نقد البوم و اهنگ

[Greatone]

درود به همه ي دوستان در پي سي

ميخوام به كمك شما در اين تايپيك البوم ها و تك اهنگ ها رو از خاندگان مختلف ايراني و خارجي نقد كنيم....

هر البوم يا اهنگي كه نقد ميشه ادرس براي دانلودش رو ميزارم ( در تالار دانلود موسيقي )

به امد همكاري شما دوستان

اماده ييد؟

پس

Let,s Goooooooooooo

[Greatone]

نقد البوم جديد
LINKINPARK



، آلبوم جدید گروه لینکین پارک به بازار عرضه شده. نام این آلبوم Minutes to midnight هست . بعد از گذشت 4 سال ، این سومین آلبوم رسمی گروه بعد از آلبوم های Hibrid theory و Meteora هست. بعد از گذشت این مذت ، می توان گفت که این آلبوم جدید یکی از شاهکار های متال در چند سال اخیر هست.

Chester قول یک تحول رو در آلبوم جدید داده بود و واقعا به این قول عمل کرد. این آلبوم از هر لحاظ نسبت به کارهای قبل پیشرفت کرده. هم از نظر موسیقیایی و هم از نظر وکال و هم از نظر اشعار.

از نظر موسیقی می توان گفت که گروه تقریبا دچار تغییر سبک شده و از NU metal به Hard rock و Heavy metal روی آورده. این تغییر را در طول آلبوم به وضوح می توان حس کرد ، برای مثال دیگر اثری از Dj گروه در کارها (البته به غیر از دو آهنگ ، آن هم بسیار ضعیف) نمی توان دید.

در بعضی از آهنگ ها نیز حتی در لحظه ای ، جو Gothic بر آهنگ استوار می شود.

دو پایه ی موسیقی متال ، یعنی درام و گیتار الکتریک در این آلبوم بسیار پیشرفت کرده. درام آلبوم جدید تقریبا بی نقص و قدرتمند تر از گذشته شده ، راب بوردون واقعا قدرت نوازندگی خود رو نشون داده.

از جانب دیگر برد نلسون هم که نوازندگی گیتار الکتریک رو داره پیشرفت قابل توجهی داشته. تواختن Solo کاری که قبلا از او ندیده بودیم ، اما او از این مسئولیت بسیار خوب بر اومده . برای مثال سولوی آهنگ What I've done به تنهایی کل منظور آهنگ رو می رسونه.

از نظر خوانندگی هم احساس میشه chester صدای پخته ی خود رو پیدا کرده و در همان حال هم دیگر اثر Mike به عنوان یک MC vocal در آلبوم کمتر شده.

چستر در این آلبوم از صدای خود واقعا مایه گذاشته و استفاده می کند. نوع صدا و خش خاصی که در آن هست نیز بیان گر این امر می باشد.

هماهنگ بودن بی نقص درام و گیتار الکتریک و پشتیبانی اون توسط گیتار بیس نیز از دیگر نکات مثبت آلبوم هست. هرچند این آلبوم نکات منفی هم دارد. همانطور که قبلا هم اشاره کردم ، کمرنگ شدن نقش Mr.Hann از آن موارد است. (البته این را می توان یک نکته ی مثبت برای رسیدن به هسته ی Heavy در نظر گرفت.)همچنین زیاد بودن تعداد آهنگ های به اصطلاح Romance و عامه پسند را می توان از دیگر نکات ضعف آلبوم دانست.

یکی از نکات جالب این آلبوم ، تقریبا به یکدیگر مربوط بودن آهنگ ها به هم می باشند. برای مثال قسمت آخر آهنگ shadow of the day با صدای ضعیفی به بخش اول آهنگ بعدی یعنی What I've done ربط پیدا می کنه. البته به خیر از این مورد این دو با یکدیگر در اشعار نیز به همدیگر مربوط می شوند. همانطور که آهنگ shadow of the day در مورد امید دادن به انسان برای ادامه ی زندگی و زیبا دیدن زندگی صحبت می کند، اهنگ What I've done با به تصویر کشیدن گذشته ی انسان ، در مورد اشتباهات او در طول زندگی صحبت می کند.

اشعار این آلبوم نیز تغییراتی داشته و کم کم در حال تغییر میباشد. یعنی نسبت به آلبوم های قبلی که فقط جنبه های روانی و مشکلات شخصی رو بررسی می کردند ، این آلبوم مشکلات اجتماعی و همچنین جهانی رو بیشتر به چالش می کشاند.

از این پست ، تا چند پست دیگر ، همه ی 12 آهنگ این آلبوم رو مورد بررسی قرار میدم.

همچنین ترجمه ی کامل اونها رو همراه با تفسیرشون قرار خواهم داد. امیدوارم که لذت کافی رو برده باشيد

[Greatone]

اگر كم و كسري داره ببخشيد.........فعلا اينو داشته باشيد تا بعد.......

راستي فونتش خوبه فكر كردم اينجوري راحت تريد اگه مشكلي هست بگيد.......

