*** ميلياردرها... ***

[hamijoon]

پير اميديار ( اسفنديار اميديار) موسس شركت eBay



پییر امیدیار در سال ۱۹۶۷ در شهر پاریس بدنیا آمد و در سنین کودکى به همراه خانواده به ایالت مریلند مهاجرت کرد. وى اولین برنامه کامپیوترى خود را در سن ۱۴ سالگى براى کتابخانه مدرسه اى که در آن مشغول تحصیل بود نوشت
پییر امیدیار در سال ۱۹۶۷ در شهر پاریس بدنیا آمد و در سنین کودکى به همراه خانواده به ایالت مریلند مهاجرت کرد. وى اولین برنامه کامپیوترى خود را در سن ۱۴ سالگى براى کتابخانه مدرسه اى که در آن مشغول تحصیل بود نوشت.

در سال ۱۹۸۸ از دانشگاه Tufts University در رشته کامپیوتر فارغ التحصیل و در یک شرکت بعنوان برنامه نویس سیستمهاى Macintosh مشغول کار شد.

سپس در یک شرکت وابسته به Apple بنام Claris مشغول کار شد.

در سال ۱۹۹۱ در تاسیس یک شرکت نرم افزار همکارى کرد. این شرکت سپس به eShop تغییر نام داد . eShop در سال ۱۹۹۶ توسط شرکت Microsoft خریدارى شد.امیدیار سپس به شرکت General Magic که توسط Apple حمایت می شد پیوست.

Pez یک نوع شیرینى است که معمولا در یک ظرف کوچک پلاستیکى به شکل عروسک قرار میگیرد و برای آنکه شیرینى از آن خارج شود باید سر عرسک را به پایین فشار داد.

شبى در سال ۱۹۹۵ امیدیار مهندس جوان برنامه نویس ایرانى الاصل، با نامزدش که عاشق جمع آوری Pez بود , مشغول خوردن شام بود که نامزدش ازآنکه شریکى براى ایجاد یک کلکسیون Pez در سانفراسیسکو را ندارد گله کرد.

امیدیار به او پیشنهاد کرد که از اینترنت براى پیدا کردن شریک تجارى استفاده کند.

بنابراین امیدیار در وب سایت کوچک خود براى نامزدش بخشى را براى این موضوع آماده کرد و نام آن را Auction Webگذاشت. برنامه ایکه او برروى وب سایت شخصى خود ایجاد کرد, به کاربران امکان لیست کردن وسایل مختلف خود از جمله کلکسیون Pez ، نامزد او را نیز میداد.

در مدتى کوتاه افراد بسیارى فروشنده و خریدار براى اقلام لیست شده بروى سایت پیدا شدند. به تدریج تعداد کاربران این سایت زیاد شدند و معاملات بسیارى از طریق آن صورت گرفت . سپس مهندس جوان با مشاهده این موضوع تصمیم گرفت که سایتى مجزا براى این کار ایجاد کند که با نام eBayشروع به کار کرد.

امیدیار با دریافت مبلغى بین ۲۵ سنت تا دو دلار به فروشندگان اجازه داد که اجناس خود را براى شرکت در حراج در سایت eBay معرفى کنند. همچنین درصدى از خریدوفروشها به او میرسید و به این ترتیب eBay موجب شد که فروشندگان و خریداران با هم به راحتى به خرید و فروش بپردازند.

بعد از ۹ ماه که اولین حراجى که در سایت eBay انجام شده بود , وى شغل خود در General Magic را رها کرد و تمام وقت خود را صرف سایت خود, براى eBay کرد.

در سال ۱۹۹۸ او تصمیم گرفت براى رونق دادن به eBay از Meg Whitman که فارغ التحصیل رشته بازرگانى بود یارى بگیرد.


بعد از مدتى eBay شعبه هاى در آلمان, ژاپن , کانادا و استرالیا ایجاد کرد و روز به روز رونق یافت.در پایان سال ۱۹۹۸ کاربران این سایت به ۲/۱ میلیون نفر رسیدند و درآمدى بیش از ۷۵۰ میلیون دلار را برای eBay به ارمغان آوردند.

ایده و طرح و برنامه ریزى این جوان ایرانى زاده خلاق، و پشتکارش، وى را در لیست موفق ترین و ثروتمند ترین افراد آمریکا قرار داد.

امیدیار در سال ۲۰۰۰ علاوه بر eBay , در هیئت مدیره ePeople نیز مشغول به کار شد.

در سال ۱۹۹۹ پییر امیدیار با همان نامزدش که عاشق کلکسیون Pez بود ازدواج کرد. حالا همسر امیدیار بیشتر از ۴۰۰ عدد Pez در کلکسیون خود دارد.

“من همیشه به کمک کردن به مردم براى آنکه از آنچه که هستند بهتر باشند, معتقد هستم.” امیدیار


جایگاه امیدیار در فهرست میلیاردرها
بیست و نهمین ثروتمند در جهان
دارايي خالص 8 ميليارد دلار
دومین ثروتمند زیر چهل سال در جهان
ثروتمندترین ایرانی در جهان


گفته های دیگران درباره پییر امیدیار:
“من سعى کردم تا یک پیراهن ورزشى امضاشده توسط مایکل جردن را در مغازه خود بفروشم ولی نتوانستم. سرانجام آن را در سایت eBay عرضه کردم و توانستم آن را بسرعت بفروشم.آن وقت تصمیم گرفتم که مغاز خود را ببندم و کاسبى خود را در eBay ادامه دهم.” James Finnegan

“پییر امیدیارشخصى است با استعداد و با پشتکار، و میتواند چندین پروژه را باهم پیش ببرد. او فردیست آرام ولى بسیار متکى به نفس. تلاش امیدیار همیشه براى عرضه ساده و مفید تکنولوژى جدید براى مردم عادى است.“ Steve Schramm

[mobin]

از درمان ناباروري تا تملك دومين بنگاه مديريت سرمايه‌هاي شخصي در جهان

ارنستو برتارلی، کارآفرین سوئیسی-ایتالیایی، با ثروت 2/8 میلیارد دلار پنجاه و دومین ثروتمند دنیا در سال 2009 بود. البته به گزارش مجله فوربز ثروت او در سال 2010 به ده میلیارد دلار افزایش داشته است.



ارنستو برتارلی، متولد 22 سپتامبر سال 1965 در رم ایتالیا و فرزند موسس شرکت داروسازی سرونو است. وی یک کارآفرین موفق در زمینه‌های کسب و کار، مدیریت مالی، مسابقات قایق‌های بادی و فردی فعال در امور خیریه است. او از سال 1996 سکان این شرکت را به دست گرفت و از سال 1998 و پس از مرگ پدر، به همراه خواهرش دونا کسب و کار او را به ارث برد.

خانواده ارنستو در سال 1977 از ایتالیا به سوئیس نقل‌مکان کردند. او در سال 1989 از کالج بابسون فارغ‌التحصیل شد و سپس برای ادامه تحصیل به دانشگاه‌ هاروارد رفته و در سال 1993 از مدرسه تجارت این دانشگاه مدرک MBA دریافت کرد.
وی از سال 1996 به سمت مدیرعاملی و نایب‌ريیسی شرکت پدر درآمد و پس از اینکه مدیر شرکت شد، تمرکز شرکت سرونو را از فعالیت دارویی به بیوتکنولوژی تغییر داد با این کار درآمد شرکت را از 809 میلیون دلار در سال 1996 به 8/2 میلیارد دلار در سال 2006 رسيد. این شرکت به واسطه کشف یک هورمون طبیعی براي درمان ناباروری زنان به شهرت جهانی دست یافت.

برتارلی در ژانویه سال 2007 توانست به توافقی برای فروش شرکت به شرکت آلمانی مرک KGaA به قیمت 3/13 میلیارد دلار دست یابد. این ادغام به ایجاد شرکت جدیدی به نام مرک-سرونو انجامید.

