*** ميلياردرها... ***

[malaki_mall]

کارلوس سلیم حلو در حال حاضر رتبه اول رو داره.

اشتباه تایپی داره پست اول.

[mobin]

کارلوس سلیم حلو در حال حاضر رتبه اول رو داره.

اشتباه تایپی داره پست اول.

بحث، بررسي موضوع ميلياردرهاست نه رتبه بندي ميلياردرها !

---------- Post added at 09:45 AM ---------- Previous post was at 09:43 AM ----------

عشق به یادگیری، جوان روسی را میلیاردر کرد!

میخائیل پروخوروف (Mikhail Prokhorov)، جوان روسی، حتی با وجود کاهش 51 درصدی در ثروتش، هنوز با ثروت 5/9 میلیارد دلار ثروتمند‌ترین فرد روسیه است.




وی چهلمین فرد ثروتمند جهان نیز می‌باشد. میخائیل پروخوروف در 3 مه ‌سال 1965 در مسکو متولد شد. پدر او ريیس دپارتمان ارتباطات بین‌الملل کمیته ورزش‌های جماهیر شوروی و مادرش یک محقق علمی بود که در موسسه مواد شیمیایی مسکو کار می‌کرد. میخائیل یک خواهر به نام ایرینا نیز دارد. شغل و زندگی حرفه‌ای پروخوروف شامل بانکداری بین‌المللی، مدیریت مالی، سرمایه‌گذاری‌های منابع طبیعی و نوآوری در تولید انرژی می‌شود.

میخائیل از موسسه مدیریت مالی مسکو فارغ‌التحصیل شده است. میخائیل پروخوروف یک میلیاردر کارآفرین خودساخته است. والدین او اخلاق کاری قوی و عشق به یادگیری و علاقه به ورزش را در وجود او القا کرده بودند. این ویژگی‌ها به میزان زیادی در کار حرفه‌ای او به وی کمک کرده‌اند. وی از سال 1989 تا 1992 در جایگاه مدیریت بانک بین‌المللی همکاری‌های اقتصادی مشغول به کار شد.

او سپس براي مدت کوتاهی ريیس هیات‌مدیره شرکت مدیریت مالی بین‌المللی (MFK بود). پروخوروف در سال 1993 و در سن 28 سالگی، در دوره خصوصی‌سازی گسترده صنایع دولتی پس از فروپاشی کمونیسم، (به همراه شریکش ولادیمیر پوتانین) خرید شرکت نوریلسک نیکل (یک شرکت استخراج و ذوب نیکل، پالادیوم و دیگر فلزات) را توسط بانک اونکسیم (که از سال 1993 ريیس هیات‌مدیره آن بوده است) مهندسی و هدایت کرد.
پروخوروف به خاطر تبدیل نوریلسک از یک شرکت ناکارآمد به یکی از بزرگ‌ترین و سودآورترین شرکت‌های منابع طبیعی دنیا، شهرت دارد و مورد احترام قرار می‌گیرد. وی پس از فروش سرمایه‌های نامرتبط به استخراج شرکت، به سمت مدرنیزه کردن این کسب و کار گران و پیچیده که نیاز به کشتی‌های یخ‌شکن برای انتقال فلزات روی دریاهای شمالی و یخ‌زده، داشت، شروع به حرکت کرد. پروخوروف برای این کار روی یک کشتی فنلاندی جدید و نوآورانه که احتیاج به یخ‌شکن نداشت سرمایه‌گذاری کرد.

دفتر مرکزی نوریلسک در شهر سیبریان واقع است. در این منطقه شرایط محیطی و نیروی کار بسیار نامناسب است و آلودگی همچنان یک مساله مهم این منطقه است. پروخوروف سرمایه‌گذاری زیادی برای کنترل آلودگی انجام داده است.

میخائیل پروخوروف در سال 2007 از سمت مدیرعاملی شرکت نوریلسک استعفا داد. وی قصد خود از این کار را جدا کردن سرمایه‌هایش از شریک طولانی مدت خود، ولادیمیر پوتانین، اعلام کرد. این دو شریک طی مذاکراتی طولانی مدت، شرکت اینترو را که تا آن زمان توسط هر دو نفر اداره می‌شد به دو شرکت مستقل تقسیم کردند. شرکت اینترو یک شرکت سرمایه‌گذاری بزرگ روسی در زمینه استخراج مواد کانی، فلزات، انرژی، مدیریت مالی، خرده‌فروشی، مبادلات املاک و دیگر بخش‌ها می‌باشد. این شرکت توسط ولادیمیر پوتانین و میخائیل پوتانین در اوایل دهه 90 تاسیس شد. این شرکت در حال حاضر توسط ولادیمیر پوتانین اداره می‌شود.

ارزش سهام شرکت‌های مختلف شرکت در سال 2007 در حدود 30 میلیارد دلار برآورد شده بود. این شرکت در روسیه،‌ اروپا، ‌آسیا و آمریکای شمالی فعالیت می‌کند. تا سال 2009 تنها سرمایه مشترک این دو شریک شرکت سرمایه‌گذاری JSC بود که ارزش‌گذاری آن به دلیل بازار به شدت ناپایدار مبادلات املاک مسکو، بسیار مشکل بود. این شرکت یک شرکت سرمایه‌گذاری و توسعه است که توسط شرکت اینترو و به منظور یکپارچه‌سازی سرمایه‌ها و فعالیت‌های املاک تاسیس شده است. هدف این شرکت فراهم کردن نرخ بازگشت سرمایه بالا و خلق بازاری در حال رشد برای سهام شرکت در بازار مبادلات سهام ملی و بین‌المللی است. میخائیل پروخوروف در سال 2007 و پس از خروج از اینترو گروه اونکسیم را با سرمایه ای در حدود 25 میلیارد دلار و به منظور سرمایه‌گذاری در اموری چون مدیریت مالی، فناوری پیشرفته، سلول‌های سوخت هیدروژنی و استخراج فلزات گران قیمت و ارزشمند راه‌اندازی کرد. تمرکز گروه بر توسعه پروژه‌های استخراجی و نانوتکنولوژی برای تولید انرژی می‌باشد.

پروخوروف بر این اعتقاد است که این دو حوزه توجه دانشمندان، رهبران کسب و کار و کمیته‌های محیطی روسیه و تمام جهان را به خود جلب خواهد کرد. به گفته او از آنجایی که موانع قابل توجهی از جمله موانع مربوط به زیرساخت‌ها و موانع توزیع وجود دارند، باید تعهدی قوی به توسعه تکنولوژی‌ها و راه‌حل‌هایی جدید داشته باشند. به اعتقاد او دستیابی به نعمت یک منبع انرژی ماندگار که برای محیط‌‌زیست مضر نباشد، یک هدف متعالی و مهم برای تمام بشریت است.

پروخوروف در آوریل سال 2008 ارزشمندترین سهام خود به علاوه مقداری از سهام نوریلسک نیکل را به شرکت RUSAL (یک شرکت حفاری و استخراج دیگر) را در ازای 14 درصد از سهام این شرکت و مبلغ 7 میلیارد دلار، به فروش رساند. این معامله برای پروخوروف بسیار موفقیت‌آمیز بود، چون تنها سه ماه بعد و با سقوط قیمت نفت، بازار نامناسب سهام ارزش بسیاری از شرکت‌های روسی از جمله نوریلسک را تقریبا به نصف کاهش داد. پروخوروف یکی از معدود تاجرانی بود که در آن اوضاع سود کرد.

البته ثروت وی به خاطر کاهش ارزش منافع او در شرکت‌های مختلف دیگر (شامل RUSAL و JSC) به میزان زیادی کاهش یافت.

پروخوروف در سال 2004 بنیاد میخائیل پروخوروف را تاسیس کرد که توسط خواهرش اداره می‌شود. هدف این بنیاد، آگاهی رسانی فرهنگی و تشویق فعالیت‌های فرهنگی به منظور بهبود زندگی انسان‌ها است. میخائیل پروخوروف مدل زندگی فعالانه‌ای دارد و به کیک بوکسینگ، پیاده‌روی و اسکی علاقه‌مند است.

