موسیقی ایرانی و نظرات شما:

[sise]

دوستان به عنوان موضوع نظر من اینه که راج به غم در موسیقی ایرانی حرف بزنیم

اگر موافقید نظرتون رو بفرمائید

نیکی پناهتان

خیلیها این انتقاد را دارن که موسیقی ایرانی "غمگینه" یعنی زیاد حال نمیده و بیشتر آدم را غمگین میسازه تا اینکه شاد بکنه.
مشکل اصلی این دوستان اینه که تفاوتی بین "غم" و " ناراحتی " نیگذارن.

مثالی بزنم. آدم وقتی از موضوعی "ناراحت " یا "افسرده " باشد اصلا دوست ندارد که آن حالت برایش تداعی شود. مثلا دوست ندارد که روایت ناراحت کننده ای مرتب بشنود و یا حتی آهنگی که این حالت را بهش دست بدهد.
اما "غم" مورد دیگری است. در واقع در موسیقی ایرانی غم به معنی متداولی که در زندگی روزمره به کار میره جایگاهی نداره. اسمش در واقع "شوق " هست.
آخه این چه غمی هست که بر خلاف رویدادهای دیگه ناراحت کننده آدم دوست داره گاهی آنرا با تمام وجود بشنوه؟!
مگه میشه مثلا آوای "نی " ای ناراحت کننده باشه و از طرفی اینقدر همه بخواهند که آنرا بشنوند؟
این غم نیست. بلکه چون این آواها انسان را به درون خویش فرو میبرد و به آدم لذت عمیقی می بخشد، در نتیچه جندان نمود بیرونی نداره و چون لذت درونی هست زیاد به چشم نمیاد و ملت فکر می کنن که غمگین هست.

لذت دو گونه هست. یکی که بیشتر بیرونی وبدنی است و دیگه درونی و عمیق. دستیابی به نوع دوم سخت تر است ولی در عوض لذتی به مراتب عمیقتر را نصیب آدم میکنه.

موسیقی ایرانی چون با درونی ترین حالات آدمی رابطه پیدا میکنه و شوق درونی را بیدار میکنه ، برای علاقمندانش لذتی به همراه میاره که گفتنی نیست.
بنابراین به نظرم در موسیقی ایرانی غم به معنی ناراحتی وجود ندارد و حتی نسبت به موسیقی های نوع دیگه کمتر افسرده کننده میباشد.

من عددی نیستم که بخوام رو حرف شما حرف بزنم ولی چرا غم؟

نمی شه در مورد شادی صحبت کنیم ؟

به قول پرواز همای :
مرغ سحر ناله سر مکن
دیدگان خسته تر مکن
ما ز آه و ناله خسته ایم
.
.
.
نغمه های شادمانه خوان
صد سرود عاشقانه خوان

در کل فکر کنم موسیقی ایرانی به یمن وجود "نی" خیلی خوب میتونه غم رو بیان کنه

بی خود نیست که مولانا می فرماید : نی حدیث را پر خون می کند

نظر دوستمون اینه که درباره این مقوله صحبت بشه.
یادمون باشه که اکثر آثار مطرح موسیقیایی غیر سنتی به کمک همین بیان غمگینی و ناراحتی به شهرت میرسن.

اونایی که ادعا میکنن که موسیقی ایرانی غمگینه ظاهرا متوجه این موضوع نیستن!

اما اگه دقت کنید کلا مفهوم "غم" در موسیقی ایرانی با موسیقی غیر آن متفاوت است.

هنگام گوش دادن به یه اثر کلاسیک آدم به درون خویش کشیده میشه و ظاهری غمگین پیدا میکنه که باعث همین اشتباه شده.
آنچه شما در باره نی گفتین درسته منتها این همون "غمی " هست گاهی از همه شادیها لذت بخشتره.

[Behsood]

با کسی هم صحبت بشید که هم درد شماست و شما رو درک می کنه

سلام
نسل این افراد منقرض شده دنبالشون نگردید!

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

آقای تیرداد ...
ما نفهمیدیم موضوع چیه ...!
"غم" در موسیقی ... یا بحث سر این که "چرا غم" یا این که "آدم چه موقع غمگینه چه موقع ناراحت؟"
شایدم موضوع همونی باشه که من چند پست پیش نقل قول کردم!

یکی کمک کنه!!

