محمد علی بهمنی
محمدعلی بهمنی در سال ۱۳۷۸ موفق به دریافت [تندیس خورشید مهر[به عنوان برترین غزل‌سرای ایران گردید.
محمدعلی بهمنی در فروردین سال ۱۳۲۱ در شهر دزفول[ به دنیا آمد. شعر بهمنی نیز البته شاید با خود او متولد شده باشد، گرچه بسیاری بر این عقیده‌اند که غزلهای او وام‌دار سبک و سیاق نیماست. نخستین شعر بهمنی در سال ۱۳۳۰، یعنی زمانی که او تنها ۹ سال داشت، به چاپ رسید.
مجموعه های اشعار
- [باغ لال
- "]در بی‌وزنی
- عامیانه‌ها
- "]گیسو، کلاه، کفتر
- گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود
- غزل[
- "]عشق است
- "]شاعر شنیدنی است
- ]نیستان
- "]این خانه واژه‌های نسوزی دارد
- "]کاسه آب دیوژن، امانم بده[/
شبهای شعر خوانی من بی فروغ نیست
گاهی چنان بدم که مبادا ببینیم
حتی اگر به دیده رویا ببینیم
من صورتم که به صورت شعرم شبیه نیست
بر این گمان مباش که زیبا ببینم
شاعر شنیدنی ست ولی میل توست
آماده ای که بشنوی ام یا ببینیم
این واژه ها صراحت تنهایی من اند
با این همه مخواه که تنها ببینیم
مبهوت می شوی اگر از روزن ات شبی
بی خویش در سماع غزل ها ببینیم
یک قطره ام و گاه چنان موج می زنم
در خود که ناگزیری دریا ببینیم
شب های شعر خوانی من بی فروغ نیست
اما تو با چراغ بیا تا ببینیم
جواب بصورت نقل قول