[mobin]

میلیاردری از قاره آفریقا

شیخ محمدحسین علی العمودی، فرد سرشناس عربی – اتیوپیایی در زمینه کسب و کار، با ثروت 9 میلیارد دلار، ثروتمند‌ترین فرد اتیوپی و چهل‌و‌سومین فرد ثروتمند جهان است.



او ثروت خود را نه تنها از تجارت نفت، بلکه از صنایعی چون استخراج مواد کانی، کشاورزی، هتلداری، بیمارستان‌ها، مدیریت مالی و غیره به دست آورده است.

محمد العمودی، متولد 21 جولای سال 1946 در شهر دسی در اتیوپی می‌باشد، اما در ولدیا رشد کرده است. پدر العمودی اهل یمن و مادرش فردی اتیوپیایی بود. خانواده العمودی در سال 1965 به عربستان مهاجرت کرده و شهروند این کشور شدند. وی یکی از ثروتمندترین افراد در دنیای عرب و درميان افراد غير سفيد پوست است. محمد العمودی ثروت خود را قبل از سرمایه‌گذاری روی بخش انرژی، از ساخت‌و‌ساز و مبادلات املاک کسب کرده است.

وی سپس پالایشگاه‌های نفتی‌ای در سوئد و مراکش خرید. گفته می‌شود العمودی بزرگ‌ترین سرمایه‌گذار خارجی در سوئد و اتیوپی است. او سرمایه‌گذاری در سوئد را در سال 1974 شروع کرد و در حال حاضر، مالک شرکت نفتی اسونسکا (که فعالیت‌های زیادی در سال 2008 در گینه بيسائو، نيجريه و آنگولا انجام داده است) و پالایشگاه سوئدی پریم است.

شرکت پریم دارای 530 ایستگاه پمپ بنزین در سوئد است. پریم همچنین دارای دو پالایشگاه پریمراف گاته بورگ(در شهر كوتنبرگ)و پریمراف لیزکیل است که در مجموع، سالانه 15 میلیون تن نفت خام را پالایش می‌کنند. بازگشت سرمایه شرکت پریم در سال 2004 بیش از 40 میلیارد کرون سوئد بوده است. این شرکت بیش از 4000 کارمند دارد.
محمد العمودی بیش از 2 میلیارد دلار در سازمان‌های اتیوپیایی، از هتل (وی مالک هتل آدیس شرایتون است) تا پروژه‌های ساختمانی مختلف، سرمایه‌گذاری کرده است.

سهم زیادی از کسب و کار محمد العمودی در دو نوع شرکت‌های سرمایه‌گذاری و عملیاتی، گروه کورال پترولیوم (CPH) و MIDROC (شرکت‌های توسعه تحقیقات و سازماندهی بین المللی محمد) که وی مالک و مدیر آن‌ها است، می‌شود. بیش از 40000 کارمند در این شرکت‌ها برای العمودی مشغول به کار هستند. MIDROC که خانواده العمودی مالک 98 درصد آن است در سال 1998 راه‌اندازی شد. این شرکت در 10 سال نخست فعالیت خود درآمدی در حدود 466میلیون دلار حاصل کرده بود. این شرکت در حال حاضر به شکل جهانی در خاورمیانه، اروپا و آفریقا و با بیش از 70000 کارمند از ملیت‌های مختلف، فعالیت می‌کند.

حوزه‌های متنوع فعالیت شرکت شامل مهندسی و ساخت، تولید مواد نفتی، ساخت و تولید، توریسم، مبادلات املاک، خدمات صنعتی و تجارت می‌باشد. فعالیت‌های این شرکت در حوزه نفتی شامل اکتشاف و استخراج، پالایش و توزیع مواد و محصولات نفتی است. پرتفولیوی شرکت صنایع متعددی مثل صنایع غذایی، بیوپزشکی، فلزات و بسیاری صنایع دیگر را دربرمی‌گیرد.

شرکت کورال پترولیوم (CPH) در سال 1999 کنترل پالایش و فروش نفت در مراکش را به دست خود گرفت. این کار با ادغام دو شرکت پالایش نفت این کشور که CPH مالک بیشتر سهامشان از سال 1997 بود، انجام شد. این دو شرکت، شرکت‌های نفتی سمیر و SCP بودند.

العمودی مالک پالایشگاه سمیر در مراکش نیز می‌باشد. وی مالک دارایی‌های زیادی در سرتاسر جهان شامل قلعه ای در هکالمساند در سوئد، جایی که MIDROC در آن واقع است، می‌باشد.برخی معتقدند که العمودی به کسب و کاری انحصاری در بازار اتیوپی دست یافته است، اما به نظر می‌رسد افراد ثروتمند دیگری در اتیوپی هستند که شرکت‌های او را به چالش کشیده‌اند. مدیرعامل شرکت گریما، شرکت هواپیمایی اتیوپی، به‌رغم باختن مزایده‌هایی به العمودی همواره اظهار داشته که کسب و کار العمودی یک رقابت سالم است و رقابت و رشد برای همه خوب است.

العمودی از دانشگاه آدیس آبابا در اتیوپی دکترای افتخاری فلسفه و همچنین نشان لیاقت ستاره قطبی سوئد را از سوی پادشاه کارل گوستاف دریافت کرده است. وی به خاطر فعالیت‌های بشردوستانه‌اش در اتیوپی شهرت دارد و تاکنون مبالغ زیادی به بنیادهای خیریه، بیمارستان‌ها و NGOها در اتیوپی اهدا کرده است. او بسیار به اتیوپی، به ویژه در اشتغالزایی و ایجاد ظرفیت‌های تولیدی، متعهد است. محمد العمودی بیش از 20 میلیون دلار در سال 2007 برای مبارزه با ایدز در اتیوپی اهدا کرده است.

[mobin]

امپراطور رسانه‌ها

تنها دختر باقیمانده از جیمز‌ام کاکس، موسس کاکس انترپرایز، در حال حاضر با ثروت 9 میلیارد دلار چهل و سومین فرد ثروتمند دنیا می‌باشد، آن کاکس چامبرز مالک کاکس انترپرایز است.



این شرکت یک امپراتوری رسانه خصوصی شامل روزنامه، تلویزیون، رادیو، تلویزیون کابلی و کسب و کارهایی دیگر است. جیمز کاکس، ناشر یک روزنامه و یکی از کاندیداهای دموکرات ریاست‌جمهوری آمريكا در سال 1920 بود.

همسر دوم جیمز کاکس مارگارتا پارکر بلر بود. جیمز قبل از خریدن روزنامه عصر دایتون به مبلغ 26000 دلار در سال 1898، به عنوان گزارشگر در این روزنامه کار می‌کرد. جیمز در سال 1957 از دنیا رفت. آن کاکس هم‌اکنون مالک کسب و کار پدر است و کنترل امور آن به دست او می‌باشد. او در حال حاضر در آتلانتا در جورجیا زندگی می‌کند.

آن کاکس چامبر، متولد اول دسامبر سال 1919 در دايتون در اوهایو می‌باشد. وی به کالج فینچ در نیویورک رفت. او در سال 1955 با رابرت ویلیام چامبرز ازدواج کرد. آنها 3 فرزند دارند. وی به مدت 33 سال (پس از مرگ برادرش جیم در سال 1974) به همراه خواهرش، باربارا کاکس آنتونی که در 28 مه ‌سال 2007 از دنیا رفت، این شرکت خانوادگی را اداره می‌کرد. در سال 1974 خانم «آن» ريیس روزنامه آتلانتا و باربارا ريیس روزنامه دایتون شد؛ در حالی که همسر باربارا، گارنر آنتونی، مدیر اجرایی کاکس انترپرایز بود.

در سال 1988 پسر باربارا، جیمز کاکس کندی، به جای پدر خود، ريیس و مدیر ارشد اجرایی شرکت شد و خانم «آن» همچنان یک مشاور نزدیک برای عملیات روزمره شرکت باقی ماند.

