§ § معـــــــماری پـــایدار(ســـبز) § §

[Mahdi/s]

اصول توسعه ساخت و ساز پایدار
برای ایجاد تعادل میان سطوح تنوع زیستی، سه اصل توسعه صنعت ساخت وساز پایدار كه در جهت و حفظ تنوع زیستی در شهر باید رعایت شوند، به شرح زیر است:

• استفاده پایدار از منابع زیستی: بدین معنا كه باید دقت شود كه منابع زیستی بهره‌برداری شده در سامانه‌های توسعه در كجا استفاده می‌شوند، و چگونه می‌توان آنها را پایدار نگهداشت، و از منابعی كه سریعتر جایگزین می‌شوند استفاده شود. به عنوان مثال؛ از چوب درختهایی باید استفاده شود كه سریعتر رشد كرده و می‌توانند جایگزین شوند. همچنین از منابع متنوع استفاده كرد،‌كه نوع خاصی از بین نرود، و یا مثلا مساحت جنگلها را مقدار ثابتی نگهداشت و از مقدار میعنی كمتر نشوند، و یا از گونه خاص موجودی به علت منافع اقتصادی حمایت نشوند.

• استفاده از منابع تجدید ناپذیر: استفاده عاقلانه از منابع غیر قابل تجدید باید به طور گسترده اعمال شود. به عنوان مثال؛ استفاده از منابع فسیلی برای سوخت غیر عاقلانه است. و یا در ساختن صندلی از چوبی استفاده شود كه در طبیعت از سرعت تجدید‌پذیری و جایگزینی بالاتری برخوردار است.

• كاربرد معقول از چوب (به عنوان یک منبع تجدید ناپذیر) باعث می‌شود كه به اصل منبع لطمه‌ای نخورده و امكان جایگزینی آن در طبیعت وجود داشته باشد، و حتی در نوع رنگی كه در آن بكار برده می‌شود از موادی كه كمتر كه برای محیط زیست ضرر دارد استفاده شود.

• حفاظت از تنوع زیستی: از منابع زیستی به خوبی نگهداری شود،‌و مشاركت افراد جامعه در جهت بقاء و تنوع زیستی موجود الزامی باشد. طوری از سامانه استفاده شود كه همه اجزاء خود حافظ مجموعه باشند. مردم به طور صحیح از منابع محیطی بهره گیرند، و به آنها آموزش داده شود كه از هر محصول یا منبعی در جای خود و به صورت بهینه استفاده كنند. مثلا در مورد مبلمان شهری، استفاده صحیح از ان به مردم آموزش داده شود. و با اندك نقصی به كنار گذاشته نشوند،‌ بلكه تعمیر و یا در غیر این صورت به محصولی دیگر تبدیل و یا در نهایت مواد اولیه آن بازیافت شود. (مفیدی، مبانی مقدماتی توسعه و طراحی شهر پایدار)

طراحی پایدار و اصول اولیه آن
طراحی پایدار همكاری متفكرانه معماری با مهندسی مكانیك، برق و سازه است. علاوه بر فاكتور‌های متداول طراحی مانند زیبایی، تناسب و بافت و سایه و نور و امكاناتی كه باید مد نظر قرار گیرند، گروه طراحی باید به عوامل طولانی مدت محیطی، اقتصادی و انسانی توجه نموده و اصول اولیه آنرا که به قرار زیر است، مد نظر قرار دهد:

• درك محیط:
طراحی پایدار با درك از محیط آغاز می‌شود. اگر ما به امكانات محیطی كه در آن هستیم آگاه باشیم می‌توانیم از صدمه زدن به آنها جلوگیری كنیم. درك محیط باعث مشخص شدن مراحل طراحی از جمله جهت قرارگیری نسبت به خورشید و چگونگی قرارگیری ساختمان در سایت و حفظ محیط پیرامون و دسترسی سیستم نقلیه و پیاده می‌گردد.

• ارتباط با طبیعت:
چه ساختمان در داخل محیط شهری باشد و چه در یك محیط‌ طبیعی‌تر، ارتباط دادن طبیعی به محیط طراحی شده روح و جان می‌بخشد.
• درك روندهای موجود در طبیعت: در سیستم موجود در طبیعت زباله موجود نیست. لاشه یك موجود، غذای یك موجود دیگر می‌شود. به بیان دیگر موجب احترام بشر به نیازهای انواع گونه‌های طبیعــــی می گردد. رونــــــدهایی كه باعث احیـــا می‌شوند تا ضایع كردن، به بیشتر زنده مــاندن ما می انجامند.

• درك تأثیرات محیطی:
طراحی پایدار سعی در درك تأثیرات محیط از طریق ارزیابی و تحلیل سایت دارد:
ارزیابی انرژی مصرفی، سمیت مصالح و تكنیك‌های ساختمان سازی .
بطوریکه تأثیر منفی محیطی را می‌توان از طریق استفاده مصالح ساختمان سازی پایدار، مصالح با سمیت كمتر و مصالح ساختمانی قابل بازیافت کاهش داد.

• روند مشاركتی طراحی:
طراحان پایدار، اهمیت توجه به هر نظری را می‌دانند. همكاری با مهندسین مشاور و متخصصین دیگر در مراحل اولیه طراحی صورت می‌پذیرد. طراحان همچنین به نظرات ساكنین محلی و همسایگان محلی نیز توجه می‌كنند.

• درك مردم:
طراحان پایدار باید به فرهنگ و دین و نژاد مردمی كه قرار است برای آنها طراحی كنند، توجه كنند.

بنابراین معماری پایدار تركیبی چند ارزشی در بر دارد:
زیبایی شناسی، محیط، اجتماع، سیاست و بعبارتی طراحی و ساختمان سازی هماهنگ با محیط.
یك معمار باید زیركانه چند فاكتور را در نظر بگیرد: مقاومت و پایداری و طول عمر بنا، مصالح مناسب، و مفهوم و كانسپت.

[Mahdi/s]

معماری پایدار: sustainable architecture


تعریف توسعه ی پایدار:

به معنی ارایه ی راه حل هایی در مقابل الگوهای سنتی کالبدی _ اجتماعی و اقتصادی توسعه می باشد که بتواند از بروز مسایلی همچون نابودی منابع طبیعی _ تخریب اکوسیستم ها _ آلودگی _ افزایش بی رویه جمعیت _ رواج بی عدالتی و پایین آمدن کیفیت زندگی انسان ها جلوگیری می کند.
در خصوص معماری پایدار راهکارهای زیادی ارایه شده است.همایش های بین المللی و سایت های اینترنتی و همچنین کتاب های متعددی در این زمینه به رشته ی تحریر در آمده است.ما در اینجا تنها به تحلیل و بررسی معماری پایدار از دو دیدگاه زیر خواهیم پرداخت:

1 _ دیدگاه کلی و رزانا هارت که خود نیز در ساختمان های سبز ساکن هستند.

2 _ دیدگاه بارندا و روبرت وال.

برخی بناها دارای ویژگی ها و خصوصیاتی هستند که آنها را در زمره ی بناهای پایدار قرار می دهد.تعریف و اصولی که از دیدگاه کلی و رزانا هارت باید رعایت شود تا یک بنا به عنوان نمونه ای از یک معماری پایدار طبقه بندی شود عبارت است از:

1_ کوچک بیندیشید:

خانه های کوچک می توانند زیبا و دنج باشند در حالی که خانه های بزرگ مقدار بسیار زیادی انرژی و گرما را تلف می کنند و به اجبار بایستی از سوخت های فسیلی برای گرم کردن آن استفاده شود و در نهایت آلودگی های ناشی از مصرف سوخت های فسیلی که به هوا وارد می شود معضلات و تخریب های زیست محیطی را نیز به دنبال دارند.
یک خانه باید در اندازه و سایزی طراحی شود که مورد نیاز ساکنین آن باشد.
این خانه با طراحی بسار دقیق و دیدگاهی طبیعت گرایانه نیازهای یک خانواده را متناسب با قرن 21 براورده خواهد ساخت.