کسب و کار و فعالیت مالی کنونی برتارلی شامل گروه کپیتال کج، یک بنگاه مدیریت سرمایه‌گذاری و شرکت آرس لایف ساینس که بر پایه‌های دانش گسترده کسب و کار او ایجاد شده می‌باشد. آرس لایف ساینس یک شرکت خصوصی است که با سرمایه 500 میلیون یورویی برتارلی ایجاد شده و در شرکت‌هایی که در زمینه بیولوژی در کلاس جهانی کار می‌کنند، سرمایه‌گذاری می‌کند. بودجه این شرکت صرف 5 بخش خاص دارویی، بیوتکنولوژی، تشخیص بیماری، تکنولوژی پزشکی و خدمات سلامت و بهداشت می‌شود. هدف این شرکت افزودن ارزش پرتفولیو شرکت‌هایش از طریق یک تیم مدیریتی قوی که تجارب استثنایی، متخصصان سرمایه‌گذاری، دانش علمی و شبکه‌های صنعتی فراهم می‌کند، است.

ارنستو برتارلی، بین سال‌های 2002 و 2009 عضو هیات‌مدیره شرکت UBSAG بوده است. این شرکت یک شرکت جهانی در زمینه خدمات مالی است که دفتر مرکزی آن در زوریخ و باسل سوئیس واقع شده است. این شرکت دومین شرکت بزرگ مدیریت سرمایه‌های شخصی در جهان و دومین بانک بزرگ در اروپا، از لحاظ سرمایه در بازار و سودآوری است. UBS با دفاتر مرکزی آمریکایی خود واقع در شهر نیویورک، وییهاوکن در نیوجرسی و استامفورد در کانکتیکات، حضور چشمگیری در آمریکا داشته است.

ادارات دیگر UBS در آمریکا و 50 کشور دیگر دنیا قرار دارند. نام این شرکت برگرفته از حروف اول Union Bank of Switzerland (مجموعه بانک‌های سوئیس) است. البته شرکت پس از ادغام سال 1998 با شرکت سوئیس بانک، دیگر از این نام به عنوان مخفف نام شرکت استفاده نکرد.
ارنستو برتارلی در حال حاضر یکی از اعضای هیات مشاوره استراتژیک در مدرسه پلی‌تکنیک فدرال دو لاوسان (EPFL) مدرسه پزشکی ‌هاروارد است و در سال 2008 نیز به عنوان عضو آکادمی کارآفرینان برجسته کالج بابسون برگزیده شد.
فعالیت‌های نوع دوستانه و خیرخواهانه خانواده برتارلی از طریق بنیاد برتارلی انجام می‌شود که به فعالیت‌های خیریه در حوزه‌های مختلف اختصاص داده شده است.

برتارلی در سال 2000 تیم سندیکای قایق‌های بادی آلینقی که در سال 2003 کاپ لوییس وویتون در نیوزیلند را برد، تاسیس کرد. این تیم موفقیت خود را در سال 2007 نیز تکرار کرد. تیم آلینقی قایقرانانی را از ملیت‌های مختلف جذب می‌کند.
خانواده برتارلی همواره به دنبال لذت بردن از زندگی در كنار فعالیت‌های حرفه‌ای خود بوده‌اند. ارنستو و دونا از کودکی عاشق قایقرانی بودند. آنها در مسابقات زیادی نیز در دریاهای آزاد و دریاچه ژنو قایقرانی کرده‌اند.

[mobin]

به دور دنیا سفر کنید تا میلیاردر شوید!

توضیح: در فهرست میلیاردرهای جهان که توسط سایت فوربس منتشر می‌شود، به علت برابری ثروت، برخی رتبه‌ها به بیش از یک نفر اختصاص یافته. به عنوان مثال چندین نفر در رتبه پنجاه و دوم قرار دارند.



یکی از موسسان و ريیس شرکت معروف نایکی، فیلیپ‌هامپسون نایت با ثروت 2/8 میلیاردی خود در حال حاضر پنجاه و دومین فرد ثروتمند دنیا محسوب می‌شود. وی در سال 2004 از مقام مدیریت ارشد اجرایی شرکت استعفا داد؛ اما در پست ریاست شرکت باقی ماند.

فیل نایت، متولد 24 فوریه سال 1938 در پورتلند اورگان فرزند یک حقوقدان و ناشر روزنامه بود.
نایت به دبیرستان کلولند در پورتلند رفت و سپس برای تحصیل به دانشگاه اورگان در یوجن رفت و در آن جا به عضویت انجمن اخوت فی گاما دلتا در آمد و در سال 1959 یک درجه روزنامه‌نگاری دریافت کرد.

نایت درست پس از فارغ‌التحصیلی از اورگان به ارتش رفت و به مدت یک سال در آن جا به شکل فعال و 7 سال به شکل رزرو به خدمت مشغول شد. اورگان پس از یک سال خدمت فعال در ارتش، به مدرسه تجارت استنفورد رفت، در دوران تحصیل و در کلاس کسب و کار فرانک شالنبرگ به عشق دیگری در زندگی‌اش جدای از ورزش پی برد.

او فهمید که یک کارآفرین است. اورگان در مقاله‌ای در مجله استنفورد چنین می‌گوید: «این کلاس جرقه‌ای در ذهن من زد... شالنبرگ نوع شخصیت افرادی که کارآفرین بودند را توصیف کرد و من متوجه شدم که او در مورد من حرف می‌زد. من به خودم می‌گفتم: این واقعا کاری است که من می‌خواهم انجام دهم.» نایت در این کلاس می‌بایست یک برنامه کسب و کار طراحی می‌کرد. او در آن سال‌ها مقاله ای نوشت که دروازه ورود او به سمت فروش کفش‌های دوندگی بود.
فیلیپ نایت در سال 1962 با مدرک MBA از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. او پس از فارغ‌التحصیلی به سفری دور دنیا رفت و در نوامبر سال 1962 در شهر کوب ژاپن توقف کرد و آن جا بود که با برند تایگر برای کفش‌های دوندگی که توسط شرکت اونیتسوکا در کوب ساخته می‌شدند، آشنا شد. نایت که از کیفیت بالا و قیمت پایین این کفش‌ها شگفت زده شده بود موفق شد تماسی با آقای اونیتسوکا گرفته و با او قرار ملاقاتی بگذارد. نایت در انتهای این قرار ملاقات توانست حق توزیع کفش‌های دوندگی تایگر را برای فروش در غرب ایالات متحده آمریکا دریافت کند.

حدود یک سال طول کشید تا نخستین نمونه‌های تایگر برای نایت فرستاده شوند. او طی این زمان در یک شرکت در پورتلند اورگان به عنوان حسابدار مشغول به کار شد و زمانی که محموله نمونه کفش‌ها را دریافت کرد، دو جفت از آنها را با این امید که بتواند آنها را به فروش برساند برای بیل بوئرمن در یوجن فرستاد تا تایید او را بگیرد. بوئرمن در کمال شگفتی نایت نه تنها از کفش‌های تایگر سفارش داد، بلکه به او پیشنهاد شراکت داد تا چندین ایده طراحی برای کفش‌های دوندگی بهتری را ارائه کند.

نایت و بوئرمن نهایتا در 25 ژانویه 1964 شراکت خود را با تاسیس شرکت لوازم ورزشی روبان آبی که بعدها منشا خلق «نایکی» شد، آغاز کردند. تا سال 1969 نایت با فروش اولیه خوب این محصولات توانست شغل حسابداری خود را رها کرده و به شکل تمام وقت برای شرکت روبان آبی مشغول به کار شد.