خانم آن کاکس چامبرز که هم در کسب و کار و هم در سیاست بسیار فعال بود، توسط ريیس‌جمهور وقت آمریکا به عنوان سفیر در بلژیک انتخاب شده و از سال 1977 تا 1981 در این پست فعالیت می‌کرد. وی همچنین یکی از روسای هیات‌مدیره شرکت کوکاکولا در دهه 80 بود. وی اولین زن در شهر آتلانتا بود که مدیر بانک (فالتون نشنال بانک) شده بود. خانم «آن» به علاوه اولین زنی در آتلانتا بود که در انتخابات هیات‌مدیره تالار تجارت شهر انتخاب شد.
خانم کاکس چامبرز، ریاست روزنامه آتلانتا را بر عهده دارد و مدیر کاکس انترپرایز، یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های رسانه‌ای متنوع در آمریکا است.

شرکت‌های تابعه این شرکت شامل بزرگ‌ترین تلویزیون کابلی ملی، مخابرات کاکس (که فراهم‌کننده خدمات اینترنت و تلفن است)، تلویزیون ماهواره‌ای و ایستگاه‌های رادیویی و شرکت مانهیم (بنگاه حراج اتومبیل) می‌باشند. این شرکت همچنین ناشر 17روزنامه مثل روزنامه آتلانتا جورنال کانستیتوشن و پالم بیچ‌پست است.
این شرکت سهامدار شرکت‌های مختلف اینترنتی مثل اتوتریدر (بزرگ‌ترین فروشگاه اینترنتی خرید و فروش خودرو در دنیا) نیز است. در حال حاضر 98 درصد کنترل شرکت کاکس انترپرایز در اختیار خانم آن کاکس و دو فرزند باربارا کاکس می‌باشد.

خانم آن کاکس فردی بسیار خیر و حامی بسیاری از امور خیریه فرهنگی و تحصیلی در سرتاسر دنیا، به ویژه امور مربوط به هنر و امور بین‌المللی است. وی دکترا‌های افتخاری و جوایز بسیار زیادی کسب کرده که نشان‌دهنده تلاش و بشردوستی وی می‌باشد. او عضو انجمن تاریخی آتلانتا و مرکز هنری وودراف و موزه هنر متروپولیتان، بنیاد پاستور و موزه ویتنی در نیویورک است.

[بی باک بی بال]

ایرانی توی این فهرست نیست ؟

[naser_2006]

فکر کنم چند سال پیش این آقای رفسنجانی تو این لیست بود چرا الان ازش چیزی نمیگین

[mobin]

ایرانی توی این فهرست نیست ؟

چند ماه پيش سايت عصرايران اسامي چندين نفر از ميلياردرهاي ايراني رو نوشت كه خيلي در اينخصوص بحث شد. ولي اين افراد بخشي از ميلياردرهاي ايراني بودند كه سمتهاي سياسي بالايي نداشتند.
اين افراد عبارتند از:

1- علاء میرمحمدصادقی: الان ۷۹ سال دارد و متولد اصفهان است. کسی که همه او را به‌عنوان پدر گچ و سیمان کشور می‌شناسند. اولین صندوق قرض‌الحسنه انقلابی را ۳۸ سال پیش در مسجد لرزاده تأسیس کرد.
او بنیانگذار سازمان اقتصاد اسلامی است که روزی قرار بود بانک خصوصی بازاری‌ها باشد اما با تهدید به استعفای ۷ عضو کابینه دولت موقت، به محاق تعلیق رفت تا سرانجام در دولت احمدی‌نژاد به بانک قرض‌الحسنه تبدیل شد.
میرمحمد صادقی رئیس انجمن صنایع و معادن گچ کشور، رئیس خانه معدن کشور، بنیانگذار و رئیس هیات مدیره اتاق های مشترک این و کانادا، ایران و افغانستان، کمیته مشترک ایران و کره، شورای مشترک ایران و بحرین، و ایران و عربستان، اتحادیه تولید کنندگان و صادر کنندگان محصولات معدنی، عضو هیات مدیره شرکت کشتی سازی نوح، شرکت صنایع گچ خوزستان، شرکت صادراتی بنادر جنوب، شرکت پخش سیمان کشور و عضو هیات رئیسه اتاق تهران است.


۲- سید حمید حسینی: حضور اشخاصی مثل صفایی فراهانی در مجلس ترحیم پدر وزیر ارشاد برای بسیاری سوال برانگیز بود.
پاسخ سوال را باید در فعالیت های اقتصادی برادر وزیر ارشاد جست، بالاخره برادر وزیر ارشاد با صفایی فراهانی همکار است.
۵۲ ساله است و اهل رفسنجان. رئیس هیات مدیره گروه بین المللی مذاکرات و مدیر عامل شرکت پالایشگاه نفت سروش است.


۳- محسن خلیلی‌عراقی: مدیرعامل شرکت بزرگ بوتان. همین بوتان کافی است تا دامنه فعالیت های او مشخص شود.
رئیس هیات مدیره و مدیر عامل شرکت بوتان است، رئیس هیات مدیره انجمن مدیران صنایع ایران، رئیس هیات مدیره کنفدراسیون صنعت ایران، دبیر کل کانون عالی کارفرمایان ایران، رئیس هیات مدیره شورای صنایع لوازم خانگی ایران، رئیس هیات مدیره انجمن صنفی کارفرمایان توزیع کننده گاز مایع ایران است. عراقی متولد ۱۳۰۸ در تهران است.



۴- شاهرخ ظهیری: حتما لااقل یکبار سس های او را تجربه کردید، به او سلطان سس هم می گویند ؛ پیشگام صنایع غذایی در کشور و بنیانگذار کارخانه‌های مهرام است.
علاوه بر این، ظهیری ۸۰ ساله عنوان های دیگری نظیر: نایب رئیس اتاق های مشترک ایران و روسیه، ایران و استرالیا، ایران و ارمنستان و کشورهای عربی حوزه خلیج فارس، عضو هیات رئیسه اتاق ایران و کانادا، رئیس کمیسیون کشاورزی در صنایع و بسته بندی اتاق ایران، عضو هیات رئیسه انجمن مدیران، نایب رئیس کنفدراسیون صنایع غذایی ایران را نیز در کارنامه دارد.
سلطان سس ایران ، متولد تهران است.


۵- مهدی جاریانی: هربار که حمام بروید یا دست هایتان را بشویید، شاید به یاد جاریانی بیفتید. جاریانی متولد تهران است و ۶۲ سال سن دارد. جاریانی مدیر عاملی شرکت های: پاکسان، انتباه، تولی پرس، پخش عظیم، کالا مصرفی، تولید مواد اولیه داروپخش(تماد) را در کارنامه دارد.



۶- علینقی خاموشی: متولد تهران است، اما چه کسی نمیداند که او اصالتا مشهدی است؟
بالاخره دوران زیادی را به صندلی ریاست اتاق های بازرگانی تکیه زده و از سابقه دار هاست.
به کت و شلوار عادیش نگاه کنید و با خودتان فکر کنید که در روزگاری نه چندان دور، هر مردی در شب دامادیش یکی از محصولات آقای مدیر را به تن می کرد.
درست متوجه شدید، خاموشی ۷۱ ساله، این عنوان ها را در کارنامه دارد(به جهت فزونی تعداد شرکت هایی که به واسطه ریاستش در بنیاد در آنها نیز نفوذ داشته است از ذکر بسیاری از آنها در اینجا خودداری شده است): رئیس هیات مدیره شرکت سرمایه گذاری ایران، رئیس هیات مدیره شرکت های: ریسندگی و بافندگی مطهری و پوشاک جامعه، مدیر کل شرکت های: ریسندگی و بافندگی مقدم و تیم، مدیر تولید نساجی ممتاز، عضو شورای عالی پول و اعتبار و رئیس بنیاد مستضعفان.


