حداقل بگید آیا پینک فلوید برگشته؟؟؟؟

[DoOIViD]

Sprit Palst Iii عزیز !
همه ی اینایی که ازشون اسم بردی بزرگن و شایسته ی احترام.
من خودم پینک فلوید رو می پرستم و نزدیک به 10 سال هم هست که به کاراش گوش می دم.
در مورد سید برت ...
افسوس که سال 2006 مرد ! شاید تا الان اینو نمی دونستی.
بعد از این اتفاق دیوید خونه ی 4 میلیون پوندی خودش رو وقف عام کرد و درامد آلبومش رو خرج کفن و دفن سید.
در ضمن تا قبل از سال 1970 سید از حالت عادیش خارج شده بود و دیگه نمی تونست کاری برای گروه انجام بده.
یه دیوانه ی کامل به خاطر مصرف بیش از حد مواد !!!
یاد سید هیچوقت از ذهن طرفدارای پینک فلوید بیرون نمی ره.

درآخر باید بهت بگم که اینحور طرز تفکر به خودت و موسیقی گوش دادنت آسیب می رسونه...
همونطور که در اون حد روی Dead تعصبی هستی !

[SPIRIT PALST III]

Sprit Palst Iii عزیز !
همه ی اینایی که ازشون اسم بردی بزرگن و شایسته ی احترام.
من خودم پینک فلوید رو می پرستم و نزدیک به 10 سال هم هست که به کاراش گوش می دم.
در مورد سید برت ...
افسوس که سال 2006 مرد ! شاید تا الان اینو نمی دونستی.
بعد از این اتفاق دیوید خونه ی 4 میلیون پوندی خودش رو وقف عام کرد و درامد آلبومش رو خرج کفن و دفن سید.
در ضمن تا قبل از سال 1970 سید از حالت عادیش خارج شده بود و دیگه نمی تونست کاری برای گروه انجام بده.
یه دیوانه ی کامل به خاطر مصرف بیش از حد مواد !!!
یاد سید هیچوقت از ذهن طرفدارای پینک فلوید بیرون نمی ره.

درآخر باید بهت بگم که اینحور طرز تفکر به خودت و موسیقی گوش دادنت آسیب می رسونه...
همونطور که در اون حد روی Dead تعصبی هستی !

سلام آقا امید عزیز

جواب من به تایپیک شما دو بخش داره: یکیش یه بحث کلی هستش که صحبت کردن و توضیح دادنش هم برام سخته هم بی فایده..........یه بخش هم ویرایش یکی دو نکته از حرفهای شماست که من در موردش نظرات خودم رو دارم.........فکر کنم اول بخش دوم رو توضیح بدم بعد هم به بخش اول که کلی تر هست بپردازم.........