پس از فروش خوب محصولات تايگر، بوئرمن به فکر بهبود طراحي کفش‌هاي تايگر و تطبيق آن با سلايق آمريکايي افتاد. او شروع به طراحي مجدد شکل کفش‌هاي تايگر کرد و اتفاقا استقبال زيادي نيز از طراحي جديد شد. به موازات اين عمل، نايت نيز به بازاريابي بيشتر و گسترده‌تر پرداخت و سعي کرد تا کفش‌هاي خود را در مناطق و کشورهاي ديگر بفروشد که در اين امر نیز موفق بود. او از مدير فروش شرکت، جف جانسون که در امر فروش و بازاريابي بسيار فعال بود، کمک گرفت. جانسون توانست تعداد زيادي از کفش‌هاي اين شرکت را به دبيرستاني‌ها و جوانان آمريکايي بفروشد.

جف جانسون که یکی از دوستان نایت نیز بود، نام نایکی را پیشنهاد کرد که نامي يوناني است و به معني الهه «پيروزي» در يونان شناخته مي‌شود. لوگوي مربوطه که یکی از قدرتمندترین لوگو‌ها در جهان است، توسط کارولين ديويدسون (که آن زمان دانشجوي رشته گرافيک دانشگاه هنر پورتلند بود) به قيمت بسيار پايين 35 دلار طراحي شد که منظور از آن، بال‌هاي الهه پيروزي بود.

استراتژی بازاریابی نایت بسیار ساده بود. او به جای اتکا بر تبلیغات و پخش آگهی، از ورزشکاران مشهور می‌خواست با پوشیدن کفش‌های شرکت، مهر تاییدی بر آن بزنند.
سهام شرکت در سال 1980 به شکل عمومی در بازار سهام عرضه شد. در سال 1986 سود شرکت نايکي از يک ميليارد دلار فراتر رفت. با پيشرفت اين شرکت، مسوولان آن به فکر گسترده کردن محصولات و شعب آن در سراسر جهان افتادند و سعي کردند تمام وسايل و پوشاک ورزشي مربوط به ورزش‌هاي پرطرفدار نظير بسکتبال و فوتبال را توليد کنند.

اکنون كمپاني نايكي يكي از معروف‌ترين و بزرگ‌ترين شركت‌هاي توليد‌كننده لوازم ورزشي است و در سال گذشته ميلادي به فروش بالاي 19 ميليارد دلار دست يافت. لباس‌هاي تيم‌هاي بزرگي مانند منچستريونايتد، بارسلونا، آرسنال، اينترميلان، وردربرمن و ... را نيز نايکي تهيه مي‌کند.
نایت تاکنون میلیون‌ها دلار از ثروت خود را به مدارس و دانشگاه‌ها اهدا کرده است.

وی بیشترین مبلغ هدیه در تاریخ را در سال 2006 به دانشگاه استنفورد اهدا کرد. گفته می‌شود او بیش از 230 میلیون دلار به دانشگاه اورگان کمک مالی کرده است. نایت ازدواج کرده و سه فرزند دارد.

[mobin]

میلیاردر عرب که صنعت رستوران‌داری خاورمیانه را به دست خود گرفته است!

ناصر الخرافی، میلیاردر دیگری از دنیای عرب و ريیس گروه ‌ام‌ای خرافی، یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های خصوصی در کشور‌های عرب زبان، با ثروت 1/8 میلیاردی خود پنجاه‌و‌چهارمین میلیاردر جهان می‌باشد.



ناصر الخرافی، متولد سال 1944، یک تاجر فعال در زمینه کسب و کار کویتی است. ثروت الخرافی به خاطر افزایش قیمت سهام متعلق به او در بسیاری از شرکت‌ها از جمله شرکت مخابرات موبایل زین، بانک ملی کویت و آمریکانا افزایش یافته است، گرچه ثروت او به دلیل رکود اقتصادی اخیر از 14 میلیارد دلار در سال 2008 به حدود 8 میلیارد دلار کاهش یافته است. ناصر الخرافی همچنین تامین‌کننده اصلی و گرداننده عمده صنعت روزنامه کویت است. برادر بزرگ‌تر ناصر الخرافی، جاسم، سخنگوی پارلمان کویت و خواهرش، فیضه، ريیس دانشگاه کویت است.
خانواده الخرافی اخیرا از سوی مجله فوربز در جایگاه بیست و نهم ثروتمندان دنیا قرار گرفته‌اند. ناصر الخرافی در بیش از 30 کشور در سرتاسر دنیا، از جمله در عراق، قرارداد‌های ساخت و ساز منعقد کرده است. بیشتر ثروت الخرافی از طریق شرکت ساخت و ساز خانوادگی او حاصل شده است، اما وی سهامدار صدها شرکت تابعه گروه ‌ام‌ای خرافی نیز می‌باشد.

گروه‌ ام‌ای خرافی که در کویت واقع شده، یک شرکت بزرگ خصوصی با مالکیت سهام بسیاری از شرکت‌های تجاری می‌باشد. درآمد این شرکت در سال 2006 در حدود 3/3 میلیارد دلار برآورد شده است. این شرکت در سال 1956 در کویت تاسیس شد و در حال حاضر در آفریقا، خاورمیانه‌ و در کشورهایی چون آلبانی، بلغارستان، هندوستان، قزاقستان، مولداوی و هلند فعالیت می‌کند. حوزه فعالیت گسترده این شرکت شامل آلومینیوم، آسفالت، کامپیوتر، سیمان، کودهای کشاورزی، مواد خوراکی، تاسیسات ساختمانی از پیش ساخته شده، مبادلات املاک، فولاد، مخابرات، خدمات هواپیمایی، هتلداری، واسطه‌گری سهام، آژانس‌های مسافرتی و غیره می‌باشد. تعداد کارمندان این شرکت در سال 2008 در حدود 100 هزار نفر اعلام شده است.

شرکت مخابرات زین که الخرافی یکی از سهامداران عمده آن است، یک شرکت مخابرات موبایل است که در سال 1983 در کویت با عنوان MTC تاسیس شد و بعدها در سال 2007 به زین تغییر نام پیدا کرد. این شرکت در 25 کشور در آفریقا و خاورمیانه فعالیت می‌کند و دارای 13000 کارمند است. حوزه خدمات این شرکت شامل خدمات مخابراتی موبایل، خطوط تلفن ثابت و اینترنت می‌شود.
ناصر الخرافی سهامدار شرکت آمریکانا نیز می‌باشد. این شرکت در حقیقت گروهی از شرکت‌هایی در خاورمیانه است که در زمینه بازاریابی غذا، رستوران‌داری و‌ محصولات مرتبط به غذا فعالیت می‌کند. این شرکت در سال 1964 در کویت و با تاسیس یک شرکت تجاری کوچک که در سال 1970 نخستین رستوران خود را راه‌اندازی کرد، آغاز به کار کرد. این نخستین تجربه رستوران‌های زنجیره‌ای بین‌المللی در منطقه و آغاز گسترش سریع آمریکانا در این حوزه بود. با گذشت زمان آمریکانا رستوران‌ها، شرکت‌های غذایی، کارخانه‌ها و برندهای زیادی تاسیس کرد، تا جایی که گروه آمریکانا در حال حاضر بیش از 1000 رستوران و 35000 کارمند در 17 کشور از اقیانوس آتلانتیک تا دریای خزر دارد. این گروه از طریق فروش حق امتیاز خود به شعبه‌های مستقل بین‌المللی‌ای چون ‌هاردیز، TGIF’s، کریسپی کریم، KFC و پیتزا‌هات فعالیت خود را گسترش داده است. این شرکت همچنین دارای 18 کارخانه تولید مواد غذایی در 5 کشور بوده و برای برندهایی مثل فارم فرایتز، کالیفرنیا گاردن، ‌هاینز، کوکی و گرین‌لند در منطقه بازاریابی می‌کند. درآمد این شرکت در سال 2005 در حدود یک میلیارد دلار برآورد شده است.