۷- اسداله عسگراولادی: همین یکی –دو هفته قبل، جوابیه معترضانه ای را به یکی از روزنامه های کثیر الانتشار فرستاده بود، از آنها گله کرده بود که چرا از وی با عنوان «حاجی ترانسفر» نام برده اند.
عسگراولادی اهل تهران است و چه کسی است که او را نشناسد. بر اساس روایتی پیر مرد خوش قلب در جریان نگرانی بخش خصوصی از واگذاری نمایشگاه بین المللی تهران با آن وسعت در آن نقطه اعیان نشین تهران در جمع هیات نمایندگان اتاق چنین گفته بود: جناب رئیس(آل اسحاق) اگر اجازه می دهید، بنده به عنوان یک «کاسب جزء» همین حالا چک خرید نمایشگاه را بکشم!
این اظهار نظرش در مقابل دیدگان حیرت زده خبرنگاران در زمان خودش کم سر و صدا نکرد!
از اعضای بنام مؤتلفه، رئیس اتاق مشترک ایران و چین، دارنده شرکت بزرگ «حساس» که در عرصه صادرات خشکبار و به خصوص پسته ایران در سطح جهان صاحب نام است. چند هفته قبل هم گفته شد دو بانک چینی را خریده، البته بعدا متذکر شد که کل بانک ها را نخریده ، بلکه سهام آنها را خریداری کرده است.



۸- فاطمه مقیمی: اهل رشت است. به روسری و مزدای صورتی رنگش نگاه نکنید، راننده کامیون های زیادی آخر برج چشمشان به دست خانم رئیس دوخته شده است.
موسس و مدیر عامل شرکت حمل و نقل بین الملل است و در کارگروه های مرتبط با موضوع حمل و نقل همکاری های زیادی دارد.
داستان زندگیش هم خالی از لطف نیست. مقیمی قرار بوده مترجم یا معلم زبان باشد. ماجرا از جایی شروع شده که مترجم یک شرکت حمل و نقل بین المللی شده است و بعد وقتی صحبت های روسایش را ترجمه می کرده، فکر کرده که چرا خودش مدیر نشود. همین می شود که یک شرکت راه می اندازد و باقی ماجرا!


۹- محمد مهدی رئیس زاده: مشهدی ۵۲ ساله انگار برای مدیریت در این دنیا حاضر شده: عضو هیات مدیره و مدیر عامل گروه صنایع سیمان کرمان، عضو هیات مدیره و مدیر عامل شرکت تسهیلات بازرگانی صنعتی، عضو هیات مدیره و مدیر عامل شرکت بازرگانی صنایع ملی ایران، رئیس هیات مدیره شرکت سرمایه گذاری سیمان کرمان، عضو هیات مدیره شرکت سیمان ممتازان، عضو هیات مدیره گروه تولیدی لاستیک بارز، نایب رئیس هیات مدیره شرکت صنایع چوب و کاغذ مازندران و… .


۱۰- احمد امیراحمدی: ۷۱ ساله است، اما خیلی جوان مانده، به گوش های شکسته و پف کرده اش که نگاه کنید ظاهرا رمز جوانیش را دریافتید، کشتی گیر با سابقه ای است. البته کیست که نداند کار و پول خوب هم آدمی را جوان نگه میدارد! کشتی‌گیر قدیمی با گوش‌های شکسته که به‌عنوان پدر سرب و روی کشور شناخته می‌شود اهل تهران است.
علاوه بر سرب و روی، در صنعت شیشه و بلور هم کم فعالیت نکرده است. عناوینی چون: رئیس انجمن صنفی کارفرمایان صنعت شیشه و بلور استان تهران، و شرکت تعاونی تولید کنندگان شیشه و بلور و انجمن تخصصی صنایع همگن شیشه وبلور تهران، نایب رئیس خانه صنعت و معدن تهران و… را هم یدک می کشد.


۱۱- تقی بهرامی نوشهر: فکر نکنید چون شهرتش به نوشهر ختم می شود شمالی ست. دو کلمه که حرف بزنید متوجه لهجه دلنشین اذریش خواهید شد.
متولد ۱۳۲۴ در اردبیل است. اگر سر و کارتان به بازار آهن و … خورده، احتمالا میخواهید بدانید چه کسی فی این بازار را مشخص می کند. با پدر خوانده فولاد کشور آشنا شوید! مؤسس چندین شرکت بزرگ فولاد و فعال این صنعت است.
او موسس شرکت های گرو.ه صنعتی نورد نوشهر، ذوب آهن اردبیل و سبلان و سهند، کارخانه قطعه سازی دینام و استارت اردبیل، سیمان خلخال، کاغذ سازی اترک اصفهان، رئیس انجمن فولاد کشور، دبیر کل خانه صنعت و معدن، رئیس هیات مدیره شرکت کشتیرانی لنگر است.


۱۲- محمد صدر هاشمی‌نژاد: از مؤسسان اولین بانک خصوصی کشور و رئیس هیأت‌مدیره همان بانک، مدیر عامل شرکت توانمند ساختمانی استراتوس، کسی نمی‌داند او چقدر ثروت دارد، اما در زمینه ساختمان‌سازی و بازرگانی از بزرگان به شمار می‌رود. صدر هاشمی متولد ۱۳۲۹ در شهر کرمان است.



۱۳- پدرام سلطانی: شخصی که با وجود جوان بودن به‌عنوان یکی از بزرگان بخش خصوصی پتروشیمی معروف است.
۴۱ سال سن دارد و متولد زاهدان است. رئیس هیات مدیره گروه شرکت های پرسال، عضو هیات مدیره و دبیر کل اتحادیه صادر کنندگان فرآرده های نفت، گاز و پتروشیمی ایران، موسس، عضو هیات مدیره و مدیر عامل صندوق توسعه صادرات فرآرده های نفتی ایران است.



۱۴- علی شمس اردکانی: مدیرعامل یک شرکت بزرگ خودروسازی و از فعالین بنام صنعت خودروسازی خصوصی در کشور. سوابق اجرای شمس اردکانی کم نیست که بتوان در چند خط تمام آنها را گفت. رئیس مجمع ایران برای فردا، مشاور وزارت نفت، عضو هیات مدیره بانک مسکن در امور بازرگانی و مالی در اردن، رئیس هیات مدیره شرکت های گروه سرمایه گذاری و تبدیل گاز به مایع نارکنگان، رئیس اجرایی هیات مدیره شرکت های آسیای آرام و صنایع خودرو کویر و گروه بین المللی ساروج بوشهر، دبیر کل اتاق بازرگانی ایران، عضو بنیانگذار منطقه آزاد قشم و…. شمس اردکانی متولد ۱۳۲۲ در اصفهان است.



۱۵- عباسعلی قصاعی: از بازماندگان خاندان بزرگ سرمایه‌دار قصاعی و از بزرگ‌ترین فعالان صنعت چینی در کشور است. به سال۱۳۲۶ در نطنز به دنیا آمده و تا امروز نامش را با چینی و بلور در ذهن بازار ثبت کرده است. قصاعی ۶۳ ساله مدیر شرکت های صنایع چینی قصایی، چینی زرین ایران، چینی یاسمن، صنایع بسته بندی زرین بان و رئیس انجمن صنایع چینی ایران است.


۱۶- محسن بهرامی ارض اقدس: از مدیران ارشد حیات نو و مشاور شهردار تهران را در کارنامه اش دارد.
بیشتر سمت های دولتی داشته مثل معاونت وزیر بازرگانی و مشاور وزارت نفت داشته است، اما این باعث نمی شود که ارض اقدس مشهدی چیزی از سایرین کم داشته باشد، چراکه در حال حاضر او مدیرعامل و عضو هیات مدیره ده ها شرکت صنعتی بزرگ است. ارض اقدس ۵۴ ساله است.



۱۷- احمد پورفلاح: از اقتصادی های خوش تیپ «خیر» به شمار می رود. متولد کرج است و حالا ۶۵ ساله شده. مدیرعامل شرکت بزرگ تأسیساتی سکو ایران است علاوه بر این عناوینی چون: قائم مقام رئیس هیات مدیره اتاق ایران و ایتالیا، نایب رئیس اتاق ایران و استرالیا، عضو شورای مرکزی ICC، عضو هیات امنای موسسه خیریه محک و… را نیز یدک می کشد.


۱۸- مسعود دانشمند: ۶۱ سال دارد و اهل زاهدان است. دارنده یک شرکت بزرگ حمل و نقل دریایی است. اما شاید دوستی اش( با وجود کراواتی که همیشه به گردن دارد) با علینقی خاموشی هم جزو عناوینش باید ذکر شود. البته از دور دستی هم بر آتش هتلداری یا چیزی شبیه گردشگری و سفر و… دارد!