اگه منظورت اینه که از مرگ سید خبر نداشتم که خوب مسلمه که خبر داشتم ولی اگه منظورت کارهای گیلمور هستش آره نمی دونستم ولی باید در این مورد بگم که خوب اینه که گیلمور چنین اقدامی کرده چه چیزی رو ثابت می کنه....اصلا همه زندگیش رو وقف می کرد..... من بحثم این بوده که این سه شخصیت پینک یعنی : سید و راجر و گیلمور بر خلاف نظر شما در حد هم نیستند::: به نظرم یه نگاهی به تایپیک های من توی نظرسنجی اعضای پینک بکنید یه سری حرفهام رو اونجا زدم که تا حدی بیانگر نظراتم هستش :::
درضمن از شرایط روحی و روانی برت هم در سالهای 70 کاملا آگاه هستم حتی شاید کامل تر از شما چون انقدر برام مهم بوده که در این زمینه به کوچکترین جزئیات برت هم توجه داشتم......و نکته بسیار مهم اینکه در همین راستا به مسئله اشاره کردید که من به هیچ وجه تفسی شما رو قبول ندارم چون من به مراتب پچیده تر از شما فکر می کنم و معتقد هستم که به هیچ وجه قضیه به این سادگی ها که شما می گید نیست من در این ضمینه تفسیر خاص خودم رو دارم که براش هم پایه و اساس محکم فلسفی دارم»:::: اینی که شما می گید:
یه دیوانه ی کامل به خاطر مصرف بیش از حد مواد !!!کاملا یه تفسیر غلط و تا حدی هم ساده اندیشانه هستش جالبه که همه همین نظر رو دارن ولی من کاملا متفاوت با این نظر می اندیشم::: بحث و تفسیر در باب روانشناسی سید برت به همون اندازه پیچیده و دشوار هستش که سخن گفتن در باب روانشناسی Dead. که شما متاسفانه به این نکته دقت نکردید...... ببینید این نوابغ دارای شخصیت روانشناختی فوق پیچیده و غیر قابل فهمی هستند که حتی بزرگترین روانشناسها هم از درک بعد روانی شخصیتشون عاجز هستند.....به طور مشخص در مورد برت: اولا که اگه بخواهیم مثل راجر واترز و اصولا به طور مرسوم و در حیطه روانشناسی عمومی به برت نگاه کنیم می تونیم برت رو دارای اختلا لات اسکیزوفرنی شدید بدونیم که راجر بهش اشاره کرده. این جمله شما اصلا پایه و اساس علمی و روانشناسی نداره آقا امید عزیر:: مگر اینکه علم جدید پزشکی باشه : منظور اینه که مصرف LSD با این وجود که یه ماده مخدر توهم زا هستش نمی تونه منجر به اسکیزوفرنی که یه بیماری روانی هستش بشه تازه برت قبل از اینکه مصرف موادش بالا بره این حالتهای اسکیزوفرنیک رو داشته.................... اما مسئله مهم اینه که من به هیچ وجه نه با نظر راجر واترز و نه با نظر شما که بخوان شخصیت روانی برت رو به عنان یه بیمار روانی تفسیر کنند موافق نیستم در این ضمینه و در مورد دیگرش یعنی Dead هم اصلا با نظر "همر" درامر میهم که گفته بود Dead دیوانه بود موافق نیستم این تفاسیر غلطی که حتی شخصیت های برجسته ای مثل راجر و "همر " کردند و شما هم مثل اونها می اندیشید اصلا درست نیست و ریشه در این داره که بعد روانی شخصیت این نوابغ اینقدر پیچیده هستش که قابل درک نیست......از طرف دیگر من در این زمینه (جنون نوابغ) با نظرات فیلسوف بزرگ پست مدرن " میشل فوکو " هم عقیده هستم که در یکی از بزرگترین آثارش یعنی " تاریخ جنون " مطرح کرده : فوکو معتقد هستش در مورد جنون نوابغ به عنوان مثال : نیچه و ونگوک و..... ما نمی تونیم اینها رو به عنوان بیماران روانی معرفی کنیم و باید از تفسیر روانشناسی فاصله بگیریم و به بعد فلسفی مفهوم "جنون" و "دیوانگی" دقت کنیم ...............آه....آه.....خسته شدم بقیش باشه بعدن.................

[DoOIViD]

درود بر تو,
ببین دوست من ,
این چیزایی که گفتیو من خودم می دونم.
در ضمن اگه به نام تاپیک نگا کنی, می بینی که چقدر ازش فاصله گرفتیم.
من همه ی لیریک های پینک فلوید رو از برم
به نام همون اهنگ دقت کن : Shine On You Crazy Diamond
CRAZY چه معنی ای می ده ؟!؟!؟ چرا پینک فلوید Syd رو به الماس دیوانه تشبیه می کنه ؟
از بعد فلسفه ی روانی Syd بگذر که با چندتا جمله نمی شه خلاصش کرد.
منظور منم از دیوانه همین Crazy بود.
وگرنه حال و روز خود منم چیزی از امثال Syd کم نداره ! پس توانایی درکشو دارم.

[powerslave]

ای بابا ! همه میگن یارو دیوانه بودو خانه نشین بود و...

