باغچه ما، يه گلدون
گياهان- مرضيه قاضي‌زاده:
آپارتمان‌ها همه جا را گرفته‌اند و مثل قارچ‌هاي خودرو از دامنه كوه‌ها بيرون زده‌اند. از روي بلندي‌هاي شهر كه نگاه كني، لكه‌هاي كوچك سبز، تنها باقي‌مانده باغ‌هاي قديمي هستند. ما حتي در بهارهم اين فضاي باقي مانده را فقط از دور مي‌بينيم. بهار را لبة ديوار غريبه‌ها مي‌بينيم، وسط ازدحام ماشين‌ها، توي بلوارها. با يك گلدان، دست‌كم از خاصيت رويش طبيعت جدا نمي‌شويم. قرار است اين شماره سبك زندگي به شما كمك كند كه فضاي كوچك خانه‌تان را با گلدان سرسبز كنيد. انواعي كه اين‌جا انتخاب كرده‌ايم، هم روش نگهداري آسان‌تري دارند و هم ازنظر سر و شكل، سليقه‌هاي متنوع را راضي مي‌كنند.
عمري كه پاي گل صرف مي‌كني
اين‌بار شما با يك موجود زنده طرف‌ايد كه زندگي با آن، مثل زندگي با يك هم‌اتاقي تازه وارد آدابي دارد. راه و رسم سختي نيست، اصلا؛ ولي آن‌قدر مهم هست كه مرگ و زندگي رفيق‌تان به آنها بند است.
بيخودي هم كه نمي‌شود به‌اش گفت «رفيق». به قول شازده كوچولو: «ارزش گل تو به وقتيه كه پاش صرف كردي»، رفيقت شده.
خريد:
حتي توي خريد گل و گياه هم مي‌شود گول ظاهر را خورد.
خيلي از گياهان تر و تازة توي گلخانه‌هاي آخرين سيستم، بعد از خريد دچار آفت مي‌شوند و از آن ظواهر دلربا كه محصول ترفندهاي فروشنده‌ها بوده، چيزي جز چند برگ مچاله باقي نمي‌ماند.
بهترين زمان براي خريد گياهان آپارتماني، ارديبهشت تا شهريورماه است.
برگها همه چيز را رو مي‌كنند: آسيب‌ديدگي‌ها، لكه‌ها و باقي‌ماندة آفات. حواستان به‌شان باشد.
اگر ريشه‌ها از سوراخ ته گلدان بيرون زده باشند، يعني گياه بيش از حد معمول توي گلخانه مانده يا رشد خارج از قاعده داشته. بهتر است بي‌خيال اين‌جور گياهان بشويد. ولي اگر نمي‌توانيد قيد انتخاب‌تان را بزنيد، از فروشنده بخواهيد كه گلدان آن را عوض كند.
وقتي خريد كرديد، آن موجود نازك‌نارنجي را توي روزنامه بپيچيد و به خانه ببريد تا هم رطوبتش حفظ شود، هم از همان اول، سر ناسازگاري نگذارد و زياد تكان نخورد.
روش تعويض گلدان:
هي! چي‌كار مي‌كنيد؟ گلدان عوض كردن هم قلق خاص خودش را دارد، همين‌طوري الكي نيست.
موقع تعويض گلدان نبايد خاك آن كاملا خشك باشد. اين‌طوري وقتي داريد گياه را از گلدان بيرون مي‌آوريد، خاك خشك كه خاصيت چسبندگي ندارد، از ريشه‌ها جدا مي‌شود و با خودش تارهاي كشندة گياه را مي‌كند.
اول با يك دست، خاك گلدان را نگه مي‌داريد، بعد گلدان را وارونه مي‌كنيد و آهسته به لبة ميز يا پله مي‌زنيد، تا ريشه گياه با تودة خاك از جاي قديمي‌اش بيرون بيايد. اين شد مراحل تعويض گلدان. به همين راحتي.
خب، گلدان نو مبارك! حالا بايد پاي گياهتان آب بريزيد تا خاك جديد و قديمي به هم بچسبد.
