به نظر شما بهترین شوتر اول شخص تاریخ کدام عنوان است ؟

[amin 2010]

داشتم صفحات قبلو مرور مي كردم ، با يكي از جمله هاي اين چند صفحه اخير البرز شديد موافقم ، اونم قضيه داستانه .
تو تاپيك بايوشاك هم اينو گفتم خوب بودن داستان به پيچيده بودنش ربطي نداره ! من بشخصه داستاني مثله MW1 رو براي يه بازي اول شخص كاملا مناسب ميدونم . ببينيد تو فيلمم همين بحث هست فيلمي مثله ديوانه امريكايي داستاني شديدا پيچيده و تودرتو داره ، از فيلم هاي بسيار موفق هم حساب ميشه ؛ اما كسي هست كه بگه اين فيلم به اندازه رمانش موفق بوده ؟ يا فيلمه shining هم همينطور .صحبتم اينه كه داستان پيچيده هميشه در كتاب بيشتر از باقي هنر ها جواب داده . همين بايوشاك اگه به صورت يه رمان در بياد قطعا ميتونه از ايني كه الان هست هم جذاب تر در بياد ، بخاطر همين ميرسيم به حرف البرز ، اگه كسي به من بگه دنبال يه داستان پيچيده ام خوندن كتاباي استفن كينگ و بهش معرفي ميكنم نه بازي كردن بايوشاك رو .
پس بنظر من پيچيده بودن داستانو از از فاكتورامون حذف كنيم و بجاش كشش داشتن داستان رو مد نظر قرار بديم كه در اين زمينه دو قسمت MW كشش كافي رو دارن بنظرم
( من خودم به halo راي دادم در نتيجه هر گونه وابستگي به طرفين درگيري رو تكذيب ميكنم ، اين پستم صرفا براي بيشتر كردن كل كل دوستان بود و ارزش ديگري ندارد )

[halflife g]

داشتم صفحات قبلو مرور مي كردم ، با يكي از جمله هاي اين چند صفحه اخير البرز شديد موافقم ، اونم قضيه داستانه .
تو تاپيك بايوشاك هم اينو گفتم خوب بودن داستان به پيچيده بودنش ربطي نداره ! من بشخصه داستاني مثله MW1 رو براي يه بازي اول شخص كاملا مناسب ميدونم . ببينيد تو فيلمم همين بحث هست فيلمي مثله ديوانه امريكايي داستاني شديدا پيچيده و تودرتو داره ، از فيلم هاي بسيار موفق هم حساب ميشه ؛ اما كسي هست كه بگه اين فيلم به اندازه رمانش موفق بوده ؟ يا فيلمه shining هم همينطور .صحبتم اينه كه داستان پيچيده هميشه در كتاب بيشتر از باقي هنر ها جواب داده . همين بايوشاك اگه به صورت يه رمان در بياد قطعا ميتونه از ايني كه الان هست هم جذاب تر در بياد ، بخاطر همين ميرسيم به حرف البرز ، اگه كسي به من بگه دنبال يه داستان پيچيده ام خوندن كتاباي استفن كينگ و بهش معرفي ميكنم نه بازي كردن بايوشاك رو .
پس بنظر من پيچيده بودن داستانو از از فاكتورامون حذف كنيم و بجاش كشش داشتن داستان رو مد نظر قرار بديم كه در اين زمينه دو قسمت MW كشش كافي رو دارن بنظرم
( من خودم به halo راي دادم در نتيجه هر گونه وابستگي به طرفين درگيري رو تكذيب ميكنم ، اين پستم صرفا براي بيشتر كردن كل كل دوستان بود و ارزش ديگري ندارد )

منم تقريبا موافقم ولي ذكر يك نكته لازم :

Bioshock infinite دلستانش خيلي پيچيدس و گرنه bioshock 1 و سري halflife خيلي پيچيده نيستن.....

