خیلی فوری: ایا بیمارستان هایی که آموزشی هم هستند. جایه خوبی برای بستری بیمارند؟(مثلا مسیح دانشوری)

[*Ali*]

ميشه بپرسم دانشجوي چي هستي كه انقدر دلت پره ؟؟؟؟
اين ترجيحا خصوصي كه ميگي هزينه يه عمل معمولي رو توي اون بيمارستان با يه بيمارستان آموزشي مقايسه كن اختلافش 0 تا 100 هست
حالا اين قيمتي كه تو بيمارستان هاي آموزشي هست نسبت به خدماتي كه ارائه ميشه خيلي خوبه
ضمن اينكه شما احتمالا اخبار نگاه نميكنيد يا اينكه تو محيط كاري پزشكي نيستيد كه اخبار رو بشنويد
چند وقت پيش بازرساي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي كه براي بازرسي چند بيمارستان خصوصي رفته بودند رو تلويزيون نشون داد ( البته بخشي از سر كشي ها رو ) كه چجوري سر مردم رو كلاه گزاشته بودند تو اسناد و مدارك بيمارستان هزينه كل ترخيص فلان بيمار شده بود 1مليون تومن در حالي كه پرداختي بيمار 1ميليون و 800 هزار تومن بود
من حاظرم بميرم ولي پول زور به كسي ندم
حالا انتخاب با خودتونه

من از دانشجوهای پشت صحنه جراحی (بیهوشی) هستم. اینقدر هم توی این مدت از جراح و تکنسین و متخصص و رزیدنت و ... دیدم و شنیدم که دلم داره از پر شدن میترکه.
خبر ندارم توی تهران و بیمارستانهای زیر نظر دانشگاه شهیدبهشتی چی میگذره ولی خودم اینجا به چشم شاهد هستم که توی بیمارستان دولتی شهیدصدوقی یا مثلا شهیدرهنمون و ... که چندماهی از کارآموزی رو اونجا بودم (هم توی بخش هم اتاق عمل) اختلاف کیفیت خدمات نسبت به چیزی که توی بیمارستان خصوصی (مرتاض) دیدم از 0 تا 100 بود.
شاید اونجا بیمارستانهای آموزشی بهتر خدمات بدن ولی توی شهر ما من حاضرم بمیرم ولی زیر دست پرسنل بیمارستان دولتی (و آموزشی!) نرم.

ببینید بیمارستان های خصوصی پول خیلی زیادی میگیرن ولی در عوض خیلی خوب بهتون رسیدگی میکنن . ولی هیچکدوم از این حرف هایی که در مورد اتاق عمل و ... فرمودین صحیح نیست . اگه رزیدنت بیاد جراحی کنه و مهر پزشک روی برگه های بیمارستان بیافته همه مسئولیت با پزشک هست و اگه اشتباه رزیدنت مشکلی برای بیماری که مسئولیتش با جراح هست بیاره ؛ پزشک مربوطه توی دردسر میافته و هیچ پزشکی این کار رو انجام نمیده . رزیدنت های جراحی در عمل جراحی شرکت میکنن ولی نه به عنوان جراح ! رزیدنت های جراحی اولین مسئولیت کاملشون رو در هنگامی که فارغ التحصیل شدن و توی طرح هستن به عهده میگیرن نه طی کارآموزی در دوره رزیدنتی . همه چیز طبق تعین وظایفی هست که وزارت بهداشت انجام داده و حساب کتاب داره .
تازه از کل بیمارستان های آموزشی کشور حتی 1%شون هم رزیدنت حراجی ندارن ! و در ضمن اکثر بیمارستان های بزرگ وزارت بهداشت آموزشی هستن و معمولا امکانات مناسبی دارن و همیشه هم پزشک های خوب توشون هست و همیشه هم برای همه بخش ها هم پزشک متخصص باتجربه و هم پزشک آنکال دارن .
دلیلی نداره بیمارستان های آموزشی کیفیت بدی داشته باشه تنها مشکلش همون رسیدگی توی بخش ها و مشکلات برخی بیمارستان های خاص و وجود مواد مخدر و ... هست . اون هم اگه همراه های درست و حسابی و آشنا به معاشرت با هدنرس ها داشته باشی حله .
بیمارستان های خصوصی هم مشکل اصلیشون اینه که از بیمارا خیلی دزدی میکنن و هزینه های اضافی خیلی زیادی تحمیل میکنن مثلا وقتی پزشک یه چرک خیلی معمولی رو توی گلوی بیمار تشخیص میده (که حتی با ضعیف ترین آنتی بیوتیک هم میشه درمانش کرد ) باز هم براش آندوسکوپی و ... تجویز میکنه که هزینه زیادی به بیمار تحمیل میکنه . ولی به هر حال باز هم به کسایی که برای موارد حساس ( زایمان و حراجی و ... ) به بیمارستان مراجعه میکنن توصیه میشه که اگه امکانات مالی دارن از بیمارستان های خصوصی استفاده کنن . مگه اینکه بیمارستان دولتی آشنا داشته باشن که خوب بهشون برسن اونجا .