2 _ گرمایش ساختمان با آفتاب:

هیچ چیز برای سلامتی جسم و ذهن انسان موثرتر از استفاده از گرما و نور خورشید نیست.در طراحی گرچه تعبیه و جانمایی مناسب بازشوها و سطوح نورگیر به نظر کمی مشکل می رسد اما در عمل نتیجه طراحی صحیح آن بسیار رضایت بخش می باشد.
یک طرح خوب برای استفاده از نور در خانه به گونه ای است که علاوه بر این که گرمای لازم را برای فضای داخلی تامین کند نور کافی را نیز وارد اتاق نماید.
تنها در این صورت زمانی که خورشیدغروب می کند گرمای جذب شده در اتاق باقی می ماند و به فضای داخلی پس داده می شود و آنرا گرم می نماید.
در این رابطه قطعا مصالح خاصی می تواند انرژی را جذب و در خود حفظ نموده سپس در زمان مناسب آنرا به فضا برگرداند.آنچه در این ذخیره سازی مهم است عایق بندی مناسب در ساختمان است که می تواند از سنگ های آتشفشانی فشرده برای این منظور استفاده بهینه کرد.بنابراین ملاحظه می شود که استفاده صحیح از مواد و مصالح در حفظ انرژی بسیار موثر است.

[Mahdi/s]

3 _ راحتی و آسایش خود را حفظ کنید:

همانطور که گفته شد یک طراحی مناسب بر مبنای استفاده از انرژی طبیعی خورشید هم نور هم گرما و هم آسایش را برای ساکنین یک خانه تضمین می نماید.
از انرژی های طبیعی دیگری که می تواند در گرمایش و سرمایش فضا و بالطبع آسایش انسان موثر باشداستفاده از انرژی زمین است.برای استفاده از این نوع انرژی می توان به راحتی حدود 6 فوت حفر کرده واردعمق زمین شد.درآن نقطه خواهید دید که تغییرات حرارتی بیش از چند درجه نیست.اگرچه این درجه حرارت حدود 50_55 فارنهایت ممکن است برای زندگی عادی سرد باشد ولی با این روش می توان حرارت خوبی را در فضای داخلی فراهم کرد.بنابراین برای استفاده از انرژی گرمایی زمین باید زیر آن کاملا خالی از هوا باشد تا فضا گرمای زمین را جذب کند.در خانه های سنتی اقلیم سرد ایران نیز به همبن دلیل خانه ها در عمق زمین پی افکنده شده اند.نورمن فاستر بخشی از گرمایش گنبد رایشتاگ در آلمان را با استفاده از انرژی گرمایی زمین تامین کرده است.

4 _استفاده از انرژی های قابل بازیافت:

راه های بسیاری از قبیل استفاده از انرژی های پاک مانند انرژی خورشید _ انرژی باد _ انرژی آب و ... برای تولید برق و الکتریسیته و صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی وجود دارد.
اگر از انرژی های پاک جهت تولید الکتریسیته استفاده شود باید دقت بیشتری در طرز استفاده از برق تولید شده به دلیل محدود بودن آن اعمال کرد.به عنوان مثال چنانچه نیروی برق از منابع طبیعی یا توربین ها فراهم می شود بایستی هزینه ابزاری را هم که به وسیله الکتریسیته کار می کنند محاسبه نمود و یا به عنوان مثال ماشین لباسشویی از مقدار الکتریسیته ای استفاده می کند که مقدار هزینه آن کمتر از مبلغ پودر لبلسشویی و هزینه مصرف آب خواهد بود.لامپ های مهتابی از جمله استانداردهایی هستند که کمترین الکتریسیته را مصرف می کنند.در ساختمان ها بایستی از وسایل حرارتی و نوری که با وصل شدن به پریز و مصرف برق کار می کنند تا حد امکان اجتناب شود.

.

5 _ استفاده از مصالح بومی:

استفاده از مصالح طبیعی حداقل ضررهای اقتصادی و زیست محیطی را داراست و نکته قابل توجه این است که بعضی از منابع طبیعی مورد استفاده مانند درخت و نی و ... قابل ترمیم و دوباره سازی می باشند و برخی دیگرنیز به وفور قابل دسترسی هستند مانند شن و ماسه که استفاده از آنها به دلیل زیبایی طبیعی که دارند از یکنواختی و تصنعی بودن بنا می کاهد و به نوعی معماری را با طبیعت نزدیک و همساز می کند.
درواقع استفاده از منابع طبیعی که با محیط اطراف کاملا در هماهنگی است آرامش را به فرد منتقل می کند.
از مصالح بسیار جذاب دیگر سنگ های صخرهای است که می تواند هم در عناصر تزیینی فضای داخلی و هم برای ساختن دیوار سنگی و ستون خانه که فضای فوق العاده ای را با تداعی طبیعت و قدرت به انسان منتقل می کند وهمین طور در سنگ فرش بیرون خانه از آن استفاده شود.دیوارهای سنگی می توانند مقدار زیادی از انرژی گرمایی را حفظ و ذخیره کنند.از دیگر مصالح بومی و فراوان شن و ماسه است.ماسه و شن به طور فشرده برای مصارفی در پی سازی و سازه به کار برده می شود.خشت از مصالح بومی دیگر است.استفاده از خشت در بسیاری از قسمت های ساختمان کاربرد درونی و بیرونی دارد.خانه ای که کف آن از خشت پوشانده شود و با رنگ خاکی رنگ زده شود بسیار زیبا خواهد بود.
کاه گل از مصالح بومی دیگر است.استفاده از کاهگل علاوه بر پوشش می تواند انتخابی تزیینی باشد خصوصا که با رنگ های طبیعی قرمز _ سیاه و سفید بسیار جذاب و زیبا خواهد بود.

..

[Mahdi/s]

شهر پایدار

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[Mahdi/s]

معماري پايداروزلزله

شرح: معماري پايداروزلزله

نوشته:دكترفلاح

اندازه فایل: 302.73 Kb

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[Mahdi/s]

نگاهی به اصول معماری سبز ....

مقدمه
در سال های اخیر بیانیه ها و مقالات متعددی در زمینه اصول معماری سبز توسط محققان مختلف در سراسر دنیا به رشته تحریر درآمده است. اغلب این بیانیه ها با اختلاف اندک موضوعاتی را در زمینه تشویق طراحان به حفاظت از انرژی ونیز در نظر گیری ویژگی های محلی مکان و کار با کاربران ساختمان و جوامع اطراف آن تثبیت نموده اند. معماران انگلیسی، برندا و روبرت ویل در کتاب خویش با عنوان «معماری سبز: طراحی برای آینده ای آگاه از انرژی» یکی از ساده ترین و صریح ترین چارچوب ها را برای معماری سبز مطرح نموده اند. آن ها این اصول را با استفاده از مثال های مختلف از طراحی ساختمان در اروپا انگلستان و امریکا نشان داده اند. ایشان بر فراگیری از معماری بومی تأکید زیادی داشتند، معماری که در تجربه نسل های متمادی ساکن یک منطقه و اقلیم ویژه در آن نهفته است .

اطلاعات بیشتر در مورد اصول معماری سبز و نحوه اجرا آن در بسیاری از پایگاههای اینترنتی از جمله «موسسه آمریکایی کمیته معماران در موضوعات مختلف زیست محیطی» شورای «ساختمان سازی سبز امریکا» و در اروپا و انگلستان «منازل پایدار » نیز وجود دارد. فرآیند سبز در معماری فرآیندی کهن میباشد، برای مثال از هنگامی که انسان های غار نشین برای اولین بار پی به این مسئله بردند که انتخاب غاری رو به جنوب از لحاظ دمای محیط بسیار مناسب تر از غاری می باشد که دهانه آن به سمت شمال است. موضوع جدید درک این مهم است که معماری سبز برای محیطهای مصنوع و انسان آفرینش بهترین فرآیند برای طراحی ساختمان هاست؛ به گونه ای که تمام منابع وارده به ساختمان، مصالح آن، سوخت یا اشیا مورد استفاده ساکنان، نیازمند پدید آوردن یک معماری پایدار هستند. بسیاری از ساختمان های موجود حداقل یکی از ویژگی های متعدد و قابل تشخیص معماری سبز را درون خویش دارند، با این حال،تنها تعداد اندکی از این بناها کل این فرآیند کامل را دارا می باشند.
بطور کلی فرآیند سبز اینگونه مطرح می شود که تمامی موضوعات به یکدیگر وابسته بوده و در هر تصمیم گیری باید تمامی جنبه های آن مورد بررسی قرار گیرد و بدین ترتیب،ایده بررسی اصول بصورت مجزا با آن در تضاد قرار می گیرد . در مجموع اصول گوناگونی در ایجاد هر نوع سازه مطرح است که نقاط مشترک فراوانی را برای بحث دارامی باشند،
با این حال موضوعات ارائه شده مجموعه ای از اصول مختلفی هستند که در نظر گرفتن آنها سبب ایجاد توازن و پدید آمدن معماری سبز خواهد شد .
اصل اول : حفاظت از انرژی
هر ساختمان باید به گونه ای طراحی و ساخته شود که نیاز آن به سوخت فسیلی به حداقل ممکن برسد .