اما چه باور کنید، چه نکنید، این موضوع فقط یه فکر غلطی هست که راجر واترز ایجاد کرد!! به اعتقاد من این حرف ها رو زد تا اشتباه خودش و عذاب وجدانشو برطرف کنه. اولاً که سید برت دیوانه نبوده. اختلالاتی داشته. شاهدش هم اینه که بعد از جدایی از پینک فلوید 2 تا آلبوم سولو داشته. و تو یکی از این کنسرتهای مربوط به آلبوم دوم، که دیوید گیلمور و ریچارد رایت هم توش بودن ، تماشا گرها به اجرای نه چندان خوبش ایراد گرفتن و هو کردن بنده خدارو، چند لحظه به مردم نگاه کرد چند لحظه به دیوید گیلمور، بعد خیلی مودبانه ( نه مثل خیلی ها بزنن گیتارشون رو خورد کنن) گیتارشو میزاره زمین بغل پاش و میره واسه همیشه از دنیای موسیقی بیرون. !!!! شاید تو اون چند لحظه فکر کرد با خودش من تا آخرین سطح موسیقی پیش رفتم .بیشتر از این نمیخوام. یا اینکه حس کرد مردم درکش نکردن. اینکه چون تو یه کنسرت اصلی پینک فلوید اشتباه شروع به نواختن کرده همچین دلیل کاملی برای دیوانگی طرف نیست. لارس اولریخ هم تو سومین اجرای زنده متالیکا به یکباره شروع به نواختن یه آهنگ دیگه کرد که جیمز هتفیلد یادش نیومد باید از کجا شروع کنه و عصبانی شد با سنجش که شل هم بوده کوبید تو سرش و سرش شکافت. این ماجرا که گفتم عین حقیقت بود.!! راجر واترز به حدی خود خواه بود که اول سید برت رو انداخت بیرون. بعد تو زمان ضبط آلبوم The Wall ریچارد رایت رو میخواست اخراج کنه و بعدش هم که همتون میدونید. و در طی همه این سالها تو تمام آهنگ هاش یا اجراهاش یه اشاراتی به سید برت داشت. این ناشی از عذاب وجدانش بود. در ضمن سید برت ( بر خلاف باور عمومی) خیلی بیشتر از اونکه با راجر واترز رفیق باشه با دیوید گیلمور رفاقت داشت. قبل از اینکه پینک فلوید کارشو جدی شروع کنه با گیلمور به صفر دور دنیا به صورت نوازنده های دوره گرد رفته بودند. این نکته ای هست که خیلی ها نمیدونند. گیلمور شاگرد سید برت بود در نوازندگی گیتار. و خودش اونو به عنوان جانشینش معرفی کرد. در تمام طول این سالها هم هر اجرایی از آهنگ های سید برت داشتن سهم درآمدش رو دیوید گیلمور بهش میرسوند به صورتی که بعد از مرگش 1.4 میلیون پوند برای خواهرش به ارث گذاشت. در ضمن خانه نشینی سید برت دروغی بیش نیست که راجر واترز اونو پخش کرد. البته این اتفاق افتاده ولی نه به علت دیوانگی سید برت. سید برت قبل از وارد شدن به موسیقی نقاش بوده. حتی در چند تا از مصاحبه هاش هم گفته بود که 2 تا آلبوم اولش رو اول نقاشی کرده بوده و از رو اونها تاثیر گرفته. بعد از اینکه تو اون چند لحظۀ معروف فکر کرد، تصمیم گرفت که مجدداً به نقاشی بپردازه. در تمام این سالها مشغول نقاشی بوده. و تا سالها بعد هم مثل یک فرد عادی به بیرون از منزل رفت و آمد داشته. این رو خواهرش بعد از مرگش گفته که این موضوع دروغی بیش نیست و اونا با هم به مسافرت میرفتن و به کنار دریا میرفتن. البته در تمام این سالها اختلالات روانیشو داشته. به طوری که یک بار نامزدش رو به طرز وحشیانه ای کتک زده بود. و بعد عا در اواخر دهۀ 70 ( درست یادم نیست) که پینک فلوید در اوج شهرت جهانی قرار داشته به علت مزاحمت های مردم عادی در خیابان ( به طور مشخص در حال دوچرخه سواری بوده که ریختن روش واسه گرفتن امضاء) تصمیم گرفت یا در مجامع شرکت نکنه یا تغییر غیافه میداده( با تیغ زدن ابرو و ...) . نکته اصلی اینه که راجر واترز از اون به عنوان یه حربۀ تبلیغاتی استفاده کرده و همین موضوع باعث عذاب وجدانش هست. هنوز هم این کار رو میکنه. و یه مطلب دیگه. چونکه به شهرت و معروفیت رسیده بودند دیگه زمانی برای رسیدگی به کارهای دیگه نداشتند. پس مسلماً سالها سید برت رو ندیده بودند. اگر واقعاً به شخصی یا ماجرایی علاقه دارید کمی در موردش مطالعه کنید. من این ها رو از خودم نگفتم. میتونید به سایت WikiPedia مراجعه کنید و بعد از خواندن مقالات مربوط به گروه ( که در اون همون داستان معروف رو که واترز برای اهدافش درست کرد رو نوشته ) راجر واترز، دیوید گیلمور، ریچارد رایت و سید برت، به این نتایج میرسید. البته یه کم زیاده ولی ارزش خوندن رو داره. در ضمن در مورد سه دورۀ پینک فلوید باید بگم که دورۀ اول که مربوط به شیوۀ بیان و آهنگ سازیه سید برت بوده و به اعتقاد من تا آلبوم Atome Heart Mother هم ادامه داشته سبک گروه psychedelic Rock بوده. در ادامه از Meddel به سمت Progressive Rock رفتن و در دو البوم Animals و The Wall به سبک مخصوص راجر واترز وارد شدن که به گفتۀ دیوید گیلمور پینک فلوید رو خیلی Wordy کرده بود و به مردابی از کلمات تبدیل کرده بود. درست هم هست چون با توجه به شرایط زمانی موفقیت بزرگی بودن و همینطور نوآوری بودن در زمان خودشون آما در آلبوم Final Cut این سبک یک شکست کامل بود. و کمترین فروش رو داشت. خود راجر واترز هم اینو فهمید و چون اختلافات زیادی با گیلور که بیشتر به جنبه های Progressive Rock آهنگها اهمیت میداد،داشت، یک طرفه اعلام انحلال کرد که .... واترز بیشتر تمایل به بهکار گیری عناصر اپرایی و psychedelic ( نه psychedelic Rock ) داشت که در نهایت به دو نوع کار منتهی شد آلبوم هاش و اپرای Ca Ira که از بین آلبوم هاش Amuse To Dead بیشتر باز هم مخلوطی از psychedelic Rock و Progressive Rock هست که بار Progressive بیشتری داره. آلبوم 1984 بیشتر psychedelic Rock هست و آلبوم 1987 یعنی Radio K.A.O.S که مخلوطی از Experience Rock کمتر psychedelic Rock و تمایل زیادی به الکترونیک داشت. من بر این باورم که خودش هم میدونست اشتباه کرده که گروه رو از هم پاشوند ه اما غرورش این اجازه رو بهش نداده که کنار بیاد با بقیه. همونطور که خودش بعد از شکست کنسرتهای بعد از آلبوم رادیو کی اوس (در مقابل کنسرت های Momentary ... و Delicated... ) گفت که: من دارم با خودم مقابله میکنم و دارم میبازم. دلیلش هم اینه که واقعاً 2 آلبوم آخر گروه به گذشته برگشتن و در اونها از عناصر موسیقایی که از پینک فلوید انتظار میرفت استفاده شده. موسیقی های پر لاین و گیرا. و بیشتر شبیه ( در کل و نسبت به کارهای واترز) به آهنگهایی مانند Echoes . و یک نکتۀ دیگه. به نظر من واترز نتونست خودش رو ( در سالهای 1978 تا 1992 ) با زمان پیش ببره و در عین حال به گذشته پایبند باشه و دچار افراط و تفریط شد. در حالی که گیلمور این کار رو کرد. در اون برخورد غیر منتظره که سید برت درسال 1974 در استودیوی ضبط Wish You .... با گروه داشت اشاره کرد که Shine On کمی قدیمی هست.( هر چند یکه از آهنگ های همیشگی برای منه به همراه Echoes) به هر حال همونطور که همیشه گفتم: Such a waste of talent !