+

در مورد cod هم كه دوستان يكي دو صفحس دارن بحثش رو مي كنن :

به نظر من cod فيلم ترين بازي هست(چه اصطلاحي) و بر خلاف كارگردانايي مثل كيج كه ميخوان بازيشون رو به فيلم تبديل كنن cod اينكارو چندين سال قبل و به نحو صحيح انجام داده و ايرادايي مثه هوش مصنوعي و گيم پلي و ... كه اشاره كردين وقتي كه يه گيمر نه چندان حرفه اي در حال تجربش هست اصلا به چشم نمياد

Cod هاليوودي ترين بازي(البته منظور مثه فيلم اكشن هاليوودي نه هر نوع فيلم هاليوودي) هست و همينم همه رو جذب مي كنه(البته سواي دو سه شماره اخيرش)


.

[amin 2010]

مراد جان صد در صد با حرفات موافقم ( مثله هميشه ) من خودم نسخه اول بايوشاك رو بين بازي هاي محبوبم قرار ميدم ولي اين نسخه اخر بين تاپ ١٠اين نسلم هم نيست . دقيقا مشكل اصليمم با بازي همين پيچيده بودن زياد از حد بازي بود . +
دقيقا همينه .اين گيم عامه پسنده ( علاوه بر جذب برخي هاردكور گيمر ها ) و اين مثبت ترين نكته اين بازيه

[Layken]

خب بیکار نشینیم، بالاخره یه کم کل کل کنیم : دی

اول حامد:
رتبه ی 3 یعنی سری Metroid Prime و اصلا به طور کلی تر سری Metroid (مثل Super Metroid که صحبتشو توی پست قبلی کردم) بیشتر توی ژانر اکشن ماجراجویی
دسته بندی میشه، حتی نینتندو بارها روی بخش ماجراجویی کار و "شوتر نبودن" این سری تاکید داشته، یعنی مسئله ی اصلی حضور/عدم حضور اون توی این رای گیری
هست که خودش یه رای گیری دیگه رو می طلبه : دی

می تونم بپرسم دلیلت رو برای انتخاب Doom بعد از مثلا هیلو و بایوشاک و قبل از HL؟ طبیعتا نظر شخصی هست و اصلا لطف این تاپیک به همینه ولی برای گرم تر شدن
تاپیک می پرسم و دوست دارم دلائلت رو بشنوم.

رتبه ی 5 که دو تا عنوان CoD و HL رو گذاشتی، اون هم با این همه تفاوت ساختاری بین این دو تا عنوان، یعنی واقعا برات در یک رده هستن و به یه اندازه با هردوشون ارتباط
برقرار کردی؟ یا به قول خودت سیگار کاپیتان پرایس در یک کفه ترازو و Crowbar دکتر در طرف دیگه؟

.

اول من : دی

متروید در هر دو ژانر جا میگیره ، من موقعی که داشتم این لیست رو تهیه می کردم بودن سایت هایی که از متروید نام میبردن و بودن سایت هایی که نام نمی بردن
حتا شده بود عکس ساموس ، مسترچیف و فریمن رو در یک جا به صورت بنر در نشون دادن پرچم شوتر نیز دیدم.
حتا از دگرگونی های متروید در ژانر شوتر اول شخص مطالب زیادی هم خوندم که خوشبختانه اکثر این اطلاعات در این مدتی که برای جمع اوری این لیست انجام میدادم کسب کردم
در مرحله دوم یک عادتی که من دارم اینه که موقعی که تاپیکی به این شکل میزنم ( که چند مورد زدم ) همیشه برای عناوین حاضر در لیست از افراد دور برم مشورت گرفتم
دوستان هم به خوبی در اطلاع هستن و برای این لیست هم با چند تعداد زیادی از جمله دوستان همکار مشورت گرفتم و لیست رو نشون دادم تا اگر مشکلی کم یا کاستی باشه رفع کنیم
که در این بین حرفی از حذف متروید ندیدم.
بنابراین تصمیم گرفتم همراه با منابعی که دیدم خودم نیز یک دور دیگه بازی رو انجام بدم و وقتی بازی کردم به قطع به نتیجه رسیدم و میگم میشه متروید رو در ژانر (( شوتر اول شخص اکشن ادونچر )) قرار داد و حتا در صورتی که یک لیست از ژانر اکشن ادونچر اول شخص هم داشته باشیم اونجا هم جا میگیره.

