به نظر شما بهترین بازی نقش افرینی (Role-Playing) نسل کدام عنوان است؟

[City 17]

من Witcher رو نمیدونم چرا جزو RPGها نمیتونم حساب کنم. غیر از عوض شدن ِ خط داستانیش بر اساس ِ انتخاب ِ ما ، یه حس ِ غیر ِ RPGـی دارم بهش.

البته می تونم درک کنم منظورت رو، به نظرم دلیل اصلی این حست نداشتن امکان انتخاب و شخصی سازی کاراکتر و کلاس کاراکتر به شکل معموله که خب در عین حال که این ایراد رو میشه گرفت، به خاطر داستان و روایت خاصی که داره من خیلی زود باهاش کنار اومدم، اما اگه واقعا بخوایم عیار RPG گزینه های بالا رو در نظر بگیریم (کاملا جدای از کیفیتشون)، Mass Effect گزینه ای هست که کمتر از همه به یه RPG اصیل شباهت داره و میشه اون رو حتی یه TPS یا اکشن در نظر گرفت.

Witcher 2 که با همه ی شایستگیاش بازم بعضی از المانای RPG رو کم داشت (خود سازنده ها هم اغراق کردن) داستان Loose ends ایی رو هم اضافه کنید حالا نمیرم تو بحثش ولی اگه قرار باشه Skyrim اول باشه و Dragon Age دوم دیگه سومی باید ME2 باشه !

اغراق کردن؟
اتفاقا فرصت خوبی هست که راجع به هر کدومشون صحبت کنیم، اگه اشتباه نکنم منظورت صحبت های تیم سازنده هست و فیدبک هایی که از نظرات مطرح شده توی فروم های بازی برای ساخت شماره بعدی گرفتن و خیلی صادقانه گفتند که وجود این مشکلات رو رد نمی کنن و سعی دارن اون موارد رو توی نسخه بعدی بهبود بدن.

خب این بیشتر از هر چیزی بزرگی اعضای تیم و احترام به مخاطب رو نشون میده که برای یک بازی واقعا کم نقص (نسبت به بقیه RPG ها) تا این حد به نظرات توجه کنن (مثلا با BioWare مقایسه بشه) و الا اگر بخوایم با این سطح از استاندارد و "عیب یابی" بقیه RPG ها رو هم نقد کنیم که Elder Scrolls و حتی Dragon Age: Origins (که واقعا چیزی کم از شاهکار نیست و من به ندرت به چیزی گفتم شاهکار) میشه ساعت ها در مورد نواقص/عیب هاشون صحبت کرد. (در مورد Skyrim تا همینجا چند تا از دوستان عیب هایی رو به درستی گفتند، در مورد DA:O هم پایین تر توضیح میدم)

DA:O نقاط قوت خیلی زیادی داره و به جای انتقاد شاید بهتر باشه محاسن اون رو بگیم، اما چون بحث نواقص و نقاط ضعف هست، در یک قالب مقایسه ای بعضی از نقاط ضعف DA:O رو میگم:

- طرح داستان نسبتا ساده و کلیشه ای و عامه پسند بود (مثلا با پیچیدگی های داستان Witcher مقایسه بشه)

- پایان بندی پایین تر از حد انتظار (بعد از انتخاب های متعددی که در طول بازی داشتیم،انتظار خیلی بیشتری از قالب بندی پایان می رفت که بیشتر با یک فایل پاورپوینت قابل قیاس بود و در حد یکی دو جمله و یک عکس سرنوشت افراد مختلف رو عنوان می کرد، در حالی که حداقل انتظار یک یا چند سینماتیک وجود داشت)

- بر خلاف کاراکتر های اصلی و تحت کنترلمون (یا به شکل کلی تر افراد درون کمپ) که شدیدا روی اونها کار شده بود و به یادموندنی هستند، بقیه npc ها عمدتا از نظر ارتباط و تعامل و نقش در ماموریت ها خیلی حضور کمرنگی داشتن و این افت خیلی محسوس بود، در حالی که برای مثال در Witcher از هر Act اون حداقل چند کاراکتر (به خصوص ضد قهرمان ها) در خاطر می مونند.