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

در ضمن "فریدون فروغی" و "فرهاد مهراد" که هر دو رو دوست دارم و روی فرهاد تعصب! توی زیرگروه موسقی اصیل نیستند ...
اتفاقا این ها موسیقی غربی اند!!
سبک شون هم سبک بزرگانی مثل "اریک کلپتون" . "SRV" و "هندریکس" و تا حدودی "ستریانی" هست ...

Blues

[capitan black]

سلام...تاپیک بسیار خوبیه....البته ذائقه موسیقی یه مورد شخصیه و به زور نمیشه به کسی تحمیل کرد ! ..جز مرام نامه بچه های تاپیک موسیقی نیست ..

.......................

اولین چیزی که با شنیدن موسیقی سنتی به خاطرم میاد خونه قدیمی و بزرگ و با صفای مادر بزرگ با اون پنجره های زیبا و شیشه های رنگیش ..اونم زمانی که روی فرش دراز میکشیدم و این نور افتاب از پشت این شیشه ها توی صورتم میخورد و صدای بنان و برنامه گلها....

موسیقی سنتی برای من از اونجا شروع شد...

الان دیگه نه اون خونه هستش و نه اون ادمهای توش...روحشون شاد .


...........................


الان با اینکه دیگه خیلی کمتر سنتی گوش میدم و بیشتر کارای NEW AGE و METAL و ...هنوز هم وقتی مثلا صدای استاد شجریان رو میشنوم یه حالی میشم....احساس میکنم توی رگ و ریشمه...

نمیخوام زیاد پر چونگی کنم..
2 نکته رو عرض کنم :
1-موسیقی سنتی یه میراثه....اساتید بزرگی داریم توی موسیقی سنتی..متاسفانه کسی قدرشونو نمیدونه..این بحث رو نمیخوام باز کنم چون تبدیل به تاپیک سیاسی میشه..خود حدیث مفصل بخوان...

2-بعضی ها دیدگاه بسیار متعصبی نسبت به موسیقی سنتی دارند به طوری که سبکهای دیگه موسیقی رو مبتذل و پیش پا افتاده و ...میدونند که من کاملا با این ایده مخالفم..


موفق باشید

[tirdad_60]

من عددی نیستم که بخوام رو حرف شما حرف بزنم ولی چرا غم؟

دلیل انتخاب غم به عنوان موضوع صحبت اینه که
خیلی از افراد فکر میکنن موسیقی ایرانی غمگینه و به خاطر همین باهاش ارتباط برقرار نمیکنند
موضوع غم در موسیقی ایرانی یه مساله واقعا مهمی هست چون اگر ما به
به این واقعیت برسیم که موسیقی ایران موسیقی غمگینی نیست
و اگر در جایی هم غمگین هست به خاطر اینه که غم هم جزیی از زندگی ماست
بهتر میتونیم به ظرایف این موسیقی پی ببریم

موسیقی ایرانی موسیقی با فکر و اندیشه هست
به عنوان مثال غم عشق که در آثار بسیاری از شاعران
مطرح شده با ناراحتی و غصه و اندوه متفاوته
و غم موسیقی ایرانی در اکثر موارد از این
جنس هست

من یه بخشایی از موسیقی ایرانی را نمی تونم درک کنم یا باهاش ارتباط برقرار کنم. خیلی دوست درام که یک راهی بهم نشون داده بشه یا یک سری کارهایی برای شنیدن بهم معرفی باشه که بواسطه اونها درکمو از این موسیقی بهبود بدم. (چون من خودم همین کارو بهمین شیوه برای موسیقی راک برای دیگران می کنم و جواب می ده)

ChaoticHead عزیز یکم بیشتر در این مورد توضیح بدی خیلی خوبه مثلا با کدوم قسمت ها یا آثار نمیتونی ارتباط برقرار کنی؟

نیکی پناهتان

[tirdad_60]

سلام
نسل این افراد منقرض شده دنبالشون نگردید!

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

آقای تیرداد ...
ما نفهمیدیم موضوع چیه ...!
"غم" در موسیقی ... یا بحث سر این که "چرا غم" یا این که "آدم چه موقع غمگینه چه موقع ناراحت؟"
شایدم موضوع همونی باشه که من چند پست پیش نقل قول کردم!

یکی کمک کنه!!