۱۹- هوشنگ ادهمی: همشهری روسای اتاق های ایران و تهران است، یک زنجانی ۵۸ ساله. عناوینی چون: مدیر عامل شرکت مبنای خاورمیانه(اکنون)، مدیرعامل سیمان فارس خوزستان، رئیس هیات مدیره شرکت توسعه معادن روی، مدیر گروه سیمان سازمان صنایع ملی ایران را در کارنامه اش دارد.


۲۰- اکبر برادر هریسچیان: تبریزی ۷۰ ساله است. فرش تبریز را چه کسی نمی شناسد؟ در اطراف تبریز هم منطقه ای وجود دارد به نام هریس، شاید نام فامیلش را از آن منطقه اخذ کرده باشد که اتفاقا اگر در ایران فرش تبریز مشهور است، در تبریز هم فرش هریس. او هم در این هنر-فن صاحب نام است.
هریسچیان مدیر عامل و رئیس اتحادیه صادر کنندگان فرش ایران است.


۲۱- محمدرضا بهرامند: تهرانی ۶۱ ساله، بی مقدمه بگذارید برخی از سمت هایش را مرور کنیم: عضو هیات مدیره شرکت های: تولید و فراوری مواد معدنی ایران، گدارسنگ، سنگاب همدان، معدنی پیرتاک، فراسنگ محلات، منطقه ای، معادن آذربایجان، فصلنامه سنگ، اروم کانسار، مدیر عامل و عضو هیات مدیره: فرامز تهران، مجتمع معادن نی ریز، سنگاب آذرشهر، معدنی ایران سنگ، مدیر مسئول مجله سنگ و معدن، عضو کمیته ملی برگزاری بیستمین کنگره جهانی معدن، مشاور وزیر معادن و فلزات در ستاد سیاست گذاری توسعه صادرات سنگ کشور- نایب رئیس کنونی کمیسیون معادن اتاق ایران و… .



۲۲- مهدی پورقاضی: دوباره نوبت به اصفهانی ها رسید، اینبار یک اصفهانی ۵۳ ساله. با عناوینی مثل: مدیر عامل شرکت نیرومند پلیمر و شرکت فرافن گاز تهران.
او در صنعتی فعال است که مردم کوچه و بازار به آن می گویند پلاستیک.



۲۳- احمد ترک نژاد: درست ۵۰ ساله است. متولد الشتر . ترک نژاد از جهادگران سال های قبل بوده و از اقتصادیان امروز! نام بانک خصوصی در کشورمان با پارسیان گره خورده، عناوینی مثل: مدیرعامل شرکت سرمایه گذاری بانک پارسیان، رئیس هیات مدیره شرکت تجاری بین المللی راهبرد پارسیان، رئیس هیات مدیره شرکت توسعه سیستم های حمل و نقل راه ابریشم، نایب رئیس هیات مدیره شرکت پارسیان اینترنشنال، عضو هیات مدیره شرکت گشترش هتل های لوتوس پارسیان را در کارنامه دارد.



۲۴- محمدرضاجابر انصاری: ۶۱ ساله، اهل تهران، ایجاد یا مشارکت در تاسیس شرکت های: دژ پاد، صنایع فلزی سبک، گروه صنعتی سپاهان، آهن و فولاد اصفهان، ساخته های فلزی اصفهانیان، سرمایه گذاری صنایع ایران، سرمایه گذاری ساختمانی سخت آژند، زراعی محمدآباد، آجر ماشینی سه ام، بار آهن سپاهان، آژند سازه اسکان و مهر آژند، انبوه سازان اسکان، عضو موسس شرکت های عام و تشکل های صنفی موسسه اعتباری کارآفرینان، بانک کارآفرینان، فروسیلیس ایران، بیمه کارآفرین، اتحادیه صنایع فلزی سبک و… را یدک می کشد.


۲۵- غلامرضا حمیدی انارکی: بالاخره نوبت به سمنان هم رسید، ۶۶ ساله است و عناوینی مثل: رئیس کارگاه شرکت پارادیس، عضو هیات مدیره شرکت سرب و روی، مدیر عامل شرکت های: باریت ایران، ایران کان آرا، تولید و فراوری مواد معدنی ایران، معدنی آهن آجین، فولاد زاگرس، مواد نسوز بیرجند، مدیرعهامل تهیه و تولید مواد نسوز کشور-رئیس کنونی کمیسیون معادن اتاق ایران و… را یدک می کشد.


۲۶- محمدرضا حیدری: درست ۶۰ ساله شده است، کردی از خطه کرمانشاه، رئیس هیات مدیره و مدیر عامل شرکت سیمان فارس و خوزستان و ۵۰عضویت در هیات مدیره بیش از ۵۰ شرکت بزرگ بورسی را در کارنامه دارد.



۲۷- مسعود خوانساری: بازهم یک اصفهانی، ۵۶ ساله است و موسس و مدیر عامل شرکت سرمایه گذاری آتی سامان .


۲۸- جمشید عدالتیان شهریاری: ۵۵ ساله و اهل تهران، بسیار خوشتیپ و البته مدیر، تحصیلاتش را در آلمان ادامه داده و مدیر عامل شرکت کمپاس ایران و سرپرست منطقه ۷ کمپاس بین الملل، رئیس هیات مدیره شرکت صنایع فراورده های غذایی پدیده دیناوند است.



۲۹- فرهاد فزونی: تهرانی ۶۳ ساله مدیر عامل و رئیس هیات مدیره شرکت های گروه سرزمین سبز است.



۳۰- توفیق مجد پور: تبریزی ۶۰ ساله، رئیس هیات مدیره شرکت کشتیرانی فرادریا و شرکت برادران مجدپور است.


… و البته میلیاردرهای ایران به همین فهرست ختم نمی شوند.

[mobin]

میلیاردر شدن از راه خرید سهام و کنترل شرکت‌ها

کارل سلیان ایکان، سرمایه‌گذار و سهامدار شركت‌هاي بزرگ، با ثروت 9 میلیارد دلار چهل و سومین فرد ثروتمند جهان و ثروتمندترین سهامدار در آمریکا است که از طریق خرید دارایی شرکت‌ها در مدیریت آنها دخالت مي‌کند. کارل ایکان در 16 فوریه سال 1936 در ناحیه کویینز در شهر نیویورک آمریکا متولد شد و در آنجا رشد پیدا کرد.



وی در آنجا به دبیرستان فار راکوی رفت. پدر او یک خواننده مذهبی و مادرش معلم مدرسه بود. کارل سلیان به دانشگاه پرینستون رفت و در سال 1957 در رشته فلسفه فارغ‌التحصیل شد. وی سپس به دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک رفت؛ اما قبل از فارغ‌التحصیلی، تحصیل در این دانشگاه را رها کرد. او برای فراگرفتن اصول سرمایه گذاری به وال استریت رفت. ایکان کار خود را در وال استریت در سال 1961 شروع کرد. وی در سال 1968 شرکت ایکان اند کو را که یک بنگاه اوراق بهادار بود، راه‌اندازی کرد.

وی در سال 1978 شروع به در دست گرفتن کنترل برخی از شرکت‌ها کرد. او پست‌ها و جایگاه‌های اصلی یا حق کنترل بسیاری از شرکت‌ها از جمله RJR نابیسکو، TWA، تکزاکو، فیلیپس پترولیوم، وسترن یونیون، گلف اند وسترن، ویاکام، یونیرویال، دان ریور،‌ مارشال فیلد، E-II ، آمریکن کن، USX، مارول کامیکس، رولان، ایمکلان، فیرمونت هتل، کر مک گی، تایم وارنر و موتورلا را در اختيار دارد. کارل سلیان ایکان در شركت (TWA (Trans World Airlines كه یک شرکت هواپیمایی بزرگ آمریکایی است و در سال 2001 توسط آمریکن ایرلاینز خریده شد، حق فروش بلیت‌‌ با تخفیف را دارا بود.
وي توانست در جایگاه مدیر عامل TWA، این شرکت را از ورشکستگی نجات دهد؛ اما به‌رغم تزریق 100 میلیون دلار از ثروت خود در این شرکت، مجبور شد کنترل شرکت را در سال 1992 به کارکنان آن واگذار کند.

