سلام
فکر کنم اگه همینطوری پیش بره کم کم پنبه تمام ضرب المثل های فارسی زده بشه.
به نظر من نتیجه گیری هایی که در بعضی پست ها انجام گرفته صحیح نیست. برای بررسی کامل یک ضرب المثل لازمه اول خود اون رو کاملاً معنی کنیم و منشأ پیدایشش رو بدونیم و صرفاً به خاطر اینکه با فلان اتفاق همخوانی نداشته سریع ردش نکنیم. البته من معتقد نیستم که ضرب المثل های فارسی مشکلی ندارن و همه شون درستن، نه اشتباه های فراوان توشون داریم، اما باید دقیقتر بررسی و واکاوی بشن.
"چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است!"
این ضرب المثل میخواد بگه وقتی ما به چیزی محتاج هستیم و در صورت نبودنش به مشکل بر میخوریم، نباید طبع انسان دوستی مون گل کنه و اون رو به کس دیگه ای ببخشیم و باید خودمون رو در اولویت بگذاریم.
ظاهر جمله صحیحه و کاملاً منطقی به نظر میاد و در این شکی نیست. اما در عمل می بینیم که تبدیل شده به یک حربه برای فرار کردن از هرچی کمک مالی و بذل و بخششه. متأسفانه روال اینه که این جمله تو جامعه ما وقتی کاربرد داره که کسی بخواد خودشو توجیه کنه به دوست و آشناش که ازش درخواست کمک مالی کرده، کمک نکنه و یا به فقیر گوشه خیابون و صندوق صدقه و... هیچ اعتنایی نداشته باشه. چرا؟ چون چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است! در حالی که نه خودش به این "چراغ" اینقدر محتاجه و نه کمک کردنش به "مسجد" قراره بهش ضربه ای بزنه و مشکلی براش درست کنه.
نوشته شده توسط Atghia
جواب بصورت نقل قول
)
البته چنین هدفی نیست، بیشتر اشاره به اینه که :