یک مثال کوچیک و نزدیک همین بازی Journey در دو بخشی مثل پلتفورمر و ادونچر کاندید میشه یا جایزه میگیره یا در لیست هاشون قرار میگیره.

در مورد Doom
این که بعد از هیلو و بایوشاک دو دلیل داره :
1- هیلو که همیشه در این ژانر برام اوله و doom حتما باید بعد از اون قرار بگیره
2- اگر بایوشاک اینفینیتی نبود شاید نظرم عوض میشد ولی اینفینیتی چیزی فرای شوتر رو ارائه داد علت دیر رای دادنم هم بیشتر این بود که تحت تاثیر نو بودن اینفینیتی قرار نگیرم و فکر کردم و به نتیجه رسیدم که بایوشاک چند برابر برتر از Doom خواهد بود.

و چرا قبل از نیمه جان و کال او :

1- COD تاثیر اصلی خودشو در ادامه برام از دست داد ، البته من لذتی که با کال او های نسل پیش بردم هم مد نظر قرار دادم و با کال او های این نسل جمع بندی زدم
دیدم کال او داره برام لذتی تکراری ایجاد میکنه و از اون سمت DOom با توجه به قسمت هایی که ازش بازی کردم مخصوصا قسمت 3 و فکر کردن برای عمق لذتی که از دووم بردم باعث شد تا بره مقام چهارمی

اما چرا بالاتر از نیمه جان قرار گرفته رو با سوال بعدیت که چرا نیمه جان با کال او هم رده میشه یک جا جواب میدم : دی

من همیشه همه جا سعی کردم اون لذتی که از یک بازی میبرم رو ملاک کار خودم قرار بدم بعد به مقام و منزلتش تکیه کنم و رای کارهام با این تفکر اولویت بندی میکنم

یکی از بزرگ ترین نقطه ضعف های doom 3 برای من یک لذت بزرگ در بر داشت اونم نگه نداشتن همزمان چراغ قوه و اسلحه بود.
دووم برا من هورور هم بود و همیشه هورور هر جا بوده منو شیفته خودش میکنه
قضیه اینه که در نیمه جان هم هورور داشتیم اما موضوع اصلی اینه من هیچ وقت نتونستم با سری بازی های نیمه جان ارتباط برقرار کنم
لذتی که من در عناوینی مثل هیلو یا بایوشاک کسب میکنم در نیمه جان ندیدم ، نیمه جان هیچ وقت منو ارزا نکرد ، هیچ وقت با شخصیت اولش ارتباط برقرار نکردم
من برای بازی کردن doom 3 داشتم نفله میشدم و برای لذت بردن بیشتر ازش یک کارت گرافیک مدل 6200 xfx خریدم : دی
و cod رو میارم کنارش قرار میدم چون به شدت لذت بخش بوده برام و وقتی میاد کنار نیمه جان چون در کال او قسمت های شاهکاری مثل MW , MW 2 میبینم
و چون بالاتر از نیمه جان قرارش نمیدم چون طی مدت ها مقداری اون ارزشش پایین اومد و لذتی تکراری برام تداعی میکرد.
از اون سمت نیمه جان رو دوست دارم به خاطر ویکتور اناتوف به خاطر خلق چیزی مثل City 17 که واقعا کارش کم از معجزه نبود به خاطر همون dog ،
اون سکانس پایانی اپیزود دوم که شیون های الکس برای نجات پدرش مگه یادم میره ؟ و....
اما همون طور که بالا گفتم لذت رو با مقام و منزلت یکی میکنم وقتی میگم لذت نمی برم در اون حدی نیست که به درد نخور فرض کنم ، نه اصلا به هیچ وجه
هر موقع هر جا خودش و استدیو سازندش جایزه و مقامی بگیره من تحسینش می کنم و یه حقش بود نثارش میکنم