ایکان در ژوئن سال 2008 «بیانیه ایکان» را برای دفاع از حقوق سهامداران صادر کرد. وی گروه سهامداران متحد آمریکا را راه‌اندازی کرد که در آن سهامداران انفرادی مي‌توانند ثبت نام کرده و عضو شوند. ایکان و یک سری از دوستان او از سال 2007 تاکنون جایگاه تصمیم‌گیری غالب در بسیاری از شرکت‌ها مثل صنایع AFC، صنایع آمریکان ریل کار، مخابرات XO و خدمات فیلیپ را در اختیار خود دارند. ایکان همچنین تا ژانویه 2010 یکی از مدیران شرکت بلاک‌باستر بود. وی یکی از مالکان شرکت دارویی ادونترکس و یکی از مالکان عمده تایم وارنر (یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های سرگرمي‌دنیا) نیز مي‌باشد. او همچنین سعی داشت مارول کامیکز، یک شرکت ناشر کتاب‌هاي مصور برای رسانه‌ها را نیز بخرد؛ اما با روسای آن به مشکل برخورد. این شرکت نهایتا در سال 2009 توسط شرکت والت دیزنی خریده شد.

ایکان در سال 2004 بخش بزرگی از سهام شرکت آزمایشگاه‌های مایلن را نیز خریداری کرد. او از سال 2007 برای افزایش شانس خرید، تقسیم یا فروش بخش‌هایی از شرکت بیوژن شروع به افزایش سهام خود در این شرکت کرده است. او تا سال 2009 توانسته بود دو جایگاه همکارانش در هیات مدیره این شرکت را با قصد آشکار تقسیم شرکت به دو شرکت جدا و تعویض مدیر عامل شرکت، از آن خود کند.

ایکان در حال حاضر در تلاش برای دریافت 4 جایگاه در هیات مدیره ژنزیم، یک شرکت بزرگ بیو تکنولوژی در کمبریج مي‌باشد. وی اخیرا برای خرید شرکت یاهو نیز علاقه نشان داده است. در مه ‌2008 اعلام شده بود که یاهو و مایکروسافت قصد دارند یک معامله همکارانه و محدود را برای گسترش برنامه‌های تبلیغاتی اینترنتی و به منظور رقابت با گوگل انجام دهند. با وجود اینکه یاهو در حال مذاکره با AOL بود، مایکروسافت در جولای 2008 اعلام کرده که همچنان به انجام این معامله با یاهو علاقه‌مند است؛ اما در صورتی که سهامداران به روي كار آمدن یک هیات مدیره جدید رای بدهند. کارل ایکان که یکی از سرمایه‌گذاران یاهو بود به همراه مایکروسافت برای متقاعد کردن سهامداران برای تغییر هيات مدیره تلاش مي‌کرد.

جلسه هيات مدیره یاهو در آگوست 2008 تشکیل شد. یاهو برای جلوگیری از ایجاد منازعه برای کنترل شرکت، در جلسه سهامداران شرکت در آگوست 2008، به توافقی با ایکان رسید. این توافق یک جایگاه در هيات مدیره شرکت و فرصت انتخاب دو عضو دیگر توسط ایکان را به او مي‌داد.
کارل ایکان تاکنون سهام شرکت‌های زیادی را خرید و فروش کرده است و از این راه سود و ثروت زیادی کسب کرده است. او در امور خیریه زیادی مشارکت داشته است. وی استادیومي‌ به نام استادیوم ایکان در جزیره رنددال در نیویورک تاسیس کرده است. او همچنین مرکز تحقیقاتی کارل سی ایکان را نیز بنا کرده است.
کارل در پرداخت کمک هزینه‌های تحصیلی و تحقیقاتی نیز مشارکت زیادی داشته و بنیاد‌های خیریه‌ای برای افراد بی‌خانمان تاسیس کرده است. او به خاطر مشارکت‌های انسان دوستانه خود جوایز زیادی از جمله جایزه فرشته محافظ در سال 2001 را دریافت کرده است.

[mobin]

ميلياردر صنعت نفت و بانكداري


جورج ب. كايزر، متولد سال 1942 در تولسا در اوكلاهاما، مدير آمريكايي و رييس شركت مالي BOK با ثروت 9 ميليارد دلار در جايگاه چهل و سومين فرد ثروتمند جهان قرار دارد.



جورج كايزر به يكي از مدارس تولسا رفته و براي كسب مدرك كارشناسي و پس از آن، مدرك MBA به دانشگاه ‌هاروارد رفت. او قصد داشت براي كار به دولت آمريكا بپيوندد، اما در عوض در سال 1966 به تولسا بازگشت تا براي پدرش كار كند. شركت نفتي كايزر- فرانسيس (شركت مستقل توليد و اكتشاف گاز و نفت) در سال 1940 توسط عمو و والدين آقاي كايزر تاسيس شد.

والدين كايزر يهوديان پناهنده‌اي بودند كه در سال 1932 از آلمان نازي براي پناهندگي به اوكلاهاما آمده بودند. كايزر در سال 1969 كنترل شركت نفتي كايزر-فرانسيس را در دست گرفت. وي اين شركت را به حوزه‌هاي مبادلات املاك و بانكداري نيز گسترش داد. او در حال حاضر از فروش گاز طبيعي درآمدي در حدود 1.4 ميليون دلار در روز كسب مي‌كند. در حال حاضر اين شركت همچنين يكي از بزرگترين توليد‌كنندگان خصوصي نفت در جهان به حساب مي‌رود.

جورج كايزر در سال 1990 بانك اوكلاهاما را خريد. وي در حال حاضر مالك 5/1 ميليارد دلار از سهام اين بانك است. خريدن بانك اوكلاهاما،‌ كايزر را جزو 400 فرد ثروتمند آمريكا قرار داد. سودهاي مالكيت كايزر در شركت مالي BOK مبلغ 3/2 ميليارد دلار ارزش داشت. كايزر در سال 2008 با ثروت خالصي در حدود 12 ميليارد دلار از سوي مجله فوربس به عنوان بيستمين فرد آمريكا و ثروتمندترين فرد در اوكلاهاما معرفي شد. مجله فوربس در سال 2009 و در پي ركود اقتصادي جهان اعلام كرد كه ثروت كايزر تنها در عرض شش ماه به 9 ميليارد دلار كاهش يافته است. جورج كايزر، رييس هيات مديره و سهامدار عمده شركت مالي BOK و مالك عمده شركت GBK مي‌باشد. وي شركت اكسلريت (شركت توليد گاز مايع طبيعي) را نيز اداره مي‌كند. كايزر در چند سال اخير مبلغي بيش از يك ميليارد دلار در كشتي‌ها و ترمينال‌هاي LNG سرمايه‌گذاري كرده است. او مالك 45 درصد سهام مركز بانكي شركت مالي BOK با ارزش 4/2 ميليارد دلار مي‌باشد.
شركت مالي BOK كه مركز آن در تولسا در اوكلاهاما قرار دارد، يك شركت خدمات مالي در منطقه جنوب غربي ايالات مركزي ايالات متحده است. اين شركت داراي 7 بانك تابعه مي‌باشد: بانك اوكلاهاما، بانك تگزاس، بانك آلبوكرك، بانك آركانزاس، بانك ايالت كلرادو و تراست، بانك آريزونا و بانك شهر كانزاس كه اخيرا شركت آن را خريده است. ارزش بازار شركت مالي BOK فصل سوم سال 2006 در حدود 2/3 ميليارد دلار آمريكا برآورد شده بود. منشا اين شركت به بانك ملي مبادلات تولسا كه در سال 1910 شكل گرفت، باز مي‌گردد. اين بانك در سال 1991 به بانك اوكلاهاما تغيير نام يافت. بانك اوكلاهاما، در آن زمان يك بانك 2 ميليارد دلاري با 20 شعبه در اوكلاهاما بود.