زمان تعويض گلدان:
رشد گياه ثابت شده و ريشه از زيرگلدان زده بيرون؛ با اين نشانه‌ها، گياهتان دارد مي‌گويد: «آهاي! نمي‌خواهي گلدانم را عوض كني؟»
اگر اوايل ارديبهشت ماه هر سال، گلدان را عضو كنيد، بهترين زمان ممكن براي اين كار را انتخاب كرده‌ايد. شرايط دمايي ارديبهشت به گياهان كمك مي‌كند تا فعاليتشان را از نو شروع كنند.
يك گلدان استاندارد، گلداني است كه دهانه‌اش حداكثر دو تا سه سانتي‌متر، بزرگ‌تر از وسعت گياهتان باشد.
اگر مي‌بينيد گياهتان در گلدان بزرگ و جديدش، در ابتدا رشد خوبي ندارد، به خاطر اين است كه همة توان گياه بيچاره، صرف ريشه‌دهي مي‌شود.
آب دادن به گلدان:
مقدار آبي كه پاي گلدان مي‌ريزيد، بنا به سردي و گرمي هواي محيط و نوع گياه متفاوت است.
هرچي هوا گرم‌تر، نياز به آب بيشتر.
نوع خاك هم در ميزان نگهداري آب تأثير دارد. هرچي خاك گلدان سنگين‌تر باشد، آب بيشتري را در خودش نگه مي‌دارد؛ و برعكس.
وقتي خاك را لمس مي‌كنيد، خشكي و تري آن، نياز به آب گياه را نشانتانميدهد.
روزي سه چهار بار لازم نيست. بهترين راهش اين است كه يكباره گياهتان را سيراب كنيد.
مثل آب آكواريوم ماهي‌ها كه نبايد كلردار باشد، بهتر است آب گياهان خانگي را هم 12 ساعت بگذاريد بماند تا كلرش بپرد. خوبي چنين كاري در اين است كه در فصل‌هاي سرد سال، دماي آب سرد شير، با دماي محيط يكسان مي‌شود.
مراقبت‌هاي بعد از خريد:
وقتي گلدان را انتخاب كرديد و آن را خريديد، تازه كارتان با آن شروع مي‌شود.
آب دادن در دو نوبت 10 صبح و 4 بعدازظهر و آبپاشي با آبپاشهاي دستي. اين، دستورالعمل لازم براي روزهاي اول ورود گياه است. همان اول كار هم نبايد گياه تازه وارد را در معرض نور زياد بگذاريد؛ چون ميزان رطوبت خانه، كمتر از جايي است كه بوده و ممكن است باعث پلاسيده‌شدن برگها بشود.
تازه بعد از چند روز كه گياهتان به خانة جديدش عادت كرد، مي‌توانيد آن را ببريد به جاي اصلي‌اش با نور متوسط.
يك دستمال آغشته به آب ولرم، تنها وسيلة تميزكاري گياهان خانگي است. كافي است ماهي يك بار پشت و روي برگها را دستمال بكشيد.
اگر يك ظرف پر از آب و سنگريزه را زير گلدان بگذاريد و با آبپاشهاي دستي، برگها را اسپري كنيد، رطوبت گياهتان تأمين مي‌شود.
دست‌آخر، حواستان باشد كه در فصل‌هاي سرد سال نبايد گياه را كنار شوفاژ يا بخاري گذاشت.
چه گلدان‌هاي تزئيني‌اي بخريم؟
قديم‌‌ترها بيشتر اتفاق مي‌افتاد كه مهمان به بهانه‌اي براي صاحبخانه، گلدان و گياه خانگي هديه ببرد. اما امروزه ديگر خودمان بايد پا پيش بگذاريم تا قدم يك گلدان توي خانه‌مان باز شود. مدل‌هايي كه اين‌جا انتخاب كرده‌ايم، هم روش نگهداري آسان‌تري دارند و هم از نظر سر و شكل، سليقه‌هاي متنوع را راضي مي‌كنند.
فيكوس
با فيكوس مي‌توانيد اتاقتان را تبديل به يك جنگل خانگي كنيد. فيكوس را توي فضاي آزاد هم مي‌كارند، اما گونه‌هايي از آن را كه برگ‌هاي دائمي دارند، براي تزئين عمارات و سالن‌ها به كار مي‌برند.