توضیحات دیگر و زیادی هم دارم که در گفتگوهای بعدی ادامه خواهم داد

[DaRiOuShJh]

یه نمه تاپیک داره بچه بازی میشه ها ( دوستان به دل نگیرن) ماشالله تو ایران بچه 7 ساله همه نوع بازی رو میره خدا رو شکر فقط ریاد نتونستن به RPG زیاد دستبرد بزنن
COD واقعا تو اون نسخه های اول قوی ظاهر شد حالا به نسخه های بعدش مخصوصا آنلاینش کاری نداریم ( من اصلا آنلاین بازی نکردم چیزی رو) ولی همون COD و cod pacific assault خیلی قوی تر از Moh و mohA بودن من خودم تا به حال تو این چند سال بازم 3-4 بار COD ها رو ریختم و بازی کردم ولی moha رو همون 7-8 سال پیش بود کی بود همون موقع فقط بازی کردم
حالا دوستان که میان تعصبی میکنن و بعضی دوستان که فقط یه بازی رو تموم کردن ( امون از دست این گروه) دیگه خصمانه برخورد میکنن

راستی الان یادم اومد command and conquer RENEGADE ]م از بازی های خوب و تنها سری اکشن سری C&C بود که اونم خیلی خوب کار شده بود و گرافیک قابلی تو زمانه خودش داشت
گمونم برای 2002 بود
Daikatana هم فک کنم برای 2001 اینا بود اونم کارش خوب بود
سری Soldier of fortune هم بازی های خوبی بود
ای یادش به خیر
بازیکن قدیمی اینجا کسی نیست از قدیما بگیم بخندیم؟ ما که دیگه برای بازی یهای جدید یه مقدار پیر شدیم دیگه

[moltendo]

آی گفتی

Soldier of fortune خاطرات مارو زنده کردی هنوز لودینگش یادمه فشنگای تفنگ بود
RENEGADE هم بازی شاخی بود BATTLEZONE هم بازی قابلی بود گرچه استراتژیکم محسوب میشد

[Pami]

هر کدوم از بازیهایی که بازی کردم تو این لیست برام خاطره های زیادی دارن
ولی انصافا بهترین تو این لیست Call of Duty هست مخصوصاً MW2
سری های اول Doom که برای DOS ارائه شده بود هیچوقت از یادم نمیره حتی رمزهاش هم یادمه iddqd و idkfa ، ترس و استرس Doom 3 هم جای خودش مخصوصا مرحله Hell
half life هم که نمیشه به سادگی ازش گذشت ، فکر نکنم کسی اول شخص بازی کرده باشه و half life رو نشناسه
wolfenstein هم خیلی عالی بود ، quake 4 هم چقدر زمان دانشجویی شبکه میکردیم تو خونه بازی میکردیم !

تشکر از [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] برای تاپیک خوبش

[City 17]

در مورد Doom
این که بعد از هیلو و بایوشاک دو دلیل داره :
1- هیلو که همیشه در این ژانر برام اوله و doom حتما باید بعد از اون قرار بگیره
2- اگر بایوشاک اینفینیتی نبود شاید نظرم عوض میشد ولی اینفینیتی چیزی فرای شوتر رو ارائه داد علت دیر رای دادنم هم بیشتر این بود که تحت تاثیر نو بودن اینفینیتی قرار نگیرم و فکر کردم و به نتیجه رسیدم که بایوشاک چند برابر برتر از Doom خواهد بود.

