نظر شما در مورد موسیقی ایرانی؟

[tirdad_60]

به نظر من موسیقی ایرانی از درون دارای تنوع بسیار زیادیه اما برای درک این تنوع باید مقداری اطلاعات از دستگاههای ایرانی داشته باشیم تا بهتر با موسیقی ایرانی ارتباط برقرار کنیم
موسیقی ایرانی هفت دستگاه داره که هر کدوم حال و هوای مخصوص خودشو داره در گذشته هرکدوم از این دستگاهها رو در ساعتی از شبانه روز مناسب میدونستند به عنوان مثال دستگاه همایون را در هنگام سحر و نماز صبح و چهار گاه را در صبح و ... که نشون میده تفاوت در دستگاهه چقدر زیاده

نکته دیگه اینه که چرا ما برای گوش دادن به موسیقی ایرانی باید تنوع هیجان تخلیه انرژی و... را خواهان باشیم در صورتیکه برای این منظور موسیقی و سبکها بسیار زیادی هست ؟
موسیقی ایرانی دارای احساس غم و شادی خاصی هست که جانمایه اون تاریخ متنوع و پر تلاطم ایرانه
به نظر من نگاه جوونای ما در مواردی نسبت به موسیقی نگاهی سطحی هست چرا که خواسته های لحظه ای و کوتاه مدت از موسیقی دارند
تمام زندگی انسان شور و هیجان نیست. انسان دارای نیازهای روحی مختلفی هست که باید به تمام اونا فکر کنه و تغذیه مناسبی براشون پیدا کنه
به نظر من موسیقی ایرانی دارای احساس و حالتی هستش که روحیه کمال جو و روحانی انسان رو پرورش میده

[tirdad_60]

گفتم شاید بد نباشه یه توضیح مختصری در مورد دستگاههای موسیقی اصیل و حالتهاشون بزارم
1- شور:
شور از جهاتی مهمترین دستگاه موسیقی ایرانی بشمار می آید. شور آوازی است که با ذوق مشرقی ها موافق و سهل و مورد پسند عمومی است; زیرا فواصل پرده های آن معمولا خیلی با هم فرق ندارند و اغلب نغمات طوایف و ایلات و عشایر در زمینه این دستگاه است. آواز شور از جذبه و لطف خاصی برخوردار است که بسیار شاعرانه و دلفریب است. آواز شور ریشه عمیقی در فرهنگ ایرانی دارد که بیانگر تصوف و عرفان ایرانی است. مقام شور شامل چهار آواز یا نغمه است که عبارتند از: ابوعطا، بیات ترک، افشاری و دشتی.
- آواز یا نغمه ابوعطا: ابوعطا آوازی است که بین عامه مردم رواج فراوان دارد و از لطافت و زیبایی خاصی برخوردار است. گونه ها و گوشه های آواز ابوعطا عبارتند از: رامکلی، درآمد، سیخی، حجاز، بسته نگار، یقولون، چهارپاره، گبری، غم انگیز، گیلکی.
- آواز یا نغمه بیات ترک:
آواز بیات ترک مانند ابوعطا مورد توجه عامه است. این آواز حالت یکنواختی دارد. آواز بیات ترک علیرغم نامش صددرصد ایرانی است; بیات ترک را پیش از این بیات زند می خوانده اند.
آواز یا نغمه افشاری:
افشاری، آواز متاثر کننده و دردناک است که سخن از درد و اندوه درونی دارد.
آواز یا نغمه دشتی:
دشتی از زیباترین متعلقات مقام شور به حساب می آید که آن را آواز چوپانی نامیده اند. این آواز با آن که غم انگیز و دردناک است; درعین حال بسیار لطیف و ظریف است. احتمالا اصل این نوع آواز متعلق به چوپان ناحیه دشتستان واقع در استان فارس می باشد. امروزه این آواز وسعت بیشتری یافته و در شمال ایران با تغییر شکل مختصری به نغمه گیلکی تغییر یافته است. این آواز بین مردم گیلان رواج فراوانی دارد.
2- همایون:

دستگاه همایون شباهت بسیار به گام کوچک دارد. همایون یکی از بزرگترین دستگاه ها می باشد که محبوبیت خاصی بین مردم ایران دارد. همایون آوازی است باشکوه و مجلل، آرام و درعین حال بسیار زیبا و دلفریب. برطبق قول مرحوم روح الله خالقی: «همایون ناصحی است مشفق و مهربان که با کمال شرم و آزرم با مستمعین خود مکالمه و درددل می کند و با بیانی شیوا چنان نصیحت می کند و پند می دهد که هیچ سخنران را این مهارت و استادی نیست.» موسقیدانان ایرانی عموما بیات اصفهان را اشتقاقی از دستگاه همایون می دانند. همچنین بعضی موسیقیدانان بیات اصفهان را هم پایه با گام هارمونیک مینور در موسیقی غربی می شناسند.
- بیات اصفهان: آواز بیات اصفهان از آوازهای قدیم ایرانی است. آوازی جذاب و گیرا است که ریتمی بین شادی و غم دارد.
3 - ماهور:

ماهور طبیعی ترین گام و اساس موسیقی فرنگی است. ماهور آوازی است با وقار و ابهت و شوکت خاصی به شنونده القا می کند و آهنگ ساز برای بیان شجاعت ها و دلیری از این آواز استفاده می کند. ماهور چون قرین موسیقی فرنگی است، بین جوانان جایگاه خاصی دارد. اما در مجموع آواز ماهور طرب انگیز و شاد می باشد.
4- چهارگاه:

سه گاه و چهارگاه با یکدیگر پیوستگی خاصی دارند. این گونه رابطه بین هیچ دو دستگاه دیگر وجود ندارد. تمامی گوشه های سه گاه را می توان در چهارگاه با تغییر مقام اجرا نمود. البته چهارگاه چند گوشه مخصوص به خود دارد که در سه گاه اجرا نمی شود. از طرفی مقام های این دو دستگاه بقدری با یکدیگر متفاوتند که می توان گفت هیچ دو مقامی در موسیقی ایرانی این گونه باهم فرق ندارند. چهارگاه از نظر علمی مهمترین مقام موسیقی ایرانی است. این آواز نماینده جامع و کاملی از تمام حالات و صفات موسیقی ایرانی است. بطوری که تمام صفات عالی و ممتاز گام های ایرانی را می توان در چهارگاه به طور یکجا پیدا کرد.
5- سه گاه:

سه گاه از نغمه های قدیم ایران بوده و نام آن در کتاب های تاریخ موسیقی ایرانی نیز آمده است. آواز سه گاه ریشه کاملا ایرانی دارد. البته سه گاه درمیان ترک ها استعمال زیادی دارد و آنها درخواندن این آواز مهارت زیادی دارند. اما فارسی زبان ها آن را طور دیگری می خوانند. در هردو، آواز باحزن و اندوه و با تاثیر و تالم بسیار همراه است.
6- راست پنجگاه:

این دستگاه در بین دستگاه ها از همه کمتر اجرا می شود. بعضی موسیقیدان ها معتقدند که این دستگاه به قصد تعلیم بنا شده است. راست پنج گاه ترکیبی است از سایر مقام ها و در این آواز می توان به تمام مقام های ایرانی وارد شد. از این رو می توان تمام احساساتی که در دستگاه های موسیقی ایرانی است را با راست پنج گاه ایجاد نمود. راست پنج گاه آواز کاملی است; زیرا دارای تمام حالات و صفات آوازهای دیگر نیز هست.
7- نوا:

نوا از دیگر دستگاه های هفت گانه موسیقی ایرانی است که آوازی است درحد اعتدال و آهنگی ملایم و متوسط دارد، نه زیاد شاد و نه زیاد حزن انگیز. نوا را آواز خوب گفته اند و معمولا درآخر مجلس می نواختند. معمولا اشعار عارفانه مثل اشعار حافظ را برای نوا انتخاب می کنند زیرا تاثیر بسیار زیادی در شنونده ایجاد می کند.

