دوستان راهي هست كه با خودآموزي speaking رو تقويت كرد؟ چون بيشتر كارا براي خودآموزي به speaking مربوط نميشه.
شركت در كلاسها و آموزشگاهها
استفاده از نرم افزار هاي آموزشي زبان به طور منظم و پيوسته با پشتكار
دوستان راهي هست كه با خودآموزي speaking رو تقويت كرد؟ چون بيشتر كارا براي خودآموزي به speaking مربوط نميشه.
خب این دقیقاً همون چیزیه که من همه اش امیدوارم کسی بعنوان نتیجه گیری از این بحث های ما سراغش نره.. یعنی اگه دوست خوبمون میگه خب کلاس که نمیشه رفت، زبان آموزی هم که شما گفتید فایده نداره، پس بی خیال، من رفتم!! .. عرض من که مرتب هم تکرارش می کنم اینه که اولاً این نظر من یا چند دوست دیگه اس؛ مگه ما کی هستیم یا چه شناختی از توانایی های شما داریم که باعث شما شما متوقف بشید..
ثانیاً من این گفته ام که نظرات من آمیخته با بدبینی و اصلاً معتقدم بهترین روش برای یادگیری زبان، خودآموزیه؛ خود من همینطوری زبان رو یاد گرفته ام و در عمرم بیش از یه ترم کلاس زبان نرفته ام! .. ولی این تناقض نیست: من میگم نسخه کلی اگه قراره بپیچیم کلاس باید رفت ... اما درصد اندکی هم ممکنه با زبان آموزی موفق بشن که لازمه اش بخصوص علاقه بسیار زیاده ..
جدا از موارد بالا که برای دوستمون گفتم، در مورد خودآموزی، خود شما هم گفتی که یه کارایی کردی: نرم افزار و کتاب و فیلم و اینا ... خب بی ضرره، میتونی یه ماه و دو ماه این رویه رو ادامه بدی، ببینی جواب میده یا نه .. پیشرفتی حاصل میشه یا نه ...
مساله من با خودآموزی های اینطوری (زیر متوسط --- حالا باز نریم سراغ تعریف واژه متوسط! -- منظورم همون سطح شماست) اینه که فرد به فرد متفاوته .. اگه سر یه نفر درد بگیره، ما 2-3 تا قرص و دوای استاندارد داریم که همه میرن دنبالش؛ آسپیرین و استامینوفن و پروفن و .. این نسخه کلی ما، همون کلاس رفته .. اما اگه یه نفر اینا واسه اش افاقه نکنه، باید بره سراغ نسخه های خاص و اون نسخه های خاص دیگه فرد به فرد میتونه متفاوت باشه .. این همون مساله زبان آموزیه .. یعنی نمیشه گفت این کتاب رو برید بخونید .. اون نرم افزار بهتره .. باید خودت تجربه کنی .. که میخوره به مساله دوم: مگه یه زبان آموز در حد متوسط به پایین چقدر تجربه داره؟ .. محدود --- چقدر تسلط به مبحث داره؟ .. محدود --- یعنی یکی میخواد که راه رو بهش نشون بده، وگرنه ممکنه هی دور خودش بچرخه و نه تنها چیزی نصیبش نشه، بلکه بدتر بی علاقه بشه و به قول معروف زده بشه .. این مشکل خیلی از بچه های ماست..
میتونی یه ماه و دو ماه این رویه رو ادامه بدی، ببینی جواب میده یا نه .. پیشرفتی حاصل میشه یا نه ...خيلي ممنونمساله من با خودآموزی های اینطوری (زیر متوسط --- حالا باز نریم سراغ تعریف واژه متوسط! -- منظورم همون سطح شماست) اینه که فرد به فرد متفاوته .. اگه سر یه نفر درد بگیره، ما 2-3 تا قرص و دوای استاندارد داریم که همه میرن دنبالش؛ آسپیرین و استامینوفن و پروفن و .. این نسخه کلی ما، همون کلاس رفته .. اما اگه یه نفر اینا واسه اش افاقه نکنه، باید بره سراغ نسخه های خاص و اون نسخه های خاص دیگه فرد به فرد میتونه متفاوت باشه .. این همون مساله زبان آموزیه .. یعنی نمیشه گفت این کتاب رو برید بخونید .. اون نرم افزار بهتره .. باید خودت تجربه کنی .. که میخوره به مساله دوم: مگه یه زبان آموز در حد متوسط به پایین چقدر تجربه داره؟ .. محدود --- چقدر تسلط به مبحث داره؟ .. محدود --- یعنی یکی میخواد که راه رو بهش نشون بده، وگرنه ممکنه هی دور خودش بچرخه و نه تنها چیزی نصیبش نشه، بلکه بدتر بی علاقه بشه و به قول معروف زده بشه .. این مشکل خیلی از بچه های ماست..
