ببینید
کپی رایت در ایران مفهوم جدید و نوپایی محسوب میشه و متاسفانه جا نیفتادنش هم بیشتر بر میگرده به همون قضیه عدم فرهنگ سازی برای استفاده از تکنولوژی. این که کامپیوتر در ایران فراگیر شد اما فرهنگ استفاده متاسفانه نه.
بحث دیگری هم که در این زمینه وجود داره قیمت محصولات هست. وقتی
قیمت محصولات رو کنار ارزش پول ملی میذاریم متوجه میشیم که تقریبا" غیر ممکنه بخوایم به طور کامل از محصولات اورجینال استفاده کنیم مگر این که رفاه مالی کامل داشته باشیم. ضمنا" خیلی از ما عادت کردیم به استفاده از نرم افزار غیر قانونی و در حال حاضر ترک کردن این عادت بسیار سخته.
البته باید در نظر داشته باشیم که در بسیاری از موارد نرم افزار های مشابه رایگان یا حتی متن باز وجود دارند که برای ما کفایت میکنند.
یه بحث دیگه هم هست اونم مسئله تحریم. خوب مثلا" همین فایل MP3 که مثال زدید با توجه به تحریم خریدش از iTunes یا فروشگاه های مشابه با دردسر همراهه. اما این مورد به اندازه موارد قبلی تاثیر گذار نیست.
این که انتظار داشته باشیم کپی رایت فقط در مورد محصولات داخلی رعایت بشه (که اغلب هم همینطوره) به نظر من ناسیونالیسم افراطی دیجیتالی محسوب میشه!
متاسفانه برخی از نرم افزارهای داخلی قیمت تقریبا" مشابه نمونه خارجی دارند که با توجه به این که شرایط داخل کشور رو باید در نظر بگیرند قابل تامله.
از طرفی متاسفانه حتی در دانشگاه ها هم این مسئله درست رعایت نمیشه...
استاد از دانشجو انتظار داره پروژه با نرم افزار های خاصی انجام بشه که خوب هزینه اورجینالش شاید برای خیلی از دانشجو ها بالا باشه. در کشور های خارجی راهکارهایی مثل فاند میتونه در این زمینه راهگشا باشه.