانی بری!

[MehranVB]

به نظر منم نیاز به یکم خوشگذرونی داری.
دوستای جدید پیدا کن، ولی دوستایی که مثل خودت نباشن و هزار تا مصیبت دیگه بیارن واست! با کسی بگرد که شاد و اکتیو باشه، اکیپی بیرون برید و بگین و بخندین و یه کم از گوشه گیری بیا بیرون. اولش ممکنه دیپرس باشی بین اونا، ولی یه مدت که گذشت از اونا شادتر میشی!!
همینطور اگه تونستی با یه جنس مخالف هم دوست شو و نیاز نیست رابطت خیلی هم love باشه! و بازم کسی نباشه که مشکلاتت رو بیشتر کنه، یکی که بتونه تو رو شاد نگه داره!
فیلم ببین، برو بیرون بچرخ و ......
خلاصه بگم هر بیشتر گوشه گیری کنی، بیشتر میشینی واسه خودت خیال بافی میکنی و به مشکلاتت فکر میکنی و هزار تا چیز مخرب میاد تو سرت، ولی اگه بخندی و شاد باشی و فراموش کنی، همه چیز درست میشه بعد از یه مدت!
موفق باشی

[mahdis_apex]

دوست عزیز
سفر شدیدا توصیه میشه!
و اینکه "سخت نگیر"
چون "این نیز بگذرد"

[malaki_mall]

ضمن تشکر از شما دوست عزیز.

مدتی در شرکتی به شغلی مشغول بودم که تقریبا از خیلی نظرها ایده ال بود و به خاطر قول و قراری که با صاحبکارم داشتم و البته محیط و جنس متفاوت کارم یک پیشنهاد شغلی به مراتب بهتر رو رد کردم.

پیشنهاد کاری دومم با کاری که در اون مشغول بودم به ظاهر برابر بود ولی جنس کارش یه مقدار متفاوت بود(البته اونم زیاد بد نبود).

اینقدر به کارم علاقه داشتم که تا 3 ماه تقاضای مکتوب کردن قرار داد نکردم، اما این تقاضا خیلی چیزها رو عوض کرد و صاحبکارم اون روی زشت زندگی رو بهم نشون داد و حقوق و مزایایی رو که پیشنهاد کرد از نصف شرکت دوم کمتر بود و به نوعی در برابر همکارانم که از روز اول نهیبم دادن تحقیر شدم.

تصمیم به ترک اونجا و یافتن جایی دیگر شدم تا حداقل نشون بدم ارزشم بیشتر از اینهاست که از روز بد یا خوب اولین جا پذیرفته شدم.

متاسفانه صاحبکار جدید ابتدا استقبال خوبی از من کرد، اما بعد از گذشت چند روز با نهیبی که از صاحبکارم قبلی ام دریافت کرده بود منو اخراج کرد.(نمیدونم چه نقطه ضعفی دست اون داشت؟)

دیگه نمی تونستم در این تیپ کارها بمونم چون لابی صاحبکار اولم بسیار قوی بود و کسی دیگه من کار نمی داد.

مدتی که مشغول به کار بودم روحیه خیلی داشتم، احساس مفید بودن میکردم، اما بیچاره آدم بدشانسی مثل من هیچ موقع نمیتونه دنبال دلش بره.

الانم کارم از صبح تا شب شده بیام نت، تو این فروم و یکی دو فروم دیگه که همین هم قطعا خودش باعث تشدید مشکلات خواهد شد.

[malaki_mall]

دوست عزیز
سفر شدیدا توصیه میشه!
و اینکه "سخت نگیر"
چون "این نیز بگذرد"

اینی که میگین میگذره اسمش جوونی نیست؟ هر چند که الان دیگه دارم جوونی رو به میانسالی میرسونم (هر چند بیبی فیس هستم و خیلی ها فکر می کنن 20 ساله هستم).

اتفاقا خودم به گردش و مسافرت هم فکر کردم، اما وقتی ببینم من یه فرقی با بقیه دارم احساس سر خوردگی و پوچی بهم دست میده.

خب با تمام این تفاصیل ناراحتی من بیشتر از آینده ای هست که مطمئنم بهتر از امروزم نیست و گرنه مسکن(تفریح) به چه دردم میخوره؟

[vahid_civil]

منم مثل تو هستم دوست عزیز

دنبال خوشی های زودگذر نباش که من امتحانشون کردم یکم .
دوستان الکی خوش هم بیشتر منو ناراحت کردن چون بینشون که میری احساس میکنی تو از جنسشون نیستی
منم دقیقا تو رشته ای درس خوندم و وارد بازار کارش شدم که بهش علاقه ای نداشتم و ندارم !
شما باید فقط تحقیق کنی ببینی به چه چیزی علاقه داری . علاقه رو باید پیدا کنی . نه اینکه اون شما رو پیدا کنه .
کار اگه با علاقه باشه مهم هم نیست چقدر مزایای مادی براتون داره به شما امید به زندگی میده .
اتفاقی که در من نیفتاد .
به این هم فکر نکن که بعدا ممکنه همه چی درست بشه یا همچین چیزی .
ما خودمون آینده خودمون رو میسازیم .

[malaki_mall]

کار اگه با علاقه باشه مهم هم نیست چقدر مزایای مادی براتون داره به شما امید به زندگی میده .

نمیخوام شعار بدم ولی آینده شما رو همین شغلی که میگین نمیسازه؟ وقتی جایی کار کنی که نه امنیت شغلی و نه درآمد خوبی که پس اندازی داشته باشی فرقش با همون خوشی زودگذر چیه؟

به نظر خودم افرادی تو کارشون به موفقیت میرسن که یا شدیدا به کارشون علاقه دارن یا اصولا موفقیت رو صرفا در کسب پول بیشتر جستجو می کنن.

من برای یادگیری شغلی که داشتم خیلی زحمت کشیده بودم و وقت زیادی گذاشته بودم، اما وقتی واردش شدم دیدم تخصص حرف آخر رو میزنه، همین باعث میشه تا شما رمقی برای شروع دوباره نداشته باشین.

[danial_848]

سلام
خودمونی میگم، شاید مشکلاتت زیاد باشه، ولی خودت هم داری زیادی داری به مشکلات فکرمیکنی که این خودش بزرگترین مشکلته والبته از همه راحتتر حل میشه
مصائب زندگی همش امتحانه خوبه که ایمانتو ازدست ندادی توکلت به خدا بشه همه چی خودش راست و ریس میشه شک نکن