[SPIRIT PALST III]

ای بابا ! همه میگن یارو دیوانه بودو خانه نشین بود و...

!

بی سوادی بد دردیه!! اینی که می گید برید مطالعه کنید باید بگم من اگه به انگلیسی تسلط داشتم توی p30 نبودم!!.......هم تبلی هم دلایل دیگه داره که زبان مقدس انگلیسی رو فرانگرفتیم.....

اما در مورد تایپیک شما..... خوب شما آدم خوشبتی هستی که می تونی از منابع خارجی استفاده کنی! ولی مسئله ای که هست اینه که خوب توی ویکی پدیا هرکسی می تونه مقاله بنویسه و این دلیل نمی شه که هر چی اطلاعات توی ویکی هست سند و مدرک حساب بشه.....من نمی خوام از راجر دفاع کنم ولی بر فرض اگه راجر چنین شخصیتی داشته باشه آیا باز از ارزش آثاری که خلق کرده کم می کنه؟؟!! آیا گیلمور هم توانای آهنگ سازی راجر رو داشت....گیلموری که توی Live2003 باز هم آهنگ های The wall راجر رو قرقره می کنه!! ...........
یه نکته هم در مورد سیر تحول کارهای راجر گفتید......جای خیلی تعجب داره که چرا به عنوان مثال به آثاری مثل music from the body ost (موزیکی از بدن) اشاره نمی کنید. تا اونجایی که من می فهمم راجر در The wall جهانبینی فلسفی روانشناختی ای که داشت به کمال رسید و در (موزیکی از بدن) به یک نوع ساختارشکنی از موسیقی دست پیدا کرد! که کمال گرایشات آوانگاردیسم در موزیک راجر هست. آیا گیلمور به لحاظ قدرت ایدئولوژیک و چه به لحاظ ساختار موسیقایی هم قامت راجر هست؟.........به نظر من اشاره نکردن به آثاری از راجر مثل (موزیکی از بدن)، توسط شما سانسور راجر هستش!!.........
البته من منکر ارزش اطلاعات شما نیستم....ولی خوب درک و فهم از شخصیت های هنر و بطور کلی هنر مشروط به داشتن اطلاعات نیست....تفسیر و نوع نگاه و همچنین شناخت از دیگر حوضه های آگاهی بشری سهم مهم تر و بالاتری داره...........

در مورد سید هم که از محبوب ترین شخصیت های من هست و جنبه های روانی شخصیتش بخشی از نظراتم رو گفتم شما اگه نکته ای در نظرات من در این مورد می بینید بگید .............