بیمارستان شهیدصدوقی اینجا قبلاً زیاد مشتری نداشت، ولی چند وقتی که چندتا از متخصص های جراحی عمومی و ENT معروف به اینجا اومدن بازارش خیلی داغ شده و از شهرهای همسایه به خصوص بندرعباس و کرمان خیلی خیلی بیمار میاد.
یادمه پرونده های بیمار رو که چک میکردیم از هر 10 تا 9 تاشون فلان دکتر بود که جراحی رو انجام داده بود. چند ماه بعد توی اتاق عمل با کمال تعجب دیدم همون واسه هیچ کدوم از عملهای جراحیش دست نمیشوره و به جرأت میتونم بگم تا حالا با گان و ماسک ندیدمش. فقط اول عمل میاد به رزیدنتش میگه از اینجا برو و بعد اونور و بعد اینجا رو بسوزون و بعد هم ببندش و خلاص. یا توی بخش ENT یک بار شد که ما 45 دقیقه عمل رو متوقف کردیم که جناب آقای دکتر از سر عمل دیگه شون بیان و ادامه این عمل (که توسط رزیدنت انجام شده و این تیکه شو بلد نبود) انجام بدند.

من الکی روی هوا این حرفا رو نمیزنم و چیزایی دیدم و شنیدم که با قاطعیت اینو میگم. باز هم تأکید میکنم شاید توی شهر شما صرفه با این باشه که بیمارستان آموزشی و دولتی واسه بستری شدن انتخاب بشه ولی تا اونجایی که من دیدم هرگز بیمارستانهای دولتی ما خدماتشون به پای بیمارستان خصوصی نمیرسه و از این نظر هیچ وقت توصیه شون نمیکنم.

[Alamate Soal]

من از دانشجوهای پشت صحنه جراحی (بیهوشی) هستم. اینقدر هم توی این مدت از جراح و تکنسین و متخصص و رزیدنت و ... دیدم و شنیدم که دلم داره از پر شدن میترکه.
خبر ندارم توی تهران و بیمارستانهای زیر نظر دانشگاه شهیدبهشتی چی میگذره ولی خودم اینجا به چشم شاهد هستم که توی بیمارستان دولتی شهیدصدوقی یا مثلا شهیدرهنمون و ... که چندماهی از کارآموزی رو اونجا بودم (هم توی بخش هم اتاق عمل) اختلاف کیفیت خدمات نسبت به چیزی که توی بیمارستان خصوصی (مرتاض) دیدم از 0 تا 100 بود.
شاید اونجا بیمارستانهای آموزشی بهتر خدمات بدن ولی توی شهر ما من حاضرم بمیرم ولی زیر دست پرسنل بیمارستان دولتی (و آموزشی!) نرم.