- باس فایت ها بعد از مدتی حالت تکراری پیدا می کردند و بیشتر از اینکه الگوی کلی مبارزه دچار تغییر بشه، استفاده از pause و تغییرهای موضعی بیشتر میشد، این به خودی خود نقطه ضعف محسوب نمیشه اما در این حدُ توافق داریم که باس فایت ها به خصوص اون اواخر اونقدر که باید خاص، منحصر به فرد یا هیجان انگیز نبودن.

- بازی در مقایسه با خیلی از RPG های شناخته شده و موفق، از نظر انتخاب مسیر برای رفتن به هر منطقه یا گشت و گذار در دنیای بازی (که جزو ویژگی های پایه ای و معمولا مهم RPG ها به شماره میره) بیش از حد "خطی" بود (بر خلاف تصمیم گیری ها و انتخاب ها در ماموریت ها که خیلی روی اون کار شده بود)، تقریبا در 90% مواقع مشخص بود که باید به کجا یا کدوم سمت بریم، چون انتخاب دیگه ای وجود نداشت، در حالی که در خیلی از RPG ها حتی عنوانی مثل Witcher که اوپن-ورلد به اون معنا نیست و تازه از شماره سوم قراره وارد این وادی بشه، این گشت و گذار در دنیای بازی و دنبال کردن سرنخ ها در جست و جوی ماموریت ها یا بخش های مخفی به دنبال آیتم های کمیاب و ... بخش زیادی ار سرگرمی رو تشکیل میداد و DA:O متاسفانه از این مورد تقریبا محروم بود و بیشتر از اینکه مسئله "کجا رفتن" و "چکار کردن" باشه، بیشتر دغدغه "صحبت کردن" و "چگونه کشتن" مطرح بود.

[Alex Fera]

من نقش آفرینی باز نیستم،اما نقش آفرینی بازا رو بسیار دوست دارم
گیمرای خاصی هستن...........

+
به بهترین بازیه این لیست از نظر خودم رای دادم............
Bastion

[halflife g]

كي گفته اسكايرم عيب و ايرادي نداره؟داره خوبم داره ولي ادم اگه تو تاپيكش بگه معمولا نتيجه خوبي نداره ولي اينجور تاپيكا بهترين جا براي انتقال نظرات و ايده هاس :


مكانيزم اكشن تو اسكايرم خيلي سادس يعني هيچ چالشي نداره شمشير و جادو زدن تو اسكايرم چون كاملا مونده در سطح و زمان ابليوين و واقعا از اين لحاظ دارك سولز بهترين و اسكايرم بدترين....(يعني شما اگه مثلا تو dark souls با مكانيزم بازي آشنا باشي بدون يك بار مردن ميتوني باس آخر رو بكشي و اين نشون ميده شناخت مكانيزم بازي و ماهر شدن توش چه لذت و پاداشي داره)
كاراكتراي بازي از جمله همه npc ها و حتي خود كاراكتر اصلي خيلي سطحي كار شدن و اصلا شما رو مشغول خودشون نمي كنن.....در صورتي كه مثلا تو دارك سولز باسهاي بازي و حتي ساده ترين npc ها با اينكه خيلي هم كم حرف ميزنن كاملا شما رو تو خودشون درگير و بهتر ميشه گفت حل مي كنن(آهنگرش هم جون داره)يا مثلا خيلي از كاراكتراي افسانه ايه dragon age

داستانش هم كه در مقابل بازيهايي مثه dark souls و مخصوصا da خيلي قابل رقابت نيست


ولي اسكايرم يه چيز داره كه منتقدا و خيلي ها رو جذب خودش مي كنه و اونم وسعت بازي و بالطبع ماموريتهاي بيشتر و متنوعتر به خاطر همين وسعت .....ولي من به شخصه ترجيح ميدم بازي وسعتش كمتر باشه ولي وقتي بازيش مي كنم حس اينكه دنياي بازي جونداره و حالت مرده و خشك نداره بهم دست نده و
تو فضاي بازي غرق بشم....دقيقا حرفي كه مولينو كارگردان fable زده بود و ديديم كه چطور يه دنياي نقش آفريني كوچيك اما چقدر دوست داشتني خلق كرد


+


مس افكت رو هم كه با تو تاپيكش با شايان گفتيم سال پيش كه بيشتر شبيه به يه tps با مولفه هاي rpg هست :
حس قدرتمندتر شدن و تكامل پيداكردن كه مهمترين مولفه يك نقش آفريني هست تو بازي چندان بهت دست نميده ولي حس تعيين سرنوشت خوب بهت دست ميده(كه البته اينم جزوي از نقش افريني هست ولي براي خيلي ها كافي نيست)


.