منظورتون اينه كه بايد خودمون تجربه كنيم .و نپرسيم از كسيكه وضعيت ما براش مبهمه
نه؟
در ضمن بنده علاقه كه هيچي ، نياز شديدي به يادگيري زبان دارم
به نظر مياد اين دو مقوله موتور من باشه براي جلو بردنم
حالا بنده رو فرض كنين كه دستش از همه جا كوتاهه و رو آوورده به خودآموزي .يعني اين تنها راهمه.به نظرتون چه بايد كرد؟
چيكار كنم بهتره؟(در بعد خودآموزي)
راستشو بخواي اين تاپيك واقعا يكي از نيازمندي ترين هاي زندگي من بود
با تشكر از دوست عزيزمون
منظورم اینه که نمیشه از یکی دیگه پرسید و از طرف دیگه مشخص نیست اگه خودت هم بخوای تجربه کنی به کجا می رسی! .. یعنی هر دو سر این معادله مبهمه... تنها راه حلش هم اینه که یکی از این دو سر حل بشه .. یعنی یا شما به حدی برسی که بتونی خودت تشخیص بدی (سطح پیشرف زبان) یا اینکه یه نفر باشه به شما بگه چی کار کنی و چی کار نکنی (یعنی معلم و استاد و کلاس) ...
//
بین علاقه و نیاز خیلی خیلی فرق هست.. همه به زبان نیاز دارن .. (همه منظورم آدمهای مثل خودم و شما هستش -- نه مثلاً یه نفر که توی بیابون زندگی می کنه!) .. اصلاً معنی نداره یه نفر موسیقی غربی دوست داشته باشه اما زبان بلد نباشه، سینما دوست داشته باشه اما زبان بلد نباشه .. اصلاً شما علاقه مند به منچستریونایتد هم باشی، واسه اینکه علاقه ات جدی باشه باید زبان بلد باشی و بری در مورد تاریخچه اش بخونی، و بحث های فنی رو مطالعه کنی، وگرنه چه فایده منتظر بمونی گزارشگر ایرانی هر دو هفته یه بار یه سری چیزای نیمه درست و نیمه غلط تحویلت بده!
متاسفانه موتور در بحث زبان، چیزی نیست جز استعداد.. و این هم دیگه هرچی خدا داده همونه ..شاید یه نفر با خرخونی در کنکور شاگرد اول بشه، اما با خرخونی در زبان اتفاق خاصی واسه هیچکس نمیفته.. (باز شاید بشه بحث کرد که اون فرد هم استعداد ژنتیکی در زمینه خرخونی داره!!)
//
با همه این توصیفات و گذشته از وراجی های من، فکر می کنم برای شما بهترین کار همون باشه که روش های مختلف رو تجربه کنی و فعلاً ببینی کدومشون بیشتر علاقه ات رو جلب می کنی، علاقه که باشه، پیشرفت خود بخود جور میشه... ببین مثلاً با کتابهای آموزشی راحت تری، یا با نرم افزار ... معمولاً کاربرهای سطح شما اگه بخوان خودآموزی کنن با فیلمهای آموزشی راحت ترن.. برو دنبال اونا به نظرم..
باتشكر از راهنمايي هاتون و واقعا ممنونم كه وقتتونو صرف بنده و ساير دوستان كردينseymour
من ديگه عرضي ندارم
من که الان یه ساله دارم خودم زبان میخونم و فکر کنم تا الان موفق بودم چون بعد از یک سال تقریبن میتونم کتاب بخونم.