بیمارستان شهیدصدوقی اینجا قبلاً زیاد مشتری نداشت، ولی چند وقتی که چندتا از متخصص های جراحی عمومی و ENT معروف به اینجا اومدن بازارش خیلی داغ شده و از شهرهای همسایه به خصوص بندرعباس و کرمان خیلی خیلی بیمار میاد.
یادمه پرونده های بیمار رو که چک میکردیم از هر 10 تا 9 تاشون فلان دکتر بود که جراحی رو انجام داده بود. چند ماه بعد توی اتاق عمل با کمال تعجب دیدم همون واسه هیچ کدوم از عملهای جراحیش دست نمیشوره و به جرأت میتونم بگم تا حالا با گان و ماسک ندیدمش. فقط اول عمل میاد به رزیدنتش میگه از اینجا برو و بعد اونور و بعد اینجا رو بسوزون و بعد هم ببندش و خلاص. یا توی بخش ENT یک بار شد که ما 45 دقیقه عمل رو متوقف کردیم که جناب آقای دکتر از سر عمل دیگه شون بیان و ادامه این عمل (که توسط رزیدنت انجام شده و این تیکه شو بلد نبود) انجام بدند.

من الکی روی هوا این حرفا رو نمیزنم و چیزایی دیدم و شنیدم که با قاطعیت اینو میگم. باز هم تأکید میکنم شاید توی شهر شما صرفه با این باشه که بیمارستان آموزشی و دولتی واسه بستری شدن انتخاب بشه ولی تا اونجایی که من دیدم هرگز بیمارستانهای دولتی ما خدماتشون به پای بیمارستان خصوصی نمیرسه و از این نظر هیچ وقت توصیه شون نمیکنم.

ببینید دوست عزیز هیچ رزیدنتی مسئولیت کامل یک جراحی رو تا زمانی که فارغ التحصیل نشده به عهده نمیگیره حتی ساده ترین حراجی ممکن مثل خارج کردن چربی و ...
ما هم یه چیزایی هم دیدیم و هم مستند شنیدیم از استادا و همکارا و فامیل هامون . این رزیدنت هایی که قسمت هایی از جراحی رو انجام میدن ( بخش های کاملا غیر حساس ) رزیدنت هایی هستن که در آستانه پایان تحصیلات قرار دارن و تنها تفاوتشون با یه جراح ؛ میزان تجربه شون هست و از نظر علمی فرقی با یه جراح کامل ندارن . در ضمن همه بخش های یک درمان به وسیله جراحی ؛ خود عمل جراحی نیست که ؛ تشخیص جراحی + مراقبت های قبل و بعد از جراحی مهمتر هستن و همه شون توسط جراح انجام میشن نه رزیدنت . خود عمل هم توسط جراح انجام میشه حالا یه قسمت هاییش رو رزیدنت با تجربه انجام بده هیچ فرقی با اینکه جراح انجام داده باشه نداره ؛ بازم تاکید میکنم که رزیدنت ها کارهای غیرحساس بهشون محول میشه . همونطور که اکسترن ها و انترن ها توی معاینه شرکت میکنن رزیدنت ها هم به همون نسبت توی جراحی شرکت میکنن . اصلا با عقل جوردرنمیاد که مثلا یه رزیدنت سال اول دوره جراحی عمومی رو ول کنن به حال خودش که بره شکم بیمار رو بشکافته و مثلا جراحی فتق روده رو به تنهایی انجام بده و پزشک جراح هم بهش نظارت داشته باشه !
شما اگه پست من رو کامل میخوندین متوجه میشدین که من عرض کردم نه تنها توی شهر ما بلکه همه جا بیمارستان خصوصی به صرفه تر هست به جهت کیفیت بهتر خدمات پرستاری . نه هیچ چیز دیگه .