فيكوس تازه وقتي قد مي‌كشد، شاخه مي‌دهد و اگر اين شاخه‌ها كوتاه شوند، از آنها شيرة سفيد رنگي خارج مي‌شود كه با آن «كائوچو» مي‌سازند.
شاخه‌ها در حرارت بالاي 15درجه بهتر رشد مي‌كنند، اما در زمستان كه گياه به كمي استراحت نياز دارد، دماي 11درجه براي آن كافي است.
يك قسمت خاك باغچه، يك قسمت خاك برگ، يك قسمت كود دامي پوسيده و يك قسمت ماسه، تركيب خاك مفيد براي فيكوس است.
خاك گلدان اين موجود حساس، هميشه بايد مرطوب باشد. ولي در زمستان نبايد زياد به آن آب داد؛ به خصوص آبي زير دماي 15 درجه.
آب سرد، برگ‌هاي پاييزي گلدان را، يا مي‌اندازد يا لكه‌دار مي‌كند. از نوك ساقه‌هايي كه يكي دو برگ دارند، توي فروردين ماه براي تكثير فيكوس استفاده مي‌كنند.
فيكوس يك گونه به اسم «بنجامين» دارد كه نگهداري آن كلي راه و چاه دارد. عكس روبه‌رو همين گياه را نشان مي‌دهد و فيكوس برگ‌هاي پهن و بلند دارد كه معمولا سبز يكدست است.
كروتن
برگ‌هاي رنگارنگ؛ اين چيزي است كه شما را عاشق اين گياه مي‌كند؛ همان لكه‌هاي قرمز و زردي كه روي زمينة سبزشان مي‌توانند يك اتاق ساده را زنده كنند.
خاك باغچه، نور متوسط و آبياري معمولي، كل مواردي‌اند كه اين موجود رنگي لازم دارد.
دماي مناسب براي كروتن، همان دماي اتاق است، يعني چيزي بين 16 تا 30 درجه سانتي‌گراد.
يكي از ويژگي‌هاي خاص اين گياه، شيرابه سفيدي است كه موقع قطع شاخه‌ها يا برگها بيرون مي‌زند.
براي قلمه‌زدن بايد اين شيرابه را با خاكستر يا قارچ‌كش‌ها خشك كرد و بعد در خاك گذاشت.
آگلونما
اوج لذت نگه‌داشتن چنين گلداني، چلة تابستان است كه گل‌هاي سفيد و لوله‌اي آن درمي‌آيند.
آگلونما از خانوادة شيپوري‌هاست، با قد و قامتي كه به 60 سانتي‌متر مي‌رسد و برگ‌هايي با رنگ سبز مايل به آبي كه دورشان لكه‌هاي خاكستري نقره فام دارند.
جذابيت و شهرت اين گياه به خاطر همين برگ‌هاي كوتاه‌رنگي است.
آگلونما نور زيادي لازم ندارد، ولي به جاي آن، مرتب آب مي‌خواهد و همين‌طور خاكي سبك و ماسه‌دار كه هميشه رطوبت را در خودش نگه دارد.
پاجوش‌ها، قلمة سرشاخه‌ها يا تقسيم بوته‌هاي بزرگ، راه‌هاي زيادكردن آگلونما هستند.
يوكا
گياهي نيست كه تا حالا نديده باشيد. چون براي آب و هواي گرمسيري خيلي از شهرهاي ما ساخته شده، براي همين با نور زياد و رطوبت متوسط خاك مي‌تواند زندگي ايده‌آلي داشته باشد.
ولي اگر نور كافي به‌اش نرسد، برگ‌هايش زرد يا پلاسيده مي‌شوند يا حالت لوله‌اي و افتاده پيدا مي‌كنند.
يوكا گياه خوش‌خوراكي است، تا حدي كه هر 15 روز يك‌بار مي‌شود پايش كود ريخت؛ كود شيميايي محلول، كه ماده‌اي به اسم ميكروالمنت آهن داشته باشد.