[Greatone]

Deicide - The Stench Of Redemption
Earache Records, ۲۰۰۶

درود. بالاخره بعد از 2 سال انتظار هواداران گروه Deicide ، آخرین آلبوم خودش رو منتشر کرد. مسلما همیشه گروه های مختلف دچار دگرگونی های بسیاری در طول مسیر کاری خودشون میشن و Deicide هم از این قضیه مستثنی نیست. اینطور که معلومه در اعضای گروه تغییراتی ایجاد شده و افراد جدیدی وارد گروه شدند، Ralph Santolla به گروه پیوسته که سابقه نواختن در گروه های معروفی همچون Death، Iced Earth، و Vital Remains را داره و همچنین Jack Owen که از گروه قدرتمند Cannibal Corpse جدا شده و به گروه Deicide پیوسته، و دو برادری Hoffman هم از گروه جدا شدن و هنوز مشخص نیست در حال همکاری با کدوم گروه هستن. البته با این ترکیب نه تنها چیزی از ویژگی های گروه کم نکرده بلکه به آنها قدرت و انرژی بیشتری بخشیده، من با آلبوم های قبلی گروه کاملا آشنا هستم و مطمئن هستم که شما هم بعد از گوش دادن این آلبوم با من هم عقیده خواهید شد که این آلبوم یک تافته جدا بافته در کارنامه Deicide است که نشان دهنده پیشرفت خوب و رو به جلو گروه میباشد.
باید گوشتون رو تیز کنید تا صدایی که از هارمونی های گیتار یک زوج Cannibal Corpse-ish نواخته میشن رو بشنوین. با کمی دقت میتوان فهمید که این آلبوم با ویژگی های قوی تر از آلبوم قبلی گروه یعنی Scars of the Crucifix خودش رو به رخ میکشه و هنرنمایی میکنه.
موسیقی این آلبوم قبل از اون که بی رحم باشه، به دلیل وجود ملودی های قوی و زیبا بیشتر شنونده را جذب خودش میکنه، آهنگ های لعنتی این آلبوم به طرز عجیبی با هم هماهنگ شدن و هر یک تمام کننده و شروع بعدی هستند، و با شواهدی که از نواختن موسیقی گروه در دست هست میتوان گفت که بسیار به سبک Brutal نزدیک شده اند ( برای مثال " "Not of This Earth). تراک آخر گروه نشان میدهد که گروه علاقه داشته آلبوم خود را با یک موسیقی بدون کلام و البته شنیدنی به پایان برساند که معمولا کمتر این در گروه های دث متال اتفاق میافتد که این گونه آلبوم رو تموم کنن. و خیلی عجیب به نظر میرسه که همچین گروهی با آلبومی با این سرعت و قدرت که کون هر کسی رو به شدت تکون میده و سر جاش میشونه، یه تراک معمولی و آرومی رو برای پایان آلبوم در نظر بگیرن. – کس خلن دیگه وگرنه کسی اینکارو نمیکرد بگذریم!!! -
به هر حال نواختن گروه در قسمت هایی از آهنگ ها گوش شما رو خسته میکنه البته این فکر لعنتی رو بندازین دور که آلبوم خوبی از آب در نیومده بلکه برعکس، اما به هر حال ماشالا علم موسیقی اینقدر پیشرفت کرده که این گوش های ما دیگه به درد گوش دادن نمیخوره باید منتظر گوش های دیجیتالی باشیم. و این به دلیل موسیقی ستیزه جو و قدرتمند گروهه که باعث شده این گونه به نظر برسه. دو زوج جدید تکنیکی و قدرتی که به گروه اضافه شدن باعث شده آلبومی حرفه ای و قوی رو ارائه بدن. لذت ببرید ا

بدرود.

[Greatone]

نگاهی داریم به آلبوم The Open Door اوانسنس از دیدگاه مجله رولینگ استونز. این شما و این اوانسنس.

.................................................. ......................


مشخصات آلبوم :

نام آلبوم : The Open Door
هنرمند : Evanescence
تاریخ انتشار : 25 سپتامبر 2006
سبک کاری : آلترناتیو راک
مدت زمان : 54 دقیقه

لیست تزاک ها:

1. Sweet Sacrifice ..........................( با موزیک ویدیو )
2. Call Me When Your Sober..............( با موزیک ویدیو )
3. Weight of the world
4. Lithium .......................................( با موزیک ویدیو )
5.cloud Nine
6. Snow Whit Queen
7.Lacrymosa
8. Like you
9.Lose control
10. The only one
11. Your Star
12. All That im living for
13.Good Enough


نقد

یک سال پیش وقتی اوانسنس از آلبوم قبلی خود Fallen تعداد 7.5 میلیون کپی فروخته بود همه فکر میکردند که این گروه نوپا چگونه میتواند پله های موفقیت را به این سرعت طی کند.
وقتی امی لی شروع به نواختن پیانو میکرد میتونستیم به گونه ای درد او را با تضاد در مقابل خدا بیابیم . وقتی شما کلیپ My Immortal را نگاه میکردید میدانستید که دردی در دل این پرنسس جوان نهفته است. و آیا او هم اکنون خیلی شاد است ؟ یک مختصر گوش فرا دادن به Open door به راحتی نشان خواهد داد که امی لی هنوز از خدا و پسران بیشتر و بیشتر غمگین است.پس از آلبوم موفق Fallen زندگی امی لی دستخوش تغییرات زیادی شد. اینکه او الان یک ستاره راک بشمار میاد. و اکنون بجایی میرسد که به خاطر فشار شهرت و طرفداران خود شروع به نوشتن نغمه میکند. او اکنون از بن مودی جدا شده و در این آلبوم ما فقط صدای امی لی را میشنویم که درون اکوردها میره بگونه ای که انچنان حسی به فرد دست نمیده .سطح اشعار آلبوم جدید پایینه و حتی در حد و اندازه Fallen هم نیست.

