ممنون دوست عزیز، کار مفید و خوبیه.
لطفا ادامه بدید
موفق و سربلند باشی
ممنون دوست عزیز، کار مفید و خوبیه.
لطفا ادامه بدید
موفق و سربلند باشی
سلام دوست خوب
بله حرف شما کاملا درست هست
ولی تنها اطلاعاتی که از این سازها من دارم در همین حد هست
اگر شما یا بقیه دوستان از سازی اطلاعات بیشتری داره و قرار بده در اختیار دوستان خوشحال میشم
کورنت
کورنت از سازهای بادی برنجی و بسیار شبیه به ترومپت است.
فرق کورنت با ترومپت این است که لوله ترومپت (بجز در انتها) در همه طول مسیرش قطری یکسان دارد، در حالیکه لوله کورنت از قسمت دهانی تا انتهای ساز بتدریج گشادتر میشود. همین تفاوت باعث صدای گرم و متفاوت کورنت با ترومپت میشود.
کورنت در واقع نوع کلیددار شیپور است و از قدیم در دستههای موسیقی نظامی بکار میرفت و میرود.
ساز کوبهای
ساز کوبهای سازی است که صدا در آن با کوبیدن، تکان دادن، مالش یا خراشیدن ایجاد میشود. سازهای کوبهای معمولاً در موسیقی برای نگهداشتن ضرب (ریتم) بکار میروند، ولی توانائی اجرای ملودی را هم دارند. این ساز احتمالاً پس از صدای انسانی قدیمیترین نوع ساز است.
طبل، سنج، ماریمبا و مثلث از نمونههای سازهای کوبهای است.
تمبک
تُمبَک، (تنبک، دمبک، دنبک یا ضَرب) یکی از سازهای کوبهای پوستی است و از نظر سازشناسی جزو طبلهای جامشکل محسوب میشود که از این خانواده میتوان به سازهای مشابه مانند داربوکا در کشورهای عربی و ترکیه و همچنین زیربغلی در افغانستان اشاره کرد. قدمت تنبک با نامهای پهلوی دمبلک و تنبور به پیش از اسلام میرسد و طبق نظر دکتر معین دمبک صورت دگرگونشده همین نام است. از دیدگاه زبانشناسان واژه Tambourine که در زبانهای اروپایی برای تمبک بکار میرود از واژه تنبور پهلوی وام گرفته شده ست.
تمبک در چند دهه اخیر پیشرفت چشمگیری کرده و به عنوان سازی تکنواز و مستقل مطرح شده است؛ این پیشرفت مرهون زحمتهای استادان این ساز است که در این میان نقش استاد حسین تهرانی به قدری اهمیت مییابد که از او میتوان با عنوان پدر تنبک نوازی نوین ایران یاد کرد. در جهانی ساختن این ساز،مرحوم ناصر فرهنگ فر و بهمن رجبی و امیر ناصر افتتاح نیز نقش مهمی داشته اند که در این بین تنها بهمن رجبی در قید حیات می باشند. با آنکه این ساز پیشرفت بسیار خوبی داشته است و امروز بصورت وسیعی از آن استفاده میشود، در ایران، تنبک به عنوان ساز تخصصی در رشته کارشناسی موسیقی در نظر گرفته نمیشود.
درام
درام یا درامز (انگلیسی: drum) که در زبان انگلیسی به معنی طبل میباشد، در زبان فارسی معادل «drum kit» به معنای مجموعهای از طبلها و سنجها و دیگر سازهای کوبهای است، که در کنار هم یک ساز واحد و مستقل را تشکیل میدهند. این ساز معمولا در موسیقی جاز، راک و پاپ کاربرد دارد و به نوازنده آن درامر میگویند.
دف
دف یا دایره، یکی از سازهای کوبهای موسیقی ایرانی است.
این ساز چنانکه از کتابهای موسیقی و نوشتهها و اشعار بر میاید در دوره اسلامی ایران برای پشتیبانی از ساز و حفظ وزن به کار میرفته و رکن اصلی مجالس عیش و طرب و محافل اهل ذوق و عرفان بوده که قوالان هم با خواندن سرود و ترانه آن را به کار میبردند. در کتابهای لغت در معنی دف یا دایره مینویسند: آن چنبری است از چوب که بر روی آن پوست کشند و بر چنبر آن حلقهها آویزند. در قدیم برای آنکه طنین بهتری داشته باشد روی دف پوست آهو میکشیدند.