ضرورت پذیرفتن این اصل در عصرهای گذشته بدون هیچ شک و تردیدی با توجه به نحوه ساخت و سازها غیر قابل انکار می باشد و شاید تنها به سبب تنوع بسیار زیاد مصالح و فن آوری های جدید در دوران معاصر چنین اصلی در ساختمان ها به دست فراموشی سپرده شده است و این بار با استفاده از مصالح گوناگون ویا با ترکیب های مختلفی از آنها، ساختمان ها، محیط را با توجه به نیاز های کاربران تغییر میدهند .
اشاره به نظریه مجتمع زیستی نیز خالی از لطف نمی باشد، که از فراهم آوردن سر پناهی برای درامان ماندن در برابر سرما و یا ایجاد فضایی خنک برای سکونت افراد سرچشمه می گیرد ، به این دلیل و همچنین وجود عوامل دیگر مردمان ساختمانهای خود را به خاطر مزایای متقابل فراوان در کنار یکدیگر بنا می کردند .
ساختمان هایی که در تعامل با اقلیم محلی و در تلاش برای کاهش وابستگی به سوخت فسیلی ساخته می شوند ، نسبت به آپارتمانهای عادی امروزی ، حامل تجربیاتی منفرد و مجزا بوده و در نتیجه ، به عنوان تلاشهای نیمه کاره برای خلـق مــعـــماری سبــز مطــرح می شوند. بسیاری از این تجربیات نیز بیشتر حاصل کار و تلاش انفرادی بوده؛ و بنابراین روشن است به عنوان اصلی پایدار در طراحی ها و ساخت و سازهای جامعه امروز لحاظ نمی گردد.
اصل دوم : کار با اقلیم
ساختمان ها باید به گونه ای طراحی شوند که قادر به استفاده از اقلیم و منابع انرژی محلی باشند .
شکل و نحوه استقرار ساختمان و محل قرار گیری فضاهای داخلی آن می توانند به گــونــه ای باشد که موجب ارتقاع سطح آسایش درون ساختمان گردد و در عین حال از طریق عایق بندی صحیح سازه ، موجبات کاهش مصرف سوخت فسیلی پدید آید. این دو فرآیند مذکور ناگزیر دارای هم پوشانی و نقاط مشترک فراوان می باشند .

پیش از گسترش همه جانبه مصرف سوخت فسیلی ، چوب منبع اصلی انرژی به حساب می آمد که هنوز هم حدود 15 درصد از انرژی امروز را نیز تأمین می کند. هنگامی که چوب کمیاب و نایاب شد برای بسیاری از مردم امری طبیعی بود که در راستای کاهش نیاز به چوب ، برای تولید گرما از گرمای خورشید کمک بگیرند . شهرهای یونانی همچون «پیرنه» مکان شهر را به گونه ای تغییر دادند که از ورود سیل به شهر جلوگیری شود ، و شبکه ای مستطیل شکل با خیابانهای شرقی ـ غربی را احداث نمودند که به ساختمان ها اجازه جهت گیری به سمت جنوب و استفاده از نور مطلوب خورشید را می داد.
رومی ها نیز پیروی از اصول طراحی خورشیدی را با آموختن از تجربیات یونان ادامه دادند ؛ اما آنها پنجره های شفاف که اختراع قرن اول پس از میلاد بود را نیز برای افزایش گرمای بدست آمده بکار گرفتند، با افزایش کمبود چوب به عنوان سوخت ، استفاده از نمای رو به جنوب در ساخت منازل ثروتــمـنـدان و هـمـچنین حمامهای عـمومی شهـر نیز مـتـداول شــد .
سنت طراحی با توجه به اقـلـیـم بـرای ایجاد آسایش درون ساختمان به قوانین گرمایش محدود نمی شد بلکه در بسیاری از اقـلـیــم ها معماران ملزم به طـراحـی فـضایی خنک برای پدید آوردن شرایطی مطلوب در داخل ساختمان بود . راه حل معــمول درعـصـر حاضر ، یعنی استفاده از سیستم های تهویه مطبوع هوا ، تنها فرآیندی ناکار آمد در تقابل با اقلیم به شمار می رود و در عین حال همراه با مصرف زیاد انرژی می باشد ، که حتی به هنگام ارزانی و فراوانی انرژی به دلیل آلودگی حاصل از آن امری اشتباه بشمار می آید.
اصول سوم : کاهش استفاده از منابع جدید
هر ساختمان باید به گونه ای طراحی شود که استفاده از منابع جدید را به حداقل برساند و در پایان عمر مفید خود ، منبعی برای ایجاد سازه های دیگر بوجود بیاورد .
گر چه جهت گیری این اصل ، همچون سایر اصول اشاره شده به سوی ساختمانهای جدید است ، ولی باید یادآور شد که اغلب منابع موجود در جهان در محیط مصنوع فعلی بکارگرفته شده اند و ترمیم و ارتقاء وضعیت ساختمانهای فعلی برای کاهش اثرات زیست محیطی ، امری است که از اهمیتی برابر با خلق سازه های جدید برخوردار است . این نکته را نیز باید مورد توجه قرار داد که تعداد منابع کافی برای خلق محیط های مصنوع در جهان وجود ندارند که بتوان برای بازسازی هر نسل از ساختمان ها، مقداری جدید از آنها را مورد استفاده قرار داد .
این استفاده مجدد میتواند در مسیر استفاده از مصالح بازیافت شده یا فضاهای بازیافت شده شکل بگیرد، بازیافت ساختمان ها و عناصر درون آنها بخشی از تاریخ معماری است . صومعه سانتا الباس که در سالهای 1077 و 1115 میلادی بازسازی گردیده ، از آجرهای خرابه های یک ساختمان رومی در نزدیکی خود استفاده نمود. چارچوب های چوبی که در قرون وسطی به کار گرفته شدند ،قطعاتی چوبی بودند که بریده و در کارگاه نجاری به یکدیگر وصل شده و کد گذاری می شدند و آنگاه از هم جدا شده و به ساختمان ها انتقال داده می شدند. استفاده از این روش بدین معنی بود که در صورت لزوم می توان بخشهایی از ساختمان قرون وسطایی را جا به جا نموده ؛ حتی امروزه نیز می توان آنها را به مکانی دیگر منتقل کرد . گاهی اوقات کل سازه ساختمان به منظور بنا کردن ساختمانی جدید جابجا می گردید. برای مثال در هنگام ساخت موزه ویکتوریا و آلبرت در لندن، به ساختمان قبلی موجود در سایت دیگر نیازی نبود و در سال 1865 پیشنهاد واگذاری این ساختمان فلزی به مسئولان محلی شمال ، شرق و جنوب لندن با هدف برپایی یک موزه محلی در مکانی جدید ارائه گردید. مسئولان شرق لندن این پیشنهاد را پذیرفتند و ساختمان این موزه محلی در 1872 تکمیل گردید که امروزه این مکان به موزه کودکان بدل گردیده است.
در اغلب مواردی که دسترسی به منابع جدید به حداقل می رسد روش هایی کشف می شوند که با آن ها می توان ساختمان هایی که برای یک منظور ساخته شده اند برای مقاصد دیگر استفاده شوند، با این حال بعضی تغییرات ضروری می توانند باعث تغییر شکل اصلی سازه یا ساختمان شود. این موضوع برای کسانی که علاقمند به حفاظت و نگهداری دائمی از ساختمان ها هستند یک فاجعه به حساب می آید و این سوال در ذهن نقش می بندد که آیا یک ساختمان به این علت که زمانی دارای کاربری ارزشمندی بوده است باید همواره بدون تغییر باقی بماند یا باید برای حفظ بازدهی و کارایی تغییرات الزامی را در آن انجام داد؟ یک فرآیند سبز ممکن است در بررسی این موضوع قضاوت را تنها براساس منابع موجود ممکن بداند. اگر منابع مورد نیاز برای تغییر یک ساختمان کمتر از منابع مورد نیاز برای تخریب و بازسازی آن باشد باید از این تغییرات استقبال نمود. با این وجود این موضوع باعث عدم احترام و بزرگداشت اهمیت تاریخی سازه نمی شود. به علاوه ممکن است این سازه ها دارای ارزش دیگری نیز باشند که توجه به آن ها الزامی است. این مشکلات در تغییر ساختمان های موجود به منظور آماده ساختن آن ها برای هماهنگی با نیازهای جدید بخصوص در مورد بهبود وضعیت ساختمان از لحاظ عملکرد و کارایی که ممکن است به تغییر ظاهر آن منجر شود با تناقض و تضادهای بیشتری آشکار می شود. تغییر در بعضی از ساختمان های قدیمی برای کاربردی های جدید می تواند هزینه ها و مشکلات خاصی را با خود همراه داشته باشد. با این حال مزایای حاصل از استفاده مجدد از این ساختمان های بزرگ در کنار یکدیگر و درون یک محیط شهری می تواند بر این مشکلات و هزینه ها غلبه نماید. نوسازی ساختمان ها ی موجود در شهرهای بزرگ و کوچک همچنین می تواند موجب حفاظت از منابع مورد استفاده جهت تخریب و بازسازی ساختمان و بدین ترتیب جلوگیری از تخریب جامعه شود.
اصل چهارم : احترام به کاربران
معماری سبز به تمامی افرادی که از ساختمان استفاده می کنند احترام می گذارد.
به نظر می رسد که این اصل ارتباط اندکی با آلودگی ناشی از تغییرات اقلیم جهانی و تخریب لایه ازن داشته باشد . اما فرآیند سبز از معماری که شامل احترام برای تمامی منابع مشترک در ساخت یک ساختمان کامل هستند انسان را از این مجموعه خارج نمی نماید. تمام ساختمان ها توسط انسان ها ساخته می شوند اما در بعضی از سازه ها حقیقت حضور انسان محترم شمرده می شود، در حالی که در برخی دیگر تلاش برای رد ابعاد انسانی در فرآیند ساخت مشاهده می شود.