آلبوم با یک تراک نچندان دلچسپ شروع میشه .که ترانه دوم کمی اثر بد ترانه خسته کننده اول رو از بین میبره .اوج آلبوم تراک های 2 تا 4 است و باز آلبوم افول میکنه. در حال حاضر گروه های موسیقی سعی بر این دارن که آلبوم خودشون رو با بهترین اهنگ ها شروع کنن ولی در این آلبوم این چیدمان میتونه ضربه ی بدی به کل آلبوم بزنه. در کل آلبوم چندین تراک زیبا وجود داره که آلبوم رو از سقوط نجات میده همچنین در نقد های مختلف میشه دید وبسایت های معتبر امتیاز خیلی خوبی به آلبوم ندادن و آلبوم در سطح متوسطی قرار داره.اما اگه کمی در انتخاب ترانه ها دقت میشد فروش آلبوم هم بالا تر و هم ارزش موسیقیایی کار بالا تر میرفت. جز چند تراک بقیه هیچ چنگی به دل نمیزنن. در حالی که Fallen دارای بار غنایی بیشتری بود همچنین از تراک هایی زیبا مثل Going Under و Bring me To life و بسیار ی از اشعار زیبای Fallen خبری نیست.

در عین حال نباید فراموش شه که عظمت او در ساده بودن اوست . اون هنوز مثل یک خواننده جوان متوسط آمریکایی ترانه میخونه. در اشعاری اولیه آلبوم مانند Call Me When Youre Soberبه راحتی میشه حدس زد که طرف مقابل اون بن مودیه. همچنین ترانه Lithium هم بسیار بسیار زیباست و در عین حال نشات گرفته از همان درد درون خودشه.



جمع بندی


در نهایت اوانسنس سال 2006 رو با یک آلبوم متوسط به پایان برده اما در عین وجود داشتن این قبیل مشکل ها . آلبوم فروش خوبی داشته و در چارت های مختلف رتبه های اول رو کسب کرده .با اینکه آلبوم منتقد ها رو راضی نگه نداشته اما در اون حدی هست که حداقل طرفدارای گروه رو راضی نگه داره . این کاری بود که امی لی در سال 2003 شروع کرد و توانست سیل عضیمی از طرفداران رو بسوی خودش جلب کنه . امیدواریم Evanescence بار دیگر با آلبوم های خوبی چون فالن بتواند در آینده به اوج برسد.

[Yazz]

با لينكينت خيلي حال كردم، ولي من يه آلبومي ازشون دارم كه اسمشو اينجا نياوردي. البته شايد فقط يه Remix باشه، البته به نظرم يكي دوتا از آهنگاش جديد بود. ولي كلاً يكي از fAVORITEهاي من هستش.
در مورد آلبوم جديد، بايد گوش بدم تا نظر بدم...

[Greatone]

با لينكينت خيلي حال كردم، ولي من يه آلبومي ازشون دارم كه اسمشو اينجا نياوردي. البته شايد فقط يه Remix باشه، البته به نظرم يكي دوتا از آهنگاش جديد بود. ولي كلاً يكي از fAVORITEهاي من هستش.
در مورد آلبوم جديد، بايد گوش بدم تا نظر بدم...

لين كين زياد البوم زيميكس ميده
اهنگ ريميكس كرالينگش واقا زيباست.......
اين البوم جديد هم حتما گرش بده 3 تا تركش واقا قشنگه

[ehsankh]

نقد آلبوم The Open Door (البته ترجمه ش) جالب بود ...اما منتقد ها باید همیشه یه چیزی رو بدونن و اون اینکه طرفدارهای پروپاقرص یه گروه یا خواننده همیشه و در همه حال با صدا و اهنگ اون حال میکنن و از اون طرفداری میکنن. نمی دونم اسمش رو باید تعصب گذاشت یا هر چیز دیگه ای ولی این یه واقعیته و دلیل اصلی موفقیت امی لی همون جور که بارها تو مصاحبه هاش گفته رو راست بودن و ساده بودن خودش و اهنگهاش هست و اینکه چیزی رو میخونه که خواسته خودشه نه به خاطر سلیقه بازار. من یکی خودم هر آهنگی که صدای امی روش باشه دوست دارم چون بیشتر به خاطر صدای گیرا و منحصر به فرد خودش شیفته این گروه هستم...

[jamshidjap]

نگاهی داریم به آلبوم The Open Door اوانسنس از دیدگاه مجله رولینگ استونز. این شما و این اوانسنس.

.................................................. ......................


مشخصات آلبوم :

نام آلبوم : The Open Door
هنرمند : Evanescence
تاریخ انتشار : 25 سپتامبر 2006
سبک کاری : آلترناتیو راک
مدت زمان : 54 دقیقه

لیست تزاک ها:

1. Sweet Sacrifice ..........................( با موزیک ویدیو )
2. Call Me When Your Sober..............( با موزیک ویدیو )
3. Weight of the world
4. Lithium .......................................( با موزیک ویدیو )
5.cloud Nine
6. Snow Whit Queen
7.Lacrymosa
8. Like you
9.Lose control
10. The only one
11. Your Star
12. All That im living for
13.Good Enough


نقد

یک سال پیش وقتی اوانسنس از آلبوم قبلی خود Fallen تعداد 7.5 میلیون کپی فروخته بود همه فکر میکردند که این گروه نوپا چگونه میتواند پله های موفقیت را به این سرعت طی کند.
وقتی امی لی شروع به نواختن پیانو میکرد میتونستیم به گونه ای درد او را با تضاد در مقابل خدا بیابیم . وقتی شما کلیپ My Immortal را نگاه میکردید میدانستید که دردی در دل این پرنسس جوان نهفته است. و آیا او هم اکنون خیلی شاد است ؟ یک مختصر گوش فرا دادن به Open door به راحتی نشان خواهد داد که امی لی هنوز از خدا و پسران بیشتر و بیشتر غمگین است.پس از آلبوم موفق Fallen زندگی امی لی دستخوش تغییرات زیادی شد. اینکه او الان یک ستاره راک بشمار میاد. و اکنون بجایی میرسد که به خاطر فشار شهرت و طرفداران خود شروع به نوشتن نغمه میکند. او اکنون از بن مودی جدا شده و در این آلبوم ما فقط صدای امی لی را میشنویم که درون اکوردها میره بگونه ای که انچنان حسی به فرد دست نمیده .سطح اشعار آلبوم جدید پایینه و حتی در حد و اندازه Fallen هم نیست.