البته نمیخواستم بحث تخصصی بشه و هدف این تاپیک هم بحث تخصصی نیست اما گفتم برای آشنایی دوستان شاید بد نباشه

[vandu]

به نظر من موسیقی ایرانی از درون دارای تنوع بسیار زیادیه اما برای درک این تنوع باید مقداری اطلاعات از دستگاههای ایرانی داشته باشیم تا بهتر با موسیقی ایرانی ارتباط برقرار کنیم
موسیقی ایرانی هفت دستگاه داره که هر کدوم حال و هوای مخصوص خودشو داره در گذشته هرکدوم از این دستگاهها رو در ساعتی از شبانه روز مناسب میدونستند به عنوان مثال دستگاه همایون را در هنگام سحر و نماز صبح و چهار گاه را در صبح و ... که نشون میده تفاوت در دستگاهه چقدر زیاده

نکته دیگه اینه که چرا ما برای گوش دادن به موسیقی ایرانی باید تنوع هیجان تخلیه انرژی و... را خواهان باشیم در صورتیکه برای این منظور موسیقی و سبکها بسیار زیادی هست ؟
موسیقی ایرانی دارای احساس غم و شادی خاصی هست که جانمایه اون تاریخ متنوع و پر تلاطم ایرانه
به نظر من نگاه جوونای ما در مواردی نسبت به موسیقی نگاهی سطحی هست چرا که خواسته های لحظه ای و کوتاه مدت از موسیقی دارند
تمام زندگی انسان شور و هیجان نیست. انسان دارای نیازهای روحی مختلفی هست که باید به تمام اونا فکر کنه و تغذیه مناسبی براشون پیدا کنه
به نظر من موسیقی ایرانی دارای احساس و حالتی هستش که روحیه کمال جو و روحانی انسان رو پرورش میده

همه سبک های موسیقی بخاطر نیازی که بهشون احساس میشده بوجود اومدن و شاخ و برگ گرفته اند...
من هم با این موافقم که همه زندگی انسان شور و هیجان نیست. ولی متاسفانه توی این مملکت هر کی برای لحظاتی میره دنبال موسیقی پر شور و هیجان، طوری باهاش برخورد میشه که انگار جرمی مرتکب شده.
علاوه بر این در خود موسیقی سنتی ما هم قطعاتی هستند که عین شور و هیجانند...

در ضمن نمیدونم چرا تا بحث سبک های مختلف موسیقی میشه همه به طرفداری از سبک مورد علافه خودشون مشغول میشن. این درحالیه که همه سبک های موسیقی قابل احترام و مورد نیاز جامعه بشری هستند...

[N O V A L I S]

به نظر من موسیقی ایرانی از درون دارای تنوع بسیار زیادیه اما برای درک این تنوع باید مقداری اطلاعات از دستگاههای ایرانی داشته باشیم تا بهتر با موسیقی ایرانی ارتباط برقرار کنیم
موسیقی ایرانی هفت دستگاه داره که هر کدوم حال و هوای مخصوص خودشو داره در گذشته هرکدوم از این دستگاهها رو در ساعتی از شبانه روز مناسب میدونستند به عنوان مثال دستگاه همایون را در هنگام سحر و نماز صبح و چهار گاه را در صبح و ... که نشون میده تفاوت در دستگاهه چقدر زیاده

نکته دیگه اینه که چرا ما برای گوش دادن به موسیقی ایرانی باید تنوع هیجان تخلیه انرژی و... را خواهان باشیم در صورتیکه برای این منظور موسیقی و سبکها بسیار زیادی هست ؟
موسیقی ایرانی دارای احساس غم و شادی خاصی هست که جانمایه اون تاریخ متنوع و پر تلاطم ایرانه
به نظر من نگاه جوونای ما در مواردی نسبت به موسیقی نگاهی سطحی هست چرا که خواسته های لحظه ای و کوتاه مدت از موسیقی دارند
تمام زندگی انسان شور و هیجان نیست. انسان دارای نیازهای روحی مختلفی هست که باید به تمام اونا فکر کنه و تغذیه مناسبی براشون پیدا کنه
به نظر من موسیقی ایرانی دارای احساس و حالتی هستش که روحیه کمال جو و روحانی انسان رو پرورش میده

نگویمت همه ساله می پرستی کن
سه ماه می خور و نه ماه پارسا می باش!