یه نکته دیگه هم اینکه : در مورد مسائلی که در اجرای موسیقی توسط برت وجود داشته مثالی از متالیکا نقل کردید که کاملا بی ربط و بچه گانه بود. در شئن برت نیست که با متالیکا مقایسه بشه. تازه گذشته از اون چه ربطی داشت؟....... این خصیصه در شخصیت برت یه خصیصه سوبژکتیو(ذهنی) و روانشناختی، دقیقا مثل ویژگی هایی که یکی دیگر از خدایان موسیقی یعنی "جیم موریسون" (the doors) داشت البته به شکل و سبک خاص خودش. دلیل این مودعا هم اینه که حتی این ویژگی می تونه به عنوان یک ویژگی سبکی شناخته بشه. به عنوان مثال یکی از حالات عجیب برت این بوده که یک دفعه در هنگام نوازندگی پشت سر هم فقط یک نت رو تکرار مکرده \تی این مسئله رو در سال 1967 در اجرای Love in London می شه دید. و مثالهای دیگه هم میشه زد......... مقایسه که شما کردید کاملا اشتباه بوده.........

[Rock Magic]

علی جان Spirit Palst
یه نکته برام خیلی جالبه که شما اکثره اسطورهای موزیکیت یا مردن یا خود کشی کردن!به هر صورت باید فلسفه جالبی باشه!اگه میشه یه توضیحی بده.
ممنون

[powerslave]

اولاً که ویکیپدیا با وجود اینکه یک دانشنامه آزاد هست اما در مورد تاریخ موسیقی یک پروژه کاملا مستند داره که توش از مقالات و کتابهایی که توسط تاریخ نگاران موسیقی نوشته شده و یا اتوبیوگرافی ها و Interview های خود موسیقی دانها استفاده کرده. پس در این مورد کاملاً قابل اعتماد هست . اما من الان حضور ذهن ندارم و نام این پروژه به خاطرم نمیاد.

ثانیاً من درکل نمیخواستم راجر واترز رو با دیوید گیلمور مقایسه کنم. در جریان توضیح دادن اتفاقاتی که بین این سه شخصیت افتاده و جریاناتی که بینشون گذشته نکاتی به ذهنم رسید که گفتم. من خودم هم قبول دارم که از نظر آهنگ سازی از خیلی جهات راجر واترز به دیوید گیلمور برتری داره اما به نظر من اگر گذر زمان را در نظر بگیرید ، یعنی با توجه به پیشرفت های علمی و عوض شدن سلیقه مخاطبان، کارهای گیلمور جنبه Progressive بالاتری نسبت به کارهای واترز داره. این موضوعات رو در تکمیل حالات خودخواهی و یا خودبزرگ بینی و یا به نوعی درست تر، احساس نیاز به کنترل همه چیز از طرف واترز آوردم. یعنی یک گروه که با یک نابغه شروع شده و تحولی ابدی در موسیقی بوده باید خودش رو ملزم به رعایت کردن اون سبک جاویدانش بدونه. و در صورت رعایت نکردن این سبک بهتره که کاری صورت نگیره.این جمله دقیقاً به جان لنون گفته شد. زمانی که اصرار برای جداشدن بیتل ها از هم داشت و در یکی از کنسرت ها شور و هیجان تماشاگران اون شخص رو ترسوند و به لنون گفت : تازه میفهمم چه میگفتی. ( یادتون باشه که ضارب جان لنون هر 13 کاست بیتل ها رو با خودش تو صحنه جنایت داشته) .
به عنوان مثال میشه به Genesis اشاره کرد که از یک گروه Progressive Rock تا حد Pop نزول کرد. و همه رو ناامید کرد. گروهی به این عظمت که جندین سال شماره یک چارت بوده آلبوم هاش!