خانواده الخرافی همچنین مالک 30 درصد سهام پرمنفعت شرکت مخابراتی آتییر است که دارای حق امتیاز موبایل در جنوب عراق می‌باشد.روزنامه سان در 24 اکتبر سال 2008 گزارش کرده بود که الخرافی در حال مذاکره با مالک تیم نیوکاسل برای خرید باشگاه با قیمت 300 میلیون پوند بوده است، اما این مذاکرات نهایتا به جایی نرسید. همچنین در سال 2009 اعلام شد که وی در حال مذاکره با تیم لیورپول برای خرید این تیم می‌باشد. وی همچنین طی هشت سال با صرف بیش از 250 هزار دلار اسپانسر تیم خرافی کینگز، تيم‌کویتی که بیشتر بازیکنان آن آمریکایی هستند، بود. مدیر مالی باشگاه، فیلیپ نش به مدت یک هفته برای بحث روی مبلغ 400 میلیون پوندی برای فروش باشگاه به خاورمیانه رفته بودند. این باشگاه مالکیت 50 درصد باشگاه را به الخرافی پیشنهاد کرده است‌،‌ در حالی که او به دنبال به دست گرفتن کنترل کل باشگاه است.

[mobin]

با‌هوش‌ترین میلیاردر جهان

جیمز (جیم) هریس سیمونز، میلیاردر پنجاه و پنجم جهان با ثروت 8 میلیارد دلار،‌ یک ریاضیدان، محقق آکادمیک، تاجر و فرد خیر آمریکایی است.



وی متولد شهر نیوتون در ماساچوست است. او در سال 1982 شرکت رنسانس تکنولوژیز را که یک بنگاه خصوصی در نیویورک است، تاسیس کرد. سیمون همچنان مدیرعامل این شرکت است که در حال حاضر یکی از موفق‌ترین صندوق‌های پوشش سرمایه و سرمایه‌گذاری جهان محسوب مي‌شود. سیمونز به همراه همسرش در منهتن زندگی می‌کند و سه فرزند دارد.

جیم سیمونز فرزند مالک یک کارخانه کفش سازی در ماساچوست بود. او در سال 1958 از موسسه تکنولوژی ماساچوست (MIT) با مدرک کارشناسی ریاضیات فارغ‌التحصیل شد. وی همچنین در سال 1961 و در حالی که تنها 23 سال داشت، از دانشگاه برکلی کالیفرنیا با مدرک دکترای ریاضی فارغ‌التحصیل شد.

او بین سال‌های 1964 و 1968 عضو محققان بخش تحقیقات روابط عمومی موسسه تحقیقات دفاعی (IDA) بود. سیمونز همچنین در دانشگاه‌های هاروارد و MIT ریاضیات تدریس می‌کرد. او در سال 1968 به عنوان ريیس دپارتمان ریاضی‌دانشگاه استونی بروک برگزیده شد.

سیمونز در سال 1976 جایزه اوسوالد وبلن در هندسه را از انجمن ریاضیات آمریکا دریافت کرد. اثرگذارترین پژوهش سیمونز شامل کشف و به کارگیری اندازه‌های خاص هندسی که منجر به خلق تئوری چرن- سیمونز شد، بود. تئوری او که آن را به همراه یک هندسه‌دان معروف به نام شی ینگ شن چرن تالیف کرده بود، در سال 1974 به چاپ رسید. این تئوری در فیزیک نظری و به ویژه نظریه استرینگ مورد استفاده قرار گرفته است.

سیمونز در سال 1978 پژوهش‌های آکادمیک را رها کرد تا یک صندوق سرمایه‌گذاری برای تجارت کالاها و ابزارهای مالی، راه‌اندازی کند. صندوق پوشش سرمایه رنسانس تکنولوژیز که در بازارهای زیادی در سرتاسر دنیا فعالیت می‌کند، به مدت بیش از دو دهه مدل‌های ریاضیاتی پیچیده‌ای (که بسیاری از آنها به طور خودکار عمل مي‌كنند) را برای تحلیل و اداره معاملات تجاری به کار گرفته است. رنسانس از مدل‌های کامپیوتری برای پیش‌بینی تغییرات قیمتی استفاده می‌کند. این مدل‌ها بر پایه حداکثر میزان داده‌هایی که بتوان جمع کرد، تحلیل انجام می‌دهند و سپس به دنبال حرکت‌ها و تغییرات غیر‌تصادفی برای پیش‌بینی بازار می‌گردند.

رنسانس متخصصان بسیاری را با پیش زمینه‌های غیر‌مالی، شامل ریاضی‌دانان، ‌فیزیک‌دانان و آماردانان، به کار گرفته است. جدیدترین صندوق این بنگاه صندوق سرمایه‌های نهادی رنسانس (RIEF) نام دارد. RIEF یک صندوق جداگانه شامل پول‌های شخصی مدیران شرکت است.
شرکت رنسانس تکنولوژیز با بیش از 300 کارمند، بیش از 15 میلیارد دلار سرمایه را در سه صندوق مدیریت می‌کند. جیمز سیمونز در سال 1982 این شرکت را راه‌اندازی کرد. از سال 1989 صندوق 5 میلیارد دلاری مدالیون این شرکت به بازگشت سرمایه سالانه 35 درصد دست یافته است و گفته می‌شود صندوق مدالیون یکی از موفق‌ترین صندوق‌های پوشش سرمایه جهان می‌باشد. تحلیل‌گران از اینکه چطور صندوق درونی مدالیون شرکت رنسانس به راحتی توانسته است در بازار سهام بسیار موفق ظاهر شود در شگفت هستند؛ چون حتی صندوق‌هایی که راه را برای همكاري تمام سرمایه‌گذاران باز گذاشته‌اند نیز با مشکلات زیادی مواجه هستند، اما این صندوق تنها به تعداد محدودی از سرمایه‌گذاران عمده اجازه سرمایه‌گذاری می‌دهد.
سیمونز در سال 2006 از سوی انجمن بین‌المللی مهندسان مالی به عنوان مهندس مالی سال انتخاب شد.

ثروت میلیاردری‌ای که سیمونز طی این سال‌ها جمع‌آوری کرده در امور خیریه زیادی صرف شده است. جیمز سیمونز کمک‌های زیادی به علم ریاضیات کرده است. او همچنین حامی پروژه‌های تحقیقاتی و کنفرانس‌های مختلف در آمریکا و خارج از آن می‌باشد. سیمونز به همراه همسر دومش مارلین سیمونز بنیاد پل سیمونز را که یک سازمان خیریه حامی پروژه‌های علمی است، راه‌اندازی کردند. آنها این بنیاد را به یاد پسر سیمونز، پل، از همسر اولش که در سال 1996 زمانی که در حال دوچرخه سواری بود در تصادف با یک خودرو از دنیا رفت، تاسیس کرده‌اند.

بنیاد خیریه این خانواده در سال‌های اخیر متعهد به پرداخت مبلغ 38 میلیون دلار برای امور خیریه مربوط به بیماری اوتیسم شده است و همچنین برنامه دارد 100 میلیون دلار دیگر نیز برای تحقیقات در زمینه درمان اوتیسم پرداخت کند.

جیمز سیمونز همچنین سازمان ریاضی برای آمریکا را که یک سازمان غیرانتفاعی، ماموریت بهبود و ارتقای آموزش ریاضیات در مدارس عمومی آمریکا است، تاسیس کرده است.
دکتر سیمونز یکی از اعضای معتمد آزمایشگاه ملی بروکلین، موسسه تحقیقات پیشرفته، دانشگاه راکفلر و موسسه تحقیقات علوم ریاضی در برکلی می‌باشد. او همچنین یکی از اعضای هیات‌مدیره MIT است.