محاسن بیمارستان های آموزشی اینا هستن :

پزشکهاش بهترین پزشک ها هستن ( همگی یا هیئت علمی واقعی هستن یا خیلی باتجربه هستن )
روال درمانی اونها منطقی تر و علمی تر هست
هزینه بیخودی بهتون تحمیل نمیکنن

بیمارستان های خوصی هم کیفیت رسیدگی 24 ساعته و پرستاری از بیمار توش بهتر هست .
ضمنا پزشک های بیمارستان های خوصی الزاما پزشکای باتجربه و خوب نیستن بلکه پزشک هایی هستن که پول داشتنو در سهام بیمارستان خصوصی شرکت کردن و شدن رئیس بخش مربوطه . حالا ممکنه پزشک باتجربه و بسیار معرفی باشن یا نباشن .

بازهم تاکید میکنم که کیفیت بهتر خدمات پرستاری در بیمارستان خصوصی میتونه همه معایبش رو جبران کنه

[*Ali*]

به هر حال من چیزایی گفتم که در طول هفته جلوی چشمم دارم میبینم. شاید شما چیزی که میگید درست تر باشه!
اینجا اکثر جراحی ها (همه ش نه) توسط رزیدنت (یک رزیدنت سال بالاتر و چند تا رزیدنت کم تجربه تر که بعضیهاشون فقط نظاره میکنن) شروع میشه و جراح اگه خیلی لطف کنه اول کار میاد مراحل رو توضیح میده و میره. بازم میگم همه متخصص ها اینجور نیستن و بعضیهاشون تمام مراحل رو خودشون انجام میدن که باز همونها هم مراحل آخر رو دست کس دیگه ای میسپارن.
در هر حال شاید سیستم بیمارستانهای آموزشی در تهران خیلی بهتر و کاملتر باشه ولی چیزی که در شهر ما هست اصلا امیدوارکننده نیست و بستری شدن رو توصیه نمیکنم چه از نظر خدمات پرستاری و چه از نظر جراحی.

[Alamate Soal]

ببخشید شهر شما کجاست دقیقا و کدوم بخش های بیمارستان های اینطوری هستن ؟ فقط بخش جراحی عمومی یا بخش های دیگه هم این مشکل رو دارن ؟
توی بیمارستان آموزشی اون پزشک جراح که این کار رو میکنه اگه اشتباه رزیدنت باعث مرگ بیمار بشه خطای آموزشی حساب نمیشه که دچار مصونیت باشه ؛ هم برای پزشک جراح مسئولیت کامل داره و هم برای رزیدنت میتونه دردسر ایجاد کنه

[Alamate Soal]

ببخشید شهر شما کجاست دقیقا و کدوم بخش های بیمارستان های اینطوری هستن ؟ فقط بخش جراحی عمومی یا بخش های دیگه هم این مشکل رو دارن ؟
توی بیمارستان آموزشی اون پزشک جراح که این کار رو میکنه اگه اشتباه رزیدنت باعث مرگ بیمار بشه خطای آموزشی حساب نمیشه که دچار مصونیت باشه ؛ هم برای پزشک جراح مسئولیت کامل داره و هم برای رزیدنت میتونه دردسر ایجاد کنه

[*Ali*]

ببخشید شهر شما کجاست دقیقا و کدوم بخش های بیمارستان های اینطوری هستن ؟ فقط بخش جراحی عمومی یا بخش های دیگه هم این مشکل رو دارن ؟
توی بیمارستان آموزشی اون پزشک جراح که این کار رو میکنه اگه اشتباه رزیدنت باعث مرگ بیمار بشه خطای آموزشی حساب نمیشه که دچار مصونیت باشه ؛ هم برای پزشک جراح مسئولیت کامل داره و هم برای رزیدنت میتونه دردسر ایجاد کنه