در عوض خيلي زود رشد مي‌كند و با قلمة سرشاخه‌هاي بزرگ، پاجوش‌ها و حتي قلمة ساقه‌هاي چوبي، مي‌توانيد تكثيرش كنيد.
ديفن باخيا
يك موجود سمي؟ ولي خيلي از افراد هم بدون دستكش، ساقة ديفن باخيا را قلمه زده‌اند و شيره اين گياه (كه به آن «سم برگ» مي‌گويند) هيچ بلايي سرشان نياورده.
اين گياه در محيط كاملا روشن و با خاك نيمه‌سبك و مرطوب (كه خاك برگ زيادي ندارد) و در دماي معمولي اتاق (بين 16 تا 30 درجه) به سرعت قد مي‌كشد .
با قلمه‌زدن ساقة گوشتي و آبدارش، فضاي خالي گوشه اتاقتان را تبديل به يك تكه از جنگل‌هاي استوايي مي‌كند.
باور كنيد برگ‌هاي بزرگ و سبز و زرد (يا استخواني) ديفن باخيا، حس آن جنگل‌ها را در خودشان دارند.
بامبو
گياه بامبو با پيچ‌هايش زيبا شده، تا جايي كه هر تعداد پيچ‌ها بيشتر باشد، گران‌تر است.
با قلمة همين پيچ‌ها بامبو را تكثير مي‌كنند.
بامبو برعكس بقية گياهاني كه اين جا آمده‌اند، نگهداري مي‌شود؛ يعني وقتي نور كمتري به آن برسد، بيشتر در جست‌وجوي نور قد مي‌كشد.
به اضافة اين كه اصلا به خاك نياز ندارد و فقط بايد در آب باشد.
به جاي خاك، نوعي محلول شيميايي را در آب آن مي‌ريزند.
گلفروشيها اين محلول را به اسم «غذاي بامبو» در شيشه‌هاي قطره چكان و با قيمتي بين يك تا دو هزار تومان مي‌فروشند.
مدل‌هاي كوچك و تزئيني و روميزي بامبو، پيشنهادهايي هستند كه نمي‌توانيد به راحتي از آنها بگذريد!
گل گندمي
گلي در كار نيست. اگر «گل گندمي» صدايش مي‌كنند،به خاطر برگ‌هاي گندمگون با حاشيه‌هاي سبزرنگ گياهچة اين گياه است.
اين گياهچه در ابتداي ساقة بلندي به‌وجود مي‌آيد كه منبع تكثير گياه است.
اگر گل گندمي را در جاي كم‌نور بگذاريد، حالت دورنگي برگ‌هايش را از دست مي‌دهد.
اگر آن را زياد آبياري كنيد، ساقه‌اش از پايين شروع به پوسيده‌شدن مي‌كند و اگر كمبود آب پيدا كند، برگ‌هايش قهوه‌اي مي‌شود يا نوك آنها مي‌سوزد تا رطوبت موردنيازش را تأمين كند.
براي اين‌كه هيچ‌كدام از اين اتفاق‌ها نيفتد، بايد گل گندمي را در جاي روشن گذاشت و بنا به فصل، هفته‌اي دو سه‌بار آب داد.
سانسوريا
جالب است بدانيد كه در زبان فرانسه سانسوريا، هم يعني «زبان مادرشوهر» و هم «زبان مادرزن».
البته به خاطر برگ‌هاي شمشيري و كشيده‌اش به آن «گياه مار» هم مي‌گويند.
اين برگ‌هاي ماري‌شكل، هم مدل ساده دارند و هم مدل ابلق به رنگ‌هاي سبز و زرد.
نوع سبز آنها در سايه مقاوم است و نوع ابلق‌شان در محيط روشن، سازگاري دارد.
برگ‌هاي ابلق سانسوريا در اثر كمبود نور به رنگ سبز درمي‌آيند ولي مثل يك جانور آفتاب‌پرست، دوباره در حضور نور به حالت اول برمي‌گردند.
اگر انتخابشان كنيد، خودتان مي‌فهميد كه چه گياه مقاومي داريد؛ به‌خصوص كه در هفته فقط يك‌بار آب مي‌خواهند.