درآمد سیمونز در سال 2008 در حدود 5/2 میلیارد دلار بوده است. فایننشال تایمز در سال 2006 عنوان «باهوش‌ترین میلیاردر دنیا» را به سیمونز داده است.

[mobin]

پسر میلیاردر باکو

وحید آلكپروف که در اول سپتامبر سال 1950، در خانواده‌ای بزرگ در شهر نفتی آذربایجان، باکو، متولد شده، با ثروت 8/7 میلیارد دلار، پنجاه و هفتمین میلیاردر جهان است. وی یک تاجر آذربایجانی و یکی از روسای شرکت نفتی روسی پیشتاز به نام لوک اویل (LUK OIL) می‌باشد.



باکو یکی از اولین مراکز صنعتی بین‌المللی پتروشیمی بود. پدر وحید آلكپروف که در زمان کودکی وحید از دنیا رفت، در تمام طول عمر خود در یک حوزه نفتی کار می‌کرد و همین امر الهام‌بخش وحید آلكپروف بود تا جای پای پدر را دنبال کند. زمانی که او برای اولین بار صاحب یک شغل در این صنعت شد، تنها هجده سال داشت.

او در سال 1972 به عنوان یک کارگر دریل در شرکت کاسپمورنفت، یک شرکت نفتی در منطقه دریای خزر، مشغول به کار شد. وی همزمان با کار خود به موسسه شیمی و نفت آذربایجان رفت و در سال 1974 از این موسسه فارغ‌التحصیل شد. وحید آلكپروف پس از فارغ‌التحصیلی نیز به کار خود در کاسپمورنفت ادامه داد و تا سال 1979 از سمت مهندس به نایب‌ريیس یکی از واحد‌ها ارتقا پیدا کرد. او مجبور بود در شرایطی بسیار طاقت‌فرسا روی تجهیزات نفتی کار کند و حتی یک بار انفجاری در محل کار، او را به دریای توفانی خزر پرتاب کرد و او مجبور بود برای حفظ جان خود شنا کند. وی طی کار خود در آن شرکت به پیچیدگی‌های فنی که شرکت‌های نفتی در ایجاد هماهنگی در تولید نفت (مثل کنترل تمام جنبه‌های اکتشاف، استخراج، پالایش، بازاریابی، و توزیع) با آن مواجه بودند، پی برد.

آلکپروف یک فرضیه درباره تولید یکپارچه نفت روسیه تنظیم کرد و نشان داد که شرکت‌های یکپارچه، در هر کدام از ایالات روسیه، از کارآترین ابزارهای توسعه نفتی بودند. او ادعا می‌کرد که اگر قرار باشد نفت روسیه در بازارهای جهانی به رقابت بپردازد، شرکت‌های آن باید شبیه شرکت‌هایی چون بریتیش پترولیوم و شل شوند.

آلکپروف در سال 1979 به غرب سیبری رفت تا برای شرکت «سرگت ‌نفت‌ گاز» (Surgutneftegas) کار کند. این شرکت، یک شرکت بزرگ نفت وگاز روسی است. وحید آلكپروف از سال 1979 تا 1985 برای این شرکت کار می‌کرد و به واسطه همین کار کردن، به عنوان یک متخصص در این صنعت به شهرت رسيد. او به سرعت در پست‌های مختلف ارتقا پیدا می‌کرد، به طوری که تا سال 1985 مقام نایب‌ريیس اول مدیرکل شرکت باش‌نفت را به دست آورد. این شرکت یک شرکت پالایش نفت و یکی از بزرگ‌ترین تولید‌کنندگان محصولات نفتی در روسیه است که در بیش از 140 حوزه نفت و گاز طبیعی در روسیه فعالیت می‌کند و صاحب سه پالایشگاه نفت در شهر اوفا می‌باشد. آلکپروف در سال 1987 مدیرکل یک کمپانی تازه تاسیس به نام «کوگالیم نفت گاز» شد.

پیشرفت‌های وحید آلکپروف همچنان ادامه پیدا کرد، تا این که در سال 1990 به مقام نماینده وزیر صنعت نفت و گاز جماهیر شوروی منصوب شد و تبدیل به جوان‌ترین نماینده وزیر انرژی در تاریخ شوروی شد. در آن زمان آلکپروف ساختار عمودی شرکت‌های انرژی در مالکیت دولت را ارتقا و بهبود داد. این کار باعث گرد هم آمدن گستره وسیعی از سازمان‌ها در بخش انرژی شد. وحید آلكپروف به عنوان نماینده وزیر صنعت نفت و گاز جماهیر شوروی، در اولین تلاش‌ها برای خصوصی‌سازی شرکت‌های دولتی، در شكل‌دهی شرکت Langepas-Uray-Kogalymneft، که در اواخر سال 1991 به عنوان یکی از شرکت‌های تابعه وزارت سوخت و انرژی تاسیس شده بود، مشارکت داشت. این شرکت در سال 1993 به شرکت نفتی لوک اویل تغییر نام داد و آلکپروف نیز ريیس این شرکت شد.
شرکت لوک اویل در روزهای فروپاشي جماهیر شوروی در 1991 شروع به رشد كرد. این شرکت توسط گروه کوچکی از بوروکرات‌های شوروی به رهبری آلکپروف تاسیس شد. این گروه، دسته‌های کاری قدرتمندی را به یک منطقه دورافتاده در سیبری به نام کوگالیم (به معنای دریاچه‌ای که یک مرد در آن مرده است)، برای حفاری فرستادند.

آلکپروف با به دست گرفتن سهام و سرمایه لوک اویل از فنون مدیریت سرمایه‌داری، فعالیت‌های صنعتی سوسیالیست‌ها و ارتباطات سیاسی خود استفاده کرد تا لوک اویل را به یکی از شرکت‌های پیشتاز نفتی در جهان و بزرگ‌ترین شرکت نفتی و تولید کننده نفت در روسیه تبدیل کند. تولید این شرکت در سال 2007 بیش از 96 میلیون تن نفت، با تولید بیش از 9/1 میلیون بشکه نفت در روز بود. این شرکت بعد از اکسون موبیل است. درآمد خالص این شرکت که در حدود 150 هزار کارمند دارد و در بیش از 40 کشور در سرتاسر دنیا فعالیت می‌کند، در سال 2009 در حدود 1/7 میلیارد دلار بوده است. این شرکت در حدود 3/1 درصد از ذخیره نفت جهان را تامین می‌کند. این شرکت با خرید شرکت گتی پترولیوم مارکتینگ، اولین شرکت روسی بود که یک شرکت آمریکایی را خرید.

آلکپروف مالک بیش از 20 درصد شرکت است. او مثل بسیاری از ثروتمندان روسی دیگر به صنعت بانکداری و رسانه نیز وارد شده است. او در سال 2007 به خرید باشگاه فوتبال تاتنهام نیز علاقه نشان داده بود که تاکنون موفق نشده است. ثروت خالص آلکپروف از سال 2009 تا 2010 به مبلغ 6/10 میلیارد دلار افزایش یافته است.

[mobin]

میلیاردر فرانسوی، از الوارفروشی تا گوچی

فرانسوا پینو، مالک عمده سهام گروه کالاهای لوکس PPR که دارای برندهایی چون گوچی، ایو سنت لورن و پوما می‌باشد، با ثروت 6/7 میلیارد دلار شصتمین میلیاردر دنیا می‌باشد.



این مرد ثروتمند فرانسوی متولد 21 آگوست سال 1936 می‌باشد.
او ريیس و مدیرعامل شرکت PPR است. این گروه در حقیقت مجموعه‌ای از چندین شرکت و برند کالاهای لوکس و دارای فروشگاه‌های زنجیره‌ای فروش این کالاها می‌باشد. فرانسوا پینو در سال 1963 این شرکت را تاسیس کرد که در حال حاضر توسط پسر او فرانسوا-هنری پینو که در سال 2009 با یکی از هنرپیشه‌های معروف به نام سلما‌هایک ازدواج کرده،‌ اداره می‌شود.