من واقعاً Music From The Body رو گوش نکردم. اما من مدت زمان نقل کردم و این زمان بین سالهای 78 تا 92 ذکر شد. این آلبوم مربوط به سال 1970 هست . یعنی 13 سال قبل از جدایی. من این مقایسه رو برای بررسی تغییر گرایشات واترز در دوران هنرمند منفرد بودنش ، و میزان پایبندی به سبک اولیه گروه ذکر کردم. یکی از اصولی که من در گوش کردن موسیقی به کار میبرم اینه که اون ها رو به ترتیب ساخته شدن گوش میدم تا یه جورایی با توجه به اتفاقات تاریخی که در اون زمانها افتاده، سیر تحول هنرمند رو برسی کنم. پس من سانسوری نکردم و اینجا رو شما دوست من عجول مطالعه کردی.
به عنوان مثال دو آهنگ Radio Waves و Sign Of Life که هر دو در سال 1987 ساخته شده اند و هر دو آهنگ نخست از آلبوم مربوطه هستند رو با هم مقایسه کنید. من کاری به متن ندارم هر چند یکی از این دو اینسترومنتال هست .! .منظورم موسیقی هست. کدام به کارهای اولیه گروه نزدیک تر هست؟ خوب!!! این همون موضوعی بود که من تلاش برای روشن کردنش داشتم. Pink Floyd گیلمور سعی کرده که بیشتر پایبندی به سابقه داشته باشه - و در عین حال گذر زمان رو هم در نظر گرفته- .من نظر دو تن از بزرگترین منتقدان رو خوندم. اولی لز 5 ستاره 3 ستاره به آلبوم رادیو کی اوس واترز داده بود. دومی هم 2 ستاره و گفته بود که اگه این دو هنرمند با هم همکاری میکردند شاید نسخه دوم The Darkside Of The Moon رو داشتیم.من اجرای واترز در In The Flesh رو دیدم و دقیقاً همین احساس بهم دست داد که یک استعداد تلف شده رو شاهد هستیم - در فیزیک داریم که دو موج همسو همدیگر رو تشدید میکنند - پس منظور تنها مقایسه بوده است.

در ضمن ، من مثالی از متالیکا رو زدم ( اونایی که فقط دارن میخونن برن 2 پست بالاتر رو بخونن تا متوجه بشن) تا بگم که آدمهای عادی هم سابقه این اشتباه رو داشتن. و مجدداً خاطر نشان میکنم که در شاءن هر کس هست که با هرکس مقایسه بشه. افراد انسانی 9 گونه تفکر دارند پس در بسیاری از تصمیم گیری ها به هم شبیه هستند. قصد ندارم بگم که برت و اولریخ مشابه هم هستند. اما در اون لحظه مشابه یک کار رو کردند. شما تا حالا توجه کردی که چرا سید برت سر همون آهنگ خاص بارها این کار رو کرد؟! ( اگه اسم اون آهنگ رو یادم اومد ویرایش میکنم) شاید برای خودش دلیلی داشته. این حرف من کجاش اشتباه بود؟ من قصد جسارت ندارم اما من به برت مثل یک بت نگاه نمیکنم. همون طور که به گیلمور با این دید نگاه نمیکنم و فقط اونو دوست دارم. همونطور که از واترز متنفر نیستم!

[powerslave]

یه نکته دیگه! من متعجبم!!!!
شما خودت چند پست قبل گفتی که :

....درامر میهم که گفته بود Dead دیوانه بود موافق نیستم این تفاسیر غلطی که حتی شخصیت های برجسته ای مثل راجر و "همر " کردند ...

حالا من متوجه نمیشم. منم که میگم برت دیوانه نبود و ..... موضوع اصلی او بود نه واترز.
حالا اگه شما دوست داری فقط مباحثه کنی و به مندرجات توجهی نکنی ...

و یه نکته دیگه. من به اونایی که مثل من بیکارن و دنبال این موضوعات هستند میگم که مثلاً حتی تو سایت بزرگی مثل P30 هم به همه چیز اعتماد نکنید. من خودم همینجا خوندم که کرت کوبین یسر صحنه به سرش شلیک کرد!!!! یا خوندم که جان لنون و همسرش داشتن تو خیابون قدم میزدن که یارو کشتشون. حالا حقیقت اینه که لنون رو در حیاط خلوت منزلش و روی پله ها کشتن و ماجرای کوبین هم که ...

یه نکته دیگه! ( قول میدم آخریش باشه ) در کل ستاره هایی که در جوانی میمیرن ، مانند Joe Morison ، Jemie Hendrix و به نوعی Syd Barret ( با دور شدنش از انظار) یه حالت کاریزما پیدا میکنن. اعتقاد بسیاری هست که در صورت زنده موندنشون یه همچین مساله ای پیش نمیومد.

[SPIRIT PALST III]

علی جان Spirit Palst
یه نکته برام خیلی جالبه که شما اکثره اسطورهای موزیکیت یا مردن یا خود کشی کردن!به هر صورت باید فلسفه جالبی باشه!اگه میشه یه توضیحی بده.
ممنون

سلام داداش اشکان
نمی دونم که می تونم در مورد مسئله ای که اشاره کردید توضیح خوبی بدم یا نه ولی به هرحال چون یه مسئله فردی هستش و به تایپیک ارتباطی نداره تو پیغام خصوصی جواب میدم...........
__________________________________________________ _____________

