درخواست کتاب "مولوی و جهان بینی ها"ی علامه جعفری

[omid_3dsmax9]

با سلام خدمت دوستان..
اگر از دوستان کسی لینک سالمی برای دانلود این کتاب سراغ داره لطف کنه...

[ice boys]

با سلام

اینم لینک دانلود کتاب مولوی و جهان بینی های علامه جعفری

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

پسورد فایل:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

اینم خلاصه در مورد کتاب::::::

کتاب مولوی و جهان بینی ها
اثری از علامه محمد تقی جعفری
علامه محمـدتقـی جعفری (1302 - 25 آبان 1377 ه.خ) (1343 - 1419 ه. ق)، از جملهٔ فیلسوفان اسلامی و مولوی‌شناسان معاصر ایرانی می‌باشد.
علامه محمد تقی جعفری در مرداد ماه سال 1302 در شهر تبریز دیده به جهان گشود. نام پدر وی کریم بود. ایـن مرد اگـر چه در هیچ مکتب و مدرسه‌ای درس نخوانده بود، ولی حافظه‌ای بسیار قوی داشت و غالب سخنان واعظان و خطیبان شهر را به طرزی شیوا بیان می‌کرد. شغل کریم نانوایی بود و بدون آنکه وضو بسازد، دستش را به خمیر و نان نمی‌زد. به کار و تلاش علاقه وافری داشت. مادرش نیز زنی دانا بود که به وی درس‌های دبستان را در خانه آموخت.
محمد تقی نزد مادر مقداری مقدمات دروس و قران را آموخت. وقتی به مدرسه رفت، او را به کلاس چهارم بردند. او با استعداد شگرف خود این کلاس را در مدرسهٔ اعتماد تبریز با رتبه دوم گذرانید، و در سال بعد کلاس پنجم را با رتبه اول.
او بعد از مدتی به خاطر تنگدستی خانواده ناگزیر دبستان را در میانهٔ راه رها کرد، و در پی یافتن درآمد به کسب و کار روی آورد. میرزا کریم از این وضع بسیار متأثر گردید، و به محمدتقی و برادرش تأکید نمود:
شما به دنبال درس بروید، خداوند روزی‌رسان است. از این جهت آن دو طالب دانش، مقارن سال‌های پایانی جنگ جهانی دوم به مدرسهٔ طالبیه تبریز رفته و تحصیلات علوم دینی را نزد استادان آنجا پی گرفتند. تأمین هزینهٔ زندگی، او را ناگزیر ساخته بود تا صبح‌ها به تحصیل پرداخته، و بعد از ظهرها را کار کند.
علامه جعفری در بروز حالات عاطفی و روشهای اخلاقـی، به گونه‌ای رفتار می‌نمود که در حالت تزاحم این دو، بر حسب مقتضیات پیـش آمده مثلاً گاهی وفای به عهد را بر شدیدترین روابط عاطفی ترجیح می‌داد.
به عنوان نمونه یکی از دخترانش که در تلاش‌های علمی و فکری پدر نقش مؤثری به عهده داشته، و از مسائل خصـوصی و خانوادگی گرفته، تا تشکیل درس و مباحثه و کنفرانس‌ها، مشاور ایشان بود، در حدود چهل سالگی دار فانی را وداع گفت و پدر را در سوگ خویش نشاند. ایشان به هنگام درگذشت وی گفت: من وزیرم را از دست دادم.
اما با وجود آنکه این متفکر والامقام به دخترش علاقه‌ای وافر داشت و در برنامه‌های علمی آموزشی یارش بود، هنگامی که در اندوه سنگین و جانکاه فقدان وی به سر می‌برد، و هنوز جنازه‌اش را به آغوش خاک نسپرده بودند، در جمع دانشجویان و محققان حضور یافت و برای اجابت دعوت و وفای عهد، در وقت مقرر، به ایراد سخـن پرداخت. این شیوه شگفت، شکوه و عظمت روح وی را به اثبات می‌رساند، زیرا در تلاقی وفای به عهد و حضور در یک محفل علمی با رخداد چنین واقعه تأثرانگیز و ضربه عاطفی ناشـی از آن، ترجیح می‌دهد افراد را در انتظار نگذارد و به سخنرانی بپردازد.
این مرد بزرگ در عرصهٔ عمل نیز همواره ناشر بزرگ کرامت بود، و صفایش با یک برخورد ساده و عاری از تکلف، روح پرشور انسان‌ها را به زیبایی صیقل می‌داد.

[omid_3dsmax9]

بی نهایت ممنون...