آلبوم با یک تراک نچندان دلچسپ شروع میشه .که ترانه دوم کمی اثر بد ترانه خسته کننده اول رو از بین میبره .اوج آلبوم تراک های 2 تا 4 است و باز آلبوم افول میکنه. در حال حاضر گروه های موسیقی سعی بر این دارن که آلبوم خودشون رو با بهترین اهنگ ها شروع کنن ولی در این آلبوم این چیدمان میتونه ضربه ی بدی به کل آلبوم بزنه. در کل آلبوم چندین تراک زیبا وجود داره که آلبوم رو از سقوط نجات میده همچنین در نقد های مختلف میشه دید وبسایت های معتبر امتیاز خیلی خوبی به آلبوم ندادن و آلبوم در سطح متوسطی قرار داره.اما اگه کمی در انتخاب ترانه ها دقت میشد فروش آلبوم هم بالا تر و هم ارزش موسیقیایی کار بالا تر میرفت. جز چند تراک بقیه هیچ چنگی به دل نمیزنن. در حالی که Fallen دارای بار غنایی بیشتری بود همچنین از تراک هایی زیبا مثل Going Under و Bring me To life و بسیار ی از اشعار زیبای Fallen خبری نیست.

در عین حال نباید فراموش شه که عظمت او در ساده بودن اوست . اون هنوز مثل یک خواننده جوان متوسط آمریکایی ترانه میخونه. در اشعاری اولیه آلبوم مانند Call Me When Youre Soberبه راحتی میشه حدس زد که طرف مقابل اون بن مودیه. همچنین ترانه Lithium هم بسیار بسیار زیباست و در عین حال نشات گرفته از همان درد درون خودشه.



جمع بندی


در نهایت اوانسنس سال 2006 رو با یک آلبوم متوسط به پایان برده اما در عین وجود داشتن این قبیل مشکل ها . آلبوم فروش خوبی داشته و در چارت های مختلف رتبه های اول رو کسب کرده .با اینکه آلبوم منتقد ها رو راضی نگه نداشته اما در اون حدی هست که حداقل طرفدارای گروه رو راضی نگه داره . این کاری بود که امی لی در سال 2003 شروع کرد و توانست سیل عضیمی از طرفداران رو بسوی خودش جلب کنه . امیدواریم Evanescence بار دیگر با آلبوم های خوبی چون فالن بتواند در آینده به اوج برسد.

درسته همشو قبول دارم . evanescence هنوز با فالن شناخته ميشه

[Greatone]

MASTER OF PUPPETS


مقدمه

وقتی اسم این آلبوم میاد اولین چیزی که به ذهنم میرسه اینه که این آخرین کار متالیکا با کلیف بود . کلیف تو اون تصادف اتوبوس تو سوئد یا هر جای لعنتی دیگه مرد . اون باس رو عالی مینواخت ، ریتمیک و قوی تا حدی که حس میکردین بعضی قسمتها رو دارن با پرکاشن میزنن . ابتدا که آلبوم رو شنیدم متوجه شدم کیفیت مناسبی نداره و به قول خودمون یه مقدار تیز ضبط شده و بعد از اينكه با كلي زحمت كاست master اونو تهيه كردم متوجه شدم كه اشكال از كيفيت كاست نيست و بعدها ويديويي از كليف در مصاحبه با MTV ديدم كه ميگفت صداي باس تو اديت نهايي MIX DOWN شده . خيلي از مردم اهميت باس رو درك نميكنن و تهيه كننده هاي كمي هستن كه ميدونن چطوري ميشه يه صداي باس حقيقي رو بوجود آورد . داشتم از كليف ميگفتم ، اون اخلاق خاصي داشت ، خيلي رك بود و در حضور كسي ملاحظه شو نميكرد و درعين حال بسيار شوخ بود. همه اعضاي گروه براش احترام خاصي قائل بودن و تنها كسي بود كه انتقاداشو رودر رو و علني ميگفت ، براي مثال يه بار كليه اعضاي گروه در مصاحبه اي تلويزيوني دعوت بودن و در مورد اين آلبوم صحبت ميكردن. جملاتي رو كه كليف گفته عينا براتون مينويسم :
اون لعنتي ها باس رو تو اديت آخر MIX DOWN كردن ، باس هم يه گيتاره مثل بقيه گيتارها ، حالا چون چهارتا سيم كلفت به جاي شش تا سيم نازك داره دليل نميشه كم اهميت تر باشه ! همين حالا به اين آلبوم گوش بدين همش گيتار همش درامز ، گيتار گيتار گيتار، درامز درامز درامز ، جيمز جيمز جيمز ، پس باس كجاست؟ (بعد با يه لحن تهاجمي سر گوينده برنامه داد زد)
? WHERE'S THE ****ING BASS' MAN
هنوز هم وقتي ياد اون صحنه و قيافه گوينده مي افتم از خنده روده بر ميشم .
هنوز وقتي به اين آلبوم گوش ميدم ، با تمام زيباييهاش ، دلم ميخواست از هنر كليف بيشتر استفاده ميشد . اون يه نابغه تمام عيار بود . علاوه بر اين انسان خوبي بود و همه دوستش داشتن .ولي انگار بايد ميمرد ،ميدونين ، فكر ميكنم اينجور آدما بايد بميرن تا دنيا به عظمتشون پي ببره، لعنت به اين دنيا .


