نگاهی به انیمیشن سازی ما و دیگران
خیلی از ما در کودکی آثار توپ انیمیشن دیده ایم و با بسیاری از انها بزرگ شده و زندگی کرده ایم . بخشی از خاطرات همه ما این موجودات رنگی هستند که به اشکال گوناگون در حافظه ما مانده است . اما ما به عنوان کشوری که خودش را صاحب فرهنگ می داند هیچ کاری نکرده ایم که بخواهیم پشت ان به ایستیم .
مشکل کجاست ؟ ما تاریخ انیمیشن خوبی داریم . حضور خوبی داشته ایم ، اما این حضور تنها در جشنواره ها بوده است و هیچ بستر سازی مناسبی برای کارهای بزرگ و فاخر انجام نداده ایم . انیمیشن ما در بعدی رشد کرده است که به هیچ وجه به مخاطب وصل نبوده است . همان اتفاق برای سینمای زنده ما دارد می افتد و جایزه جشنواره یکسره به طرف فیلمهایی می رود که از دو فاکتور همیشگی استفاده کرده اند ، اول اینکه اصلا برای مخاطب ساخته نشده اند و لاجرم دغدغه مخاطب را هم ندارند و دوم اینکه روایت ضد قصه دارند . نتیجه این اتفاقات هم این شده که انیمیشن ما به شکلی کم و رنجور تنها به تلویزیون راه پیدا کرده است و حتی اولین فیلم سینمایی انیمیشن ما که چندی پیش پخش شد به لحاظ تکنیکی انقدر ضعیف و بی مایه بود که خیلی به آن توجهی نشد و به عبارت دیگر اصلا دیده نشد
انیمیشن یعنی کار گروهی . ما ایرانی ها به بعضی چیزها معروفیم . خیلی هم معروفیم . هم شناسه خوب داریم . هم شناسه معمولی داریم و هم شناسه بد . یکی از ان خصلت های نه چندان خوب ما همین است که بلد نیستیم کار گروهی انجام دهیم . جانمان بالا می آید تا یک کار گروهی را خوب و عالی و بی دردسر به پایان برسانیم .
مواد لازم برای تولید انیمیشن . انیمیشن ما به همه چیزهای خوب احتیاج دارد : هزینه ، نیروی انسانی متخصص و از همه مهمتر اعتماد . راستش انیمیشن ما همه اینها را تا اندازه ای دارد . هزینه تا اندازه ای که انیمیشن تولید شود ، نیروی انسانی تا اندازه ای که کار راه بیفتد و اعتماد تا اندازه ای که یک انیمیشن معمولی در کنار گونه های دیگر سینمایی و تلویزیونی عرض اندام کند .
اما چیزی که داریم از آن حرف می زنیم یک انیمیشن فاخر و جذاب است که رویمان بشود آن را همه جا نشان دهیم بدون اینکه نیازی باشد که مخاطب حرفه ای انیمیشن به ان " فرجه " بدهد . معنی حرفم دقیقا این است که انیمیشن ما به جایی نرسیده که مخاطب در ذهنش فکر کند با یک اثر کم نظیر در داستان و تکنیک که از فناوری روز دنیا استفاده می کند ، روبه رو شده است .
انیمیشن یک بعدی نیست . انیمیشن هنری یک بعدی نیست . در واقع هنری است که اگر به کمال برسد می تواند به کمک گونه های دیگر هم بیاید و در به کمال رسیدن انها کمک کند . این البته " شکل آرمانی ماجراست . بسیاری از فیلم های مطرح و پر فروش حال حاضر سینمایی دنیا بی بهره از این گونه سینمایی نیستند . فیلمهای بزرگی که در ذهن مخاطب بیشتر با صحنه هایی عظیمی که محصول انیمیشن هستند به یادها مانده اند .
انیمیشن منبع درآمد سینمای امروز : انیمیشن در سینمای امروز به یک منبع درامد فوق العاده که با مدیریت درست شرکتهای غربی به حداقل هزینه ها ، حداکثر درآمدها را به دست اورده اند . بیشتر آثاری که ما در گاه به گاه می بینیم و از دیدن انها هم لذت می بریم توسط نیروی کار در در مناطق دیگر به جهان ساخته شده اند .
ما چه کرده اینک : چند سال پیش بود که انیمیشن های راهنمایی و رانندگی تحولی جدی در بازشناسایی این هنر ارزنده هم نزد مدیران و هم در نزد مخاطبان به وجود اورد . اینکه این مجموعه مستند تا چه اندازه توانست مخاطب مارا که حالا حق انتخاب داشت ، با این هنر ایرانی آشنا کند گفتی نیست .
ما و دیگران : خیلی از کارگردانان ما ، کمبود بودجه را علت اصلی رکورد انیمیشن ما می دانند و عده ای دیگر در کمبود منابع انسانی و امکان عرضه آن . وقتی فیلم 300 با ان جنجالها بر علیه تاریخ کشور ما بر پرده سینماهای جهان رفت از انجا که این فیلم از انیمیشن بهره برده بود و ان روزها بحث بود باید اثری در مقابل ان ساخته شود خیلی به انیمیشن ایران چشم داشتند که در هماوردی غافلگیر کننده این کار را به فرجام برساند بعضی جاها هم اخباری انتشار یافت که آثار انیمیشن با این رویکرد ساخته خواهند شد ، اما عملا چنین اتفاقی نیفتاده و همه چیز از تاب و تب افتاده حتی پخش خبر نمایش فیلم پرسپولیس نیز تنها مایه تاسف سازندگان انیمیشن ایران شد .
منبع : سایت فیت دیزاین [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
جواب بصورت نقل قول
نوشته شده توسط RezaTayebiJ