چه باحال شده: می گم اسم تایپیک رو بگیم عوض کنن !!! چون بحث ها ربطی بهش نداره
یه نکته در مورد تایپیک ها و عدم ارتباط بحث ها به تایپیک.........
به نظر من از مدیران بخواهیم که تایپیک ها رو از تایپیک اول من در صفحه 1 به بعد رو به تایپیک: درباب خدایان_ Syd Barrett منتقل کنند که بحث ها به تایپیک مربوط باشه ......نظرتون چیه؟؟

[SPIRIT PALST III]

اولاً که ویکیپدیا با وجود اینکه یک دانشنامه آزاد هست اما در مورد تاریخ موسیقی یک پروژه کاملا مستند داره که توش از مقالات و کتابهایی که توسط تاریخ نگاران موسیقی نوشته شده و یا اتوبیوگرافی ها و Interview های خود موسیقی دانها استفاده کرده. پس در این مورد کاملاً قابل اعتماد هست . اما من الان حضور ذهن ندارم و نام این پروژه به خاطرم نمیاد........................................ ...................................
.................................................. .................................................. ..........
.................................................. .................................................
!

OK!! دقت نکرده بودم،درست می گی، ویکی پدیا همه مقاله هاش refrence داره.

گفتید که : یعنی یک گروه که با یک نابغه شروع شده و تحولی ابدی در موسیقی بوده باید خودش رو ملزم به رعایت کردن اون سبک جاویدانش بدونه.

خوب من تا اونجایی که عقلم قطع می ده و سعی می کنم آدم منطقی ای باشم.نمی تونم این حرف رو قبول کنم.
به نظرم کاملا یه حرف دیکتاتوری هستش. من عاشق برت هستم اما این حرف کجاش منطقیه! حتی اگه برت هم چنین چیزی رو گفته بود باز غیر منطقیه...... اینطور که شما می گید راجر باید دونباله رو سبک برت می بود و سبک شخصیه خودش رو نداشت که این کاملا خنده داره ....البته اگه اونطور که شما اشاره کردید و منابع ویکی درست بگن و راجر به خاطر این که به قول شما خودش همه کاره باشه و پینک فلوید با سبک اون پیش بره می خواسته که برت از گروه حذف بشه خوب یه مسئله شخصیتی هستش و بله میشه گفت راجر آدم خودخواه و قدرت طلبی بوده....ولی در همین زمینه به یک نکته باید توجه کرد و اون اینکه حذف برت از گروه که فقط به تصمیم راجر نبوده هم مدیر برگزاری کنسرت ها و هم همه اعضای گروه با این مسئله موافقت کردن هر چند که سید توی یکی از مصاحبه هاش گفته بوده که تصمیم درستی برای حذف اون از گروه گرفته نشده بوده. ( همه موافق بودن به جز خود سید) پس من نمی فهم با چه سند و مدرکی میشه راجر رو متهم کرد حتی اگه راجر در اعماق وجودش می خواسته برت حذف بشه باز برای چنین ادعایی باید سند و مدرک آورد.... ویکی پدیا با چه اسنادی این اتهام رو به راجر وارد کرده؟.....

در ادامه بخش اول حرفهای بالا لطفا توضیح بفرمایید که آیا این منطقیه که راجر باید از سبک برت تقلید می کرد؟ واقعا منطق شما اینو میگه؟ از اون گذشته این کاملا احمقانه هستش که وقتی دیگه سید برتی در گروه نبوده باز اسرار به سبک اون داشت برای اینکه هیچ کس نمی تونسته آهنگی با سبک برت خلق کنه. و این کاری که شما می گید فقط یه تقلید سطحی و بچه گانه هستش مثلا من می خوام بدونم آهنگ Echoes که جزو بهترین کارهای گیلمور هستش هم سبک برت هستش؟؟!!!! کی چنین ادعای احمقانه ای کرده؟؟؟!!! نکنه گیلمور؟؟!! ......این دیگه چه جور منطقیه من دارم دیونه میشم!! به عنوان مثال یکی از ویِژگی های سبکی برت : سبک نوازندگی منحصر به فرد برت هستش که من اسمش رو میزارم سبک اسکیزوفرنیک، در تمام تاریخ موسیقی فقط برت می تونسته به علت ویژگی های روانی خواصی که داشته اینطور بنوازه که هیچ ربطی به سبک نوازندگی گیلمور نداره.....آقا شما مگه: Love in London (1967) رو که کاملا بی کلام هستش و یکی از بهترین منابع برای شناخت سبک نوازندگی برت هست رو گوش ندادی؟؟؟؟!!! بعد از برت شما یه کار از پینک فلوید معرفی کن که با این سبک نوازندگی کار شده باشه!! نکنه فرمول های ناشناخته ای وجود دارن که می تونند چنین کاری بکنن ؟؟؟؟!!! شاید روح طرف رو احضار می کنند و میاد توی گروه و نوازندگی میکنه؟؟؟!!!!..........به هر حال این چیزی که شما می گی صرفا یه تقلید احمقانه می شه وگرنه سبک برت مربوط به خودشه و هیچ کس دیگه نمی تونه آثاری در سبک اون خلق کنه پس تقلید چه فایده ای داره....کار راجر درست بوده که به جای تقلید از برت سبک خاص خودش رو شکل داده........تازه این مسئله در اولین آلبوم پینک فلوید هم کاملا مشخصه: در آلبوم (نی زن بر دروازه های سپیده دم) که همه آهنگ های برای برت هست به جز یه آهنگ که راجر ساخته که کاملا در همون ابتدای ظهور پینک فلوید مشخص می کنه که سبک این دو تا آدم کاملا با هم متفاوته.....راجر در اولین آلبوم پینک فلوید هم که داره با سید کار میکنه باز هم با سبک خودش آهنگ می سازه و حتی آهنگ رو گروه توی آلبوم میزاره. آلبومی که همه آهنگ ها از برت هستش. حالا من این وسط نمی دون این نظریه رو که میگه:
یعنی یک گروه که با یک نابغه شروع شده و تحولی ابدی در موسیقی بوده باید خودش رو ملزم به رعایت کردن اون سبک جاویدانش بدونه.