در ژاپن تعدادی روبوت نقش انسان را در ایجاد و طراحی ساختمان ها بر عهده گرفته اند، اما برای یک روبوت کارآیی مؤثر در مورد پروژه ، شامل اجرای یک وظـیـفـه خـاص مــی باشد که می تواند آن را به دفعات تکرار کرد. اما در مقیاسی متفاوت یک انسان به عنوان معمار همچنان می تواند بر مهارت خود بر انجام تعداد بسیاری از کارهای نامرتبط اعتماد کند.
احترام بیشتر به نیازهای انسانی و نیروی کار، می تواند در دو مسیر مجزا مورد تجربه قرار گیرد. برای یک ساختمان ساز حرفه ای توجه به این نکـته ضرورت دارد که ایمنی و سلامت مصالح و فرآیند های شکل دهنده ساختمان به همان میزان که برای کارگران و یا استفاده کنندگان آن مهم است برای کل جامعه بشری نیز از اهـمـیت بـســزایی بـرخوردار می باشد. معماران به تدریج از وجود سم های مختلف در سایت های ساختمانی آگاه شده اند و به تازگی استفاده از مواد عایـق دارای انواع CFC و یا استفاده از سایر مصالح خطرناک در ساختمان ممنوع شده است.
شکل دیگر مشارکت انسانی که نیازمند توجه است، اشتراک و دخالت مثبت کاربران در فرآیند طراحی و ساخت است، که چنانچه به طور موثر بکار گرفته نشود یک منبع کارا و مفید به هدر رفته است. تعداد زیادی از ساختمان ها از این انرژی بهره برده اند و نتایج حاصل از آن نیز موجب رضایت در خلـق ساختمان های بزرگ شده است.
اصل پنجم : احترام به سایت
هر ساختمان باید زمین را به گونه ای آرام و سبک لمس کند.
معمار استرالیایی گلن مورکات این جمله عجیب را بیان می کند که: ساختمان باید زمین را به گونه ای آرام و سبک لمس کند. این گفته یک ویژگی از تعامل میان ساختمان و سایت آن را در خود دارد که برای فرآیند سبز امری ضروری است و البته دارای ویژگی های گسترده تری نیز می باشد. ساختمانی که انرژی را حریصانه مصرف می کند آلودگی تولید می کند و با مصرف کنندگان و کاربران خویش بیگانه است در نتیجه هرگز زمین را به گونه ای آرام و سبک لمس نمی کند.

تفسیری صریح تر از این گفته چنین است که نـمی توان هر ساختمان را از درون سایت ساخته شده در آن خارج نمود و شرایط قبل از ایجاد ساختمان را دوباره در سایت احیا کرد. این نوع ارتباط با سایت در سکونتگاههای سنتی اعراب بادیه نشین دیده می شود؛ سبکی و آرامش موجود در میان آن ها در لمس زمین فقط در جابجایی خانه ایشان نهفته نبود، بلکه شامل مصالح مورد استفاده ایشان و دارایی هایی که با خود حمل می کردند نیز می گردید. سیاه چادر اعراب بادیه نشین از پشم بزها ، گوسفندان و شتران ایشان تولید می شد، هنگامی که این چادر ها برپا می گردید با ایجاد سطح مقطع بسیار کارا از لحاظ ایرودینامیکی از تخریب آن در بادهای شدید جلوگیری می شد؛ چادر با طنابهای بلند در جای خود نگهداری و تیرهای چوبی بسیار اندکی در آن بکار گرفته می شد چرا که چوب در صحرا منبعی بسیار کمیاب بحساب می آمد.

در حالی که در جوامع شهری، زندگی بومی و سنتی خود را برای یکجا نشینی ترک کرده اند و معماران وارد عرصه طراحی شده اند، هنوز نیز برای ایجاد نمایشگاههای مختلف و دیگر فعالیت های فرهنگی نیازی مستمر به سازه های موقت وجود دارد. این قبیل سازه ها اغلب، شکل چادر بادیه نشینان را بخود می گیرد . طراحی صورت گرفته توسط معماران هلندی برای فستیوال 86 در سونسبیک ، این سازه برای حفاظت از مجسمه های شکستنی واقع در خارج ساختمان طراحی شده بود و به علاوه بادی به گونه ای طراحی می شد که به چشم نیاید. دراین سازه از چهارنوع مصالح یعنی بتن پیش ساخته برای پی ها ، شیشه های شفاف برای دیوارها و سقف فولاد برای خرپاها و اتصالات و سیلیکون رزینی برای اتصال صفحات شیشه به یکدیگر استفاده شد. باله های شیشه ای نیز به دیوارهای شیشه ای چسبانده شده بودند تا صلبیت بیشتری را ایجاد کند و همچنین مکانی را برای اتصال خرپاهای فلزی سبک حامل سقف شیشه ای فراهم نماید. کف ساختمان زمین عادی بود و برای جلوگیری از گل شدن فقط با چوب پوشانده شده بود. پس از پایان فستیوال این ساختمان دوباره از یکدیگر جدا گردید و پی آن نیز از محل خارج و خاک برداشته شده به جای خود بازگردانیده شد؛ بدین ترتیب زمین سایت بدون هیچ تغییری به وضعیت پیش از برگزاری فستیوال بازگشت. این ساختمان را می توان برای استفاده در هر نمایشگاه یا فستیوال دیگر به کار گرفت و یا اعضای آن را می توان درهر سازه دیگر مورد استفاده قرار داد.
اصل ششم: کل گرایی
تمامی اصول سبز، نیازمند مشارکت در روندی کل گرا برای ساخت محیط مصنوع هستند.

یافتن ساختمان هایی که تمام اصول معماری سبز را خود داشته باشند کار ساده ای نیست. چرا که معماری سبز هنوز بطور کامل شناخته نشده است. یک معماری سبز باید بیش از یک ساختمان منفرد قطعه خود را شامل شود و باید شامل یک شکل پایدار از محیط شهری باشد. شهر، موجودی فراتر از مجموعه ساختمان هاست؛ در حقیقت آن را می توان بصورت مجموعه ای از سامانه های در حال تعامل دید – سامانه هایی برای زیستن و تفریح – که بصورت شکل های ساخته شده دارای کالبد می باشند و با نگاهـی دقـیـق بـه ایـن سامانه ها اســت کـــه مـی تـوانیـــم چهــــره شهـــر آیــنده را تـرسـیـم نـمایـیـم.