و چرا قبل از نیمه جان و کال او :

1- COD تاثیر اصلی خودشو در ادامه برام از دست داد ، البته من لذتی که با کال او های نسل پیش بردم هم مد نظر قرار دادم و با کال او های این نسل جمع بندی زدم
دیدم کال او داره برام لذتی تکراری ایجاد میکنه و از اون سمت DOom با توجه به قسمت هایی که ازش بازی کردم مخصوصا قسمت 3 و فکر کردن برای عمق لذتی که از دووم بردم باعث شد تا بره مقام چهارمی

اما چرا بالاتر از نیمه جان قرار گرفته رو با سوال بعدیت که چرا نیمه جان با کال او هم رده میشه یک جا جواب میدم : دی

من همیشه همه جا سعی کردم اون لذتی که از یک بازی میبرم رو ملاک کار خودم قرار بدم بعد به مقام و منزلتش تکیه کنم و رای کارهام با این تفکر اولویت بندی میکنم

یکی از بزرگ ترین نقطه ضعف های doom 3 برای من یک لذت بزرگ در بر داشت اونم نگه نداشتن همزمان چراغ قوه و اسلحه بود.
دووم برا من هورور هم بود و همیشه هورور هر جا بوده منو شیفته خودش میکنه
قضیه اینه که در نیمه جان هم هورور داشتیم اما موضوع اصلی اینه من هیچ وقت نتونستم با سری بازی های نیمه جان ارتباط برقرار کنم
لذتی که من در عناوینی مثل هیلو یا بایوشاک کسب میکنم در نیمه جان ندیدم ، نیمه جان هیچ وقت منو ارزا نکرد ، هیچ وقت با شخصیت اولش ارتباط برقرار نکردم
من برای بازی کردن doom 3 داشتم نفله میشدم و برای لذت بردن بیشتر ازش یک کارت گرافیک مدل 6200 xfx خریدم : دی
و cod رو میارم کنارش قرار میدم چون به شدت لذت بخش بوده برام و وقتی میاد کنار نیمه جان چون در کال او قسمت های شاهکاری مثل MW , MW 2 میبینم
و چون بالاتر از نیمه جان قرارش نمیدم چون طی مدت ها مقداری اون ارزشش پایین اومد و لذتی تکراری برام تداعی میکرد.
از اون سمت نیمه جان رو دوست دارم به خاطر ویکتور اناتوف به خاطر خلق چیزی مثل City 17 که واقعا کارش کم از معجزه نبود به خاطر همون dog ،
اون سکانس پایانی اپیزود دوم که شیون های الکس برای نجات پدرش مگه یادم میره ؟ و....
اما همون طور که بالا گفتم لذت رو با مقام و منزلت یکی میکنم وقتی میگم لذت نمی برم در اون حدی نیست که به درد نخور فرض کنم ، نه اصلا به هیچ وجه
هر موقع هر جا خودش و استدیو سازندش جایزه و مقامی بگیره من تحسینش می کنم و یه حقش بود نثارش میکنم

توضیحات دیگر و زیادی هم دارم که در گفتگوهای بعدی ادامه خواهم داد

مرسی از توضیحاتت حامد.

