رضا امیر خانی

[عبد الرحمان]

رضا امیر خانی، نویسنده جوان، نوآور و خوش آتیه ی کشورمون هست که برای خیلی ها از جمله خود من با "من او" شناخته شد. آثار او عبارتند از:
من او (رمان)
ارمیا(رمان)
داستان سیستان(سفرنامه)
ازبه(چیزی شبیه به رمان)
ناصر ارمنی(مجموعه داستان کوتاه)
نشت نشا(مقاله بلند) >جزو کتب منبع کتاب دینی دبیرستان
بیوتن(رمان) >جدیدترین رمان این نویسنده (چاپ اول: 1387، انتشارات علم)
سر لوحه ها (یادداشت های پراکنده)> گلچین مطالب سایت لوح به قلم رضا امیرخانی

حالا اگر کسی همه یا تعدادی از این کتاب ها رو خونده، نظرشو این جا بگه!

[jaho]

من فقط من او را خواندم

بیشترین قسمتی که بر من تاثیر گذاشت قسمتی بود که انگشتر ها را داخل جوی انداخت

تا به حال اینقدر عمیق درک نکرده بودم که خدا نزدیکتر و دستیافتنی تر از آن است که من تصورش را بکنم و شاید توسل به بعضی
بعضی چیزها ما را از او دور کند....ایمان به خدا و درک حقیقت وجود او باید در هر لحظه ای برایمان امکان پذیر باشد....

[karin]

سلام
بنده هیچ کدوم از کتاب های ایشون رو نخونده ام!
اما یه مصاحبه ای ازشون در همشهری جوان فکر کنم ، خوندم که برام جالب اومد
گذاشتم تو لیست بخونم

باز دوستان بیشتر توضیح بدن درباره ی کتابا و اینا استفاده می کنیم

[عبد الرحمان]

از نظر من کتاب ارمیای رضا امیر خانی، در واقع مبین حال و هوای سال های بعد از جنگ تحمیلی و بررسی شرایط و رفتار های یک بازمانده از جنگ که حالا بعد از جنگ دلش بیشتر برای آن حال و هوا تنگ شده.
البته به نظر یکی از دوستان این رمان پایان کمی احساسی داشت.
ارمیا معمر شخصیت اصلی این داستان است که با وجود وضع اقتصادی خوب و مرفه و پدر و مادری دلسوز، به جبهه وابستگی پیدا می کند و عازم آنجا می شود. مصطفی، دوست بسیار صمیمی ارمیا که با او در جبهه آشنا شده و بعد از شهادتش عاملی برای حسرت خوردن ارمیا می شود از دیگر شخصیت های این داستان است.

[عبد الرحمان]

سایت شخصی رضا امیر خانی:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[click_dez]

خیلی دوست دارم نظر خوانندگان این کتاب رو راجع به این اثر بدونم

اگر کسی کتاب رو خونده خواهشا نظر بده

[bewitch]

من بيوتن رو نخوندم ، از رضا امير خاني فعلا فقط " از به " رو خوندم ، توي نقد ها و نظراتي كه راجع به كتاباي اميرخاني خونده بودم همه از "من او "بيشتر تعريف كردند تا "از به "، ولي من واقعا از "از به " خوشم اومد ، همين حالتش كه به صورت نامه نگاري ( اسم آرايش دقيقا يادم نيست ) مثل بابا لنگ دراز نوشته شده بود خيلي جالب بود ، يا خيلي خوب تونسته بود مشكلات و ناراحتي هاي يه آدم معلول رو نشون بده ، اون قسمتايي كه براي امام زمان (عج ) نامه نوشته بود خيلي رو احساسات آدم اثر ميذاشت و اون آرش تيموري خوب حرص آدمو در مياورد ، در كل من خيلي از اين كتاب خوشم اومد و اگه بخوام از 10 بهش امتياز بدم 9.75 ميدم

[عبد الرحمان]

خیلی دوست دارم نظر خوانندگان این کتاب رو راجع به این اثر بدونم

اگر کسی کتاب رو خونده خواهشا نظر بده

به نقل از خود آقا رضا تو روزنامه جام جم، بیوتن روایت یک انسان آخرالزمانیست.
اما به نظر من ...
شخصیت های داستان خیلی ملموس توصیف شده اند. البته این حاضر جوابی و دادن جواب های کامل و پخته شده ی شخصیت ها در اغلب موارد، قابل تامله. یه جا دیگه هم خونده بودم که خود آقا رضا گفتند ارمیای بیوتن الگو نیست. می دانید که شخصیت اصلی بیوتن (ارمیا معمر)، همون شخصیت اصلی کتاب "ارمیا"ست. به نظر من ارمیای "ارمیا" خیلی صاف و ساده است. ارمیای "بیوتن" به قول آقای امیرخانی مثل یه توپ میمونه که هر طرف قلش بدن، میره!
در مورد فضای داستان هم که کل داستان توی آمریکا میگذره. ارمیا یه بچه مذهبی که بعد از جنگ ظاهرا به خاطر یه دختر و باطنا به خاطر فرار از ایرانِ بعد از جنگ، میره آمریکا.
شخصیت های جالب داستان از نطر من: میاندار ، سیلورمن ها، جانی، روح سهراب، سوزی و البته ارمیا.
اگه کس دیگه ای بیوتن رو خونده ، من هم بدم نمیاد نظرش رو بدونم.

[Payan]

"ازبه" رو ازش خوندم كه اصلا خوشم نيومد
"نشت نشاء" هم خوندم كه خيلي ادبي نبود ولي اي بدك نبود...
هر چند شنيدم "من او" بهترين كتابش هست اما هنوز نخوندمش و بنابراين در مورد نويسنده‌اش نظر نمي‌دم
ضمن اينكه بيوتن ر وگرفتم ورق زدم به دلم ننشست كه بخوام بخونمش حالا شايد بعدا.....

[عبد الرحمان]

"ازبه" رو ازش خوندم كه اصلا خوشم نيومد

چرا؟ ........