یزد، و بیمارستان آموزشی بزرگش شهیدصدوقی وضع خوبی از لحاظ ارائه خدمات درمانی نداره. زیاد توی بخش نبودم ولی از لحاظ کیفیت کار پرستاری چنگی به دل نمیزنه. توی اتاق عمل هم کار خوب هست و هم کار بی کیفیت. عملا بیشتر متخصص های بیهوشی شاید توی پروسه ای که مریض وارد اتاق عمل میشه و بعد از جراحی از اون خارج میشه حتی یک بار هم مریض رو نبینن و رزیدنت ها کار رو انجام بدن، جراح های عمومی یه طور دیگه ولی همه بد نیستند؛ نمونش متخصص های ارتوپدی خوبی هستند که خیلی معروفند و گاهی اوقات از کشورهای عربی خلیج فارس هم بیمار واسشون میاد.
نمیگم کل بیمارستان روی هواست و آدم سالم بره توش مریض میشه، ولی به نسبت بیمارستان خصوصی هنوز خیلی جای کار داره. بیشتر پزشکهای اینجا توی بیمارستان خصوصی هم کار میکنن. از لحاظ هزینه هم بستگی به خود شما داره. پدر و مادر خود من هر کدوم یه بار واسه جراحی به بیمارستان خصوصی (مرتاض) رفتن ولی بیمه نزدیک 90% هزینه ها رو پرداخت کرد و اونها هزینه خیلی ناچیزی رو پرداخت کردند.

[Alamate Soal]

دانشگاه شهید صدوق یزد یکی از دانشگاه های خوب وزارت بهداشت هست و سطحش قابل مقایسه با دانشگاه هایی مثل زنجان و تبریز و رشت هست و از دانشگاه ما ( ارومیه ) و دانشگاه هایی مثل اردبیل و گرگان و قم و ... هم بالاتر هست . من خیلی از رزیدنت های چشم پزشکی رو میشناسم که فازغ التحصیل یزد هستن و با توجه به اینکه برای رزیدنت شدن در رشته چشم ؛ باید بهترین رتبه های آزمون دستیاری رو آورد ؛ معلومه که برنامه های آموزشی و اساتید خیلی خوبی هم داره دانشگاهتون .
اگه رزیدنت های جراحی دانشگاه صددوق یزد مسئولیتی رو به عهده میگیرن حتما رزیدنت های ارشد هستن و همه مراحل علمی و تجربی لازم رو برای عهده دار شدن مسئولیت طی کردن .
اون موردی هم که میفرمایین مختص یکی دوتا بیمارستان خاص نیست کلیه بیمارستان های دولتی در اون موارد ضعیف عمل میکنن و توجه خوبی به وضعیت بیمار در حساس ترین زمان ممکن ( شروع دوره نگاهت ) ندارن .
من خودم برخلاف عقاید سیاسی و اجتماعی که دارم ؛ طرفدار مشارکت بیشتر بخش خصوصی در بهداشت و درمان هستم و اعتقادم اینه که باید اکثریت منابع درمانی کشور در اختیار بخش خصوصی قرار بگیره و اونها برای ارائه کیفیت بهتر و هزینه های کمتر باهم رقابت کنن البته بیمارستان های خصوصی هم عیب و ایراد کم ندارن . چه بسا همون 10%ی که میفرمایین هم به ناحق از والدین شما گرفته شده باشه در بیمارستان خصوصی . ضمن اینکه کسایی که بیمه هایی مثل تامین اجتماعی دارن استفاده از خدمات پرهزینه و زایمان و ... بیمارستان های خصوصی اصلا براشون ممکن نیست .

[kambiz11000]

اگه هر کسی از جون خودش سیره یا از زندگی نا امید شده و به فکر خودکشی و مرگ هست و خسته شده از این دنیا می تونه بره بیمارستان آموزشی .

بیمارستان آموزشی= با کشتارگاه(البته امکان داره جون سالم بیمار به در ببره و در بعضی موارد درمان بشه ولی شامسیه ) (انتظار هر اشتباه و بی تجربه گی رو آدم تو بیمارستان آموزشی باید داشته باشه)


یکی از فامیلامون تصادف کرده بود رفت بیمارستان آموزشی گفتند باید پاش قطع بشه بردنش بیمارستان خصوصی پاشو درست کردند الان داره راه میره.

خدا به خیر بگذرونه این چند سالی که تو این دنیا مهمانیم.