اصلا کی گفته که اون آدما کودنن؟ اگه میگید آدمای اون زمان پس یعنی همه اون زمان یه نظر داشتن؟
خرید لپ تاپ استوک
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
اصلا کی گفته که اون آدما کودنن؟ اگه میگید آدمای اون زمان پس یعنی همه اون زمان یه نظر داشتن؟
ببخشید ، منظورتون از اینکه گفتید همه اون زمان یه نظر داشتن چی بود ؟
متوجه نشدم ...
میشه بیشتر توضیح بدید ؟
ای بابا ما بلخره نفهمیدیم این 99 درصد پشتکار 1 درصد نبوغ رو کی گفته .حتما کار ادیسونه و انشتین هم تائید کرده اصلا هر چی باشه یه حرفه ثابت شدس و مهم نیست از دهن کی در اومده باشه .کافیه رو حرفا فکر کنی و ببینی منطقیه یا نه.
خب معلومه یه مورچه 30000 بار میوفته باز بالا میره تا به نتیجه میرسه.
در ضمن این بحث موفقیت فقط برای رسیدن به نمره ی خوب و دانش و این چیزا نیس که .رفقا طوری حرف میزنن که همین مضمون رو میرسونه
به نظر من اون 1 درصد نبوغ رو موجودی به نام گوسفند هم داره !
این حرف فقط میخواد بیان کنه که پشتکار چقدر مهم هست ، فقط یکم زیادی اغراق و تملق کرده !
بسیاری از این دست مسائل حاصل بزرگنمایی و اغراق کردن نویسندگان و روزنامه نگاران بوده ! و حقیقتآ هیچکدوم از این افراد اونطور که در موردشون قضاوت میشه نبودن!
مسئله دیگه ای که وجود داره بحث زمان هست ، در گذشته به خاطر محدود و اندک بودن دانش بشری یه فرد می تونسته در طول عمرش به تمام دانش مربوط به یک زمینه خاص دست پیدا کنه یا مثلآ برخی دانشمندان مسلمان در مجموعه ای از علوم مختلف متبحر و متخصص بشه ! در حالی دانشی که فقط در حوزه الکترونیک در 3 سال گذشته تولید شده معادل کل دانش بشری در همه علوم از ابتدای خلقت تا اغاز عصر کامپیوترها بوده !!!!!!!! (نقل قول از ضمیمه کلیک اگه اشتباه نکنم)
ولی امروز و در قرن 21 سطح دانش بشری به اندازه ای پیشرفت کرده که دیگه جایی برای استثنا شدن برخی انسان ها باقی نمونده ! دیگه کسی با کشف یه دارو مثل پنی سیلین یا واکسن ابله مشهور نمیشه چراکه روزانه ده ها دارو که هزاران برابر پیچیده تر از این داروها هستند توسط دانشمندان در حال تولیده ولی کسی تو عمرش شاید یک بار هم اسم دانشمند یا دانشمندانی که این داروها رو ساختن یا کشف کردن نمی شنوه!
اگه میخوای مثله اونها مشهور بشی باید کاری کنی که حداقل 50 سال از دانش زمان خودت جلوتر باشه !!!!!!!
اگه دقت کرده باشید بعد از انیشتین دیگه هیچ دانشمندی به شهرت و نام اوری نرسیده (البته جناب هاوکینگ شهرتش رو بیش از اینکه مدیون دانشش باشه مدیون معلولیتشه !) ، یعنی از حول و حوش 1945 به این طرف که زمان ورود اولین کامپیوترها و انقلاب الکترونیکی بود!
نتیجه :
علم بشر خیلی عظیم شده پس دیگه با بزرگترین کشفیات و اختراعات هم چیزی در حد انقلاب رخ نمیده و چون انقلابی رخ نمیده افراد نابغه ای که این کشفیات و اختراعات رو انجام دادن مشهور نمیشن !!!!
