برخورد نزدیک
با سیارک های تروریست چه باید کرد؟
اگر ما انسان های زمینی خوش شانسي نباشیم، پس سیارک 390 متری اپوفیس (Apophis) که به سوی زمین در حرکت است، در سال 2036 با زمین برخورد می کند.
اما اگر خوش شانس باشیم، این سیارک که اکنون لقب تروریست فضایی به آن داده شده، در سال 2029 در فاصله 40 هزار کیلومتري ( مدار ماهواره های مخابراتی) از کنار زمین عبور می کند.
ورد گفتن و به آینده بهتر دل بستن، بهترین راه اجتناب از خطر برخورد حتمی یک سنگ بزرگ آسمانی با زمین، و کار درست و منطقی نیست. این برخورد اقلیم کره زمین را تغییر خواهد داد اگر اين سيارك در دريا سقوط کند، یک سونامی بسیار بزرگی را بوجود آورده و میلیون ها تن آب را بخار می سازد که در نتیجه به مدت طولانی مانع رسیدن نور خورشید به زمین می گردد. به بيان ديگر اين يعني پایان حيات در زمين !
بدبختانه، روش های محافظت از سیاره زمین در برابر بمباران احتمالي سیارک ها و دیگر اجرام آسمانی هنوز نوپا و تازه اند و باید در یک سیستم موثر جهانی مبارزه با سیارک ها، بررسي شوند. یکی از راه های ممکن برای مبارزه با اپوفیس تغییر مدار آن بوسیله کشش گرانشی می باشد ( یک سفینه بدون سرنشین که بتواند سیارک را از مدار فعلی آن خارج سازد). سیارک را می توان توسط چاشنی هسته ایی بمباران کرد. با اینکه این روش از نظر تكنیکی قابل اجرا است اما از نظر سیاسی فعلأ غیر ممکن می باشد: زیرا استفاده از سلاح هسته ای در فضا ممنوع می باشد!
اما روسیه گام های را در جهت بهبود و اصلاح رصد و بررسی خطرات متجاوزین فضایی برداشته است. نمایندگی فضایی روسیه همراه با وزارت دفاع و اکادمی علوم آن کشور یک برنامه مبارزه با سیارک ها را آغاز نموده و اولین گام در جهت تحقق این برنامه نصب یک رادار مخصوص در تلسکوپ 70 متری در اوسیریسک (Ussurisk) می باشد. این رادار سيگنال های منعکس شده از اجرام فضایی را جمع آوری می کند. انجمن تولید و تحقیق لاووچکین روی یک برنامه فضایی برای سالهای 2012 تا 2014 که طبق آن هر قدر اطلاعات بیشتر در مورد اپوفیس جمع آوری شود، کار می کند. همچنين یک سلسله تجربیات بخاطر بررسی اینکه آیا می توان مدار سیارک را بوسیله فشار پایدار انرژی تغییر داد، نیز در حال برنامه ریزی می باشد. با این هدف یک سفینه بدون سرنشین در حال ساخت می باشد و چندین سناریوی مختلف پرواز نیز در نظر گرفته شده است.
اگر برنامه مبارزه با سیارک ها با موفقيت همراه باشد، در آنصورت دانشمندان سراسر جهان می توانند سیارک را با دقت بیشتر نظارت و احتمال خطر آن را ارزیابی و راه های منحرف ساختن آن از مسیر را در نظر بگیرند. یک پایگاه اطلاعاتی بین المللی در مورد مدار اجرام سماوی، پیش بینی می کند که در 120 سال آینده 6 سیارک بزرگ زمین را تهدید می کند. اما امروز تنها سه کشور (روسیه، ژاپن و امریکا)، اجرام بزرگ سماوی در حال گردش در منظومه شمسی ما را بررسی و نظارت می کنند. روسیه و امریکا می توانند در مبارزه علیه سیارک ها که امریکا بصورت خاص به آن علاقمند است، همکاری نمایند.
در نیمه خرداد ماه زمان بررسی بودجه سال آینده ناسا، نمایندگان امریکا از نماینده ناسا درخواست همكاري بيشتر را با سازمان فضايي روسيه داشتند. امریکایی ها باور دارند که اجرام سماوی مانند اپوفیس تمام بشریت را تهدید می کند. به عقیده یکی از نمایندگان دموکرات کنگره امریکا که بر افزایش منابع برای همکاری بین المللی سیارک ها در بودجه ناسا تأکید می کرد، امریکا باید مسئولیت ها را با دیگران تقسیم کند. البته روسیه هم کنار نمی ماند، بلکه علاقمند است تا سیستم رادار یا آنتن 70 متری خود را برای ارتباطات عمیق فضایی با دیگران شریک سازد. این دستگاه که در دورترین قسمت شرقي روسيه - کریمه (Crimea) قرار دارد، می تواند تجهیزات امریکا در پورتریکو و کالیفورنیا را تکمیل سازد.
دو قدرت فضایی جهان با تشریک مساعی می توانند مهمانان ناخوانده خطرناک را از مسیر زمین به جانب دیگري هدایت نموده و خطرات تروریزم فضایی را خنثی سازند.
منبع: parssky
جواب بصورت نقل قول