[Mahdi/s]

معماری پایدار&مسکن پایدار

معماری پایدار، بیانیه ریو و گواهینامه LEED
این مقاله توسط آقای امید رهایی - دانشجوی دکترای معماری نوشته شده است...







تصمیم گرفتیم که آشنایی با یکی از استانداردهای اروپایی-امریکایی را در خصوص توسعه پایدار در عرصه معماری برای خوانندگان ارائه کنیم. این مقاله در جهت معرفی LEED و کنفرانس ریو در خصوص توسعه پایدار و اجرای آن در ساختمانهای معاصر این کشورها، قصد دارد به بررسی آن بپردازد. پیش از رسیدگی به LEED، لازم است تا بیانیه ریو را که موجب قوت یافتن استانداردهایی از این دست است را مرور کنیم.
بیانیه ریو پیرامون محیط زیست و توسعه:
كنفرانس سازمان مللمتحد پیرامون محیط زیست و توسعه در ژوئن 1992 برگزار شد ( از 3 تا 14 ژوئن 1992 در شهر ریودوژانیرو ).... منشوری حاصل گشت که منعکس کننده نقطه نظراتی است که اساسا ساختار پایدار یک واکنش است، در فرم و ساخت، به مفهوم «توسعه پایدار» و پیچیدگیهای صوری ابتدایی آن... و در آن نظرات نمایندگان کلیه کشورها از شرق تا غرب مطرح است و منشوری در 27 اصل تهیه گردید:
با تأكید بر «بیانیة كنفرانس سازمان ملل متحد پیرامون محیط زیست انسان»، كه در تاریخ 16 ژوئن در شهر استكهلم مورد تصویب قرار گرفت و با هدف ایجاد یك همكاری جدید و برابر جهانی از طریق ایجاد سطوح نوینی از تشریك مساعی میان دولتها، بخشهای كلیدی و جوامع و ملتها و با تلاش جهت نیل به توافقات بینالمللی كه منافع همگان را محترم شمرده و از یكپارچگی محیط زیست جهان و نظام توسعه حمایت به عمل بیاورد، با آگاهی از ماهیت منسجم و بهم پیوستة كرة زمین، این خانه ما، اعلام میدارد كه:

اصل 1: انسان، در كانون اهداف توسعة پایدار قرار دارد. انسانها مستحق برخورداری از یك زندگی سالم و خلاق در هماهنگی با طبیعت میباشند.
اصل 2: بنابر «منشور سازمان مللمتحد» و اصول قوانین بینالمللی، كشورها از حق حاكمیت برای بهرهبرداری از منابع خود در راستای سیاستهای توسعهای و محیط زیستی خود برخوردارند و مسئولند یقین حاصل نمایند اینگونه فعالیتها كه در قلمرو یا در تحت كنترل ایشان صورت میگیرد، باعث صدمه به محیط زیست سایر كشورها یا مناطق خارج از قلمرو ملیشان نمیشود.
اصل 3: حق توسعه باید به نحوی اعمال شود كه متساویاً نیازهای نسل كنونی و نسلهای آینده را در زمینة توسعه و حفظ محیط زیست برآورده سازد.
اصل 4: به منظور نیل به توسعة پایدار، حفاظت از محیط زیست جزو لاینفكی از فرآیند توسعه بوده و نمیتواند جدا از آن مدنظر قرار گیرد.
اصل 5: كلیة دولتها و مردم در رابطه با وظیفة اساسی ریشهكن كردن فقر به عنوان شرط اساسی توسعة پایدار، جهت كاهش تفاوت در سطح زندگی و رفع نیازهای اكثریت مردم جهان، باید با یكدیگر همكاری نمایند.
اصل 6: نیازها و شرایط ویژة كشورهای در حال توسعه، خصوصاً كشورهای با حداقل توسعه و آن دسته از كشورهایی كه از لحاظ محیط زیست آسیبپذیرتر میباشند، باید از اولویت خاص برخوردار گردند. اقدامات بینالمللی در زمینة محیط زیست و توسعه همچنین باید پاسخگوی منافع و نیازهای اكثریت كشورهای جهان باشد.
اصل 7: كلیة دولتها باید در حفظ و نگهداری و بازیافت سلامت و انسجام اكوسیستمهای كرة زمین و با روحیهای آكنده از مشاركت بینالمللی با یكدیگر همكاری نمایند. با توجه به سهم متفاوت كشورهای جهان در تخریب محیط زیست، دولتهای مختلف دارای مسئولیت مشترك، لیكن متفاوت میباشند. كشورهای توسعه یافته با توجه به فشارهایی كه جوامع آنها بر محیط زیست جهانی وارد نموده و نیز با توجه به تكنولوژیها و منابع مالی كه در اختیار دارند مسئولیت خویش را در رابطه با تلاش جهانی برای توسعه پایدار، اذعان و تأیید مینمایند.
اصل 8 : جهت نیل به توسعة پایدار و كیفیت بالاتر زندگی برای همگان، دولتها باید الگوهای تولید و مصرف غیرپایدار را كاهش داده و رها نمایند و سیاستهای جمعیتی متناسب اتخاذ نمایند.

اصل 9 : دولتها برای تقویت و ایجاد توانمندیهای درمانی برای توسعه پایدار با ارتقاء دانش علمی از طریق تبادلات علمی و تكنولوژیكی و نیز از طریق ترویج، تطبیق، نشر و انتقال تكنولوژی، از جمله تكنولوژیهای جدید و نوآور، باید با هم همكاری نمایند.
اصل 10 : مسائل مربوط به محیط زیست هنگامی به بهترین نحو حل و فصل میشوند كه كلیة شهروندان در سطوح مناسب در آن مشاركت داشته باشند. در سطح ملی، هر فرد باید به اطلاعات مربوط به محیط زیست كه در اختیار مقامات عمومی میباشد از جمله به اطلاعات مربوط به مواد و فعالیتهای خطرآفرین موجود در جوامع خویش دسترسی داشته و امكان شركت در فرآیند تصمیمگیری را داشته باشد. دولتها، از طریق اشاعة عام اطلاعات مربوط به محیط زیست، باید در ترویج و ارتقاء آگاهی عمومی در این زمینه بكوشند. دسترسی مؤثر به مذاكرات اداری و قضایی، منجمله به تصمیمات اصلاحی متخذه، باید تأمین گردد.
اصل 11: دولتها باید قوانین مؤثر زیست محیطی وضع نمایند. استانداردهای مربوط به محیط زیست و اهداف و اولویتهای مدیریتی باید منعكس كنندة چارچوب محیط زیست و توسعهای باشند كه به آن مربوط میگردند. استانداردهایی كه از سوی برخی از كشورها اعمال میگردد ممكن است برای كشورهای دیگر به ویژه كشورهای در حال توسعه نامناسب بوده و متضمن هزینههای اقتصادی و اجتماعی بیموردی برای آنها باشد.
اصل 12: دولتها جهت ارتقاء نظام اقتصادی بینالمللی آزاد و حمایتی كه منجر به رشد اقتصادی و توسعه همه كشورها شده و به گونهای كارآمدتر با تخریب محیط زیست مقابله كند میبایست با یكدیگر همكاری نمایند. سیاستهای تجاری كه در رابطه با محیط زیست اتخاذ میگردند، نباید تبدیل به ابزار عامدانه یا تبعیضی غیرقابل توجیه و محدودیتهای پنهان در عرصة تجارت بینالمللی شوند. از اقدامات یك طرفه در مقابله با مسائل محیط زیست خارج از محدودة قانونی یك كشور، باید امتناع شود. هر گونه اقدام در زمینة حفاظت از محیط زیست فرامرزی یا جهانی، تا حد امكان باید مبتنی بر تراضی بینالمللی باشد.
اصل 13: دولتها موظفند قوانین ملی لازم را در ارتباط با مسئولیت و جبران خسارت قربانیان آلودگی و سایر صدمات وارده بر محیط زیست وضع كنند. همچنین دولتها وظیفه دارند كه در ارتباط با مسئولیت و جبران خسارت مربوط به اثرات زیانبار نابودی محیط زیست كه ناشی از فعالیت آنها در محدودة تحت حاكمیت یا كنترلشان بر مناطق خارج از قلمرو اختیارات قانونیشان باشند، با یكدیگر سریعاً و مصممانهتر همكاری كنند و قوانین بینالمللی لازم را توسعه دهند.
اصل 14: دولتها باید به منظور جلوگیری از، و تقلیل انتقال و جابجائی مواد و اقداماتی كه باعث تخریب شدید محیط زیست شده و یا برای بهداشت مردم زیانبار میباشد با كشورهای دیگر فعالانه همكاری نمایند.