اول امضاي منو بخونين :
من استعداد خاصي ندارم ، تنها عاشق كنجكاوي امآلبرت اينشتين
اين شخص هم قبلا يخ حوض ميشكستهیلتون: که مالک بیش از ۳۰۰ هتل در سرتاسر دنیاست در دوران کودکی برای گذران زندگی مجبور بود کف سالنها و هتل ها را طی بکشد!!:
يه حرفي هم دوباره از آلبرت جون ميگم ، فقط ناراحت نشيد ( متاسفانه واقعيته ) :
دانشگاه مانند توده اي از كود هست كه گاهي گياهي اصيل از آن مي رويد !
حالا فكر كنيد با تعيين يه مسير مشترك براي همه به كجا ميشه رسيد و با چه IQ يي ؟؟
اول از بهاره خانم تشکر میکنم ، واقعا دید زیبایی دارند ، حالا به بخشی از گفته های ایشون میپردازم :
شاید هم بودند ! شما از کجا مطمئن هستید بهاره خانم ؟ ( روزنامه نگار ها چقدر بزرگنمایی و اغرق کردند ؟ حداقل زمینه ی ناموفق بودن این افراد بوده که امروزه این چیزهارو در بارشون میگن ! تا نباشید چیزکی نگویند چیز ها ! درست گفتم ؟ )بسیاری از این دست مسائل حاصل بزرگنمایی و اغراق کردن نویسندگان و روزنامه نگاران بوده ! و حقیقتآ هیچکدوم از این افراد اونطور که در موردشون قضاوت میشه نبودن!
در اول دبیرستان یک همکلاسی داشتم که واقعا خنگ بود ! به طوری که کل مدرسه بهش میگفتن : رامین بی مغر !
از بس تحقیر و توهین بهش شد که این تصمیم گرفت درس بخونه ! طوری که سال دوم دبیرستان جزو تاپ ها بود ، اما حالا بهش میگفتن رامین با مغز !اما خب خیلی کمتر با این نام صداش میکردن !
فرمایش شما کاملا متین و صحیح هست و این نشونه ی دید صحیحتون هست ،
مسئله دیگه ای که وجود داره بحث زمان هست ، در گذشته به خاطر محدود و اندک بودن دانش بشری یه فرد می تونسته در طول عمرش به تمام دانش مربوط به یک زمینه خاص دست پیدا کنه یا مثلآ برخی دانشمندان مسلمان در مجموعه ای از علوم مختلف متبحر و متخصص بشه ! در حالی دانشی که فقط در حوزه الکترونیک در 3 سال گذشته تولید شده معادل کل دانش بشری در همه علوم از ابتدای خلقت تا اغاز عصر کامپیوترها بوده !!!!!!!! (نقل قول از ضمیمه کلیک اگه اشتباه نکنم)
ولی امروز و در قرن 21 سطح دانش بشری به اندازه ای پیشرفت کرده که دیگه جایی برای استثنا شدن برخی انسان ها باقی نمونده ! دیگه کسی با کشف یه دارو مثل پنی سیلین یا واکسن ابله مشهور نمیشه چراکه روزانه ده ها دارو که هزاران برابر پیچیده تر از این داروها هستند توسط دانشمندان در حال تولیده ولی کسی تو عمرش شاید یک بار هم اسم دانشمند یا دانشمندانی که این داروها رو ساختن یا کشف کردن نمی شنوه!
اگه میخوای مثله اونها مشهور بشی باید کاری کنی که حداقل 50 سال از دانش زمان خودت جلوتر باشه !!!!!!!
اگه دقت کرده باشید بعد از انیشتین دیگه هیچ دانشمندی به شهرت و نام اوری نرسیده (البته جناب هاوکینگ شهرتش رو بیش از اینکه مدیون دانشش باشه مدیون معلولیتشه !) ، یعنی از حول و حوش 1945 به این طرف که زمان ورود اولین کامپیوترها و انقلاب الکترونیکی بود!
