تاریخچه فضا نوردی
تاریخچه فضانوردی
وقتی که جنگ سرد ما بین بلوک شرق و غرب به اوج خود رسیده بود و کشورهای هر دوبلوک درصد بودند تا بیش از پیش مراقب یکدیگر باشند. یکی از سیاستمداران شوروی سابقپیشنهاد فعالیتهای فضایی برای تحت نظر گرفتن طرفهای مقابل را ارایه کرد. طبق طرحروسها یک وسیله فضاپیما به فضا پرتاب می شد و به نوعی در مدار زمین قرار می گرفت وچون هیچ مانع فیزیکی ما بین این وسیله و زمین نبود به راحتی می شد بلوک غرب را تحتنظر گرفت. برای انجام این کار می بایستی از افراد واجد شرایط نیز استفاده می شد. اما در ابتدا که هنوز هیچکس از شرایط زیست محیطی و ادامه حیات موجودات زنده در خارجاز جو مطمین نبود دانشمندان روسی تصمیم گرفتند تا یک سگ زنده را به فضا پرتابکنند.
بنابراین سگی که بعدها به نام هاش پاییز(سگ بی سروصدا) معروف شد به وسیله یکسفینه کوچک به فضا پرتاب شد که پس از یک دور چرخیدن در مدار زمین به سلامت به زمینبازگشت. در پی این آزمایش بسیار موفقیت آمیز روسها تصمیم گرفتند انسان را هم به فضابفرستند. به دلیل اینکه وسیله فضاپیما به نوعی یک وسیله پرنده تلقی می شد شخصی کهبا این وسیله به فضا می رفت می بایستی خلبان باشد. بنابراین اولین شخصی که به فضارفت یک خلبان نیروی هوایی ارتش شوروی سابق به نام یوری گاگارین بود.
به این ترتیب فصل جدیدی در کشف ناشناخته ها گشوده شد. کشورهای بلوک غرب نیز درپی آزمایشهای موفقیت آمیز روسها تصمیم گرفتند اکتشافات فضایی خود را آغاز کنند. بهاین ترتیب روسها به عنوان هسته اصلی اکتشافات فضایی بلوک شرق و آمریکایی ها بهعنوان هسته اصلی اکتشافات فضایی بلوک غرب در این زمینه با یکدیگر به رقابتپرداختند. هر کدام از مراکز فضایی ( شهر فضانوردان در شوروی و ناسا در آمریکا) شرایط ویژه خود را برای جذب و آموزش خلبانان تعیین کردند. این شرایط با توجه به نوعکاری که از فضانوردان انتظار می رفت تعیین می شد. بطور کلی فراهم کردن شرایط ادامهحیات موجودات زنده در فضا کار بسیار دشوار و پیچیده ای است. به همین دلیل بیشترماموریت ها و اکتشافات فضایی روسها با استفاده از سفینه های بدون سرنشین انجام میشد.
شرایط فیزیکی
بطور کلی فضانوردان از میان داوطلبان بسیاری که برای این کار تقاضا می دهندانتخاب می شوند. همه کسانی که انتخاب می شوند باید از شرایط جسمانی و روحی و روانیویژه ای برخوردار باشند. ناسا و هر مرکز فضایی دیگر به دنبال افرادی هستند که کاررا در اولویت فعالیتهای زندگی خود قرار بدهد.
فضانوردان باید از شرایط جسمانی مطلوب همانند خلبانان برخوردار باشند. البتهاصلاح دید با استفاده از عینک یا لنز یا جراحی های ویژه که برای اصلاح دید به کارمی رود مانعی برای فضانورد شدن نیست. به عبارت دیگر ناسا از این نظر محدودیتی برایفضانوردان قایل نمی شود.
آزمایشها و معاینه های پزشکی در خود مرکز فضایی انجام می شود و هر کدام از مراکزفضایی استانداردهای پزشکی خود را اعمال می کنند.