صحبتی که می خوام بکنم با توجه به شناختی هست که تا حالا ازت داشتم و صحبت های بالا که یه جورایی سلایق کلیت رو نشون میده؛ از اون قسمتی که راجع به پایان اپیزود 2 و "شیون های الکس" گفتی
شروع می کنیم، اون قسمت یعنی مرگ دکتر ونس واقعا شوک آور و ناراحت کننده بود، اما وقتی مثلا من خودم می خوام اون صحنه رو مجسم کنم، شیون های الکس اونقدر بولد شده نمیاد جلوی چشمم،
یا مثلا من بر خلاف خودت اون صحنه رو به شکل یه "سکانس" نمی بینم، بیشتر فضای کلی و اتفاقی که افتاده که در قالب کار افتاده روم تاثیر گذاشته، قصدم از گفتن اینا این بود که بگم این یکی از نقاطی هست
که در اون دیدمون فرق داره، با توجه به سابقه ای که ازت دیدم مثلا علاقه ی شدیدت به اسنیک یا سری رزیدنت ایول یا سری آنچارتد یا کارهای دیوید کیج یا فیلم در قالب دکمه زنی در بازی یا بعضی از کارهای
ژاپنی، برداشتم اینه که به جملات و دیالوگ های "بولد" شده خیلی علاقه داری، خصوصا جاهایی از یک بازی (یا حتی فیلم) که احساساتت رو -که می خواد احساس ترس باشه، ناراحتی از وقوع یک اتفاق باشه،
خوشحالی از مثلا بازگشت یک قهرمان باشه یا اتفاقات اغراق شده یا موارد این چنینی- با یه حرکت خاص یا در یک لحظه تحت تاثیر قرار بده(موردی که توی کارهای آسیای شرقی زیاد نمود داره، توی بعضی از
کارهای غربی مثل خیلی از فیلم های هالیوودی هم در قالب و شکل و شمایل دیگه هست)، اینا رو روی حساب پست های زیادی که ازت دیدم میگم، حالا بر می گردیم به بحثمون، به نظرم شاید علت اصلی
که میگی نتونستی با HL ارتباط برقرار کنی همین مورد باشه، چون توی HL این شکل از بازی با احساسات (خصوصا از نوع اغراق شده) در قالب مثلا یک دیالوگ یا یک حادثه ناگهانی و ... زیاد مصداق نداره، یعنی
همه این ها به شکل دیگه هست و در قالب کار، مثلا میگم محیط Ravenholm مرموزه، اما این مرموز بودن توی کل اتمسفر کار دیده میشه و تاثیر کلی می گذاره یا مثلا مبارزه با Tentacle که یه هیجان پیوسته
داره و نه تاثیر به این شکل که یک Suspense ناگهانی برات به وجود بیاد(موردی که توی بایوشاک اینفینیت زیاد پیش میاد)، یا اینکه در HL خیلی به ندرت پیش میاد که مثلا گوردون در یک قدمی مرگ باشه و به
طرز معجزه آسایی نجات پیدا کنه یا اینکه تحت تاثیر حرف/دیالوگ خاصی قرار بگیره، یعنی گوردون نسبت به اون کاراکتر هایی که باهاشون ارتباط برقرار کردی یک شخصیت آروم تر و شاید نزدیک تر به واقعیت
(اما از این نظر دورتر نسبت به فیلم های سینمایی) رو داره، که این باعث شده من شخصا بهتر بتونم باهاش همذات پنداری کنم و این صحبت نکردن گوردون هم واقعا از این نظر کمک کننده بوده(و به همون نسبت
ممکنه باعث بشه بعضی سلیقه ها نتونن اون تاثیری رو که دنبالشن ازش بگیرن)، توی HL زیاد خبری از اون درخشش های ناگهانی و بولد شده نیست، خبری از اون "سکانس ها" نیست، یا اون حس ترس که
می دونم زیاد علاقه داری، مثل Doom یا RE در اولویت و یا به اون شدت و به طور مداوم نیست، بیشتر در قالب کار هست، یعنی شاید یک جورایی HL در بین این عنوان ها معتدل تر و نرمال تر باشه و همین دلیل
زیاد ارتباط برقرار نکردنت باهاش شده باشه چون HL با اینکه Sci-fi هست، در عین تناقض در خیلی جاها به نظر کاملا رئال میاد، با اینکه شخصیت اصلیش یک قهرمانه و کارهای بزرگی می کنه، ابر قهرمان نیست
و اتفاقا خیلی جاها شبیه به یه انسان معمولیه که اینها می تونن عاملی بشن واسه جذب یا دفع سلیقه های خاص!