در قدیم دف یا دایره کوچک را که چنبر آن از روی و برنج ساخته میشد خمک یا خمبک میگفتند. به دست زدن با وزن و به اصطلاح بشکن زدن هم خمبک یا خمبک میگفتند.
دف یا دایرههایی هم بوده که بر چنبر آن زنگ تعبیه میکردند و مینواختند. زنگهای دف را جلاجل میگفتند. در دوره اسلامی به کسانی که دف یا دایره مینواختند جلاجل زن میگفتند.
در ایران کهن جلاجل وسیلهای بیضی شکل و بزرگ بود که زنگهایی بر آن میبستند و در جنگها به کار میبردند و ظاهراً صدای مهیبی داشته است.
دف یا دایره کوچک را که بر آن زنگوله تعبیه میکنند دایره زنگی میگویند.
پس از آنکه تمبک مجلسی شد به تدریج جای دف را گرفت و از رونق دف کاست و دف را بیشتر در شهرهای کوچک وقصبات در مجالس عیش و سرور به کار میبردند به ویژه در کردستان و آذربایجان بسیار متداول بود و نوازندگان ماهر داشت. در سالهای اخیر دف نوازی در بیشتر شهرهای ایران رایجتر شده است و هنر آموزان به آموختن آن روی آوردهاند.
زیربغلی
زیربَغَلی یکی از سازهای کوبهای است از خانواده تنبک که در افغانستان رواج دارد. زیربغلی همانند کوزه آب است که معمولأ از گل سفال ساخته میشود. سرکوچک زیربغلی مانند دهن کوزه باز است و سر بزرگ آن با پوست بز یا پوست آهو پوشانیده شده است. زیربغلی با انگشتان هر دو دست نواخته میشود. زیربغلی عادی ۶۲ سانتی متر طول داشته و قطر سر بزرگ آن ۱۹ سانتی متر است. این ساز موسیقی محلی که از چوب شیشم نیز ساخته میشود و بیشتر در کابل، بخشهای شمال، شمال شرق و غرب افغانستان یعنی بیشتر در مناطق فارسیزبان افغانستان رواج دارد. مشهورترین نوازنده زیربغلی در افغانستان ملنگ نجرابی است.
طبل
طبل نوعی ساز موسیقی از خانواده پرکاشن است که در رده سازههای کوبهای قرار دارد. طبل تشکیل شده از حداقل یک پوسته، به نام پوسته طبل، که به منظور ایجاد صدا بر روی بدنه آن کشیده شدهاست. طبل یکی از قدیمیترین و پرکاربردترین سازهای دنیا به شمار میرود، و طرح اولیه آن طی صدها سال بدون هیچ تغییری ثابت ماندهاست.
دهانه بدنه که پوسته طبل بر روی آن کشیده میشود به طور ثابت دایره میباشد، اما شکلِ دیگر قسمتهای آن بسیار گوناگون است. در موسیقی سنتی غرب، رایجترین شکل آن استوانه است. سر دیگر طبل ممکن است باز باشد و یا روی آن هم پوسته کشیده باشند، که به آن طبل دوسر میگویند. معمولا در بین دو سر این نوع طبلها حفرهای ایجاد میکنند تا صدا تشدید شود.
در گذشته طبل به جز کاربرد در زمینه موسیقی، در ارتباطات نیز کاربرد داشته، و بعضی مواقع از آن برای فرستادن پیام نیز استفاده میکردند.
پرکاشن
پرکاشن به هر سازی گفتهمیشود که از طریق ضربه، تکان، ساییدن و یا هر عمل دیگری که منجر به نوسان شود، تولید صدا کند. این اعمال میتواند با یک ابزار یا توسط دست انجام گیرد. عمومآ استفاده پرکاشن در موسیقی است و به عنوان وسیلهای برای ایجاد ریتم در متن آهنگ کاربرد دارد. این ساز از خانواده سازهای کوبهای است.
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)