اصل 15: دولتها برای حفاظت از محیط زیست، میبایست بطور گسترده و برحسب توان خویش اقدامات پیشگیری مبذول نمایند. در مواردی كه خطر ایجاد صدمات جدی یا جبرانناپذیر به محیط زیست وجود دارد، عدم یقین كافی علمی نباید مستمسكی جهت به تعویق انداختن اقداماتی كه از نظر هزینه كارآمد بوده و لازمه جلوگیری از تخریب محیط زیستاند شود.
اصل 16: مقامات ملی باید با التفات به آن كه اصولاً آلوده كننده باید هزینه آلودگی را تقبل نماید، و با بذل توجه به منافع عام و بدون ایجاد اختلال در تجارت و سرمایهگذاری بینالمللی بكوشند هزینه و بهرهگیری از ابزار اقتصادی در ارتباط با محیط زیست را بینالمللی نمایند.
اصل 17: كلیه فعالیتهایی كه ممكن است اثرات مخرب جدی بر محیط زیست داشته باشند، و اجرای آن منوط به تصمیم مقامات ذیصلاح ملی است میبایست مشمول ارزیابی تأثیرات زیست محیطی توسط مقامات ملی گردند.
اصل 18: دولتها باید به فوریت دولتهای دیگر را از وقوع هر گونه سوانح طبیعی و سایر حوادث غیرمترقبه كه احتمالاً بر محیط زیست ایشان اثر زیانباری فوری داشته باشد، مطلع نمایند. جامعة بینالمللی نباید از هیچ تلاشی جهت حمایت از كشوری كه دچار این تأثیرات شده است دریغ ورزد.
اصل 19: در رابطه با فعالیتهایی كه ممكن است اثر سوء بر محیط زیست فرامرزی گذارند، دولتها باید اطلاعات مربوط و بموقع را در اختیار كشورهایی كه بطور بالقوه در معرض این خطر میباشند گذاشته و قبل از وقوع واقعه باید آنها را مطلع نموده و با حسن نیت در همان مراحل اولیه با آن كشورها مشورت نمایند.
اصل 20: زنان نقش حیاتی در زمینة مدیریت و توسعه محیط زیست دارند. از اینرو مشاركت كامل آنان در نیل به توسعة پایدار ضروری و اساسی است.
اصل 21: خلاقیت، آرمانها و شهامت جوانان باید جهت جلب مشاركت جهانی در نیل به هدف توسعة پایدار و تضمین آیندهای بهتر برای همگان بسیج گردد.
اصل 22: افراد بومی و جوامع آنهاو سایر جوامع محلی به سبب دانش و آداب و رسوم سنتی خود، در مدیریت و توسعة محیط زیست نقشی حیاتی ایفاء میكنند. لذا، دولتها باید از هویت، فرهنگ و منافع ایشان بطور شایانی حمایت كرده و راه را برای شركت مؤثرشان در امر توسعة پایدار باز كنند.
اصل 23: از محیط زیست و منابع طبیعی مردمیكه تحت اختناق، استبداد و اشغال بسر میبرند، باید حفاظت شود.
اصل 24: جنگ ذاتاً نابود كنندة توسعه پایدار است. لذا، دولتها باید در زمان تضادهای مسلحانه به قوانین بینالمللی مربوط به حفاظت از محیط زیست احترام گذاشته و پس از خاتمة جنگ در صورت لزوم در توسعة بیشتر مشاركت كنند.
اصل 25: صلح، توسعه و حفاظت از محیط زیست وابسته به یكدیگر و غیرقابل تفكیك میباشند.
اصل 26: كلیة اختلافات دولتها در زمینة زیست محیطی باید از طرق مسالمتآمیز و بكارگیری روشهای مطلوب و مطابق با منشور مللمتحد حل و فصل گردد.
اصل 27: كلیة دولتها و افراد باید با حسن نیت و روحیهای آكنده از همكاری در به ثمر رساندن اصول منعكس شده در این بیانیه و در تدوین قوانین بینالمللی در زمینه توسعة پایدار با یكدیگر تشریك مساعی بنمایند.


پیامد بیانیه فوق، کشورهایی نظیر امریکا، کانادا و چند کشور دیگر گواهینامه هایی تهیه نمودند تا به ساختمانهای ارزشمند و پایدار که در جهت اهداف پایداری حرکت کرده بودند، و نیز به معماران و مهندسان و کارفرمایان، همراه با جایزه ای اهدا گردد تا مردم و متخصصین به این امر تشویق شوند. یکی از مهمترین استانداردها، LEED است که به معنی:

Leedership in Energy
&
Environmental Design

«سیستم پیشرو در انرژی و طراحی محیطی» است که برای ساختارهای جدید یا مرمتهای اساسی اعمال می گردد تا ساختمانهای اجرایی نوین، هرچه بیشتر به اصول معماری پایدار نزدیک گردند که اهداف زیر را پیگیری میکرد:
1. فراهم آوردن تسهیلات و امکاناتی در جهت تامین سلامت ساکنان، محیط و اقتصاد و بازگشت هزینه و سرمایه
2. تعریف مفهوم واقعی «سبز»
3. جلوگیری از ادعاهای پوچ و بی اساس در این زمینه
4. ارتقاء کیفی ساختمان و هماهنگ سازی طرحها
5. بعنوان یک استاندارد لازم الاجرا در طراحی
6. شناخت معماران پیشگام
7. ایجاد رقابت سبز، در میان سازندگان
8. تاسیس یک سازمان جهت ارزشگذاری بر بناها جهت فروش
9. ارتقاء سطح آگاهیهای مردم
10. دگرگون ساختن ساختمانهای عمومی شهر
با توجه به اهداف فوق، سیستمی تهیه می گردد که به ارزیابی مستمر ساختمانها به لحاظ رعایت مسائل پایداری، صرفه جویی در مصرف، آسایش انسانها، حفظ مسائل آیندگان، عدم صدمه به محیط، کنترل وسعت شهرها که موجب حفظ حریم شهر با عنوان کمربند سبز می گردد و ... می پردازد و با اهداء جوایز سالانه، به تشویق و ایجاد انگیزه می پردازد که برخی از شرایط آن در شماره قبل درج گردیده است. اجرای چنین استانداردهایی در کشور ما نیز می تواند بسیاری از مسایل شهری و ترافیکی را سروسامان دهد و موجب صرفه جویی در مصرف سوخت و منابع اولیه غیرقابل تجدید، کنترل آلودگی هوا، به حداقل رساندن زباله های ساختمانی و بسیاری مسائل زیست محیطی دیگر گردد.

[Mahdi/s]

مسکن پایدار

آرامش خانه های ما امروز کجاست؟ آیا هنوز آن احساس امنیت، سکوت، محرمیت و ... که در خانه های سنتی ما بود، در خانه های مدرن ما احساس می شود؟
ساختمانها و نه ماشینها، آری ساختمانها، اصلی ترین ویرانگران زمین هستند. آلودگی های ناشی از سرمایش و گرمایش ساختمانها، از آنچه که اتومبیل ها انجام میدهند، فراتر می رود . حتی در آمریکا نیز در زمانیکه دودکشهای قدیمی شهر، در یک روز سرد زمستانی تولید دود می کنند، یا در یک نیروگاه تولید انرژی و یا در کارخانجات تولید مصالح ساختمانی آلودگی بوجود می آید، این امر به وضوح قابل رؤیت است .
پس ازکشاورزی، ساختمان سازی دومین صنعت بزرگ جهان است. تهیه مصالح ساختمانی، هم انرژی بسیار زیادی را به خود اختصاص میدهد و هم منابع تجدید نشدنی طبیعت را. البته صنعت ساختمان، جهت اعتبار خودش هم که شده، بخش وسیعی از منابع تجدیدپذیر را مانند چوب بکار می برد، اما نه بصورت خام و حفاظت نشده در مقابل تخریب و تجزیه .

