متاسفانه اسم شریفتون رو نمیدونم . اما درسته باختی ولی بازم زندگی جریان داره . منم باختم . عین تو . چند سال باهاش بودی ؟
منم بعد این مسئله دیگه سراغ عشق و عاشقی نرفتم . ایمانمو با خدای خودم قوی تر کردم .... نمازامو میخوندم حتی با بی حوصلگی هایی که داشتم . گاهی گوش کردن یه آهنگ یا رد شدن از یه کوچه و مسیر حالمو خراب میکرد .... تنها چیزی که منو نجات داد ... گذر زمان و نزدیک شدن به خدا بود .....
شاید اومد تو زندگیت و بعد مدتی رفت تا تورو یاد خدا بندازه . شاید از خدا دور بودی یا دور شده بودی .. اومد و بهت درد و داد تا به طرف خدا کشیده شی و بهش پناه ببری .
یه چیزی میگم قبول کن : اگه عاشق واقعی باشی ... حتی بعد سختی و دردهایی که عشقت رو دلت گذاشته و رفته ... حتی با تموم دلتنگی هات بازم سرنمازات ، سر دعاهات یادش میکنی و میگی هرکجا هستی ، با هر کی هستی خدا پشت و پناهت باشه ، آرزوی آرامش و سفید بختی براش میکنی .... حتی اگه بدترین ضربه ی زندگی و بدترین نامردی رو در حقت کرده باشه ....عشق واقعی یعنی این .