یادتون نره که ما وقتی بچه بودیم تونستیم زبان فارسی یاد بگیریم و دلیلی نداره که توی سنی که الان هستیم و اتفاقن باهوشتر هم هستیم نتمونیم خودمون یاد بگیریم.
چقدر عالی که زبان آموزی برای شما جواب داده... ایشالا که موفق باشی همیشه... اما با اجازه، یک نکته:
در مورد مقایسه ای که صورت دادی("قبلا بچه بودیم و فارسی یاد گرفتیم، پس الان که بالغ و عاقل هستیم هم باید بتونیم")، توجه کنیم که مساله زبان آموزی از نقطه نظر آکادمیک اینطور که شما گفتی نیست... یعنی بحث شده، ثابت شده و حتی شواهد تجربی نشون داده که افزایش سن، شدیداً رابطه معکوس با توانایی و پیشرفت در زبان آموزی داره... هرچه سن بالاتر بره، بخش هایی از مغز انسان که وظیفه یادگیری زبان رو دارن، بسته تر و کمتر از قبل پذیرای ورودی جدید خواهند بود. عیناً مثل رشد اندام های بدن هستش که بسیاری از اونها بعد از یه سن خاصی دیگه بزرگتر/بالغ تر نمیشن...
چه جالب! نمیدونستم .
ولی بزارین دو نکته رو بگم.
من قبل از اینکه از یک سال تا یک سال و نیم پیش شروع به انگلیسی خوندن بکنم چندین سال قبلش یعنی فکر کنم از سوم ابتدایی به مدت 4 سال (البته شایدم بیشتر!) کلاس میرفتم. و اصلن زبان نمیخوندم و فقط پول شهریه میدادیمو حمال کتاب بودم! فقط 4 سال کلاس رفتن باعث شد توی مدرسه بدون اینکه زیاد وقت بزارم امتحانات مدرسه رو خوب بدم. البته هیچ وقت و حتی تا الان هم گرامرم خوب نبود.
ولی وقتی از یک سال پیش شروع به خوندن کردم واقعن دارم یاد میگیرم.
خودم فکر میکنم این بخاطر انگیزه باشه. اون 4سالی که کلاس رفتم انگیزه نداشتم ولی چون الان بدون زبان ادامه ی تحصیل تقریبن برام غیر ممکنه انگیزه دارم و باعث شده یه تغییراتی بکنم.
پس اول به نظر من انگیزه مهمه.
دومن به روحیه ی ادم هم بستگی داره. من از تقریبن 110 واحد تخصصی دانشگاهی رشته ی فیزیک به جرات میگم که 95 واحدشو از روی کتاب خوندم و فقط 10 یا 15 واحدشو یا به علت نبود کتاب مناسب یا علاقه نداشتن به اون موضوع از روی جزوه خوندم.
پس دوم ادم باید روحیه ی اینو داشته باشه که بتونه از روی کتاب درس بخونه نه فقط زبان بلکه حتی باقی درسهای دیگه ای که داره.
من تقریبن از اول دبیرستان دیگه سراغ جزوه نرفتم و فقط با خوندن کتاب های کمک اموزشی و خود کتاب درسی مطالب ریاضی فیزیک شیمی و ... دبیرستان رو خوندم و اصلن به معلم هم نیاز نداشتم هیچ وقت هم جزوه ننوشتم
Last edited by reza3600; 31-03-2010 at 10:56.
راستش من فكر كنم بتونم به عنوان كسي كه توي اين محيطه يه نظر كوچيك بدم.
من دانشجوي ادبيات انگليسي هستم.
راستش توي كلاس حدودا 30 نفري ما توي دانشگاه كه همه از نظر زباني در سطح بالايي هستند(به جز بنده ي حقير) حداقل 20 نفر از كلاس و آموزشگاه استفاده كردند و بقيه از طريق خودآموزي زبان ياد گرفتند.
مي تونم بگم كه خود آموزي كاملا نتيجه بخشه ولي زحمتش تقريبا 10 برابره. انگيزه ي بسيار بالايي مي خواد و وقت بسيار زياد.
اما اگر كسي اين جور مسائل براش مهم نباشه و پشتكار داشته باشه من احتمال موفقيتش رو 95% ميدونم ولي اگر همين آدم از كلاس هاي conversation استفاده كنه احتمال موفقيتش 100% مي شه.
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)