معرفی انواع سازهای موسیقی

**boy iran** · 23-07-2008, 17:59

توبا

توبا از سازهای بادی برنجی است. این ساز نسبتاً جدید است و در قرن نوزدهم به مجموعه سازهای ارکستر افزوده شده است. مهم‌ترین نقشی که به این ساز در آثار موسیقی سمفونیک داده شده در سمفونی فانتاستیک اثر هکتور برلیوز بوده است.

**boy iran** · 23-07-2008, 17:59

توبای واگنر

توبای واگنر یا توبای بایرویت، یکی از سازهای بادی برنجی است، ولی برخلاف نامش از خانواده توبا نیست و بیشتر به کُر نزدیک است. صدای آن چیزی میان صدای کُر و توبا است.
این ساز را ریچارد واگنر برای کاربرد در اجرای اپراهای عظیم و پر سر و صدای خود به ویژه دوره اپراهای حلقه نیبلونگ اختراع کرد. اجرای این اپراها در شهر بایرویت باعت شده که به این ساز توبای بایرویت نیز گفته شود.
پس از واگنر آهنگسازان دیگر مانند آنتون بروکنر، ریچارد اشتراوس و ایگور استراوینسکی برای این ساز آثاری نوشتند..

**boy iran** · 23-07-2008, 18:00

زامپونیا

زامپونیا یا سازدهنی سرخپوستان نوعی فلوت و از سازهای محلی قوم اینکا در آمریکای جنوبی است.

**boy iran** · 23-07-2008, 18:05

شیپور

شِیپور یا بوق، ساده‌ترین ساز بادی برنجی است. در این ساز وسیله‌ای برای تغییر ارتفاع وجود ندارد و نوازنده باید با تغییر دادن حالت لب‌ها و دهان خود نت ها را عوض کند.
شیپور بیشتر در عرصه نظامی برای اجرای علامت‌های صوتی مانند بیدارباش بکار می‌رود.
در ایران در بعضی از عزاداری‌های ماه محرم یا در تعزیه نیز بکار می‌رود.
ساز کورنت نوع کلیددار شیپور است.

**boy iran** · 23-07-2008, 18:07

فاگوت

فاگوت از سازهای بادی چوبی است که دو قمیش دارد. صدای این ساز در ناحیه باس است.
فاگوت را در کشورهای انگلیسی‌زبان «باسون» می‌خوانند.

**boy iran** · 23-07-2008, 18:08

فلوت

فلوت از سازهای بادی چوبی است که بر خلاف دیگر سازهای این دسته صدای آن نه از لرزش قمیش بلکه از نوسان هوای دمیده شده بر لبه دهنی ساز تولید می‌شود.
فلوت از قدیمی‌ترین سازهای بادی است و قدمت برخی از فلوت‌هایی که باستان‌شناسان یافته‌اند به ۵۰،۰۰۰ سال پیش می‌رسد.
فلوت در گذشته از چوب ساخته می‌شد (به همین دلیل ساز بادی چوبی خوانده می‌شود) ولی فلوت امروزی که در موسیقی اروپایی بکار می‌رود بیشتر از آلیاژهای فلزی ساخته می‌شود.
واژه فلوت در زبان‌های اروپایی به معنای نام کلی سازهای مشابه فلوت نیز بکار می‌رود. انواع فلوت و نی سازهایی بسیار نزدیک هستند بطوری‌که می‌توان «نی» را واژه‌ای برابر «فلوت» و بالعکس دانست.

**boy iran** · 23-07-2008, 18:09

فلوگل‌هورن

فلوگل‌هورن ساز بادی برنجی است و از خانواده شیپور و کورنت است.
صدای آن گرم‌تر و پخته‌تر،‌و بنظر برخی، «تیره تر» از کورنت است.
در موسیقی جاز نخستین بار مایلز دیویس در آلبوم مایلز اهد این ساز را بکار برد و دیگران مثل کلارک تری و فردی هابارد و چاک مانجیونی این ساز را در آلبوم‌ها و کنسرت‌های خود نواخته‌اند.
نام فلوگل‌هورن از واژه آلمانی Flügelhorn آمده و معنای آن «شیپور جناحی» است. واژه آلمانی فلوگل به معنای بال و همچنین جناح یک سپاه است. باور عمومی اینست که این شیپور احتمالاً در قدیم به هنگام جنگ برای فراخواندن جناح‌های سپاه به محلی دیگر استفاده می‌شده و از همین‌رو نام «شیپور جناحی» به آن اطلاق گشته است.

**boy iran** · 23-07-2008, 18:09

نی

نی از سازهای بادی موسیقی ایرانی است که از گیاه نی تهیه می‌شود.

نی از ساده‌ترین و طبیعی‌ترین سازهای موسیقی بادی است که با روئیدن از زمین پیوسته در دسترس بوده و انسان با مختصر تصرفی از آن استفاده کرده است. ملل قدیمه نی را سرمشق قرار داده و از روی آن سازهای مختلف بادی ساختند و در صلح و جنگ به کار بردند.

مولفین کتابهای موسیقی قدیم طبیعی‌ترین و کاملترین آلات موسیقی را حلق انسان دانسته اند. و پس از آن سازهای بادی (آلات ذوات النفح) به ویژه نی را از جهت مشابهی که نی و حلق انسان در ایجاد نغمات دارند.

نی به سبب سادگی و سهولت اجرای صداهای و آسانی حمل و نقل و یافت شدن در طبیعت تنها سازی است که دسترسی به آن در همه جا و برای همه کس امکان‌پذیر بوده و با مختصر تصرف مورد استفاده قرار می‌‌گرفته است . وسعت صدای نی آن حدود دو اکتاو و نیم است. نایب اسدالله اصفهانی (مشهور به خداوندگار نی)این ساز را از آغل گوسفندان به دربار پادشاهان برد در ایران در بین انواع سازهای بادی ایرانی که از قدیم مورد استفاده قرار می گرفته مانند، مزمار، نرم نای، درازنای، سرنا و... تنها امروزه نی توانسته در موسیقی ایرانی و در کنار دیگر سازهای کلاسیک ایرانی مثل تار، سنتور، سه تار و کمانچه قرار بگیرد و به اصطلاح یک تنه نقش سازهای بادی را در ارکستر ایرانی ایفا کند.

**boy iran** · 23-07-2008, 18:11

کر

کُر یا هورن یا فرنچ هورن نام‌های سازی است از خانواده سازهای بادی برنجی. این ساز در ۱۶۵۰ در فرانسه از روی شیپور شکار ساخته شد. به‌همین دلیل در کشورهای انگلیسی زبان به فرنچ هورن (شیپور فرانسوی) معروف است، اگر چه بیشتر نوازندگان آن را فقط هورن می‌نامند. خود فرانسوی ‌ها به آن کُر می‌گویند.
این ساز از لوله‌ای نسبتاً طولانی درست می‌شود که برای سادگی دست گرفتن و نواختن آن را به صورت مارپیچ خم می‌کنند. کلیدهائی برای کوتاه و بلند کردن طول لوله نیز روی آن نصب شده است. قطر لوله این ساز مانند کورنت یا ساکسوفون به‌تدریج گشاد می‌شود، یعنی لوله آن در نزدیک دهنی باریک است و به طرف انتهای ساز گشادتر می‌شود.