ما بوسیله نو اوری های تکنولوژیکی در اتوموبیل هایمان، در ارتباطاات و نیز در کامپیوترهایمان، محاصره شده ایم. هنوز خرید خانه مثل 80 سال پیش انجام میشود، خانه ای که برای 30 و یا 40 سال آینده، تعریف میکند، بسوی آینده جهت گیری نشده.
خوشبختانه این مسئله در حال تغییر است ( نتیجه تمرینات اخیر معماری پایدار ). معماری باید به آینده نظر داشته باشد. البته همیشه این کار به راحتی صورت نمی پذیرد اما می توان معماری را بصورتی طراحی کرد که کانالهای بازی بسوی آینده داشته باشد تا بتواند پذیرای تکنولوژیهای پیش بینی نشده و جدید باشد، از طرفی نیز تغییرات اقلیمی شدید آینده را بتواند تحمل کند. خانه ای که در 1995 با استانداردهای سال 1995ساخته شود، قبل از اینکه به پایان برسد، منسوخ شده است. حال چگونه می تواند در سال 2025 به ساکنان خود آرامش دهد و از آنها محافظت نماید؟ صنعت ساختمان و البته خانه سازی که اکنون یک تلاش پر زحمت و منسوخ گردیده، نیاز دارد تا به قرن 21 وارد شود و بوسیله زیست شناس، دانشمند، معمار و مهندس، روی یک کاغذ سفید پیش از ساخت، مورد بررسی قرار گیرد.
هدف اصلی معماری محیطی ساده است: جذابیت، آسایش و راحتی پناهگاهی که با توانایی خرید مردم مطابقت کند ( چه در کاربرد و چه در ساخت )، به زمین آسیب نرساند و ... . این به این معناست که حداقل اصول زیر در آن رعایت شود:
1) بیشترین کاربرد مصالح ساختمانی قابل تجدید: ظاهراً این ماده، چوب است. چوب پیش از این مقبول شده بود و حتی به جهت زیبایی اش، قابلیت پرداخت، مؤثر بودن، بازدهی بالا، صرفه جویی در مصرف انرژی و امروزه بدلیل اینکه تجدید پذیر است، بشدت گرامی داشته شده است. این ماده باید تا حد امکان بصورت طبیعی مصرف گردد اما نه اینکه خام ودست نخورده باشد. دانش مدرن امروزه میتواند چنان چوب را متحول کند که دیگر نپوسد، نسوزد و یا غذای حشرات نگردد. چوب به عبارتی همان انرژی خورشید است که توسط فتو سنتز در قالب یک ماده ساختمانی ذخیره شده. هر روز، فقط در جنگلهای جنوبی امریکا، به حد کافی چوب می روید: به اندازه ساخت 2000 خانه؛ از این ماده، پایدارتر وجود ندارد .
2) کاربرد حداقل مصالح غیر قابل تجدید و مصالح با مصرف انرژی بالا، مانند آهن، آجر، آلومینیوم، عایق و عایقکاری .
3) دریافت انرژی که بر روی خانه می افتد و گرفتن انرژی ژئوترمال (زمین گرمایی) زمین که در اعماق، ذخیره گشته. کاربرد حرارت افزوده ناشی از پختن، شستشو، عملکرد انسان در زمستان و طراحی در جهت خلاص شدن از آن در تابستان: بجای اینکه از طبیعت جدا شویم یا با آن بجنگیم، بهتر است که با آن همراه شویم .


4) طراحی و ساخت جهت انجام خدمات طولانی و کاربردی . این عمل خانه سازی را قابل اجرا می کند ، به همان نسبت نیز هزینه بین نسلهای مختلف تقسیم می گردد. در اروپا الگوی طراحی زیستی برای خانه ، حدود 300 سال است .
5) خانه باید محکم باشد، مقاوم در برابر بلایا و عوامل محیطی دیگر.
6) نداشتن تهدید جانی یا مالی و عدم وابستگی کامل به جریان الکتریسیته. امروزه رفتن برق یعنی سرما. خرابی لوله کشی ها یعنی یک زیرزمین سیل زده، نمناک و طوفان زده ... .
7) خانه باید در مقابل « آینده » محافظت شود ( future proof ). باید چنان باشد که بتواند به راحتی در هر شرایطی بروز ( update ) باشد و تکنولوژی آینده را بپذیرد و قابلیت انجام دادن کابل کشی و سیم کشی ها و لوله کشی های اضافی آینده را داشته باشد .
8) توانایی وظرفیت مستقل بودن از شبکه گاز و برق را داشته باشد، اگر نیروی تأمین کننده انرژی، در ابتدا از خیابان استفاده میگردد (مانند آنچه که امروز هست ) و همه خانه ها برق خود را از کابل کشی های خیابان می گیرند، همه خانه ها باید به سمتی طراحی شوند که سرانجام از برق خورشیدی بهره گیرند .

9) ساختمانها باید حداقل تعمیرات را داشته باشند و چنان باشند که تأخیرهای احتمالی در تعمیرات، موجب خرابی آنها نشود، هیچ حفره مخفی در ساختمان نباشد و ... .

10) اگر بخشهایی از خانه امکان ساخت در کارخانه دارد، با کنترل کیفیت و مقیاس اقتصادی این عمل انجام می پذیرد که بسیار مفیدتر وقابل اجراتر و اقتصادی تر خواهد بود.
11) خانه با طراحی محیطی باید بیشترین آسایش و کمترین هزینه را نسبت به خانه های متداول داشته باشد تا جهش مهمی را در فروش آن ایجاد نماید. هر 20 کاهش در هزینه، تعداد خانوارهایی را که می توانند آنرا تهیه کنند، دو برابر می کند. هنوز باورکردنی نیست که یک حرکت زیست محیطی حتی در یک خانه اقلیمی، می تواند نیم میلیون پوند از آلودگی محیطی را در طول 30 سال کاهش دهد. این در حالیست که آمار فوق برای هر سی هزار خانه مستقل از سوخت میتواند یک کارخانه هسته ای را جایگزین کند .
البته هدف اینست که هر خانه، یک خانه محیطی باشد؛ کاهش آلودگی به سطوح قبل از صنعتی شدن. خانه های متداول و متوسط، به منظور ماندگار بودن و عمر طولانی ساخته نمی شوند و بسرعت جایگزین می گردند. لذا باید اصول ساخت خانه های امروز تغییر نماید.
(منبع : اینترنت)
نقد مترجم :
مقاله فوق اگر چه در خصوص ایران و مسائل ما نیست اما ارتباط بسیار نزدیکی با آنچه که در کشور ما می گذرد دارد. بخش اعظمی از پرت انرژی و مصالح، در کارخانجات تولید سیمان، فولاد و .... اتفاق می افتد. کارخانجات گچ وسیمان و سایر محصولات ساختمانی، چه به لحاظ زیست محیطی و چه به لحاظ مصرف منابع اولیه انرژی در این این مصرف افراطی بسیار مؤثرند. بازدهی پایین، خرابی، مصرف نامناسب انرژی، آلوده ساختن محیط زیست و محیط اطراف خود کارخانه ها که پیامد آن بارانهای اسیدی، از بین رفتن گیاهان و اکوسیستم و ... است و سایر آلودگی های محیطی ناشی از پرت مصالح نظیر پخش شدن گچ و سیمان در فضای کارخانه به شعاع چندین کیلومتر و ... همه عواملی است که این وضعیت را در کشور ما، بسیار بیشتر از کشورهای توسعه یافته، بحرانی کرده .
مقوله سرمایش و گرمایش در بسیاری از خانه ها همچنان معضل بزرگی محسوب می شود. از طرفی استفاده از وسایل گرمایی و برودتی ناکارآمد با پرت بسیار زیاد انرژی نظیر کولرهای گازی، بخاری های نامناسب و ... و از سوی دیگر، استفاده نامناسب از مصالح ساختمانی در اقلیمهای نامناسب، این امر را بسیار بحرانی تر کرده و موجب شده تا ما بعنوان یکی از مصرف کننده های بزرگ انرژی در جهان لقب گیریم .
عمر ساختمانها در کشور ما چنان است که یک خانه با قدمت 20 یا30 سال، کلنگی تلقی شده و غیر قابل استفاده است و این، کاملاً مغایر با اصول توسعه پایدار است. استانداردهای مورد استفاده در خانه های ما، نه تنها به روز نیست بلکه متعلق به دهه های 40 و50 است که اکنون به کلی منسوخ شده و همین امر موجب شده تا خانه های امروز ما، بازدهی بسیار کمی داشته باشند.... آرامش خانه های ما امروز کجاست؟ آیا هنوز آن احساس امنیت، سکوت، محرمیت و ... که در خانه های سنتی ما بود، در خانه های مدرن ما احساس می شود؟ معضل عمده کشور ما که به لحاظ منابع جنگلی و چوبی، کشوری فقیر بحساب می آید، کمبود چوب نیست بلکه استفاده ناصحیح از آن است. چوب بدون پرداخت در اکثر خانه های سنتی استفاده میشود که بسرعت خوراک جانوران گشته یا آتش می گیرد، می پوسد و از بین میرود. از طرفی قطع درختان صرفاً بدلیل کاربردهای ساختمانی صورت نمی پذیرد بلکه استفاده های شخصی، سوزاندن، آتش سوزیها و آلودگیهای محیطی دیگر جنگلها را هرروز کوچکتر می کند. برنامه مشخصی نیز جهت بازسازی آنها وجود ندارد. در صورتی که دنیای مدرن امروز، برای تمام این مشکلات برنامه دارد. مشکل ما کمبود چوب نیست بلکه وفور نعمت و ثروت در کشور است که موجب شده همه، بی توجه و بی برنامه به مصرف بپردازند و از اصول توسعه پایدار غافل مانده، به تخریب محیط زیست، آلودگی ها و ... بپردازند و فقط به امروز دلخوش کنند و آینده را نبینند .... براستی چرا باید چنین باشد ؟
خانه های ما امروزه فقط وابسته به نفت و گاز و الکتریسیته اند، در صورتیکه منابع تجدید شدنی انرژی در محیط فراوان و ارزانند. باد، نور خورشید، آب و ... در این کشور بسیار فراوان است. اندکی همت و توجه لازم است ... .
هدف، خلق معماری اصولی، آرامش بخش، پایدار، خودمانی و لذت بخش، اقتصادی و ... است و نه تخریب محیط، نادیده گرفتن آینده، بر هم زدن اعصاب ساکنین یا ضررهای مالی و ... .
بیایید با در نظر گرفتن اصول معماری صحیح، مصالح آیندگان و ... خانه هایمان را پایدار طراحی کنیم.