اول من : دی

متروید در هر دو ژانر جا میگیره ، من موقعی که داشتم این لیست رو تهیه می کردم بودن سایت هایی که از متروید نام میبردن و بودن سایت هایی که نام نمی بردن
حتا شده بود عکس ساموس ، مسترچیف و فریمن رو در یک جا به صورت بنر در نشون دادن پرچم شوتر نیز دیدم.
حتا از دگرگونی های متروید در ژانر شوتر اول شخص مطالب زیادی هم خوندم که خوشبختانه اکثر این اطلاعات در این مدتی که برای جمع اوری این لیست انجام میدادم کسب کردم
در مرحله دوم یک عادتی که من دارم اینه که موقعی که تاپیکی به این شکل میزنم ( که چند مورد زدم ) همیشه برای عناوین حاضر در لیست از افراد دور برم مشورت گرفتم
دوستان هم به خوبی در اطلاع هستن و برای این لیست هم با چند تعداد زیادی از جمله دوستان همکار مشورت گرفتم و لیست رو نشون دادم تا اگر مشکلی کم یا کاستی باشه رفع کنیم
که در این بین حرفی از حذف متروید ندیدم.
بنابراین تصمیم گرفتم همراه با منابعی که دیدم خودم نیز یک دور دیگه بازی رو انجام بدم و وقتی بازی کردم به قطع به نتیجه رسیدم و میگم میشه متروید رو در ژانر (( شوتر اول شخص اکشن ادونچر )) قرار داد و حتا در صورتی که یک لیست از ژانر اکشن ادونچر اول شخص هم داشته باشیم اونجا هم جا میگیره.

یک مثال کوچیک و نزدیک همین بازی Journey در دو بخشی مثل پلتفورمر و ادونچر کاندید میشه یا جایزه میگیره یا در لیست هاشون قرار میگیره.

بله صحبت هات درسته، همون طور که گفتی ویژگی هایی از هر دو ژانرش درش دیده میشه و هستن جاهایی که Metroid رو شوتر می دونن، اما باز فکر می کنم منابع مختلف به
خصوص خود نینتندو رو در نظر بگیریم کفه ی ترازو به سمت اکشن ماجراجویی سنگینی می کنه...

+

البرز: شوخی هات واسه افزایش فان تاپیک و عمر بیشترش مفیده : دی

[manuelcalavera]

معراج دیگه حرفی برای زدن به دورشده ها از صراط ِ مستقیم ِ HL باقی نذاشت.

واقعا" هم همین هست. HL هیچوقت آمپولی عمل نکرده ... مث ِ یه درمان ِ طولانی مدته. چیزیه که اگه خودتو توش رها کنی ، افسار ِ روانت رو توی دستاش میگیره ، مسحورت میکنه و به فکر میبردت. مخصوصا" وقتی از همون اول Opposing Force و Blue Shift رو درکنار نسخه ی اصلی بازی کرده باشیو بدونی که یه غم و Outcast بودنی توی ماجرا هست که انگار هیچکس نمیفهمتش ... حتی شپرد و کالهون هم اون غم رو منتقل میکنن. این رها شدنه هست که باعث میشه Crowbarـه برات یه معنی داشته باشه، این رها شدنه هست که روانتو میدزده و وقتی یک دارو رو باور نداشته باشی ، هیچوقت روی سیستم بدنت تاثیر نمیذاره یا اگه بذاره کم تاثیر میذاره.

[mjorh]

تو تاپيك بايوشاك هم اينو گفتم خوب بودن داستان به پيچيده بودنش ربطي نداره ! من بشخصه داستاني مثله MW1 رو براي يه بازي اول شخص كاملا مناسب ميدونم . ب

مناسب - خوب - عالی-شاهکار ! نمیخوام با لغات بازی کنم ولی پیچیده لغت مناسبی نیست ، غافلگیری به نظرم بهتره ! داستانای هالیوودی خب خوبن ، همین ! خوب ! یعنی چیزی نیس که بعد از چند سال آدم بگه اره خیلی شاهکار بود و اینا ولی مثلا بایوشاک تا چند سال بعد هم داستانش گفته میشه از شاهکار بودنش گفته میشه ، الان همه COD رو به گیم پلی و صحنه های سینماتیکش میشناسن نه داستان (به نسبت )