BATTERY
آهنگ آغازین آلبوم با شروعی آکوستیک و یک تن مالیخولیایی و توهم آمیز همراهه ، بنظر میرسه سازها برای سرزمینها و تمدنهای ویران شده ای میگریند ، هنگامی که سلاحها خاموشن .
در واقع همت با نواختن گیتار اسپانیشش تنها بعنوان یه طعمه جذاب شما رو به شنیدن یکی از سریعترین و خشن ترین ریف های متالیکا دعوت میکنه . در اینجا ما با یه نمونه ای از یک THRASH METAL سریع و جنون آمیز وارد صحنه نبرد میشیم :
"BATTERY" هتفیلد به سبک آهنگ fight fire with fire این جمله رو فریاد میزنه که سریعا با سولوی همت و ضربات کوبنده درامز لارس همراه میشه :
BA……TU…..RAY.
نکته قابل توجه اشعاری سزشار از خشم هست که مدتها همواره در ذهن شنونده تکرار میشن :
CRUSHING ALL DECEIVERS , MASHING NON BELIEVERS
NEVER ENDING POTENCY
HUNGRY VIOLENCE SEEKER , FEEDING OFF THE WEAKER
BREEDING ON INSANITY
مضمون آهنگ درباره خشونتهای گروهی هست که ما رو به انسانهایی بی قدرت ، بی دفاع و مغلوب ترس تبدیل کرده و متالیکا سعی کرده این ترس رو توسط موسیقی خاص خودش تا جای ممکن بیرحمانه و خشن (همونطوری که هست ) به ما منتقل کنه .
گیتارها بسیار عالی و همزمان همدیگر رو پوشش میدن . متالیکا هنوز در اجراهای زنده اش از این آهنگ زیاد استفاده میکنه و BATTERY یکی از آهنگهای پر طرفدار اجراهای زنده متالیکاست .

MASTER OF PUPPETS:
سپس نوبت به ضربت دوم ميرسه. نيازي به گفتن نيست كه اين آهنگ از شناخته شده ترين آهنگهاي گروهه و همونطور كه ميدونين مضمونش در مورد اعتياد به مواد مخدر و تاثير اين مواد بر فرد معتاده .
آهنگ قبل از اينكه بتونين از فضاي BATTERY بيرون بياين و نفسي تازه كنين شروع ميشه و در طول مدت 8 دقيقه اي خودش حتي براي يك ثانيه هم خسته كننده نميشه . آهنگ با يه تم پرخاشگرانه و يك ريف منقطع شروع ميشه همراه با صداي رعد آساي جيمز و اشعاري زيبا كه در نهايت ساختار اين آهنگ رو تشكيل ميدن . در اين آهنگ از زيباترين استعارات ممكن براي تشريح حالات فرد مبتلا استفاده كرده بطوريكه يه شنونده ( مثل من!) هيج احتياجي نداره كه معتاد باشه تا در بطن آهنگ قرار بگيره و دركش كنه :
TASTE ME YOU WILL SEE, MORE IS ALL YOU NEED
YOU'RE DEDICATED TO, HOW I'M KILLING YOU
COME CRAWLING FASTER, OBEY YOUR MASTER
يكي از بهترين قسمتهاي آهنگ قسمت آروم اون ، پس از طي شدن اولين جزء THRASH و خشن هست ، جايي كه يك گيتار ريف ملوديك زيبايي رو اجرا ميكنه و گيتار ديگه در وراي اين پس زمينه زيبا يه سولوي غمگين و دلتنگ كننده بسيار زيبا و گيرا رو مينوازه كه بيانگر ژرفاي فاجعه ايست كه فرد معتاد گرفتارش شده . يه قسمت مياني بسيار زيبا و جذاب كه پايانش ما رو آروم آروم به سمت پرتگاهي ميبره كه از اونجا مجددا به جريان اصلي آهنگ هدايت ميشيم و اين جريان تا انتهاي آهنگ به زيبايي ادامه پيدا ميكنه . گامها و تغيير حالتهاي متفاوت و زيبا در طول آهنگ باعث ميشه شنونده هرگز از شنيدنش خسته نشه و واقعا ارزش اينو داره كه عنوان آلبوم رو رو خودش داشته باشه .
اين آهنگ تجربه اي پالايش شده و يك نمايش با شكوه از زندگي كوتاه وخشن بر لبه تيغ و سرشار از ترسهايي نمايان و مشخص هست. تراژديهاي يوناني پايان خوبي ندارن ، اينجا هم از اين قاعده مستثنا نيست :
MASTER…..MASTER……..MASTER….
هنگامي كه هتفيلد با ناله اي دلخراش جملات بالا رو بيان ميكنه فقط ميتونم نفسمو حبس كنم و درتفكري عميق فرو برم........
ودر انتها جمله اي از مكس كاوالرا ليدر و خواننده سابق گروه SEPULTURA :
حدود 4 ماه طول كشيد تا بتونم اين آهنگ رو ياد بگيرم . همه گيتاريستهاي واقعي بايد يه لطفي به خودشون بكنن و اين سريعترين و سخت ترين تركيب آهنگ رو كه توسط متاليكا نوشته شده ياد بگيرن.

