نامه ی فدایت شوم بانو زلیخا به فریدون جیرانی
یا حبیبی! فری!
سلام
اکنون که پر در دست گرفته ام و آن را در جوهر فرو می برم و روی پاپیروس می نهم هنوز چهارستون تنم از دیدن سریال یوسف پیامبر روی ویبره است و باورم نمی شود آنچه دیده ام واقعا سریال بوده یا کابوسی که من بر اثر پرخوری سر سفره ی افطار به آن دچار شده ام. به ویژه که این سریال بعد از شاهکار بی بدیل تو پخش می شود که مشت محکمی است به دهان یاوه گویانی که می گفتند فریدون لال شده و خوب شد تو این سریال را ساختی تا همه فهمیدند تو لال نیستی و تو هم می توانی یک بد و بیراهی به جامعه ی ادبی مملکت ات بگویی. بگذریم.
فری جان! دیشب که با فرعون مشغول دیدن سریال یوسف بودیم، من همه اش می ترسیدم زلیخا به یکی از دیوارهای شهرک سینمایی شما تکیه دهد و دیوار و کاخ و کل مصر و شاخ آفریقا کله پا شوند. به فرج بگو اگر نمی توانستی از طراح صحنه ی ده فرمان کمک بگیری لااقل از دکورساز برنامه ی نود استفاده کن که آدم فکر نکند دیوارها را با مقوا و کارتن خالی ساخته اند و همه اش تن و بدنمان بلرزد که کاخ مان الان است که فرو بریزد. راستی! فری! کی به فرج گفته فیلم و سریال تاریخی را خوب می سازد؟ تو می دانی؟ فقط اسم طرف را برایم بنویس، جنازه تحویل بگیر.
از اینها گذشته این بازیگری که نقش مرا بازی می کند آنقدر پوست صورتش را کشیده که وقتی دهانش را می بندد چشم اش باز می ماند، وقتی چشم اش را می بندد، دهانش و یک نما نداریم که ایشان چشم و دهانش همزمان بسته باشد. تازه، درست است که ما مصری ها در پزشکی خیلی پیشرفته بودیم ولی آن زمان تکنولوژی عمل زیبایی بینی هنوز به مصر نرسیده بود، پس چطور این خانم که چهل سال پیش در فیلم پاییزان به دماغشان رخت و لباس آویزان می کردند اینطور صاحب دماغ شهلا شده؟ با این حال از طرف من از فرج تشکر کن که برای بازی در نقش من از افسانه بایگان یا لیلا اوتادی استفاده نکرده. راستی! فرعون هم سلام می رساند و می گوید به فرج گله کن که چرا برای نقش من از پوریا پورسرخ استفاده نکردی که لااقل یک بر و رویی داشت، یک چشم و ابرویی، یک تیپ خر در چمنی، یک صدای زن خفه کنی. راستی گفتم پوریا پورسرخ، شنیده ام مجله های شما قسم خورده اند روی جلدشان فقط پوریا پورسرخ باشد، درسته یا این شایعه هم کار امپریالیسته؟ یعنی مجله ی شکار و طبیعت هم روی جلدش پوریا پورسرخ است؟ جل الخالق!
ببین! این دیالوگ های سریال یوسف را می دانی کی نوشته؟ نمی دانم گوش من عیب پیدا کرده یا واقعا شما ایرانی ها فکر می کنید ما مصری ها با هم مثل ربات حرف می زنیم، به خدا زمان سعدی هم هیچ ادیبی توی خانه اش اینجوری حرف نمی زد:
زلیخا: آیا تو دوست داری از تاریخ و فرهنگ مصر چیزی بیاموزی؟
پسرخوانده: آری. من بسیار دوست می دارم که در مورد تاریخ و فرهنگ و تمدن و آداب و سنن مصر چیزی بیاموزم.
فری! تو فکر نمی کنی بهتر بود کمی زیرپوستی تر اطلاعات به خواننده داده می شد مثل تو که در سریالت هر مزخرفی خواستی زیر پوستی گفته ای. مثلا اینجا را نگاه کن (یا به قول سریال های تاریخی شما؛ بنگر):
زلیخا: ما در آنجا مرده ها را مومیایی می نماییم. و با مومیایی غذا و لباس و چند خدمتکار هم دفن می نماییم تا متوفا بتواند آنها را به کار برد.
پسرخوانده: آیا مردگان می توانند غذا بخورند همی؟
زلیخا: آری. همی توانستن تناول کردن مر مرده ها را.
فری جان! یادم هست خودت یک زمانی فیلمنامه نویسی درس می دادی، به نظرت با اضافه کردن آیا به اول جملات، نثر فاخر و تاریخی می شود؟ شاید اخیرا می شود آن روزها که نمی شد و من و فرعون و یوسف عین آدم با هم حرف می زدیم. بگذریم.
ولی از هرچه بگذریم از سریال تو نمی توانم بگذرم. واقعا عجب دنیایی شده! یک بانوی نویسنده ی آبگوشتی که از اسم رمان هایش (رویا و گیتی) معلوم است چه نویسنده ی تاثیرگذاری در صنعت قرمه سبزی و سفره آرایی است، از کشورش می رود استانبول تا تنی به آب بزند آن وقت مزدوران اجنبی دوره اش می کنند و فیلم و عکس می گیرند! انگار نلسون ماندلا از زندان آزاد شده! فری! فیلم های تخیلی زیاد می بینی یا فقط همان مرثیه ای برای یک رویا را میبینی که تویش کارگردان تصویر را چند تکه می کرد و خوشت آمد و حالا در سریالت هی این کار خارق العاده را انجام می دهی؟ ببین، این تلویزیون های چند تصویر در یک تصویر هم همین کار را می کنند، یکی بخر. آرامت می کند. فری عزیز! راستش را بگو آخرین کتابی که خواندی چه بوده؟ نه. گرگ بلا، خرگوش ناقلا را که خودم بهت کادو دادم. به قول وودی آلن تا حسنی نگو یه دسته گل را بهت نداده بودم که آن را نخوانده بودی. فری! این یکی را راست بگو، در عمر پر برکت ات یک نویسنده را از نزدیک دیده ای؟ به یکی شان دست زده ای؟ از یکی شان پرسیده ای گرفتن مجوز چند ماه طول می کشد؟ جان من دیده ای گردان بره گروهان برگرده، گروهان بره دسته برگرده، دسته بره نفر برگرده. نویسنده ای دیده ای که آنقدر برای گرفتن مجوز جان به لب شد که عطای چاپ را به لقایش بخشید و رفت شهرستان بستنی فروشی باز کرد؟ فری جان! به قول سینوهه تو که با آن تئوری سینمای بدنه که از خشتک ات درآوردی تر زدی به سینما بالاغیرتا از ادبیات مملکت ات بکش بیرون. در ضمن وقت کردی بیا مصر یه سری به ما بزن، فقط اینجا فیلم نساز، سریال هم نساز، عکس هم نگیر. حرف هم نزن.
انا فی انتظارک علی النار!
زلیخا- قاهره 23/6/87
پ.ن: راستی خواستی بیای برنداری پسته و زعفران و از اینجور چیزها بیاری. تازگی ها پسته و زعفران اینجا ارزانتر از ایران شده. فقط یک پوستر از پوریا پورسرخ یا سیاوش اکبرپور بیار می خوایم شبا که بچه ها نمی خوابن با اونا بترسونیم شون. قربانت.
منبع : ورطه
.gif "N Aggressive (2)")
.gif ":دی")
.gif "N Aggressive (33)")