شمعداني
جاگلداني‌هاي حلقهايتوي ايوان‌هاي قديمي را با گلدان‌هايي مثل شمعداني مي‌شناسيم.
شمعداني‌هاي عطري، برگ‌هاي كرك‌دار و گل‌هاي به هم فشردة رنگي‌شان، در فضاي آزاد بهتر جان مي‌گيرند.
شمعداني‌ها در محيط‌هاي پرنور به گل مي‌نشينند، ولي نه در نور مستقيم آفتاب.
نگهداري‌شان هم آن‌قدر بي‌دردسر است كه پاي ثابت گل و گلدان‌دارها شده‌اند.
با يك قلمه از گلدان‌هاي خانه مادربزرگ‌تان مي‌توانيد امتحان‌شان كنيد.
گياه تلخ افسوني!
آنها مثل بقية گياهان خانگي نيستند كه بايد مرتب دور و برشان بگردي و تر و خشك‌شان كني. يك دفعه مي‌بيني هفته‌ها گذشته و كاكتوس‌هاي كوچك گوشة اتاقت را فراموش كرده‌اي، ولي هنوز پا بر جا هستند. با مقاومت و بي‌نيازي‌شان غافل‌گيرت مي‌كنند.
غافل‌گيرت مي‌كنند با چند تا جوانه جديد روي بدن خشن‌شان. روزهاي پشت سرهمي كه توي خودت بوده‌اي، همان جا، كنارت، زندگي‌هاي ديگري جريان داشته.
ريبوتيا
به جثة ريزه‌ميزه‌اش نگاه نكنيد. وقتي گل‌هاي درشتش را ببينيد، دهانتان باز مي‌ماند! از زندگي منحصر به فرد ريبوتيا بايد گفت كه فقط در ماسه خالص يا پيت (نوعي خاك) رشد مي‌كند و ديگر نيازي به تركيبات جانبي ندارد.
توي زمستان، اول بايد آن را در فضايي سرد برد و ميزان آبش را كم كرد.
بعد از اين‌كه هوا سردتر شد، ديگر نيازي به آب دادن نيست.
همين موقع است كه انگار ريبوتيا بدون آب و غذا به خواب زمستاني مي‌رود، تا وقتي كه دوباره با صداي طبيعت بيدار بشود.
اچينوپسيس
احتمالش زياد است كه بين كاكتوس‌هاي گلفروشيها چشمتان به چنين موجوداتي افتاده باشد؛ اما بعيد است كه اين كاكتوس عشق نور را، وقتي گل‌هاي درشت و رنگي و معطر مي‌دهد، ديده باشيد.
تفاوت گونه‌هاي مختلف اچينوپسيس هم در همين رنگ و مدل گل‌ها و قد و قواره‌شان است.
به هر حال اگر يك گونه‌شان را خريديد و با آن رفيق شديد و خواستيد تكثيرش كنيد، بايد برويد سراغ بذر گل‌ها و گياهچه‌هاي كوچكي كه كنار گياه مادر در مي‌آيند.
اُپونتيا
نَـ...ـه! بدون دستكش نه! سطح گونه‌هاي مختلف اپونتيا پر از تيغ‌هاي ريز زرد و پرزمانند است و قبل از اين‌كه فرصت كنيد مشخصاتشان را بشناسيد، بارها پوست دستتان را به جلز ولز مي‌اندازند.
يكي از گونه‌هاي اپونتيا در ايران به «زبان مادر شوهر» معروف شده كه بدنة راكتي شكل آن، نقش ساقة گياه را بازي مي‌كند.
روي اين ساقه‌ها خبري از خارهاي بزرگ نيست و ساقه‌هاي جديد، از كنار ساقه‌هاي قديمي درمي‌آيند و قدشان به 10 تا 15 سانتي‌متر مي‌رسد، در حالي كه قد آنها در زادگاه اصلي‌شان (مكزيك) تا يك متر هم بلند مي‌شود.
انواع كاكتوس‌هاي اپونتيا را مي‌شود در تابستان زير آفتاب گذاشت و در زمستان‌ها در جايي خشك و خنك نگه داشت.