THE THING THAT SHOULD NOT BE :
آهنگي ساده تر ، داراي تمپوي آرومتر نسبت به آهنگهاي ديگه كه با فضاي THRASH دو آهنگ ديگه متفاوته ، البته اين تمپوي آروم با فضاي مكدر و وهم آلود آهنگ هماهنگي كامل داره و بيشتر شبيه به سبكي هست كه متاليكا بعدها در مسير زندگي خود دنبال ميكنه . اين آهنگ نميتونه بهترين آهنگ غير THRASH گروه باشه اما بينهايت شنيدني هست و اشاره به توانايي گروه در ايجاد آهنگهاي متفاوت داره كه در آلبومهاي قبلي شاهدش نبوديم. همراه با اشعاري هراس انگيز و وهم آلود :
HE SEARCHES HUNTER OF THE SHADOWS IS RISING
IMMORTAL, IN MADNESS YOU DWELL
ساختار اصلي آهنگ بر پايه يك آكورد پيشرفته ، بهمراه نوع خاص صداي هتفيلد و باس كوبنده ايست كه واقعا اسپيكرهاي شما رو تست ميكنه . درامز بخوبي همراهي ميكنه و يه سولوي عالي هم داريم كه با دو سولوي آهنگهاي اول و دوم متفاوت بنظر ميرسه ولي باز هم مشخصا نقطه برجسته اين آهنگ بحساب مياد .
مضمون آهنگ به ترس از جنبه عمومي اون پرداخته ، نه وضعيتهاي خاص كه ترسهاي ما رو ايجاد ميكنه . در اين آهنگ ما با هيولاهايي سروكار داريم كه بيانگراز ناتواني ذهني ما د ر فهم بعضي مسايل هست كه نميتونيم بهشون احاطه داشته باشيم يا دركشون كنيم . در هر صورت هوي متال مشهور به دست انداختن هيولاهاست!
اين آهنگ اگرچه از نظر منتقدين نسبت به بقيه آهنگهاي آلبوم ضعيف تر ارزيابي شده ولي مطمئن باشيد به يه اثر كلاسيك متال داراي ساختاري محكم و حساب شده گوش ميدين .

SANITARIUM (WELCOME HOME)
من شخصا طرفدار آهنگهاي THRASH و با تمپوي سريع هستم . در ابتدا بايد اين جمله رو يادآوري كنم و همينطور از ياد ببرم چون براي نوشتن نقد اين اثر زيبا مجبورم هر گونه تعصبي رو به نوع دلخواه موسيقي خودم كنار بذارم :
زیرکانه ، ماهرانه ، موشکافانه ، لطیف ، تیزبینانه ، .......تمام جملات زیبای ذکر شده در واقع قادر به توصیف نیمی از ارزشهای این اثر برجسته نیستند .
جمله بالا از تونی آیومی گیتاریست برجسته بلک سبت به تنهایی میتونه معیاری برای سنجش ارزشهای این اثر بیادموندنی باشه . من به جرات میتونم بگم مثل قسمت مقدمه و شروع این آهنگ در قلمرو هوی متال سراغ نداریم و در این میان شاید تنها آهنگ BLACK SABBATH از گروه BLACK SABBATH بتونه باهاش برابری کنه . در شروع تنها یک نت میشنویم ، بسیار غمگین و محزون ، بنظر میرسه در هوا معلقه وکم کم تحلیل میره تا محو بشه . واین دوباره تکرار و تکرار میشه که نشاندهنده لحظه ای تکان دهنده از یاس و ناامیدی و توهمات مالیخولیایی هست سپس سازها بدنبال هم وارد میشن ، یه الگوی DRUMING ساده بدنبال اون میاد و سپس صدای گیتار همت بصورت بسیار برجسته ای وارد میشه و صدای هتفیلد که به ما رعب و وحشت ایجاد شده از تجربه جنون رو یادآور میشه . آهنگ اشاره ای ضمنی به فشارهای سیاسی در جامعه داره : دیوونه ها زندانی میشن چون جرات داشتن دولتهاشون رو به چالش بگیرن . اما اونا برای انتقام میان .....
در انتهای آهنگ ، متالیکا این انتقام رو ( پس از طی قسمتهایی از یاس ،ناامیدی ، ترس وخشم ) به زیبایی هرچه تمامتر با یک ردیف سولوی بسیار عالی بیان میکنه : GOT SOME DEATH TO DO
اشعار فوق العاده این آهنگ بر پایه ترس از ناتوانی در مواجهه با قدرت از دیدگاه شخصی مقیم در یک تیمارستان روانی هست که میتونه اشاره به جامعه ای باشه که در اون زندگی میکنه .
از بعد موسیقیایی ، متالیکا با ساخت این آهنگ این نکته رو به ما یادآور میشه که یه آهنگ هیچ احتیاجی نداره تا بینهایت شلوغ و درهم باشه تا بهش بگن هوی متال و بعبارت دیگه سرعت و شلوغی تمام اون چیزی نیست که یه اثر برجسته بهش احتیاج داره . متالیکا خشم خود رو در خالص ترین نوع هوی متال بیان میکنه و ما رو با افکار بسیاری در باره جامعه ای که در اون زندگی میکنیم تنها میزاره :
THEY THINK OUR HEADS ARE IN THEIR HANDS
BUT VIOLENT USE BRING VIOLENT PLANS
جملات بالا از نظر من میتونه نقطه اوج اشعار باشه .