[Erfan.]

Dragon Age: Origins رو بهترین میدونم توی این نسل و حتی توی کل تاریخ(بین Single Player ها)

یک داستان بزرگ، اپیک و فوق العاده زیبا با کاراکتر های فوق العاده ای که هیچ گاه از یادم نمیرن. از نظر جزییات و پایه های محکم داستانی بهترین گیمی بوده که تاحالا دیدم، پرداخت به تک تک جزییات یک دنیا در یک گیم به این شکل کم نظیره.

از نظر گیم پلی هم بازی عالی بود از مبارزات گرفته تا آیتم هایی که عاشقشون میشدیم و ماموریت های به یاد موندنی...

بازی گرافیکِ عالی ای نداشت، رنگ آمیزی اکثرا زشت و بی روح بود و کلا نمره خوبی نمیگیره در زمینه گرافیک اما به نظرم گرافیک، در صورتی که جنبه های دیگرِ گیم بتونن جبرانش کنن، فقط در یک حد قابل قبول باشه کفایت میکنه.

[Leon-117]

مس افكت رو هم كه با تو تاپيكش با شايان گفتيم سال پيش كه بيشتر شبيه به يه tps با مولفه هاي rpg هست :

دقیقا نظر و حرف من هم همینه.......
+

به بهترین بازیه این لیست از نظر خودم رای دادم............
Bastion

Bastion رو میشه به عنوان پدیده این نظر سنجی انتخاب کرد
من متاسفانه خیلی دیر این بازی رو شروع کردم،اول که قصد خریدشو داشتم بن شدم :| و بعد هم که جی تگ کردم نیمدونم چرا اینقدر دیر گرفتمش،ولی واقعا عالی بود،خیلی سرگرم کننده بود و روایت داستان خیلی خوبی هم داشت.......

[saeedblack]

خداییش انتخاب کردن یکی از اینها سخته ولی Witcher2 یه چیز دیگه است وگر نه 7 و 9 هم فوق العاده بود13 و14 خوب بودن کاش میشد چندتا رو انتخاب کرد

[Gregar]

كي گفته اسكايرم عيب و ايرادي نداره؟داره خوبم داره ولي ادم اگه تو تاپيكش بگه معمولا نتيجه خوبي نداره ولي اينجور تاپيكا بهترين جا براي انتقال نظرات و ايده هاس :


مكانيزم اكشن تو اسكايرم خيلي سادس يعني هيچ چالشي نداره شمشير و جادو زدن تو اسكايرم چون كاملا مونده در سطح و زمان ابليوين و واقعا از اين لحاظ دارك سولز بهترين و اسكايرم بدترين....(يعني شما اگه مثلا تو dark souls با مكانيزم بازي آشنا باشي بدون يك بار مردن ميتوني باس آخر رو بكشي و اين نشون ميده شناخت مكانيزم بازي و ماهر شدن توش چه لذت و پاداشي داره)
كاراكتراي بازي از جمله همه npc ها و حتي خود كاراكتر اصلي خيلي سطحي كار شدن و اصلا شما رو مشغول خودشون نمي كنن.....در صورتي كه مثلا تو دارك سولز باسهاي بازي و حتي ساده ترين npc ها با اينكه خيلي هم كم حرف ميزنن كاملا شما رو تو خودشون درگير و بهتر ميشه گفت حل مي كنن(آهنگرش هم جون داره)يا مثلا خيلي از كاراكتراي افسانه ايه dragon age