BOK تحت رهبري جورج كايزر تلاشي براي رشد و گسترش سريع را شروع كرد. استراتژي گسترش BOK، قرار گرفتن در بازارهاي در حال رشد نزديك به اوكلاهاما است. BOK در حال حاضر در 9 ايالت آمريكا شامل اوكلاهاما، نيومكزيكو، آريزونا، آركانزاس، تگزاس، كلرادو، كانزاس، ميسوري و يوتا فعاليت مي‌كند. اين شركت همچنين در سال 2007 به تلاش براي رشد خود با گسترش سهم بازارش در ناحيه دالاس فورت ادامه داد. امروزه بانك تگزاس هشتمين بانك بزرگ در تگزاس با سرمايه 7/3 ميليارد دلار مي‌باشد. درآمد خالص شركت مالي BOK كه بيش از 4100 كارمند دارد، در سال 2005 به بيش از 200 ميليون دلار آمريكا رسيده بود.

كايزر علاوه بر مالكيت سهام شركت‌هايي كه به آن‌ها اشاره شد، سهامدار بسياري از شركت‌هاي خصوصي ديگر نيز مي‌باشد. او اخيرا اندوخته گاز حوزه آناداركو و آركوما را به قيمت 412 ميليون دلار از شركت چيساپيك انرژي خريده است.
كايزر در جايگاه سوم ليست افراد خيرخواه و نوعدوست سال 2008 مجله بيزينس ويك، پس از وارن بافت و بيل و مليندا گيتس قرار گرفته است. فعاليت اصلي كايزر در امور خيريه مربوط به مبارزه با فقر كودكان از طريق بنياد خانواده جورج كايزر مي‌شود. اين بنياد يك سازمان خيريه است كه وقف شكستن حلقه فقر از طريق سرمايه‌گذاري در تحصيلات اوليه و ابتدايي كودكان، سلامت جامعه، خدمات اجتماعي و ارتقاي سطح مدني جامعه‌ شده است. اين بنياد در تولسا واقع شده است.

اين بنياد سازماني غيرانتفاعي به نام موسسه ملي سياست انرژي را تاسيس كرده كه در دانشگاه تولسا واقع است. كايزر در سال 2009 به كميته نمايندگان شوراي اوكلاهاما اظهار داشت كه ايالت بايد ماليات تشويقي صنايع نفت و گاز را حذف كرده يا كاهش دهد و به جاي آن از اين پول براي سلامت يا برنامه‌هاي تحصيلي يا كاهش ماليات ديگر پرداخت‌كنندگان ماليات استفاده كند. كايزر ازدواج كرده و 3 فرزند دارد.

[mobin]

خانواده میلیاردر اسمارتیزی

خانواده مارس مالک یک شرکت شیرینی و شکلات‌سازی به نام شرکت مارس است. این خانواده تا سال 1988 از سوی مجله فوربز به عنوان ثروتمند‌ترین خانواده آمریکا معرفی می‌شد.



«فارست مارس اس‌آر (بزرگ)» در زمان مرگش، به همراه دو پسر خود در جایگاه 29، 30 و 31 ثروتمند‌ترین افراد آمریکا قرار داشتند. ثروت هر کدام از آنها در آن زمان در حدود 4 میلیارد دلار بود. سه فرزند فارست مارس اس‌آر («فارست مارس جی‌آر (کوچک)»، «جان فرانکلین مارس» و «ژاکلین مارس») در سال 2009‌ و هر کدام با ثروت 9 میلیارد دلار در جایگاه چهل و سوم ثروتمند‌ترین افراد جهان قرار داشتند. این خانواده به شدت از انظار عمومی و انجام مصاحبه دوری می‌کنند و به غیر از ژاکلین، هیچ عکسی نیز از اعضای این خانواده در دست نیست.
داستان امپراتوری خانواده مارس با فرانکلین کلارنس مارس (1883 -1934) شروع شد. فرانكلین در سنین جوانی به فلج اطفال دچار بود و نمی‌توانست مثل کودکان دیگر فعال باشد به همین دلیل در آشپزخانه به مادرش کمک می‌کرد. مادر او به پختن شیرینی علاقه داشت و به پسر خود نیز این فن را آموزش داد.

فرانکلین زمانی که مدرسه را تمام کرد، شروع به فروختن شیرینی‌ها و آب نبات‌ها كرد. وی در سال 1902 و در سن 19 سالگی بنگاه شیرینی‌سازی خود را با فروختن محصولاتش به مغازه‌ها راه انداخت. او با اتل کیساک ازدواج کرد، اما به دلیل شکست کسب و کارش، همسرش از او جدا شد. وی سپس با اتل هیلی ازدواج کرد که بسیار پشتیبان و حامی او بود و وی را در اداره کسب و کار کوچکش به نام شرکت مارس در تاکومای واشنگتن (که در 1911 شروع به کار کرده بود) کمک می‌کرد.

فرانکلین شیرینی‌ها را به همراه همسرش در خانه درست می‌کرد. این زوج بارها تغییر مکان داده و بارها کسب و کارهایی با نام‌های مختلف را راه‌اندازی کردند و پس از افت و خیزهای فراوان در سال 1923 شکلات میلکی وی و در سال 1930 شکلات اسنیکرز را روانه بازار کردند. در طول سال‌های 1931 تا 1933، بیش از 800 نفر برای فرانکلین و برای ساختن خانه‌ای21 اتاقه در یک مزرعه 2800 جریبی در ایالت تنس کار می‌کردند. شرکت فرانکلین در سال 1930 در حدود 5/2 میلیون دلار سودآوری داشت. فرانکلین در سال 1934 و در سن 51 سالگی از دنیا رفت و همسرش تا اواسط دهه 60 شرکت را اداره می‌کرد. فارست مارس بزرگ فرزند فرانکلین از همسر اولش بود. او که متولد 21 مارس 1904 بود با پدرش بسیار مشکل داشت. وی در اوایل دهه 1930 تلاش می‌کرد تا پدرش را قانع کند كه شکلات‌های میلکی وی را در کانادا بفروشد، اما فرانکلین قبول نکرد. به همین دلیل، فارست عصبانی شد و شرکت پدر و کشورش را در سال 1932 ترک کرد.

فرانکلین که قبلا بخشی از سهام شرکت را به فارست داده بود، این سهام را از او به قیمت 50000 دلار خریده و حق بازاریابی اسنیکرز در خارج را نیز به او واگذار کرد. فارست به مدت کوتاهی برای شرکت‌ها تابلر و نستله کار کرد و سپس به انگلستان رفت و یک شرکت شیرینی‌سازی به نام «تولیدکنندگان خوراک» را راه‌اندازی کرد. وی همچنین خط تولید غذای کنسروی حیوانات خانگی‌، که یک مفهوم و ایده جدید بود را نیز از طریق یک شرکت جدید به نام پت فود (غذای حیوانات خانگی) راه‌اندازی کرد. وی بعدها در سال 1968 تحت نام کال کن فودز به بازار غذای حیوانات خانگی آمریکا وارد شد.
فارست مارس بزرگ در سال 1939 به آمریکا بازگشت و کسب و کار جدیدی را با تولید شیرینی‌هایی به نام M&M راه‌اندازی کرد. وی با آدری مارس (که در سال 1989 از دنیا رفت) ازدواج کرد که حاصل این ازدواج فارست پسر، جان و ژاکلین بود.

فارست بزرگ در سال 1964 کنترل کل شرکت را از مادر خود اتل گرفت و کسب و کار خود را با شرکت پدر ادغام کرد. او بسیاری از قوانین شرکت را عوض کرد و قوانین تنبیه و پاداش جدیدی وضع کرد. او کارکنان خود را «شریک و هم‌قطار» می‌نامید و به آنها اختیار عمل و تصمیم‌گیری می‌داد. او کارخانه را از درون ارتقا می‌داد. علاقه خاص او تولید محصولات جدید، راه‌هايی جدید برای انجام بهتر کارهای کنونی و یکپارچگی تولید بود. او از انظار عمومی دوری می‌کرد. فارست در سال 1973 در سن 69 سالگي بازنشسته شد و کنترل شرکت را به دو پسرش داد.