این شرکت در آغاز یک شرکت تولید الوار و ابزار ساختمان‌سازی بود؛ اما در اواسط دهه 90 حوزه کاری خود را به بخش فروشگاه‌های زنجیره‌ای تغییر داد و به سرعت تبدیل به بازیگری قدرتمند در این بازار شد.

PPR در سال 1999 با خرید سهام شرکت گوچی کنترل این گروه را به دست گرفت و با تاسیس گروهی متشکل از چندین برند معروف در کالاهای لوکس وارد مرحله‌ای جدید از توسعه گروه شد.

در سال 2007 این گروه به دنبال فرصت‌های رشد جدید از طریق خرید سهام پوما، برند پیشتاز در بازار لوازم و لباس‌های ورزشی‌ بود. PPR همچنان به رشد خود در بازارهای پررونق به واسطه برند‌های بسیار مشهور و قوی خود ادامه داده است.

PPR در سال 1988 یک شرکت متخصص در زمینه تجارت، توزیع و تولید الوار در بازار سهام پاریس بود. در سال 1990 فرانسوا پینو شرکت CFAO را که یک شرکت متخصص در زمینه توزیع تجهیزات الکتریکی و تجارت در آفریقا بود، خرید. در سال 1991 با خرید شرکت کانفوراما، این گروه وارد فعالیت‌های خرده‌فروشی شد. با خرید شرکت «او پرنتام» در سال 1992،‌ گروه پینو-پرنتام که مالک 54 درصد سهام شرکت «لا ردوت» و «فینارف» بود،‌ متولد شد. فرانسوا پینو گروه خود را در سال 1994 با شرکت لا ردوت ادغام کرده و نام گروه حاصله را به پینو-پرنتام-ردوت تغییر داد.

این گروه همچنین در این سال شرکت «اف نک» را که یک زنجیره فروشگاه‌های محصولات سرگرمی، فرهنگی و الکترونیک بود، خرید. این شرکت بزرگ‌ترین فروشگاه‌های زنجیره‌ای در نوع خود در فرانسه است. CFAO در سال 1996 شرکت SCOA، توزیع‌کننده برتر محصولات دارویی در غرب آفریقا را خرید.
گروه PPR در همین سال فروشگاه‌های زنجیره‌ای لباس‌های زیر اورکانتا را راه‌اندازی کرد. از سال 1997 تا 1999 این گروه با خریدن الوس (شرکت پیشتاز در بازار فروش مایحتاج منزل در اسکاندیناوی)، گسترش زنجیره اف‌نک، خرید شرکت گیلبرت (شرکت اروپایی پیشتاز در لوازم و مبلمان اداری) خرید شرکت بریلین (شرکت بزرگ آمریکایی در بازار فروش مایحتاج منزل) و ایجاد فروشگاه‌های زنجیره لوازم ورزشی به نام «مید این اسپورت» به گسترش خود ادامه داد. فرانسوا پینو سپس با خرید 42 درصد سهام گوچی توسط گروه خود، اولین گام در ورود به صنعت کالاهای لوکس را برداشت. گوچی در سال 1999 شرکت برند معروف در کالاهای لوکس، ایو سنت لورن را خریداری کرد.

این گروه در سال 2000 شرکت فروشنده کامپیوترهای شخصی، سورکوف را نیز خریداری کرد. گروه گوچی شرکت‌های بوتگا ونتا و بالنچیاگا را در سال 2001 خرید و با شرکت‌های مک کارتنی و الکساندر کویین نیز قراردادهای شراکت امضا کرد. کانفوراما با خرید گروه امتزا، شرکت پیشتاز در مبلمان منزل در ایتالیا، وارد بازار این کشور شد.

این گروه در سال 2003 گروه پینو بوا و شرکت گیلبرت را به شرکت‌های انگلیسی و آمریکایی فروخت و در سال‌های 2004 و 2006 نیز بخش‌هایی از گروه را مثل شرکت رکسل، بخشی از سهام شرکت فینارف، شرکت موبایل پلانت، بخشی از سهام شرکت فاست، بخش عمده سهام فرانس پرنتام و گروه اورکانتا که همگی از شرکت‌های تابعه این گروه بودند را به فروش رساند؛ اما همچنان به خرید سهام گروه گوچی ادامه داد، تا جایی که توانست کل این گروه را بخرد. این گروه همچنین در این سال فعالیت‌های خدماتی اف نک را نیز متوقف کرد. گروه PPR همچنان به فروش بخش‌هایی از گروه از سال 2007 تاکنون ادامه داده؛ اما طی این سال‌ها سهام خود در پوما را افزایش داده و همچنین از طریق شرکت ردکت، یکی از شرکت‌های تابعه خود، گروه آمریکایی یونایتد ریتیل را خریده است. این گروه همچنین بخشی از سهام شرکت ساعت‌سازی سوئیسی ژرارد پرگو را خریده است.

در حال حاضر مهم‌ترین زیرگروه‌های PPR، گروه گوچی، پوما، کانفوراما، اف‌نک و گروه ردکت هستند.
فرانسوا پینو، همانند دیگر افراد ثروتمند و سرشناس فرانسه مثل آقای آرنو و ژان لوک لاگاردر به ارتباطات سیاسی خود تکیه زیادی دارد. او در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 از حمایت سخاوتمندانه بانک قدیمی کردیت لیونز در فرانسه برخوردار بود. او همچنین از دوستان صمیمی ريیس‌جمهور پیشین فرانسه، ژاک شیراک است.
فرانسوا پینو همواره نشان داده که قابلیت ریسک‌پذیری بالایی دارد و می‌تواند به سرعت ساختار شرکت‌های خود را عوض کند. سهام گروه او در سال گذشته به بیش از نصف کاهش یافته است.
کلکسیون هنری وسیع شخصی او در پالاتزو گراسی در ونیز که در سال 2006 آن را خریده بود، به نمایش گذاشته شده است.

[mobin]

‌Xهایی که باتیستای برزیلی را میلیاردر کرد

ایک باتیستا، کارآفرین برزیلی که قسم خورده بود ثروتمندترین فرد برزیل شود، در سال گذشته به خاطر رشد 900 میلیون دلاری در ثروت خالص خود، به این رویا دست پیدا کرد.



وی در سال 2009 با ثروت اعلام شده 5/7میلیارد دلاري از سوی مجله فوربز، شصت و یکمین فرد ثروتمند دنیا شناخته شد. ثروت او در ژوئن 2008، زمانی که سهام بنگاه استخراج، نفت OGX پترولئوا گاز را به شکل عمومی عرضه کرد، به میزان 9/3 میلیارد دلار رشد کرد. سهام OGX سپس به میزان 63 درصد افت پیدا کرد؛ اما ثروت او را با فروش 5/5 میلیاردی معدن برزیلی به غول استخراج، آنگلو آمریکن افزایش یافت، البته مجله فوربز ثروت او را در سال 2010 مبلغ 27 میلیارد دلار برآورد کرده که او را به جایگاه هشتم ثروتمندان دنیا ارتقا داده است.
ایک باتیستا در 3 نوامبر سال 1957 در گاورنادو والدارس برزیل متولد شد. او از همان دوران جوانی رویای یک کسب و کار جهانی را در سر می‌پروراند. ايك پس از گذراندن دوران کودکی در انگلیس، دوران نوجوانی خود را در شهرهایی چون ژنو (سوئیس)، داسلدورف (آلمان)، و بروسل (بلژیک) به همراه خانواده‌‌اش که به خاطر شغل پدر به اروپا آمده بودند، گذراند.