داستانش هم كه در مقابل بازيهايي مثه dark souls و مخصوصا da خيلي قابل رقابت نيست


ولي اسكايرم يه چيز داره كه منتقدا و خيلي ها رو جذب خودش مي كنه و اونم وسعت بازي و بالطبع ماموريتهاي بيشتر و متنوعتر به خاطر همين وسعت .....ولي من به شخصه ترجيح ميدم بازي وسعتش كمتر باشه ولي وقتي بازيش مي كنم حس اينكه دنياي بازي جونداره و حالت مرده و خشك نداره بهم دست نده و
تو فضاي بازي غرق بشم....دقيقا حرفي كه مولينو كارگردان fable زده بود و ديديم كه چطور يه دنياي نقش آفريني كوچيك اما چقدر دوست داشتني خلق كرد


+


مس افكت رو هم كه با تو تاپيكش با شايان گفتيم سال پيش كه بيشتر شبيه به يه tps با مولفه هاي rpg هست :
حس قدرتمندتر شدن و تكامل پيداكردن كه مهمترين مولفه يك نقش آفريني هست تو بازي چندان بهت دست نميده ولي حس تعيين سرنوشت خوب بهت دست ميده(كه البته اينم جزوي از نقش افريني هست ولي براي خيلي ها كافي نيست)


.

اول بگم که من بیشتر از همه طرفدار سه بازی Dark souls و Skyrim و DA:O هستم و از این سه تا بیشتر از همه وقتم رو واسه DS و بعد اسکایریم گذاشتم . ولی باز هم به برتری اسکایریم اعتقاد دارم . چون بحث DA با توجه به ژانرش که CRPG بود جداست واسم .
هنوز هم فکر میکنم اون چند ماهی که وقت واسه اسکایریم گذاشتم و تمومش نکردم باز هم کمه و گذاشتم تا قشنگ کلی مود واسش که اومد اخر امسال دوباره این شاهکار رو بازی کنم
البته الان فعلا تنها بازی ای که دارم میکنم همین Dark souls هستش که واسه دور ششم یا هفتم دارم میرم . البته یک دور فقط تا اخرش رفتم و بقیه دور ها رو تا لول 70-60 بیشتر نرفتم . خدا میدونه چقدر ویکی بازی رو زیر و رو کردم و با بازی کاملا اشنا شدم واسه دورهای بعدی

ولی راجع به حرفهای شما باید بگم تقریبا باید حرفهاتون رو Not بگیرم و بزارم اینجا . جدا جدا میگم :

مكانيزم اكشن تو اسكايرم خيلي سادس يعني هيچ چالشي نداره شمشير و جادو زدن تو اسكايرم چون كاملا مونده در سطح و زمان ابليوين و واقعا از اين لحاظ دارك سولز بهترين و اسكايرم بدترين....(يعني شما اگه مثلا تو dark souls با مكانيزم بازي آشنا باشي بدون يك بار مردن ميتوني باس آخر رو بكشي و اين نشون ميده شناخت مكانيزم بازي و ماهر شدن توش چه لذت و پاداشي داره)

مکانیزم مبارزه توی DS بهتر طراحی شده جوری که مبارزه های تن به تن به جونت میشینه . اما چیزی که من بارها توی DS حسرتش رو خوردم دوربین بازی حین مبارزه بود که ارزو داشتم مثل اسکایریم بشه .
خدا میدونه چند بار فقط به خاطر دوربین افتضاح DS تو دره افتادم . دوربین جوریه که به هر قیمتی جهت بازیکن رو به طرف دشمن میگیره .

برای مثال شما حین مبارزه داری میری جلو و روی یه باریکه هم داری با دشمن میجنگی که یهو دشمن به خاطر هوش مصنوعی ضعیف خودشو میندازه تو دره که حتی توی اسکایریم هم این قضیه هوش مصنوعی بهتر بود .
حالا که شما داری جلو میری با تغییر ناگهای جهتت تو هم میفتی توی دره . یا وقتی یه دشمن میمیره دوربین ناگهان سوییچ میکنه روی دشمن بعدی که شانس بیاری روی لبه نباشی و گرنه ...
کلا اشکال به دوربین بازی که بدجور میشه گرفت اما سیستم مبارزه یا کمبات مخصوصا میلی به شدت عالی بود که انقدر المان هاش زیاده نمیشه گفت همشو .