اینجا نمی خوام داوری ارزشی کنم و برای می و پارسائی به دنبال مصداق و نمونه باشم.. البته منظور حضرت حافظ هم نسخه پیچیدن نبوده و فقط به یه حقیقت و تضاد اشاره کرده..
به نظر من دوستمون توضیحات خیلی خوبی دادند..
منی که با همه ی وجود و در ساعاتی از روز با شنیدن قطعه ای تکنوازی یا گروه نوازی یا آواز در مثلا مخالف سه گاه از خود بی خود میشم... در ساعاتی از همون روز هم با شنیدن موسیقی ای از جنیفر لوپز به لغزش یا لرزش یا جنبش یا فراتر..! می افتم و به نظرم اینها به فراخور سن، ویژگی های روحی و روانی اکتسابی یا ژنی، محل رشد و بالش و.. و سرنوشت انسانها متفاوته...
به نظرم موسیقی چه غربی چه شرقی به 2 نوع کلی تقسیم میشه: موسیقی حماسی (از جمله موسیقی های عارفانه و دارای جنبه هائی معنوی تر و به فطرت خداگونه ی انسان نزدیک تر) و موسیقی تغزلی (عاشقانه، زمینی، عقلانی، رئال..) که هر کدوم بنا به حال و هوای آدم مناسبه و افراط و تفریط در مورد هر کدوم رو میشه به عنون شاخصی برای شناخت روان شناسانه ی یه آدم به کار برد!

[BLACK-BLACK]

همه سبک های موسیقی بخاطر نیازی که بهشون احساس میشده بوجود اومدن و شاخ و برگ گرفته اند...
من هم با این موافقم که همه زندگی انسان شور و هیجان نیست. ولی متاسفانه توی این مملکت هر کی برای لحظاتی میره دنبال موسیقی پر شور و هیجان، طوری باهاش برخورد میشه که انگار جرمی مرتکب شده.
علاوه بر این در خود موسیقی سنتی ما هم قطعاتی هستند که عین شور و هیجانند...

در ضمن نمیدونم چرا تا بحث سبک های مختلف موسیقی میشه همه به طرفداری از سبک مورد علافه خودشون مشغول میشن. این درحالیه که همه سبک های موسیقی قابل احترام و مورد نیاز جامعه بشری هستند...

میشه دوتاشو معرفی کنید؟

من طرفدار هیچ سبکی نیستم هر اهنگی از هر سبکی که خوشم بیاد گوش میدم.

لطفا از این به بعد کسی پست میده کل پست رو بخونید نه اون قسمتی رو که با هاش مخالفید

به نظر من موسیقی ایرانی از درون دارای تنوع بسیار زیادیه اما برای درک این تنوع باید مقداری اطلاعات از دستگاههای ایرانی داشته باشیم تا بهتر با موسیقی ایرانی ارتباط برقرار کنیم