پدر باتیستا، وزیر استخراج پیشین برزیل بود، او از سال 1969 تا 1980 در آلمان زندگی می‌کرد. وی در سال 1974 برای تحصیل در رشته مهندسی متالورژی به دانشگاه آخن در آلمان رفت، اما بدون دریافت مدرک خود، تحصیل در این دانشگاه را رها کرد. زمانی که ایک باتیستا هنوز یک دانشجو بود برای گذران زندگی به فروش بیمه با مراجعه به درب منازل می‌پرداخت.

باتیستا پس از رها کردن تحصیل در آلمان به برزیل بازگشت و وارد کسب و کار در بخش طلا و الماس شد. او که قادر به صحبت به 5 زبان پرتغالی، آلمانی، انگلیسی، فرانسه و اسپانیایی است، به عنوان یک واسطه بین تولید‌کنندگان آمازون و خریداران مراکز بزرگ در برزیل و اروپا کار می‌کرد. باتیستا در همان دهه؛ یعنی در دهه 1980، اولین کارخانه تجاری طلای حاصل از رسوبات رودخانه را در آمازون تاسیس کرد و به سمت مدیر اجرایی ارشد در شرکت کانادایی TVX گلد، شرکتی که در بازار سهام کانادا حضور داشت و منجر به شروع ارتباط باتیستا با بازارهای جهانی سرمایه شد، دست یافت. باتیستا در دهه 90 به کسب و کار خود تنوع داد و همچنین آن را به قاره‌های دیگر گسترش داد. وی از سال 2000 به بعد بر نیاز برزیل برای منابع طبیعی و زیرساخت‌ها تمرکز کرده است. این کارآفرین بین سال‌های 2004 و 2008 شرکت‌های MMX (کاوش معدن و استخراج)، MPX (انرژی)، OGX (نفت)، و LLX (لجستیک) را راه‌اندازی و سازمان‌دهی کرده است و همین شرکت‌ها باعث جذب سرمایه‌گذاری 1/7 میلیارد دلاری از سوی سرمایه‌گذاران برزیلی و خارجی شد. ایک باتیستا، ريیس گروه سرمایه‌گذاری EBX است.

گروه در سال 1983 توسط باتیستا تاسیس شد و دفتر مرکزی آن در ریو دوژانیرو است. مشخصه شرکت‌های این گروه حرف X در نام آنها است که سمبل چند برابر شدن ثروت است. اين گروه مجموعه‌ای از شرکت‌های بالا است. گروه EBX به موازات فعالیت‌های خود، امور پروژه‌هایی را در حوزه‌های دیگر مثل مبادلات املاک، امور سرگرمی و اجتماعی و جست‌و‌جو برای فرصت‌های تولید ثروت و ارزش برای سرمایه‌گذاران، جامعه و کشور را نیز اداره می‌کند. شرکت LLX یک شرکت لجستیک برزیلی است که در سال 2007 تاسیس شد. این شرکت به طور عمده در بخش بندرگاهی و بین دو بندر بزرگ و استراتژیک آکو و سودست در جنوب برزیل فعالیت می‌کند. هدف این شرکت توسعه فعالیت‌های یکپارچه در گروه EBX و ایجاد هم افزایی بین فعالیت‌های استخراج، لجستیک، تولید نیرو و پتروشیمی است. شرکت MMX یک شرکت استخراج و فلزات است که در سال 2005 تاسیس شد. گروه EBX مالک 44 درصد سهام این شرکت است. فعالیت‌های این شرکت در برزیل و شیلی متمرکز شده‌اند. شرکت OGX بزرگ‌ترین شرکت خصوصی برزیل در زمینه نفت و گاز طبیعی و دومین شرکت بزرگ برزیل در این حوزه پس از پتروبراس است. این شرکت از زمان تاسیس، در سال 2007، جایگاه غالب و قدرتمندی در اکتشاف و تولید نفت و گاز طبیعی در برزیل از طریق خرید پرتفولیو متنوعی از بلوک‌ها و مراکز استخراج با پتانسیل بالا، به دست آورده است.

سهام این شرکت، برای اولین بار در سال 2008 به شکل عمومی عرضه شد و باعث ورود 7/6 میلیارد ریال برزیل به شرکت شد. شرکت MPX نیز در تولید برق در برزیل فعالیت می‌کند. MPX با شرکت آمریکایی گروه MDU با سرمایه 150 میلیون دلار آمریکا مشارکت دارد. این شرکت دارای پرتفولیویی از پروژه‌هایی است که رشد قابل توجهی در قدرت تولید برق را برای این شرکت در سال‌های آتی ایجاد می‌کند. ایک که از همسر خود جدا شده است، دارای دو پسر می‌باشد. او به دویدن، شنا و قایق سواری علاقه دارد.

[mobin]

میلیاردر عربستان با امپراتوری چهار جانبه

محمد بن عیسی الجبار یک کارآفرین خودساخته، فردی خیر و نماینده ویژه یونسکو در زمینه تحصیلات و فرهنگ در خاورمیانه و سخنگوی سازمان ملل، با ثروت 7 میلیارد دلار، شصت و دومین فرد ثروتمند جهان می‌باشد.



وی موسس، ريیس و مدیرعامل گروه MBI اینترنشنال با سرمایه خالص در حدود 9 میلیارد دلار است. این گروه که در اروپا، خاورمیانه و آمریکا فعالیت دارد، حوزه‌های مختلفی چون هتلداری،‌ توسعه زمین و مبادلات املاک، نفت و گاز و صنایع کشاورزی را در بر می‌گیرد. این گروه بیش از 9000 کارمند در سه قاره دارد و در 4 بخش بازار فعالیت می‌کند. محمد الجبار متولد 1959 در جده در عربستان سعودی، تاجری بسیار فعال و خود ساخته است.

گروه MBI طی 30 سال گذشته رشد زیادی داشته و مالک شرکت‌های بزرگ بین‌المللی می‌باشد. محمد بن عیسی الجبار اولین گام‌های تاسیس این گروه را در سال 1982 و با تاسیس شرکت بین‌المللی ساخت‌وساز جداول (Jadawel International)، پیمود. او با ارتقای کیفیت مجتمع‌های مسکونی و پیشی گرفتن از رقبا در این زمینه، توانست این بازار را به دست خود بگیرد. پس از 12 سال، این سرسختی و مداومت الجبار باعث شد شرکت او، جداول، در مقام بیست و یکمین شرکت بزرگ در کشور قرار گیرد. الجبار سپس شرکت هتل‌ها و اقامتگاه‌های JJW را در سال 1989 در پرتغال تاسیس کرد. این شرکت در حال حاضر مالک بیش از 60 هتل و اقامتگاه‌های تفریحی در اروپا و خاورمیانه می‌باشد. از جمله این هتل‌ها می‌توان به گراند هتل وین در شهر وین، تریدنیدلز در شهر لندن، اسکاتزمن و گلس‌هاوس در ادینبورگ، هتل‌های بالزاکف دو ویگنی و لاترموال در پاریس اشاره کرد.

الجبار گروه دیگری در زمینه صنعت کشاورزی و غذایی با نام صنایع غذایی AJWA در سال 1992 در جده تاسیس کرد که از آن زمان تاکنون بزرگترین انبار و تاسیسات فرآوری برنج در عربستان سعودی بوده است. این گروه غذایی در حال حاضر مالک کارخانه‌هایی در مصر و عربستان است که کار فرآوری و توزیع دامنه متنوعی از محصولات غذایی از برنج، حبوبات، روغن‌ها و کره‌های خوراکی تا غذاهای منجمد شامل سبزیجات، میوه و محصولات نانی را انجام داده و این محصولات را به خاورمیانه، آفریقا، آسیا، آمریکا و بنادر اروپا صادر می‌کند.
چهارمین زیر مجموعه گروه الجبار شرکت کانتینت اویل (Continentoil) است که در سال 1994 تاسیس شد. حوزه فعالیت‌های این شرکت در زمینه نفت و گاز در سطح بین‌المللی می‌باشد. هدف این شرکت یاری رساندن به صاحبان منابع نفتی برای بهینه سازی، توسعه و مدرنیزه شدن در هر بخش از کسب‌وکار نفت و گاز می‌باشد تا مشتریان مهارت‌های مدیریتی، کارآفرینی و عملیاتی مشتریان خود را بالا برده و برای کارخانه‌ها و واحد‌های عملیاتی آنها ساختار مناسبی طراحی کنند.