راجع به مبارزه Ranged اسکایریم در حین سادگی خیلی بهتر عمل کرده . جادو ها یا تیرکمون ها و کراس بو ها مخصوصا . نحوه پرواز تیر توی اسکایریم رو اصلا نمیشه با DS مقایسه کرد . تیرهایی که تا جلوی پات بیشتر نمیرن . با کراس بو که اصلا نمیشه نشونه گیری کرد یا حتی جادو های ranged .
خود بحث تنوع جادو هم خیلی مهمه توی مقایسه این دو بازی . DS کلا سه نوع جادو داریم که اکثرش هم گرفتنش منوط به عضو شدن و بازی انلاینه که باز هم اگه اونا رو در نظر بگیریم به هیچ وجه به تنوع جادو توی اسکایریم نمیرسه که فقط 5 شاخه جادو داشت . تعدادش که دیگه بماند .

راجع به باس اخر واسم عجیبه که میگی سخته . کلی زور زدم لولم رو رسوندم به 110 برای اولین دور بازیم . بعد که به غول اخر رسیدم انتظار چه چیزی رو داشتم ؟ یکی که مثلا خیر سرش خدای sunlight بود توی بازی که مجسمه اش تو انور لوندو ابهت خاصی داشت
اما با یه ادم هم قواره با خودم روبه رو شدم که یه شمشیر نه چندان قوی اتشین دستش بود به چند ضرب هم مرد و شاید دو تا خون بیشتر مصرف نکردم . در مقایسه با بقیه باسهای بازی به شدت ضعیف بود . اینم یکی از ایرادهای خیلی مهم دارک سولز .

كاراكتراي بازي از جمله همه npc ها و حتي خود كاراكتر اصلي خيلي سطحي كار شدن و اصلا شما رو مشغول خودشون نمي كنن.....در صورتي كه مثلا تو دارك سولز باسهاي بازي و حتي ساده ترين npc ها با اينكه خيلي هم كم حرف ميزنن كاملا شما رو تو خودشون درگير و بهتر ميشه گفت حل مي كنن(آهنگرش هم جون داره)

اینو موافقم . البته توی اسکایریم میدیدم که یه اهنگر حتی کارهای روزمره شو انجام میده . به بار میره . میخوره و یا ... . شخصیتها تو اسکایریم برعکس زنده بودن .

بحث برقرای ارتباط به npc ها که توی اسکایریم ضعیف بود برمیگرده به دیالوگها تکراری ، تعداد زیاد npc ها و ... که این مورد باز هم با توجه به دنیای بزرگ اسکایریم اصلا به چشم نمیاد
هر چند باز هم توی قضیه شخصیت سازی پرچمDS نسبت به اسکایریم بالاست .

داستانش هم كه در مقابل بازيهايي مثه dark souls و مخصوصا da خيلي قابل رقابت نيست

DA که کلا گفتم به کنار . اما به نظر شما واقعا DS داستان داشت ؟ اره مردم ؟ DS داستان داشت ؟ داریم اصلا ؟ داریم ؟ .... اگرم داشت یعنی واقعا از داستان اسکایریم قویتر بود ؟
عظمت یک بازی RPG از lore بازی معلوم میشه که DS در مقابل بازی هایی مثل DA و مخصوصا اسکایریم حرفی واسه گفتن نداره چقدر یادداشتها که توی DA نبود . چقدر که کتاب توی اسکایریم نبود .
یادش بخیر یه کتاب برمیداشتم . میرفتم روی یک صندلی مینشستم و کتاب رو قشنگ وقت میزاشتم و میخوندمش . قضیه هیزم شکن توی اسکایریم رو دیدی تا حالا ؟ شبانه داری توی جنگل راه میری که یهو یه روحی میبینی که تبر دستشه و یهو غیب میشه .
خوب کسی که کتابش رو توی بازی نخونده باشه چه میفهمه داستان این چی بوده . اینا جزو داستان نیست ؟ یا مثلا اینکه چطوری بوده که اسم شهر solitude انتخاب شده و چرا علامتش مثل یک گرگه .

ولی متاسفانه اینا چیزایی هستن که DS از داشتنشون محروم بود . شما با این همه غول توی DS میجنگین ولی بدون اینکه بدونین قضیه این غول چی بوده و هیچ پیشینه ازش وجود نداره .