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

در ضمن "فریدون فروغی" و "فرهاد مهراد" که هر دو رو دوست دارم و روی فرهاد تعصب! توی زیرگروه موسقی اصیل نیستند ...
اتفاقا این ها موسیقی غربی اند!!
سبک شون هم سبک بزرگانی مثل "اریک کلپتون" . "SRV" و "هندریکس" و تا حدودی "ستریانی" هست ...

Blues

موضوع همون غم در موسیقی ایرانی هستش
حالا هر کسی از دیدگاه خودش بیان میکنه
هر کسی از ظن خود شد یار من

نیکی پناهتان

[tirdad_60]

مجید کیانی و پژوهش در نسبت غم با موسیقی ایرانی

مجيد كياني گرچه به نوازندگي سنتور شهره است اما او سالياني ‌است كه هم به پژوهش در موسيقي ايراني مي‌پردازد و هم به تدريس رديف موسيقي ايران

اين كار پژوهشي از كجا آغاز شد؟ كياني دراين باره مي‌گويد: سال‌ها قبل در مقالات مختلف كه در باره موسيقي ايراني نوشته مي‌شد، ‌ديدم كه موسيقي ايراني را غمگين توصيف مي‌كنند. به همين دليل هم نتيجه مي‌گرفتند كه اين موسيقي براي جوانان مناسب نيست و بايد آن را كنار گذاشت. من هم كه سال‌ها اين موسيقي را كار مي‌كردم لازم ديدم كه مسئله غم در موسيقي ايراني را بررسي كنم. از اين‌رو به سراغ غم‌انگيز‌ترين حادثه تاريخي كه براي ما ايرانيان اهميت بسيار دارد، رفتم.



وقتي موسيقي و نغمه‌هاي مربوط به مراسم ماه‌محرم را بررسي ‌كردم، متوجه شدم كه آن نغمات چيزي جدا از موسيقي رديف دستگاهي ايران نيستند و غم منفي هم در آن وجود ندارد، بلكه بيشتر آنها سرور و حماسه عاشقانه هستند. به بيان روشن‌تر اصول موسيقي رديف‌دستگاهي ما مثل وزن، فواصل، گردش نغمات، تزئين‌ها و شدت‌نواخت نغمات در اين دو با هم مطابقت دارند.



به‌نظر كياني كساني كه معتقد هستند موسيقي ايراني غمگين است، حرف درستي مي‌زنند اما يك نكته مهم در اين بين ناديده گرفته شده و آن به تعريفي كه مي‌توان از واژه غم ارائه كرد، مربوط مي‌شود. به اعتقاد وي، غم مي‌تواند به دو صورت براي انسان به‌وجود بيايد؛يكي غم منفي و كاذب است، كه اصلاً خوب نيست. او تاثير اين نوع غم منفي را در موسيقي به‌طور مشخص در يك برنامه پژوهشي ديگر هم تشريح كرده‌است. آن برنامه «بررسي 3‌شيوه هنر تكنوازي در موسيقي ايراني» نام دارد كه سال‌ها قبل منتشر و چندين بار هم به‌صورت كنسرت‌پژوهشي ارائه شده است.



غم منفي انسان را به تخدير و خمودگي مي‌كشاند؛ همان طور كه شادي كاذب و سطحي هم؛ يعني نوعي از شادي كه دروني و عميق نيست و صرفاً در حد يك احساس سطحي و ظاهري در انسان به‌وجود مي‌آيد، اما نوع ديگري از غم هست كه اصلاً اين حالت‌هاي‌تخديري و كاذب را ندارد بلكه برعكس تامل‌برانگيز و سازنده است. به همين ترتيب نوع ديگري از شادي به‌صورت شادي دروني و عميق وجود دارد. غم و شادي مي‌توانند كاملاً دروني، عميق و سازنده و پر از سرور و معنا باشند. نغمه‌هاي به‌كار رفته در مراسم ماه محرم هم مي‌توانند تابعي از غم سازنده و
با شكوه حماسي باشند.



