پاسخ به مقاله انتقاد از چهار سهمیهای شدن آلمان در لیگ قهرمانان: ایتالیاییها راه حلی برای بحران خود بیابند!
دیروز پیش مطلبی در سایت گل منتشر شد که در آن افزایش سهمیه لیگ قهرمانان بوندسلیگا را مورد انتقاد قرار داده و آلمانی ها را شایسته افزایش سهمیه نمیدانست. مطلب پیش رو برگردانی است از مقاله کلارک ویتنی در بخش بینالملل سایت گل که پاسخی است به مقاله انتقادی منتشرشده.
fcbayern.ir - مترجم: سعید محمدخواه
سایت گل - این مقاله جوابیهای به مقاله دوست خوبم، کارلو گارگانزه که از افزایش سهمیه لیگ قهرمانان بوندسلیگا انتقاد کرده بود و آنرا حق ایتالیا میدانست.
آن هنگام

در ابتدای بحث از این مطلب شروع میکنیم که نویسنده بحث را بگونه ای مطرح ساخت تا این تفکر به خواننده القا شود که گویی آلمانها سهمیه چهارم را از ایتالیایی ها ربوده اند و چهارمین سهمیه لیگ قهرمانان جزو حقوق بدیهی ایتالیا بوده است. در صورتی که به هیچ وجه چنین چیزی نیست و این مساله پاسخی بسیار ساده دارد: تیم های آلمانی در 5 سال گذشته امتیازات بهتری را نسبت به نمایندگان ایتالیا در لیگ های اروپایی کسب کردند. باید به این نکته توجه داشت که نمایندگان بوندسلیگا برای ثبت این تنایج هیچ قانونی را نقض و یا اشتباهی را مرتکب نشده اند و سران یوفا نیز با بازیکن و یا تیم خاصی مشکل ندارند. فدراسیون فوتبال آلمان هم برای از آن خود کردن این سهمیه دسیسهای نچیده است.
در مقاله، نویسنده از عملکرد یوفا و فرمول آنها برای تعیین ضریب هر لیگ و سهمیه لیگ قهرمانان اروپا انتقادهایی انجام داد که صحیح است. مثلا چرا باید نام لیگ قهرمانان را روی مسابقاتی نهاد که تیمهای چهارم لیگها هم در آن حضور دارند؟ بازه زمانی مورد نظر برای تعیین ضریب هم بسیار طولانی است؛ برای تعیین سهمیه بوندسلیگا در فصل 13-2012 لیگ قهرمانان، نتایج تیمهای آلمانی در فصل 07-2006 هم نقش دارد. فوتبال در شش سال ممکن است به شدت تغییر کند و بهتر است بازه زمانی سهساله برای تعیین ضریب انتخاب شود.
این بحث منجر به نکتهای دیگر در مقاله گارگانزه میشود. او آمار را از سال 2002 در نظر گرفته و به نتیجه گیری بر اساس آن پرداخته است. سوال اینجاست که چرا باید آمار و گزارش های مربوط به 8 سال گذشته در گزینش تیمهای حاضر در لیگ قهرمانان سال 2012 تاثیر گذار باشد؟
اکنون

در پنج سال خیلی چیزها ممکن است عوض شود.
باید واقعیت ها را هرچند که بسیار تلخ باشد قبول کرد. 10 سال پیش سری آ اوضاع بسیار بهتری داشت و با لا لیگا و لیگ برتر جزیره برای کسب عنوان بهترین لیگ اروپا رقابت میکرد اما در حال حاضر آنها تلاش های زیادی را برای بالا نگاه داشتن لیگ خود برابر بوندسلیگا انجام میدهند. اما همین امسال، بوندسلیگاییها میانگین امتیازات بیشتری نسبت به ایتالیاییها در لیگ قهرمانان به دست آوردند و این فاصله بیشتر خواهد شد، مگر آن که سری آ با شرایط فعلی کنار بیاید.
متاسفانه دوست من همه این اشتباهات و کم کاری های انجام گرفته در سری آ را فراموش کرده و فقط به قوانین و نقص های موجود در یوفا پرداخته است. این مطالب در مورد انتقاد به عملکرد یوفا قابل تقدیر است اما از این دید که " ما در لیگ اروپا تلاش نمیکنیم و نباید سهمیه خود را ازدست دهیم" کاملا اشتباه است. یکسال پیش یوفا به تیم های ایتالیایی هشدارهای لازم را داد حتی پس از این اخطار هم باشگاههای ایتالیایی تعهد باشگاههای اسپانیایی و آلمانی به لیگ اروپا را نشان ندادند و در نهایت یک سهمیه لیگ قهرمانان خود را از دست دادند. هیچ شکایت و غرغر زدنی هم نمیتواند موجب تغییر این نتایج شود.

ایتالیایی ها کمی از آلمانی ها بیاموزند
زمان آن رسیده است که مسئولین فوتبال ایتالیا برای خروج از بحران چاره ای به حال سری آ بیاندیشند. 10 سال پیش باشگاههای آلمانی با مشکلی مشابه مواجه شدند. در سال 1999 ، فدراسیون فوتبال آلمان قانونی را تصویب کرد که در آن به هر فرد و یا شرکت خصوصی اجازه خرید سهام تا میزان محدودی داده شد و آنها نمیتوانستند اکثریت سهام باشگاهها را از آن خود کنند. تمامی باشگاههای آلمانی " 1+50 " درصد از سهام خود را در داخل باشگاه و بین هواداران خود حفظ کردند. به این ترتیب دیگر خبری از آن تزریقهای مصنوعی پول که به سود امثال چلسی شد نبود. این قانون سبب شد تا باشگاههای آلمانی در دهه 2000 به شدت در بازار دارای تورم نقل و انتقالات از رقیبان اروپایی عقب بمانند و در اواسط این دهه در اروپا نتایج خوبی نگیرند. اما با این حال آنها جای شکایت و غر زدن از زمین بازی و یا بازی های ناعادلانه راه حلی برای مشکل خود یافتند. آنها با سرمایهگذاری 500 میلیون یورویی از سال 2002 توانستند جوانان مستعدی را پرورش دهند که اکنون شاهد باروری و به ثمر رسیدن این سرمایه گذاری هستیم که نمونه روشن آن جام جهانی 2010 و عملکرد تیم جوان آلمان است.
کالچو در حال حاضر از صدماتی که در سال های اخیر به او وارد شده است رنج میبرد. اما باشگاههای ایتالیایی باید در کنار هم نشست مشترکی داشته باشند و پیشنهادهای مطرح شده را با یکدیگر جمع کنند تا بلکه بتوانند راه حل مناسبی در چارچوب قانون برای جبران لطمات سالهای اخیر پیدا کنند. طرفداران ایتالیا شایستگی این را دارند.
کد:
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
2010/12/18