DISPOSABLE HEROES
پس از آهنگ زیبای قبلی و در حالی که هیچکس نمیتونه انتظار چیز بهتری رو داشته باشه ،متالیکا آهنگی رو بخوبی آهنگ قبلی ارئه میکنه ( یکی از انواع مورد علاقه من!) .
موضوع آهنگ در مورد رعب و وحشت و بلایای جنگ هست و توصیف میکنه که ما چقدر آسون میتونیم بواسطه اهداف صاحبان قدرت ( ودر بازی جنگ اونها ) به سمت مرگ سوق داده بشیم .در اینجا فاکتور ترس بصورت مجازی به نحو زیبایی تشریح شده : SOLDIER BOY , MADE OF CLAY
خیلی زیبا به CLAY اشاره شده بمعنی گل و دقیقا خاک رس و گل کوزه گری و میتونه تشبیهی از این باشه که این سرباز ساخته و پرداخته دستان همون افراد قدرتمنده که برای برآوردن مقاصد خودشون ساختنش . این گل تمام وجود اون رو میپوشونه و احاطه میکنه بطوریکه دیدن واقعیت براش غیر ممکن میشه تا اینکه جنگ اونو تبدیل به یه یه پوسته توخالی میکنه : NOW AN EMPTY SHELL
تعبیری بسیار زیبا که در سرتاسر آهنگ مثل اون زیاد به چشم میخوره .
شروع آهنگ با یک ریف منقطع ، بسیار قوی و کشنده ، به ما نشون میده که با یه آهنگ THRASH خالص و پیشرفته سرو کار داریم . در اینجا اشاره ای میکنم به اصطلاح SONIC WEIGHT بمعنای بار یا وزن صوتی . احتمالا دوستان میدونن که ایجاد صداهای سریع و بم در کار ضبط ایجاد اختلال و اغتشاش میکنه ، بنحوی که باعث میشه کل کار بصورت آشفته و گنگ بنظر برسه و در نهایت اون چیزی که شنیده میشه با اون چیزی که باید باشه و گروه اجرا میکنه متفاوته یعنی انتظار شما رو برآورده نمیکنه . بعبارتی شما میخواین از این صداهای بم و سریع استفاده کنین ولی دست شما بسته ست . به همین دلیل مجبورین یه سری از فاکتورها ( از جمله میزان باس) رو در هنگام ضبط کاهش بدین تا آشفتگی از بین بره و صدای ساز ها بوضوح شنیده بشه .یا اینکه ترتیب و توالی نواختن سازها باید بقدری حساب شده و دقیق باشه که بتونیم از این طریق میزان بار صوتی رو افزایش بدیم . DISPOSABLE HEROES داراي يكي از بارهاي صوتي در بين آهنگهاي اين آلبوم و به جرات در تمام آثار متاليكاست و هنوز براي كارشناسان خيلي عجيب و تحسين برانگيزه كه متاليكا چقدر هوشمندانه تونسته بدون هيچگونه آشفتگي و اغتشاش در آهنگ به اين بار صوتي بالا برسه .
سولوي بسيار زيبا هم از دلايلي هست كه شمارو بيشتر ترغيب به گوش دادن اين آهنگ ميكنه و تغيير ريتم از ملوديك به سريع و از سريع به ملوديك بسيار عالي تنظيم شده . خيلي از آلبومهاي دهه 80 آهنگي در باره جنگ يا چيزي شبيه اون داشتن . اين آهنگ متمم بسيار زيبايي از متاليكا بر آهنگهاي ذكر شده محسوب ميشه .

LEPER MESSIAH
تهاجمي به مسايل مذهبي . مضمون آهنگ در مورد استفاده رهبران مذهبي از فاكتور ترس براي كسب قدرت (بطور كلي ) هست . بنظر میرسه آهنگ توصیف افرادیه که تو زندگیشون تسلیم یه امید واهی شدن . آهنگ موثريه كه بعد ديگه اي به نقشه ترس طراحي شده متاليكا داده . اشعار بسيار واضح و شفافن . يه ريف تقريبا معمولي (نسبت به بقيه آهنگا ) اما با اين وجود قوی و محکم . سولو به اندازه کافی جالبه ولی خب بعد از شنیدن آهنگهای قبلی میتونیم بگیم ضعیفتر بنظر میرسه . نکته مثبت و قابل توجه که در مورد این آهنگ میتونم بگم اینه که شاهد ترکیب متفاوتی از درامز و گیتار تقریبا میشه گفت یه ترکیبی از hip hop رو تو هوی متال بکار بردن که در زمان خودش نوآوری خاصی بود ( توجه کنید که صحبت از حدود 20 سال پیشه ! ) و اینجا باید به برو بچه های korn و limp bizkit بگم متاسفم بچه ها ! سبکی رو که شما ادعای ایجادش رو دارین متالیکا 20 سال پیش تجربه کرده ! بگذریم .
این آهنگ با اینکه از طرف کارشناسا به عنوان ضعیف ترین آهنگ آلبوم ارزیابی شده ولی در هر حال دارای یه جور نوآوری در ریفهاست که بسیار قدرتمند توسط هتفیلد اجرا میشه و بخوبی فضای دلهره آور آهنگ رو توصیف میکنه . اصولا وارد شدن در این محدوده خاص همیشه دلهره آور بوده و هست .