شرایط تحصیلی
به دلیل گسترده شدن اکتشافات فضایی و همچنین بیشتر شدن کار و ماموریت فضانوردانشرایط تحصیلی فضانوردان نیز تغییر پیدا کرده است. امروزه بیشتر فضانوردان دارایمدارک فوق لیسانس و دکترا هستند. زیرا مطالبی را که آنها باید در طی پنج سال دورهشبانه روزی فضانوردی بیاموزند بسیار پیچیده و فشرده است. داشتن یک زمینه تحصیلیمناسب می تواند به آنها کمک کند تا مطالب را بهتر بیاموزند.
نوع مدرک تحصیلی بستگی دارد به کاری که به فضانورد محول می شود. به عنوان مثالدر ماموریتهای فضایی که در ناسا انجام می شود تعدادی از فضانوردان که متخصص ماموریتنام دارند برای انجام آزمایشهای ویژه ای به فضا می روند. در میان آنهاپزشک-بیولوژیست-فیزیکدان-شیمیدان-کارشناس ستاره شناس-زیست شناس-گیاه شناس و… دیدهمی شود.
متخصصان ماموریت خلبان نیستند بلکه افراد متخصصی هستند که برای انجام ماموریتهایویژه ای به فضا می روند. زیرا در گذشته فضانوردان که شرایط جسمانی لازم را برایرفتن به فضا داشتند پزشک یا دانشمند نبودند. به همین ترتیب نیز دانشمندان و پزشکاننیز شرایط لازم را برای رفتن به فضا نداشتند. در نتیجه تعدادی متخصص از رشته هایمختلف که شرایط فیزیکی لازم را برای رفتن به فضا دارند جذب شدند تا پس از گذراندندوره پنج ساله فضانوردی بتوانند خواسته های دانشمندان را در فضا اجرا کنند. اینافراد که زمینه تحصیلی لازم را برای این کار دارند دوره کامل ماموریتی را که میخواهند انجام بدهند می گذرانند. از طرف دیگر گروه دیگری از فضانوردان که خلبانهستند و دوره فضانوردی را می گذرانند هدایت سفینه فضاپیما را بر عهده دارند. اینافراد نیز دست کم فوق لیسانس در یکی از رشته های مهندسی را دارند. به طور کلیفضانوردان می بایستی از زمینه تحصیلی برجسته ای بر خوردار باشند تا بتوانند دورهبسیار فشرده فضانوردی را که به صورت شبانه روزی است و حدود پنج سال طول می کشد راپشت سر بگذارند. معمولا” فضانوردان که کلاس های خود را در ایا لت های فلوریدا وتگزاس و کالیفرنیا می گذرانند در خوابگاه زندگی می کنند. آنها مجاز نیستند تا همراهخانواه شان زندگی بکنند.
کلاسها بسیار فشرده و گاهی اوقات تا بیست ساعت در روز هم طول می کشد. استادان کهخودشان دانشمندان رشته مربوطه محسوب می شوند به صورت خلاصه به مطالب اشاره می کنندو داوطلبان فضانوردی با مطالعاتی که در ساعت های خارج از کلاس انجام می دهند جزییاتمطالب را می آموزند.
در خلال برنامه های آموزشی تحصیلی برنامه های ورزشی و بدنسازی نیز وجود دارد کهباید گذرانده بشوند. داوطلبان مجاز هستند فقط در صورت بروز شرایط اضطراری محلآموزشی را ترک کنند و به نزد خانواده خود بروند. اگر به هر دلیلی داوطلب فضانورد بهخاطر گذراندن دوره فضانوردی دچار مشکلات فضانوردی بشود باید از ادامه دوره انصرافبدهد یا اینکه خانواده خود را ترک کند. به این ترتیب داوطلب فضانوردی باید باخانواده اش هماهنگی و توافق کامل داشته باشد. یکی از مراحل استخدام داوطلبان مصاحبه با اعضای خانواده شخص مورد نظر می باشد. در صورتی که گروه انتخاب کننده اعضایخانواده را واجد شرایط نداند شخص مورد نظر برای گذراندن دوره فضانوردی انتخابنخواهد شد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
جواب بصورت نقل قول