محمد بن عیسی الجبار همچنین موسس، ريیس و مدیر بنیاد خیریه MBI الجبار می‌باشد. وی همچنین در فعالیت‌های خود در یونسکو به دنبال کمک به ایجاد صلح و دموکراسی در خاورمیانه است. علاقه او به تاریخ او را به کاوش در گذشته و تمدن و فرهنگ قدیم واداشته است. تلاش او در توسعه دموکراسی در سرتاسر دنیای عرب، از طریق بنیاد خیریه‌ای که تاسیس کرده، فرصت‌های تحصیلی بسیاری را در خاورمیانه برای دانشجویانی که توانایی مالی کمی دارند، برای تحصیل در بریتانیا و اروپا و دیگر نقاط دنیا فراهم کرده است. محمد بن عیسی الجبار تاکنون با اطلاع رسانی به غرب درباره این منطقه و فراهم کردن شانس تحصیلات تکمیلی برای دانشجویان خاورمیانه،‌ همانند پلی بین غرب و خاورمیانه عمل کرده است. بنیاد خیریه الجبار به خاطر تلاش‌های خود در جهت ارتقای سطح تحصیلات در سال 2004 جایزه دکترای افتخاری از دانشگاه وست مینیستر دریافت کرده است. الجبار ازدواج کرده و سه فرزند دارد. وی در حال حاضر ساکن جده است.

[mobin]

میلیاردری که ماهواره‌های مالزی را به فضا فرستاد

تاتپاراناندام آناندا کریشنان، کارآفرین و تاجر خیر اهل مالزی است که با ثروت 7 میلیارد دلاري در جایگاه شصت و‌دوم ثروتمندان دنیا قرار دارد. او را با نام اختصاری «تاک» (مخفف حروف اول نام او) می‌شناسند. به گفته مجله فوربز، آناندا کریشنان ثروتمند‌ترین تامیل‌زبان دنیا نیز می‌باشد.



آناندا کریشنان در اول آوریل سال 1938 در بریکفیلد، در کوالالامپور متولد شد. اصلیت خانواده او به سریلانکا باز می‌گردد. آناندا دو برادر کوچک‌تر از خود به نام‌های گوپالا کریشنان، کارآفرین و فیلمساز مشهور مالایی و مایا کریشنان، کارآفرینی در فیلیپین دارد. آناندا همواره به رسانه علاقه داشته و در رادیو و روزنامه‌های دانش آموزی نیز فعالیت داشته است.

آناندا کریشنان به مدرسه ویوکاناندا در بريکفیلد و سپس به موسسه ویکتوریا در کوالالامپور رفت. وی سپس با استفاده از کمک هزینه تحصیلی از سوی سازمان کلمبو پلن توانست به دانشگاه ملبورن در استرالیا برود. او در آن زمان در‌ هاوتورن در حومه شهر ملبورن زندگی می‌کرد. آناندا کریشنان پس از فارغ‌التحصیلی از این دانشگاه برای ادامه تحصیل به دانشگاه‌هاروارد رفت و در سال 1964 با مدرک MBA از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد.

نخستین فعالیت کارآفرینانه کریشنان شرکت مشاوره‌ای MAI در کوالالامپور بود. کریشنان در اوایل دهه 1990 حوزه فعالیت خود را به تدریج به صنعت رسانه و مولتی مدیا تغییر داد. او در حال حاضر در صنایع سرگرمی، تلویزیون‌های ماهواره‌ای (آسترو)، فضایی (MEASAT)، حمل‌ونقل (بومی آرمادا)، مخابرات از راه دور (ماکسیس و ایرسل) فعالیت می‌کند. او از طریق شرکت خصوصی اوساها تگاز مالک سهام شرکت تانجانگ است. شرکت اوساها تگاز یک شرکت موفق مالایی در زمینه سرمایه‌گذاری و مشاوره در بخش‌های مختلفی چون ارتباطات، رسانه، سرگرمی، تفریحات و انرژی است. این شرکت در سال 1984 تاسیس شد.

شرکت تانجانگ نیز یک شرکت سرمایه‌گذاری با شرکت‌های تابعه در زمینه تولید برق (پاورتک)، سرگرمی (پان مالیژان پولز،‌تراپیکال آیلند و تانجانگ گلدن ویلج) و سرمایه‌گذاری (منارا ماکسیس) می‌باشد.

کریشنان نخستین بار با سازمان دهی کنسرتی در اواسط دهه 1980 اولین گام‌ها برای ورود به صنعت سرگرمی را طی کرد. او در اوایل دهه 1990 شروع به ایجاد یک امپراتوری در صنعت رسانه کرد. این امپراتوری شامل دو شرکت مخابراتی ماکسیس کامیونیکیشنز و شرکت سیستم‌های ماهواره‌ای MEASAT و سه ماهواره است که دور زمین گردش می‌کنند.

شرکت ماکسیس یکی از شرکت‌های پیشتاز در خدمات تلفن همراه در مالزی و یکی از شرکت‌های تابعه اوساها تگاز است. این شرکت در سال 1993 شروع به کار کرد. شرکت ماکسیس در حال حاضر بیش از 8 میلیون مشترک دارد. 25 درصد سهام شرکت ماکسیس در اختیار شرکت سعودی تله کام است. درآمد خالص این شرکت که بیش از 2200 کارمند دارد، در سال 2005 در حدود 37/6 میلیارد بوده است.
شرکت سیستم‌های ماهواره MEASAT که در گذشته نام آن سیستم‌های ماهواره بیناریانگ بود، یک اپراتور مخابرات ماهواره‌ای در مالزی می‌باشد. این شرکت در سال 1996 نخستین ماهواره‌های مالزی،MEASATا،1، 2 و 3 را به فضا فرستاد. البته چهارمین ماهواره این شرکت طی حمل‌ونقل به محل ارسال آسیب دید و هم‌اکنون در حال بازسازی است. ماهواره‌های شماره یک و دو شرکت برای فراهم کردن خدمات تلویزیونی مستقیم در مالزی و خدمات مخابراتی عمومی در منطقه‌ای از مالزی تا فیلیپین و از پکن تا اندونزی به مدت 12 سال طراحی شده بودند. با ارسال ماهواره شماره 3 به فضا این پوشش ماهواره‌ای بسیار گسترده‌تر شد، به طوری که 70 درصد جمعیت جهان را در بر می‌گرفت.

آناندا از حضور در انظار عمومي اجتناب می‌کند و اطلاعات کمی در مورد زندگی او در دست است. او در یکی از معدود مصاحبه‌هایی که انجام داده، گفته است: مردم می‌گویند در مورد من اطلاعات کمی وجود دارد. چرا باید اطلاعات زیادی وجود داشته باشد، من فقط کار خودم را انجام می‌دهم.
کریشنان خودش را به عنوان یک دنبال كننده حرفه‌اي اخبار معرفی می‌کند. وی طی دو دهه گذشته در بسیاری از کسب‌وکارهای مالزی حضور داشته است. آناندا کریشنان یک سرمایه‌گذار عمده در پروژه برج‌های پتروناس در مالزی بود. او که کلکسیون دار هنر مدرن است، خانه‌هایی در کوالالامپور، لندن و جنوب فرانسه دارد. کریشنان سه فرزند دارد. پسر او یک تارک دنیا است و در جنگل زندگی می‌کند.