ORION
یه آهنگ بی کلام هشت دقیقه ای که به عقیده بسیاری از کارشناسان برجسته ، بهترین آهنگ instrumental هوی متال در تمامی اعصاره . این آهنگ پیشرفت متالیکا رو در فاکتورهای موسیقیایی ، نسبت به آلبوم اول ، جایی که شدیدا تشنه سرعت بودن ، نشون میده و ما یه بار دیگه مبهوت تبحر بالای متالیکا میشیم . نه ، بیاین این بار منصفانه قضاوت کنیم ، این بار برنده کلیف هست و تقریبا به تنهایی ( هر چند همه در فرم بسیار عالی خودشون بودن ) . اجرای عالی کلیف در این آهنگ و به جرات تا به الان بهترین اجرای باس در هوی متال ، همیشه این سوال رو تو ذهن ایجاد میکنه که اگه اون امروز زنده بود واقعا چیکار میکرد؟
از نظر شخصی من ، اینو براحتی میتونم بگم که orion بهترین آهنگ بی کلام هوی متاله که تا به الان شنیدم ، با در نظر گرفتن تمامی فاکتور های موسیقیایی و احساسی . فکر میکنم اگه جیمی هندریکس هوی متال کار میکرد آهنگ هایی شبیه این میساخت . در طول این آهنگ ما شنونده دلپذیرترین لحظات آلبوم هستیم ، بسیار گیرا ، که در اعماق وجود شنونده رسوخ میکنه ، مثل یه رویا از حالتی متلاطم به آراستگی میرسه و میذاره برای یه لحظه هم که شده از ترسهامون خلاص بشیم .
آهنگ بسیار آروم شروع میشه و کم کم خودشو به یه ریتم پایدار میرسونه با یه ریف ساده و درامز محکم و کوبنده. لحظه بسیار عالی زمانیه که ریتم متوقف میشه و آهنگ تقریبا به سوی نیستی هدایت میشه ام دوباره با یه ریف به مراتب کوبنده تر شروع میشه . اینجا جایی هست که ما اولین سولوی این آهنگو میشنویم که بسیار زیبا و متفاوت بنظر میرسه . اما چیزای بیشتری هم واسه شنیدن تو راهه ، آهنگ پس از این به یه نقطه سکون میرسه تا جایی که فقط یه خط باس بسیار گیرا باقی میمونه و خیلی زود به یه قطعه گیتار زیبا متصل میشه که سرانجام این قطعه تقریبا کلاسیک آهنگو به سوی یه سری سولوی ملودیک بسیار شگفت انگیز هدایت میکنه . این قطعه واقعا از زیبا ترین و پر احساس ترین قطعات موزیکیه که در عمرم شنیدم و در عین حال چیزی که واقعا در مورد متالیکا منو متحیر میکنه اینه که چطور اونا میتونن تا این حد در آهنگها شون محکم و خشن باشن و در اینجا تا این حد آرامش بخش و در هر دو حالت هم در اوج ، انگار دو گروه متفاوت اين آهنگ رو اجرا كردن پس از اين قسمت ملوديك ، قسمت كوبنده آهنگ بار ديگه ظاهر ميشه و هر چند اين بار خيلي محكمتر بنظر ميرسه و آهنگ با يه سولوي ديگه كه خيلي سريع و بسيار نزديك به سبك سولوهاي ديگه آلبوم هست به پايان رسيده و با درامز و گيتارهاي كوبنده فيد ميشه . در انتهاي اين آهنگ ياد جمله معروف لارس در جواب به سوال كارشناسي كه ازش در مورد امكان ارايه كارهايي در اين سبك در آينده پرسيده بود مي افتم و افسوس ميخورم.
لارس بسادگي جواب داد : NO CLIFF , NO MORE ORION


DAMAGE INC.
آهنگ با مقدمه ای آروم شروع میشه و حدود یک و نیم دقیقه طول میکشه تا این مقدمه تموم بشه و به شروع آهنگ برسیم . این آهنگ احتمالا میتونه سریعترین آهنگ آلبوم باشه و در نظر اول بسیار پیچیده ، یادمه اولین باری که به این آهنگ گوش دادم چند دقیقه طول کشید تا ریتمش تو ذهنم جا بیفته و به اصطلاح باهاش Adjust بشم ، اما بعدش بهش علاقمند شدم. هر چند این آهنگ رو خواهر کوچکتر Battery نامگذاری کردن ، جدا از این ، Damage Inc. دارای شرایط محکم و استوار مختص خودش هست و از نظر موسیقیایی دارای ترفندها و نوآوریهای خاص خودشه . مضمون آهنگ در مورد خشونت گروههای تبهکار و گانگستری هست و رعب و وحشت ناشی از اون ، هر چند که در هر جامعه ای بنا به مقتضیات اون جامعه کم و بیش شاهد این گروههای خودسر و در اختیار قدرتهای بزرگ هستیم .
آهنگ پر از هارمونیهای محو شونده ست که یه بافت خاص و جذاب رو به آهنگ اضافه کرده و مثل آهنگ Battery ، خشونت صوتی موجود در آهنگ با مضمون آهنگ هماهنگی خاصی داره و به آهنگ قدرت مضاعفی میده : BLOOD WILL FOLLOW BLOOD
آهنگ بعد از اون مقدمه آروم در فضایی هراس انگیز ادامه پیدا میکنه ، مثل طوفانی که همه چیزو سر راهش خراب میکنه . نکته بسیا برجسته ای که در این آهنگ خودنمایی میکنه اینه که ( از نظر من ) بهترین سولوی این آلبوم رو میتونین تو این آلبوم بشنویم . هرکسی اگه با نواختن گیتار آشنایی داشته باشه متوجه هنرمندی همت در نواختن این سولوی بسیار دشوار میشه . این سولوها که اصطلاحا به Rapid solo معروفن برای نواخته شدن جدا از تمرین زیاد احتیاج به نوعی نبوغ هم دارن . شما میتونین دستهای همت رو در حال پرواز روی دسته گیتار ) ( Fret board ، بالا و پایین ، مجسم کنی . من واقعا اون لحظه قبل از سولو رو که جیمز فریاد میکشه (Go) خیلی دوست دارم . ریتم پس زمینه آهنگ هنگام نواختن سولو ، بنظر میرسه حتی سریعتر هم میشه و آهنگ با همین ریتم سریع تا انتها ادامه پیدا میکنه و با چند کورد غمگین به پایان میرسه .
LIVING ON YOUR KNEES , CONFORMITY
OR DYING ON YOUR FEET FOR HONESTY