اين فقط ايران است كه در مورد كيفيت پخش مسابقات ورزشي، هر تغييري به وجود ميآيد، مخاطبان مشتاقانه براي بازگشت اوضاع به شرايط قبلي لحظهشماري ميكنند! يادش به خير، روزگاري پخش زنده بازيهاي فوتبال از استاديوم آزادي با صداي واضح هزاران تماشاگرش حس و حالي بينظير داشت، اما بعد از ساخت آن اتاق شيشهاي مخصوص گزارشگران كه حذف صداي تماشاگران را در پي داشت، سالهاست كه پخش مستقيم بازيها از ورزشگاه آزادي، چيزي شبيه آكواريوم شده است! غرض اينكه تغييرات جديد اعمال شده در استوديوي فوتبال برتر هم ظاهرا همان سرنوشت را پيدا كرده است. حقيقتا نميخواهيم توي ذوق دوستانمان در اين برنامه تلويزيوني بزنيم، اما دوست داريم بدانيم اگر اين عزيزان از بيرون به كار خودشان نگاه كنند، چه قضاوتي خواهند داشت؟ دو نفر كارشناس روي صندليها نشستهاند، دو نفر مجري بالاي سرشان ايستادهاند و حدود 50 نفر شهروند، دور آنها روي سكوها مستقرند، بدون آنكه معلوم شود نقش آنها چيست! از همه بدتر رفتار مجريان با اين تماشاچيان است: «حالا كساني كه فكر ميكنند پرسپوليس ميبره دست بزنند... حالا بچههايي كه حدس ميزنند بازي از سه گل بيشتر داشته باشه دستشون رو بگيرن بالا...» با ادامه اين رويه بايد منتظر ريخته شدن تعدادي بادكنك در استوديو و معرفي نفر به نفر تماشاچيان با غريو «دست و هورا» و همچنين حضور اكيپ مجيد قناد يا طرح سوالاتي مثل «عمو جواد سبكتره يا دايي مزدك؟...» باشيم! به همه اينها شاهكارهاي پخش مسابقات ديروز، به خصوص بازي سپاهان - استقلال را اضافه كنيد. خورده شدن حواشي جذاب قبل از بازي، خرابي دوربينهاي مركزي و فوقاني و انتخاب عليفر براي گزارش اين بازي مهم يك طرف، طرح سوالي از سوي يكي از تماشاگران با اين عنوان كه «معيارهاي يك داور خوب چيست؟!» در دقيقه 10 بازي هم يك طرف ديگر... واقعا جا دارد يك خسته نباشيد بلند بالا به بچههاي فوتبال برتر بگوييم، البته از اين لحاظ!