در کل یاید بگم درسته اسکایریم خیلی چیزا کم داشت . حتی نسبت به بازی های دیگه . اما چیزی داشت که هیچ بازی ای اونو نداشت و اون هم دنیای زنده بازی بود . طرفدارهای بازی های RPG انلاین open world مطمئنا طرفدار اسکایریم هم هستن . چون همونطور که واضح و مبرهنه سلیقه ایه .

[Layken]

دوستان عصر اژدها ها همت کنن حداقل مقام دومی رو کسب کنیم هر موقع میام ببینم دوم شدیم میبینم باز این ویچر پا به پا داره میاد

داشتم نظرسنجی دو سال قبل فروم رو نگاه میکردم فقط 4 نفر که خودمم توش هست به دارک سولز رای دادیم
اون موقع من هی میگفتم اقا این بازی واقعا متفاوت و عالیه ولی ملت قبول نمی کردن، فکرا میرفت سمت نسخه قبلیش که انحصاری بود.
حالا دارک سولز اصلیه که علیرضا باشه نیومده، اینجارو به اتیش بکشه : دی

حامد :
من از همون شماره اول با Mass effect مشکل داشتم
+نظر سنجی قابلیت انتخاب چندتا عنوان رو داشت بهتر میبود،اگه چند انتخابی بود من الان عذاب وجدان نداشتم که چرا به origins رای ندادم

چرا اتفاقا همینی که رای دادی خودش از لحاظ خط داستانی و سرنوشت انتخاب ها کم از DO:A نداره
همون ابتدای بازی اون کمپی که بعد از خارج شدن اردوگاه میبینیم رو یادت بیار همون جا خودش کلی دیالوگ های ریز و دوست داشتنی داشت.
اما تنها نکته گیم پلی Fallout 3 بود که نتونست منو جذب کنه مخصوصا در خیلی مواقع هوش مصنوعی دشمنان و ودی ها نور علی نور میشد

من دارک سولز رو گرفتم ولی کنترلر ندارم یعنی با موس و کیبورد بازی نکنم؟

کلا بهتره در مورد این دو بازی آخر BW حرف نزنیم حالا ME3 که خوب بود
DA2 که هر کاری بکنی هیچ فرقی در نتیجه بازی نمیکنه و اخرش Anders کار خودشو میکنه و جنگ و میج ها و تمپلار ها شروع میشه
خیلی مسخره بود من به عنوان Champion میرم به همه میگم یه Apostate داره نقشه میکشه خرابکاری کنه ولی هیچ اقدامی نمیکنند در حالیکه تمپلار ها مهم نیست خبر چقدر معتبر باشه کافیه اسم Apostate بشنوند میرند دنبالش

من باییور رو به خاطر قسمت سوم مس افکت میبخشم ولی بابت DA:2 اصلا نمی تونم ببخشم (البته فشاری های EA رو نباید نادیده گرفت)
یادمه که یک دموی 3 گیگی داده بودن و با تجربه اون دمو کلا از بازی ناامید شدم و برای همین قسمت دوم رو اصلا بازی نکردم و فقط خط داستاینشو خوندم تا اون حس عالی قسمت اول برام از بین نره.
برا همینه که این نسل CDP رو خیلی موفق تر از بتسدا و بایوور میدونم.

________________________

اما من دلیل اصلی گمراهان راه ویچر رو میدونم که چرا بهش رای دادن و اینم سندش

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Arrowtic]

وقتی حرف از داستان اسکایریم میشه ، بستگی داره منظور کدوم داستان باشه ! داستان اصلی یا کل داستان های داخل بازی .
داستان اصلی واقعا کلیشه ای و ساده بود ولی در عوض داستان های فرعی(چه واسه گیلد ها چه کوئست های فرعی جدا) محشر بودن ! همون داستان Dark Brotherhood واقعا محشر بود .(هم داستانش عالی بود هم کوئستاش ! یادم نمیره اون کوئستیو که باید عروس در وسط عروسی خودش میکشتیم ! به شدت منو یاد Game of Thrones انداخت !) . یا داستان Companions و ارتباط تاریخی اون ها با گرگینه ها ! یا داستان Thieves Guild . داستان های تکی هم که اکثریت عالی بودن ، کوئستی که توی شهر یه قاتل زنجیره ای بود و ما میخواستیم پیداش کنیم ، یا کوئستی که وقتی اولین بار وارد یکی از شهر ها می شدیم یه نفر جلو چشمون کشته میشد و ما میتونستیم جریان رو دنبال کنیم تا ببینیم عامل قتل چی بوده .
صد البته از کوئست های فان هم نمیشه گذشت ! کوئستی که اقتباسی از فیلم Hangover بود ! شب مست می کردیم صبح از خواب پا می شدیم تو جایی که نمیشناختیم . بر میگشتیم به شهر یکی میوفتاد دنبالمون که دیروز بزمو دزدیدی ! میرفتیم ببینیم بز این چی شد می دیدیم بز رو به یه Giant فروختیم : دی
یا رفته بودیم وسط عروسی دو نفر حلقشونو دزدیده بودیم فرار کرده بودیم : دی

