Analog Formats
VHS: 240 Scan Lines, Mono or Stereo در سال 1976 jvc این فرمت را معرفی کرد که با فرمت معرفی شده سونی (betamax) مبارزه کرد و در آخر برنده شد. هر چند که کیفیت تصویر پایین تری ارایه میکرد.(علت را توضیح میدهم) vhs-c نسخه کوچک شده این فرمت برای دوربینهای قیلمبرداری و مصارف دیگر بود. همچنین فرمت S-vhs و S-vhs-c با 420 خط تلوزیونی که باعث بهبود در صدا و تصویر میشد برای مصارف نیمه حرفه ایی پس ار آن تولید شد.دستگاه های پخش S-VHS هر دو فرمت را قابلیت پخش دارند ولی در دستگاه پخش VHS فقط نوارهای VHS را قبول میکند. Betamax: 250 Scan Lines, Mono or Stereo بتامکس در سال 1975 بوسیله سونی معرفی شد که با نوارهایی کوچکتر در سال 1980 به نبرد با VHS برخاست. در ابتدا نوارهای betamax قابلیت ظبط یک ساعت فیلم را داشتند که سبب میشد مصرف کننده ها برای تنلشای یک فیلم دو ساعته از دو نوار استفاده کنند ولی نوارهای VHS قابلیت ظبط دو ساعت را بر روی یک نوار داشتند که هم هزینه را پایین میاورد و هم مصرف کننده را از تعویض نوار در طول تماشای فیلم بی نیاز میکرد. بعدها سونی با پایین آوردن سرعت چرخش نوار و نازکتر کردن قطر فیلم داخل نوار باعث اقزایش پخش و ظبط تا 3 ساعت شد.ولی متاسفانه در این زمان دیگر خیلی دیر شده بود و VHS بطور زیادی در دنیا به خانه های مردم راه پیدا کرده بود. بدین سبب بود که حتی با کیفیت پخش بالا تر و نوارهای کوچکتر سونی بازی را باخت.البته در کشور ما تا اواخر 1995 وضع طور دیگری بود.متاسفانه این فرمت در اخر بخاطر کیفیت ضبط و پخش محدود به استفاده حرفه ایی شد. Video8/Hi8, 270/400 Lines, Mono or Stereo کوداک در سال 1984 video 8 را که در حدود 20 درصد سایز VHS بود معرفی کرد.سونی هم پس از آن Hi 8 را بر مبنای همان نوار معرفی کرد که بعلت سایز بسیار کوچک و کیفیت بالای تصویر مورد استفاده در دوربین فیلمبرداری Handycam قرار گرفت. Digital formats Digital 8: 500 Lines of Resolution سونی با اقتباس از نوارهای Hi 8 در سال 1999 به معرفی Digital 8 پرداخت. که دارای وضوحی به مراتب بالاتر بود.از همان نوارهای Hi 8 استفاده میکرد ولی سرعت چرخش نوار دو برابر بیشتر بود.کیفیت تصویر مشابه با نوارهای mini DV بود. ولی با عدم پذیرش دیگر شرکتها این فرمت در حال حاضر به پایان خط رسیده است.دارندگان این نوع فرمت می توانند در دستگاه هایشان نوارهای آنالوگ Video 8 و Hi 8 را پخش کنند ولی عکسش مصداق نیست. DV و زیر مجموعه هایش در سال 1995 سونی اعلان کرد که دو دوربین فیلمبرداری که از نوارهای فرمت دیجیتال بجای آنالوگ استفاده میکنند تولید کرده است.که سبب 25 درصد بهبود در افزایش وضوح تصویر (500 خط تلوزیونی) و ثبات 100 درصدی کیفیت تصویر در عملیات کپی و نسخه برداری میشود. تولید کننده های دیگر نظیر jvc و Panasonic هم به تبعیت برخاستند که در آخر سبب پیدایش سه نوع فرمت ویدیویی شد. Mini DV: 500 Lines فرمت Mini Dv با داشتن سایز بسیار کوچک(65x48x12mm) و قابلیت 60 تا 90 دقیقه ضبط و پخش فوق العاده محبوب در دوربینهای شد. DVCAM: 500 Lines سونی DVCAM را برای استفاده های حرفه ایی معرفی کرد و از همان نوارهای Mini Dv استفاده میکند ولی سرعت گردش نوار 33 درصد در دوربین سریع تر است که سبب گنجایش اطلاعات بیشتر در نوار میگردد.این فرمت استفاده نیمه حرفه ایی دارد. (آین مبحث ادامه دارد)