البته در انواع تحريف شده، نگرش سطحي اجرا‌كنندگان به موضوع سبب شده است كه آن شكوه حماسي ديگر در آثارشان نمود پيدا نكند. از طرفي براي انسان‌هايي كه نگاه عميق‌تري به اين مسائل مهم دارند، غم و شادي با هم تفاوتي ندارد. غم براي آنها مساوي با شادي و شادي مساوي با غم است. همانگونه كه مي‌گويد:« غم و شادي بر عارف چه تفاوت دارد/ ساقيا باده بده شادي آن كين غم از اوست. »

نیکی پناهتان

[pandemonium]

به عنوان مثال غم عشق که در آثار بسیاری از شاعران
مطرح شده با ناراحتی و غصه و اندوه متفاوته
و غم موسیقی ایرانی در اکثر موارد از این
جنس هست

خب فکر میکنید الان و در این برهه زمانی ، غم و افسوس و ناراحتی های جوانان و مردم ما فقط(یا حتی اکثرا) غم عشق هست ؟

الان مشکلات و ناراحتی های جوانان ما همشون ناشی از عشق هست ؟


آیا صرفا پرداختن به این نوع غم ها(غم ناشی از عشق و فراق یار و ...) میتونه جوابگوی نیاز روحی جوانان ما باشه ؟

[Balrog]

من از یه چیزی جدا لجم می‌گیره: موسیقی سنتی ما بعد انقلاب شده موسیقی قبرآقایی! اون شور و طرب اصلا ازش رفته (بخونید برده شده)... باید یه فکری به حال این معضل کرد.

◙

[tirdad_60]

خب فکر میکنید الان و در این برهه زمانی ، غم و افسوس و ناراحتی های جوانان و مردم ما فقط(یا حتی اکثرا) غم عشق هست ؟

الان مشکلات و ناراحتی های جوانان ما همشون ناشی از عشق هست ؟


آیا صرفا پرداختن به این نوع غم ها(غم ناشی از عشق و فراق یار و ...) میتونه جوابگوی نیاز روحی جوانان ما باشه ؟

منظور من از بیان این مطلب که غمی که در موسیقی ایرانی دیده میشه اکثرا غم عشق هست
این نبود که موسیقی ایرانی کلا غمگینه و یا جنس غم در موسیقی ایرانی
فقط غم عشق هست

اگر منظور از غم و مشکلات جوانان غم از شرایط و...باشه که شما دو اثر از استاد شجریان
که توی همین چند وقت اومد در اینترنت رو گوش کنید
من فکر میکنم یکی از زیباترین آثاری هست که میشه در بیان اعتراض
گوش داد و شما موسیقی این آثار رو دقت کنید
غم اینها غم عشق نیست غم از جنس دیگه ای هست

اما اینکه مشکلات جوانان ما همش از عشق نیست که درسته

من فکر کنم پرداختن به موضوع غم در موسیقی ایرانی این موضوع رو تداعی کرد
که موسیقی ایرانی غمگینه و حالا ما میخواهیم در مورد این موسیقی غمگین
حرف بزنیم
در صورتیکه مساله اینه که موسیقی ایرانی غمگین نیست
و اگر غمی در اون دیده میشه با غمی که به آه و ناله و زاری تعبیر میشه
متفاوته و اصلا ربطی به اون نداره

یه مساله که باید بگم اینه که شما به شرایط تاریخ ایران در چند صد سال گذشته
نگاهی بندازید میبینید که چه بلاهایی سر این مردم و این کشور اومده
و موسیقیدان و نوازنده هم جزیی از این جامعه بوده پس کارهاش
هم از اوضاع زمانش تاثیر میگرفته
اینکه ایران سرزمینی بوده که همیشه بلاهای مختلفی بر سرش میومده
رو نباید به گردن موسیقی ایرانی بندازیم

مولانا میگه
خدایا مطربان را انگبین ده/برای ظرب دست آهنین ده
اما ما به خاطر محدودیتها هیچوقت به این بخش از موسیقی ایرانی توجه نکردیم
در صورتیکه توجه به طرب در موسیق ایرانی باعث میشه
پویایی و تحرکی که شاید مورد توجه بخش زیادی از مردم هست
تامین بشه و ظرفیتهای موسیقی ایرانی بیشتر آشکار بشه

نیکی پناهتان

[Balrog]

شما دو اثر از استاد شجریان
که توی همین چند وقت اومد در اینترنت رو گوش کنید
من فکر میکنم یکی از زیباترین آثاری هست که میشه در بیان اعتراض
گوش داد و شما موسیقی این آثار رو دقت کنید
غم اینها غم عشق نیست غم از جنس دیگه ای هست

توجه کنید که اینها زیرزمینی کار شده، اگه بنا به «رسمی» کار کردن بود اجازه‌ی انتشار پیدا نمی‌کرد! ملتفت هستید که.

◙