اسکایریم پیش من دو ضعف عمده داشت :
1 . تاثیر بسیار کم انتخاب های ما در داستان اصلی
2 . نبود باس فایت درست حسابی !
البته فایت های زیادی بودن که واقعا سخت بودن مثلا جنگیدن با Giant ها برای بار اول ! من بار اول بعد از چند بار مردن آخر سر راهشو پیدا کردم ، که اونم استفاده از کل Poison هام بود ! هر چی Poison داشتمو گذاشتم رو Arrow هام تا بزنمش . یا اولین رودررویی با ببر بنگال ! هی میمردم و در نتیجه آخر سر راهی که به ذهنم رسید فلج کردنش با سم بود و بعد هم پرت کردنش از کوه !
(البته از نبرد با اژدهایان هم باید یادی کرد که عالی بودن و لذتی که کشتنشون در هوا داشت خیلی بالا بود ! هیچ وقت یادم نمیره وقتی بالای کوه تو اون برف با یه اژدها روبرو شدم و وقتی کشتمش افتادنش از کوه پایین رو نظاره کردم !)
ولی خوب به طور کلی واقعا ضعف بود این نبود باس درست حسابی تو داستان . اکثریت باس ها رو به Kite کردن میشد کشت .
اما وقتی خوبیا و بدیا رو جدا حساب میکنم و با اون لذتی که از بازی بردم جمع میکنم می بینم در مجموع برای من بهترین این نسل بوده .(اگرچه از Dark Souls (به خاطر باس فایتاش نه فضاش ، چون بر خلاف خیلی از دوستان من لذت بسیار بالایی از فضای اسکایریم بردم و واقعا عاشق اون اتمسفر سرد بازی بودم) خیلی خوشم اومد و DA : O هم که جای خود دارد )

[Leon-117]

کلا بازی های bethesda (چه oblivion،fallout 3 یا همین اسکایریم) از نظر مراحل فرعی عالی عمل کردن.
هیچوقت مرحله ای رو تو فال اوت 3 یادم نمیره که باید شهر مگاتون رو تابود میکردیم،یا اینکه میتونستیم قاتل رو لو بدیم(و وقتی با کلانتر شهر میرفتیم پیش قاتل ـه ،قاتل اسلحه میکشید و کلانتر رو میکشت،که میشد جلوشو گرفت البته..)
یا ماموریتی که توی اون Tenpeneny(اسمشو 100% اشتباه نوشتم ) 5 تا قاتل حرفه ای رو اجیر کرده بود که یه گنج رو براش پیدا کنن،و این 4 تا میرن به یه Vault و اونجا اوضاع خراب میشه و یکی از دوستاشونو اونجا جا میزارن و یکی دیگشون هم میمیره،اونی که اونجا جا میزارن زنده میمونه ولی بخاطر درصد بالای Radiation تبدیل میشه به یه ghoul و به ما ماموریت میده که اون 3 تا قاتل+خود فردی که به اینا ماموریت داده رو باید بکشیم(و اگه با هدشات بکشیمشون پول بیشتری بهمون میده)و هر کدوم از اینا یه کلید داشتن که کلید رو هم باید از جسدشون بر داریم.وقتی به اینجای کار رسیدیم میشه مماموریت رو تموم کرد یا اینکه خود اون ghoul رو هم بکشیم و خودمون بریم دنبال گنج ولی من کلید ها رو بهش دادم و رفتم دم در اون vault منتظرش وایسادم،وقتی رسید در رو باز کرد منم رفتم دنبالش