نتیجه :
علم بشر خیلی عظیم شده پس دیگه با بزرگترین کشفیات و اختراعات هم چیزی در حد انقلاب رخ نمیده و چون انقلابی رخ نمیده افراد نابغه ای که این کشفیات و اختراعات رو انجام دادن مشهور نمیشن !!!!
اما من منظورم این بود که از بعد دیگه ای به قضیه نگاه کنیم ، منظور من شهرت و خوش نامی این افراد نبود ، منظور من این بود که با اینکه اینها انقدر ناموفق بودند ، چطور انقدر موفق شدند ؟ با صرف نظر از شهرتشون ...
من به سرنوشت اعتقاد دارم . اگه بخواد میشی ، اگه نخواد نمیشی !!
من نگفتم همیشه اینطوری بوده ، ولی چیزی که وجود داره حقیقته :شاید هم بودند ! شما از کجا مطمئن هستید بهاره خانم ؟ ( روزنامه نگار ها چقدر بزرگنمایی و اغرق کردند ؟ حداقل زمینه ی ناموفق بودن این افراد بوده که امروزه این چیزهارو در بارشون میگن ! تا نباشید چیزکی نگویند چیز ها ! درست گفتم ؟ )
روزنامه نگاران و نویسندگان اغلب اغراق می کنند! همونطور که درباره توانایی ها افراد اغراق می کنند در مورد ناتوانایی هاشون هم اغراق می کنند!
باشه فرض رو بر این می گیریم که این افراد در اوج سختی ها و ناموفقی به این نتایج شگفت انگیز رسیدن!اما من منظورم این بود که از بعد دیگه ای به قضیه نگاه کنیم ، منظور من شهرت و خوش نامی این افراد نبود ، منظور من این بود که با اینکه اینها انقدر ناموفق بودند ، چطور انقدر موفق شدند ؟ با صرف نظر از شهرتشون ...
به نظر من نه فرمول خاصی وجود داره و نه نبوغ خاصی!
یک اتفاق ...
یک حادثه ...
یک الهام ...
یک جرقه ذهنی ...
و ...
باعث میشه تا یک فرد روشن فکر از میان یک جمع روشن فکر ، روشن فکرتر به نظر برسه !!!
فرضآ شما تصور می کنید که اگه تو المپیک یک کشتی گیر موفق به کسب مدال طلا شد واقعآ اون فرد مستحق دریافت این مدال بود و بقیه نبودن؟! یعنی اگه فارغ از همه مسائل جانبی (داوری و ...) نتیجه نهایی مشخص می کنه که هر کسی در جایگاهی که لیاقتشه ایستاده؟!! و هرکسی به اندازه تلاشش مزد گرفته ؟!
به این فکر نمی کنید که بهترین و فنی ترین فرد ممکنه در اولین مسابقه اش در اثر یک لغزش کوچک ، یک مکث کوتاهتر از ثانیه ، یک اتفاق غیرمنتظره که ریزبین ترین افراد هم موفق به دیدنش نمیشن راهی خونه بشه ولی کسی در فینال بر اثر یک لغزش کوچک ، یک مکث کوتاهتر از ثانیه و یک اتفاق غیرمنتظره پشت حریفش رو به خاک بماله و بر قله کشتی جهان بایسته ! ایا لیاقت و شایستگی افراد در این لحظات رقم می خوره؟!
در زمان نیوتون به قطع افرادی وجود داشتند که نبوغشون بسیار فراتر از اون بوده ولی نیوتون بر اثر عاملی که ما نمی دونیم چی بوده (شاید یک الهام) ناگهان جرقه ای در ذهنش پدیدار میشه که چرا سیب افتاد؟! و همین سوال باعث میشه که نیوتون بشه نیوتون و اون هزاران نفری که این سوال زودتر به ذهنشون نرسید با همه لیاقت ها و شایستگی ها و با همه نبوغ انکارناپذیرشون در تاریخ فراموش میشن !
میدونم بازم رفتم سراغ شهرت ولی همین شهرت بوده که باعث شده اونها اینقدر موفق به نظر برسند!