او حتی پس از بازنشستگی نیز آرام ننشست و شرکت شیرینی‌سازی دیگری به نام مادرش اتل ام چاکلتز در لاس وگاس تاسیس کرد. او برندهای دیگری چون برنج عمو بن و غذای حیوانات پدیگری را نیز خلق کرده است. فارست مارس بزرگ در سال 1999 از دنیا رفت.

جان مارس 72 ساله در حال حاضر ريیس شرکت مارس است. وی ازدواج کرده و دو فرزند دارد. فارست مارس کوچک 77 ساله نیز ازدواج کرده و 4 فرزند دارد. هر دو پسر فارست بزرگ در دانشگاه ییل تحصیل کرده‌اند. ژاکلین دختر 69 ساله فارست بزرگ نیز به همراه دو برادرش در جایگاه چهل و سومین ثروتمندان جهان قرار دارند. او که در کالج برین ماور تحصیل کرده، طلاق گرفته است و 3 فرزند دارد.
ثروت این خانواده در سال 2009 در مجموع از سوی مجله فوربز در حدود 27 میلیارد دلار برآورد شده است.

---------- Post added at 04:53 AM ---------- Previous post was at 04:50 AM ----------

از فروش خمیردندان تا مالکیت تیم چلسی

مالک میلیاردر تیم انگلیسی چلسی، رومان آبراهام اویچ، در سال گذشته بیش از نیمی از ثروتش را به خاطر عملکرد فاجعه بار دومین شرکت بزرگ فولاد روسیه، ارواز، که وی سهامدار عمده آن بود، از دست داد.



رومان آرکادییویچ آبراهام اویچ، متولد 24 اکتبر سال 1966 یک میلیاردر روسی و مالک عمده شرکت سرمایه‌گذاری خصوصی میل‌هاوس LLC است. وی در سال 2003 از سوی مجله اکسپرت به همراه میخاییل خودورکووسکی به عنوان مرد سال روسیه انتخاب شد. با وجود اینکه او ثروت خود را از صنعت نفت به دست آورده، اما بیشتر او را با نام چلسی می‌شناسند.

آبراهام اویچ در سال 2009 با ثروت 5/8 میلیارد دلار از سوی مجله فوربز پنجاهمین فرد ثروتمند جهان و سومین فرد ثروتمند روسیه شناخته شد. ثروت او در سال 2010 در حدود 2/11 میلیارد دلار برآورد شده است.
مادر رومان زمانی که او 18 ماهه بود از دنیا رفت و پدرش نیز در یک حادثه ساختمانی، زمانی که رومان 4 ساله بود کشته شد. رومان آبراهام اویچ توسط عمویش به فرزندخواندگی پذیرفته شد و برای مدتی در مسکو و سپس نزد پدربزرگش در منطقه شمالی کامی زندگی کرد. او به ارتش شوروی رفت و از همین زمان هم بود که جرقه‌های کسب و کار چندمیلیارد دلاری معاملات نفتی او زده شد.

وی کمی پس از اتمام خدمتش در ارتش شوروی با همسر اولش، اولگا ازدواج کرد. رومان نخست کار خود را با فروش خیابانی و سپس مکانیکی در یک کارخانه محلی شروع کرد. او 2000 روبلی را که به عنوان هدیه ازدواج از سوی والدین اولگا داده شده بود، در سال 1987 در بازار سیاه فروش کالاهایی مثل عطر و اسپری، کراوات و خمیردندان در مسکو سرمایه‌گذاری کرد. او به سرعت سرمایه‌اش را دو و سه برابر کرد و اعتماد به نفسش نیز با هر موفقیت کاری بیشتر و بیشتر می‌شد. او به زودی توانست تولید اسباب‌بازی‌های پلاستیکی (مثل اردک و کشتی پلاستیکی) را شروع کرده و کم کم توانست این کار خود را به تولید قطعات پلاستیکی اتومبیل ارتقا دهد. او به موسسه نفت و گاز گابکین در مسکو (جایی که در آن به عنوان کاری فرعی روکش تایر‌های خودرو می‌فروخت) رفته و سپس شروع به تجارت کالا برای یک شرکت تجاری سوئیسی به نام رانیکام کرد.

پرسترویکا (اصلاحات سیاسی و اقتصادی در شوروی که در سال 1987 توسط میخائیل گورباچوف معرفی شد) فرصت‌هایی را برای کارآفرینان در جماهیر شوروی ایجاد کرد و رومان و اولگا نیز توانستند یک شرکت عروسک‌سازی تاسیس کنند. به گفته اولگا این کار موفقیتی یکباره برایشان به همراه داشته است. ثروت آبراهام اویچ به واسطه هوش و فراست او طی چند سال
آن چنان زیاد شد که شروع به سرمایه‌گذاری در شرکت‌های مختلف از جمله شرکت‌های نفتی و حتی مزارع پرورش دام و کسب و کارهای دیگر کرد.

ثروت آبراهام اویچ در اوایل دهه 1990 در بیش از 20 شرکت در صنایع متنوعی که یا تاسیس کرده بود یا در آنها سرمایه‌گذاری کرده بود، جریان داشت.
بنابراین مراحل اصلی فعالیت مالی آبراهام اویچ از سال 1989 تا 1991 بود به عنوان ريیس شرکت کامفورت (تولید‌کننده اسباب‌بازی‌های پلاستیکی) و از 1991 تا 1993 به عنوان مدیر شرکت کوچک ABK در مسکو بود.

رومان آبراهام اویچ از سال 1992 تا 1995 تعداد پنج شرکت را که کار فروش مجدد و تولید کالاهای مصرفی را انجام می‌دادند یا نقش واسطه را بازی می‌کردند، خريد اما کار تخصصی او نهایتا تجارت نفت و محصولات نفتی بود. او در سال 1992 به اتهام سرقت از اموال دولتی دستگیر و زندانی شد. در واقع شرکت آوسک-کامی قطاری حامل 55 مخزن سوخت دیزل به ارزش 8/3 میلیون روبل را از کارخانه تولید نفت اوختینسک ارسال کرده بود.

آبراهام اویچ این قطار را در مسکو دید و محموله را طبق توافقی تقلبی به ارتش کالینینگراد فرستاد، اما محموله به ریگا رسید. آبراهام اویچ در تحقیقات پلیس همکاری کرد و پرونده پس از آنکه کارخانه تولید نفت به خریدار نفت (شرکت لاتویان US)
جریمه پرداخت، بسته شد. آبراهام اویچ در سال 1995 به همراه بوریس برزووسکی، دستیار ريیس‌جمهور بوریس یلتسین، کنترل شرکت بزرگ سیبنفت را در دست گرفت. آنها توانستند به سرعت ارزش شرکت را به چندین میلیارد دلار برسانند. آبراهام اویچ بعدها در دادگاه اقرار کرد که مبالغ هنگفتی (به میلیارد) به مامورین دولت رشوه داده تا حمایت آنها را در مقابل گانگسترها برای به دست آوردن این سرمایه‌ها، به دست آورد.

او در سال‌های 1995 و 1996 تعداد ده بنگاه دیگر از جمله شرکت‌های مکانگ، سنتوریون ام، سیبریال و غیره را با مشارکت برزووسکی و در کنار خرید سهام شرکت سیبنفت، تاسیس کرد. آبراهام تا سال 1996 و در سن 30 سالگی آنقدر ثروت و قدرت و ارتباطات سیاسی داشت که توانست به یلتسین نزدیک شده و به دعوت خانواده یلتسین به آپارتمانی در کرملین نقل مکان کند. او سهام شرکت هواپیمایی ملی آئروفلات و یک شرکت تلویزیونی را نیز در اختیار دارد. وی در سال 2003 اکثریت سهام تيم فوتبال چلسی را خرید و در سال 2005 حدود 73 درصد سهام خود در سیبنفت را به شرکت گازپروم فروخته و کمی بعد سهام ارواز را خرید.

آبراهام اویچ بنیاد خیریه‌ای نیز به نام قطب امید تاسیس کرده است. احتمالا همین باعث انتخاب شدن او در پارلمان روسیه شده است.