حالا نمیشه بدون اینکه بریم دربارش مطالعه کنیم بتونیم ازش لذت ببریم؟
حتما مشه چون خیلی وقتا انسان نه سبک یه اهنگو میدونه نه معنیشو متوجه میشه نه اسم خوانندشو میدونه ولی ازش لذت میبره.ولی خیلی وقتا میشه انسان درباره یه اهنگ همه اطلاعاتم داره ولی اصلا ازش لذت نمیبره مثل خودم که اصلا با استاد شجریان حال نمیکنم درصورتی که خیلی ها باهاش حال میکنن.ومن هم از خیلی از خواننده ها خوشم میاد که خیلی ها باهاش اصلا حال نمیکنن(مثل اینی که تو امضامه) اینهم از اون جا سر چشمه میگیره که سلایق انسانها حقیقتا متفاوته.
حرف منم بیشتر سر نو اوری بود یعنی مثلا فارابی اومد چند صد سال قبل سنتور رو اختراع کرد و این در نوع خودش یه نو اوری بوده و متاسفانه به نظر من الان اصلا تو موسیقی ایرانی نو اوری در کار نیست.کسی که موسیقی سنتی کار میکنه(خواننده و نوازنده) اشعارش که اکثرا یا از سعدی و حافظ و مولویه سبک زدنشم دقیقا همونجوریه که استادش بهش یاد داده به نظر من این فقط یه نوع تقلیده ههچ چیز جدیدی به مردم ارایه نمیکنه حالا نمیدونم شهامت این کار در این اشخاص نیست که بیان جور دیگر باید دید رو جامه عمل بپوشونن یا اینکه اصلا تواناییشو ندارن که به نظر من تو حالت دوم اصلا کار اون شخص یه کار بیهوده ایه بذارش کنار بهتره.

به نظر من موسیقی خوب هم موسیقیه که انسان رو بدون اینکه چیزی دربارش بدونه سر جاش میخکوب کنه نه اینکه انسان یکساعت بشینه در باره این فکر کنه که معنی این اهنگی که گوش داد دقیقا چی بود.

[tirdad_60]

داشتن اطلاعات راجع به هنر برای کسانی که به هنر توجه دارند یه امر بدیهی هست چه در موسیقی یا در نقاشی و تاتر و..
به عنوان مثال کسانی که راجع به سبکهای نقاشی اطلاعات دارند و فرق دو تا نقاشی رو از نظر سبک متوجه میشند بهتر با انواع نقاشی ارتباط برقرار میکنند در مورد موسیقی هم همینطوره یعنی بهتره فرق هوی متال و راک و جاز رو بدونی تا بدون اطلاعات به همه موسیقی ها گوش بدی این در مورد تمام کسانی که به سبکی خاص از موسیقی علاقه دارند صدق میکنه و راجع به اون اطلاعات نسبی دارند که موسیقی ایرانی یکی از اونهاست که کمی اطلاعات در ارتباط برقرار کردن با اون مفیده

[N O V A L I S]

داشتن اطلاعات راجع به هنر برای کسانی که به هنر توجه دارند یه امر بدیهی هست چه در موسیقی یا در نقاشی و تاتر و..
به عنوان مثال کسانی که راجع به سبکهای نقاشی اطلاعات دارند و فرق دو تا نقاشی رو از نظر سبک متوجه میشند بهتر با انواع نقاشی ارتباط برقرار میکنند در مورد موسیقی هم همینطوره یعنی بهتره فرق هوی متال و راک و جاز رو بدونی تا بدون اطلاعات به همه موسیقی ها گوش بدی این در مورد تمام کسانی که به سبکی خاص از موسیقی علاقه دارند صدق میکنه و راجع به اون اطلاعات نسبی دارند که موسیقی ایرانی یکی از اونهاست که کمی اطلاعات در ارتباط برقرار کردن با اون مفیده