کی این نظریه رو صادر کرده ؟؟؟؟.......توضیح بدید لطفا!!!!

.................................................. ..............

یه نکته دیگه : من هم علاقه ای به آثاری از راجر مثل Radio K.A.O.S ندارم البته فکر کنم چهار سال پیش گوش دادم که اون موقع هم خوشم نیومد و حتی آهنگ ها رو کامل گوش ندادم..........
ولی من که نظرم رو درباره آثار راجر گفتم ....اصلا همه حرفهای شما در مورد آثار راجر درست ولی ببینید حرف من چیه؟ .......من میگم راجر دو تا اثر داره که به نظر من جزء بهترین کارهای راجر هستش: که هم به لحاظ مضمونی و هم به لحاظ ساختار موسیقایی کمال کار راجر هست و من راجر و با این آثارش تعریف می کنم و نکته اینه که این آثار که هر کدومش شاهکار هستند هیچ ربط و شباهتی به سبک برت ندارند و به هیچ وجح تقلید نیستن.....یکی the wall و یکی هم music from the body ost ......خوب اون چیزی که شما در مورد تاریخ ها میگید خوب درست ولی دوست من مگه نمی دونی؟؟؟؟؟ این دو تا آلبومی که من معرفی کردم هر جفتشون جزو کارهای انفرادی راجر هستن و ربطی به پینک فلوید نداره.....اصلا راجر هر کاری به غیر از اینها خلق کرده "بی ارزش " . ولی همین دوتا اثر کافیه که راجر رو به عنوان یه هنرمند صاحب سبک و صاحب اندیشه تثبیت کنه.....

نتیجه گیری ای که می تونم از حرفهای شما و خودم بگیرم اینه که:

# شما می خواین اثبات کنید که : راجر راه رو اشتباهی رفته و در آثارش نزول کرده که دلایلی آوردید که هم نظرات خودتون هستش هم نظرات منتقدان.

* در مقابل این نظر من می خوام اثبات کنم و می گم: مهم این هست که راجر هم به لحاظ ایدئولوژیک و هم به لحاظ ساختار موسیقایی به کمال رسیده و سبک خاص خودش رو شکل داده که فقط سبک خودش بوده و ربطی هم به سید و پینک فلوید نداشته. که دو اثری هم که ذکر کردم شاهد این مدعا هستش.

# شما می گید که راه درست راهی بوده که گیلمور رفته و سعی کرده همون پینک فلوید اولیه ( پینک فلوید سید برت) رو حفظ کنه فقط به شکل امروزی که متناسب با زمانه خودش باشه. !!!!

* در مقابل من می گم : اصولا چنین ادعایی از پایه احمقانه و ساده اندیشانه هستش و فقط زائیده یک توهم هست. توضیحاتم رو هم در بالا دادم......گیلمور ربطی به برت نداره...اون هم سبک خودش رو داره که چه به لحاظ موسیقایی و از اون مهم تر به لحاظ ایدئولوژیک در حد راجر نیست. (با برت اصلا مقایسش نمی کنم چون مال این حرف ها نیست).


نکته مهم: اگه در تایپیک ها با لحن نسبتا تندی حرف هام زده شده اصلا توهینی در کار نبوده. فقط علتش اینه که من در به لحاظ فکری شدیدا با نظراتی که شما دادید مخالفم و همین باعث می شه از کوره در برم.......

چند تا نکته دیگه هم هست که بعدا بهشون اشاره می کنم..................