بعضي از آنها در تمام طول سال، طاقت هواي آزاد را دارند.
كراسولا
اگر اهل اين كاكتوس‌هاي ريزه ميزه نيستيد و دلتان مي‌خواهد گياهتان حسابي به چشم بيايد، كراسولا را انتخاب كنيد.
چون اگر بهش خوب برسيد در شرايط مناسب تا 8/1 متر رشد مي‌كند و با آن برگ‌هاي سبز مايل به خاكستري و لبه‌هاي قرمز، كلي تو چشم است.
براي اين كه كراسولا به چنين قد و قامتي برسد، بايد آن را در مكاني پرنور گذاشت، مرتب آبياري كرد و ماهانه به آن كود مايع داد.
كراسولا با كاشت بذر در دماي 18-15 درجه و تهيه قلمه در بهار و تابستان تكثير مي‌شود.
كلاه اسقف
بله، درست شبيه كلاه اسقف‌هاست! ولي اسم اصلي آن «استروفيتوم» است.
به خاطر همين شكل خاصش است كه كلي طرفدار دارد. تازه وقتي كه توي تابستان و اوايل پاييز، گل‌هاي قيفي و زردش برسند، جلوة ديگري پيدا مي‌كند؛ كنار پنجره‌هاي رو به آفتاب، كلاه اسقف بزرگ‌تر مي‌شود!
در زمستان بايد آن را در دماي 8-6 درجه و بدون آب نگه داشت.
چنين دمايي براي آپارتمان‌هاي امروزي دور از دسترس است.
به همين دليل چند ماهي بايد تحمل دوري كاكتوستان را داشته باشيد و آن را توي جعبة در باز بگذاريد و در كنار يكي از پنجره‌هاي راهرو، راه پله، گاراژ يا در جاي ديگري كه خطر يخ‌زدگي نداشته باشد، قرار بدهيد؛ دوري و دوستي!
كاكتوس كريسمس
به نام «زيگو كاكتوس» هم مي‌شناسندش، ولي چون همزمان با رسيدن كريسمس به گل مي‌نشيند، كاكتوس كريسمس صدايش مي‌كنند.
نگهداري از زيگو كاكتوس، توي هركدام از فصل‌هاي سال راه و روش خودش را دارد.
بعد از دوران گل‌دهي، آب‌دادن اين كاكتوس را بايد متوقف كرد.
فقط زماني مي‌شود به‌اش آب داد كه برگها دارند به شكل چروكيده درمي‌آيند.
فصل داغ تابستان كه مي‌رسد، گلدان را به داخل اتاق برگردانيد و در جاي خنك بگذاريد و آبياري را كم كنيد.
وقتي غنچه‌ها پيدايشان شد، مقدار آب و دماي محيط را كم كم ببريد بالا.
بعد از همة اين مراقبت‌ها، حواستان باشد كه غنچه‌هاي نورسيده، با تكان‌دادن گلدان از دست نروند.
گلدان‌ها را در خانه چگونه بچينيم؟
گل جايش در طبيعت است. اما ما آدم‌ها را كه به حال خودمان رها كنند، تصميم مي‌گيريم باغچه كه پيشكش، صحرا و گل و درختش را هم بياوريم خانه. يك چيزي مثل باغ‌وحش گياهي!
اما نگهداري از اين موجودات بي‌دست و زبان، توي خانه‌اي كه احتمالا خودمان هم داخلش نفسمان مي‌گيرد و دلمان هوس گشت و گذار مي‌كند، كار آساني نيست، قلق دارد. با هر كدامشان يك طور بايد رفتار كرد.
يكي را بايد گذاشت بالا خانه، يكي را دم در؛ يكي هم كه بايد مثل بچه‌هاي شيطان از بالكن خانه آويزان باشد. چيدمان گلدان‌هاي مختلف، همچين بي‌اهميت‌تر از چيدمان مبلمان كه نيست.
اگر به گل كاكتوس علاقه خاصي داريد، لااقل در تعيين جاي آن دقت كنيد كه يكسره دست و بالتان را زخمي نكند.