تا نگردی آشنا زین پرده رازی نشنوی
گوش نا محرم نباشد جای پیغام سروش

در تایید توضیحات دوستمون و ادامه اش بگم این اطلاعات تئوری و شاید از نظر افراد کم حوصله یا عصبی! بی اهمیت، بحث هائی هستند که بعد از مواجه شدن با اثر نمود پیدا می کنند و درک می شن و به هیچ وجه پیش فرض و شرط درک اثر هنری نیستن و همراه با ارائه ی دوباره ی اثر و درک بیش از پیششون لذت بخش تر و به موضوعی که ارزش کنجکاوی و مطالعه و موشکافی رو داره تبدیل میشن و شاید بشه گفت نقطه ی آغازی دارند اما پایان نه...
در آثار هنری بسیاری از هنرمندان از اوایل تاریخ تا به امروز شاهد آثاری بودیم که در عین حال که ساده و صمیمی و قابل درک هستند راز آلود و اسرار آمیز هستند.. و همین نقاط مبهم و تازه در این آثار هست که باعث میشه شاهد آثاری باشیم که با هر بار روبرو شدن باهاشون پیغام تازه ای توشون می بینیم! پیغامی که برای هنرمند خالقشون هم تازه هست و همین نو بودن معنای واقعی هنر ناب هست!

[sltavakoli]

بنده الان 16 سالمه.

از همون اوایل اول راهنمایی وقتی اهنگ "یاد ایامی که در گلشن نوایی داشتم" رو از استاد شجریان شنیدم دیگه تا امروز دارم دیوانه

میشم.واقعا مسیقی ایرانی یه چیزی هست که ادم رو ارضا میکنه.مخصوصا در مواقع اضطراری

ولی مخالف رپ هم نیستم.ولی نمیدونم چند بار بگم این هایی که توی ایران دارن میخونن(مثل سانسی مانکن)هیچ کدومشون

رپ نیست.رپ به اهنگی میگن که یه ریتم مخصوص (بیشتر مثل دست زدن) از اول تا اخر تکرارا میشه و .....

در کل برای اونایی که به این نوع رپ ها گوش میدن متاسف هستم.

[alireza fatemi]

من 3 سبک آهنگ گوش می دم که اگه به کسی بگم شاید باورش نشه یا اینکه مسخرم کنه

1- همین موسیقی که اینجا بحثشه و دوستمون نمی خواد اسمشو سنتی بذاریم که منم باش موافقم
2- رپ که البته فقط شاهین نجفی گوش می کنم
3- موسیقی کلاسیک غربی

بررای من نمی دونم چرا رپ زود تکراری که نمی تونم در روز بیشتر از یکبار رپ گوش بدم
در مقابل موسیقی اصیل ایرانی که گاهی وقت ها شده یه تصنیف رو 7 یا 8 بار پشت سر هم گوش کردم و هیچ موقع برام تکراری نشده که بخوام بگم امروز دیگه بسه یه چیزه دیگه گوش کنم
و اما موسیقی کلاسیک غربی که وقتی گوش میدی یه آرامش خاصی بهت دست میده و البته اثر درمانی این نوع موسیقی ثابت شده

(الان هم دارم تصنیف "هان ای ایرانیان" رو برای سوین بار متوالی گوش می کنم)

[nafe-bandar]

اگه از سبک هایی که تو ایران داره اجرا می شه حمایت کنن و اشکالاتشو برطرف کنن ایران هم موسیقیش رو جهانی می کنه!
نمی خوام بحث خاک سپاری مهستی رو بگم که کیا و چقدر آدم رفتن ولی
وقتی از رپ حمایت نمی کنن
وقتی میان واسه محسن نامجو حبس تعزیری می برن
وقتی به راک(حتی راک هم کامل نباشه) متین 2 حنجره مجوز نمی دن
چطور آدم باید انتظار داشته که خواننده ها ایران بمونند و کارشون رو بدون هیچ درآمدی به پیش ببرن؟
همین 6.8 که الان کسایی مثل مانکن دارن می خوننو متاسفانه سعید مدرس هم به جمع پاپ خون های این سبک پیوسته، اگه یکم محتویاتش رو عوض کنیم از کجا معلوم که از بهترین سبک های دنیا نشه؟(قوه ی تخیلو عشقه )
همین رپ رو مگه اول آفریقایی ها با کمترین امکانات اجرا نکردن؟
چرا باید وقتی به یکی می گی متال گوش می دی بگه: همون آهنگایی که بعدش باید مسکن بخوری؟!
؟!؟!؟!
باید از موسیقی های کشورمون حمایـــــــــــــــــــــ ــت کنیم