اگه این شهرت نبود موفقیت های اونها هم معمولی جلوه داده میشد!
همیشه پدر یک علم یا یک سازه رو اولین سازنده اون میدونن و مدام در موردش تبلیغ می کنن ولی به نظر چیزی که جیمز وات اختراع کرد یک ماشین نواور بود که به طرز افتضاحی کار می کرد! ولی همین ماشین افتضاح الهامی شد برای نبوغ فرد یا افرادی که ایرادات اون رو برطرف کردند و بزرگترین کشتی اقیانوس پیمای جهان رو به کمک ماشین های بخار در اقیانوس ها به حرکت دراوردند (تایتانیک)
حالا اگر هرکسی به تایتانیک نگاه می کرد حتمآ در ذهن خودش اقای جیمز رو تحسین می کرد که چه شاهکاری رو اختراع کرده که به کمکش میشه این غول اهنی رو حرکت داد ولی فراموش میکنه که این غول اهنی به کمک تلاش و نبوغ افراد دیگه ای داره حرکت می کنه نه اقای جیمز وات!
جیمز وات تنها مادری بوده که اون رو با همه نقص هاش به دنیا اورده !!!
نیوتون قوانین فیزیک کلاسیک رو بنیان کرد ، قوانینی که به خودی خود چیز با ارزشی نیستند و هیچ تغییری رو باعث نمیشن ! ایا بعد از اینکه فهمیدیم جاذبه عامل افتادن سیب هاست باعث شد که سیب ها سریعتر و بهتر بیفتن ؟؟!!
نه ، ولی افراد دیگه ای اومدن و این قوانین رو بسط و پرورش دادن و به کمک همین قوانین انسان رو در ماه پیاده کردند!
حالا کی انسان رو به ماه برد ؟ نیوتون ؟ انیشتین ؟ دکتر فون براون؟ ... ؟ سهم کی بیشتره؟؟؟؟؟
بهتره خیلی وارد این بحث های فلسفی نشیم و همون جمله کلیشه ای تو کتاب ها رو باور کنیم :
این افراد به کمک تلاششون موفق شدند!!!!
البته تلاش لازمه موفقیته و بدون اون موفقیتی وجود نداره ولی تنها عامل موفقیت نیست!
Last edited by bahareh_bus; 16-06-2011 at 18:48.
با این قسمت حرفتون مخالفم. (شایدم مقداریش بخاطر علاقه ی من به نیوتن باشه!)
برای اینکه کشف جاذبه زمین توسط نیوتن به سادگی دیدن افتادن سیب نبود.
درسته ممکنه که با افتادن سیب جرقه ای تو ذهنش زده باشه (گرچه در صحت قضیه سیب شک هست) ولی نیوتن با دانش ریاضی خودش(نیوتن بزرگترین ریاضی دان عصر خودش و به عقیده ی خیلیها تمام اعصار بود) و نبوغ بی حدش به نتایجی رسید که ما به آنها قوانین نیوتن میگیم.
اگر به قول شما شانسی به این نتایج رسیده پس کشفیات و ابداعات دیگرش همچون حساب دیفرانسیل و انتگرال چی میشه؟ و یا هزار مورد دیگه که نیوتن پایه گذارش بوده؟ نیوتن اثباتهایی در مورد ریاضیات انجام داده که اگر انجام نمیداد شاید تا به حال جوابی برایش پیدا نمیشد .
منظورم اینه که نیوتن اتفاقا شهرتش خیلی کمتر از لیاقتش و موفقیتش است و اینکه او به خاطر کارهای خارقالعاده اش مشهور شد نه اینکه به خاطر شهرتش کارهایش خارقالعاده جلوه داده شد.
کلا میخواهم بگویم که هوش به مقدار زیاد و مقدار کمتر از آن تلاش است که باعث موفقیت (موفقیت داریم تا موفقیت!) میشه نه شانس.
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول
نوشته شده توسط nazanin261
.gif "N Aggressive (39)")