گلدان هاي بزرگ و تزئيني را گوشه اتاق پذيرايي جا بدهيد. آن‌جا، كمتر آسيب مي‌بينند.
بعضي گل‌ها اگر خوب به‌شان برسيد، حسابي قد مي‌كشند و مثل درخت مو، تا سقف مي‌روند. اين‌ها را بايد جايي بگذاريد كه وقتي لازم شد، به ديوار وصلشان كنيد.
براي گلدان‌ها، پايه‌هاي مطمئن تهيه كنيد كه چند وقت يك بار مجبور نشويد فرش يا موكت زيرش را كه از نم پوسيده، عوض كنيد. ضمنا براي جلوگيري از چنين اتفاقي، هر چند وقت يك بار، گلدان‌ها را چند سانت جابه‌جا كنيد، نه بيشتر.
چند گلدان كوچك براي آشپزخانه در نظر بگيريد. قطعا آنها نبايد خيلي به گرما و دم كردن هوا حساس باشند.
گلدان‌هايتان را با اهالي كوچه و همسايه‌ها تقسيم كنيد. اگر بالكن يا تراس در خانه‌تان داريد،گذاشتن چند گل مقاوم روي سكوي بالكن، نماي خانه را قشنگ‌تر مي‌كند.
اگر فضاي خانه‌تان اجازه مي‌دهد، چند گلدان را دور هم جمع كنيد و يك گلخانة كوچك ترتيب بدهيد.
در روز ده الي بيست دقيقه را صرف نوازش و تميز كردن برگ‌هاي گلدان‌ها بكنيد.
گلدان‌هايتان را زياد و تندتند جابه‌جا نكنيد اين كار به سلامت گل‌ها آسيب مي‌رساند.
صداي موسيقي سنتي و كلاسيك در رشد گياه مؤثر است. اين اصلا شوخي نيست يك‌بار امتحان كنيد.
نگهداري كاكتوس‌ها
از قرن بيستم بود كه بازارشان گل كرد و از بيابان‌هاي آمريكا و آفريقا وارد زندگي‌هاي آپارتمان‌نشيني شدند. همة اين‌ها به خاطر روش‌هاي سادة نگهداري‌شان بود.
نور: به نور زيادي احتياج دارند و در محيط‌هاي كم‌نور از قيافة كاكتوسي مي‌افتند و رشدشان علفي مي‌شود.
آبياري: درست كه دير به دير آب مي‌خواهند، اما فاصلة بين آبياري‌ها بنا به فصل و سرعت رشد كاكتوس بايد دستتان باشد.
اگر هم زمان آخرين آبدهي را يادتان رفت، انگشتتان را به اندازة يك سانت در خاك گلدان فرو كنيد و در صورتي كه رطوبتي حس نكرديد، آن را آب بدهيد.
خاك: سنگلاخي، ماسه‌اي، رسي و...؛ كاكتوس‌ها مي‌توانند در همة اين خاك‌ها زندگي كنند. اما خاك مناسب براي آنها خاكي است كه پرمنفذ باشد تا هم آب را به راحتي از خودش رد كند و هم خيلي زود خشك بشود و گياه دوباره بتواند نفسي تازه كند.
به خاطر همة اين‌ها، خاك سنگريزه‌اي بهترين گزينه است، با اين تركيب: دو قسمت خاك باغچه و يك قسمت ماسة درشت. خاك آمادة كاكتوس‌ها را مي‌توانيد از شركت‌هاي توليد گل و گياه بخريد.
تكثير: آن‌هايي را كه گل‌دهي منظمي دارند، از طريق بذر زياد مي‌كنند و بقيه را با قلمه‌زدن.
تعويض گلدان: از نيمه دوم فروردين، همراه با طبيعت زندگي جديدي را شروع مي‌كنند و اين يعني زمان نو كردن گلدان. يك گلدان سفالي، به بقيه گلدان‌ها ترجيح دارد. از ديواره متخلخل اين گلدان‌ها، رطوبت اضافي بيرون مي‌زند و هواي تازه وارد بافت خاك مي‌شود.
جواب بصورت نقل قول