[Mahdi/s]

چارلز جنكز در آخرین فصل كتابش این مسئله را خاطر نشان می‌سازد كه نابودی زمین توسط ما منجر به نابودی 27000 گونه زیستی در یكسال می‌شود یعنی هفتاد و چهار انقراض در یك روز و یا سه نابودی در یك ساعت! مدارك جدیدتری براساس مجله تایم مورخ 31 ژانویه 2000، این تعداد را بالاتر نشان می‌دهد یعنی صدها انقراض در یك روز!

گرم شدگی كره زمین، نازك شدن لایه ازن بعلت استفاده از انواع آلاینده ها، افزایش آلودگی محیط زیست و انقراض گونه‌های زیستی همه و همه با هم می‌آمیزند تا ضرورت بوم شناسی و مسائل زیست محیطی را برای آینده قابل پیش‌بینی گردانند. بطوریکه پیشی گرفتن خاكستری در برابر جهان سبز آینده، قابل تأمل ترین مسئله قرن حاضر به شمار می آید.

در این میان توسعه به عنوان یكی از بزرگترین عوامل تغییر محیط زیست و به تبع آن ساخت و ساز كه جزو صنایع بزرگ در استخدام نیروی انسانی (صدها هزار كارگران ساختمان و فنون مربوطه)، باعث از بین بردن زمین‌های كشاورزی، فرسایش خاك و آلوده كننده محیط زیست و به مخاطره انداختن سلامتی و بهداشت مردم است و بر بحران انرژی دامن می زند. بحرانی که در اواسط دهه 1965 با افزایش میزان آلودگی محیط زیست هشداری به جهانیان محسوب شد، سبب تشکیل گروههای طرفدار محیط زیست كه از حامیان محیط زیست در جهان بودند گردید و مفهوم گسترده ای تحت عنوان پایداری را پی گیری نمود.

اصطلاح پایداری (sustainable) برای نخستین بار در سال 1986 توسط كمیته جهانی گسترش محیط زیست تحت عنوان (رویارویی با نیازهای عصر حاضر بدون به مخاطره انداختن منابع نسل آینده برای مقابله با نیازهایشان) مطرح شد و هرروز بر ابعاد و دامنه آن افزوده می شود تا استراتژیهای مناسبی پیش روی جهانیان قرار گیرد.

در این جهان، معماران نیز همسو با سایر دست اندرکاران در پی یافتن راهکارهای جدیدی برای تأمین زندگی مطلوب انسان بوده اند. بدیهی است که زندگی، کار، تفریح، استراحت و ... همه و همه فعالیت هایی می باشند که در فضاهای طراحی شده توسط معماران صورت پذیرفته و از آنجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان بر زیست بوم جهان تاثیر مستقیم خواهد داشت، وظیفه ای بس حساس در این خصوص بر عهده معماران می باشد. کاربرد مفاهیم پایداری و توسعه پایدار در معماری، مبحثی به نام «معماری پایدار» آغاز نموده اند كه مهترین سرفصلهایی آن با عنوان "معماری اكوـ تك"، "معماری و انرژی ـ معماری سبز" ایجاد می گردد.

تعاریف ساخت و ساز پایدار
ساخت و ساز پایدار این چنین تعریف شده است: «مدیریت یك محیط پاك و سالم براساس بهره‌برداری مؤثر از منابع طبیعی و اصول اكولوژیكی» که هدف از طراحی ساختمانهای پایدار کاهش آسیب آن بر روی محیط و منابع انرژی و طبیعت است، كه شامل قوانین زیر می‌باشد:
1 – كاهش مصرف منابع غیر قابل تجدید
2 – توسعه محیط طبیعی
3- حذف یا كاهش مصرف مواد سمی و یا آسیب رسان بر طبیعت در صنعت ساختمان‌سازی
بابراین بطور خلاصه ساختمان پایدار را می‌توان این چنین تعریف نمودد: ساختمانی كه كمترین ناسازگاری و مغایرت را با محیط طبیعی پیرامون خود و در پهنه وسیع‌تر با منطقه و جهان دارد.
تكنیك‌های ساختمان‌سازی در یك پهنه وسیع در جهت تأمین كیفیت یكپارچه از نظر اقتصادی، اجتماعی و محیطی می كوشند. بنابراین استفاده معقول از منابع طبیعی و مدیریت مناسب ساختمان سازی به حفظ منابع طبیعی محدود و كاهش مصرف انرژی كمك نموده (محافظت انرژی) و باعث بهبود كیفیت محیطی می‌شود

اهدف کلی ساختمان‌های پایدار
• بهره‌برداری مناسب از منابع و انرژی
• جلوگیری از آلودگی هوا
• مطابقت با محیط

اصول توسعه ساخت و ساز پایدار
برای ایجاد تعادل میان سطوح تنوع زیستی، سه اصل توسعه صنعت ساخت وساز پایدار كه در جهت و حفظ تنوع زیستی در شهر باید رعایت شوند، به شرح زیر است:

• استفاده پایدار از منابع زیستی: بدین معنا كه باید دقت شود كه منابع زیستی بهره‌برداری شده در سامانه‌های توسعه در كجا استفاده می‌شوند، و چگونه می‌توان آنها را پایدار نگهداشت، و از منابعی كه سریعتر جایگزین می‌شوند استفاده شود. به عنوان مثال؛ از چوب درختهایی باید استفاده شود كه سریعتر رشد كرده و می‌توانند جایگزین شوند. همچنین از منابع متنوع استفاده كرد،‌كه نوع خاصی از بین نرود، و یا مثلا مساحت جنگلها را مقدار ثابتی نگهداشت و از مقدار میعنی كمتر نشوند، و یا از گونه خاص موجودی به علت منافع اقتصادی حمایت نشوند.

• استفاده از منابع تجدید ناپذیر: استفاده عاقلانه از منابع غیر قابل تجدید باید به طور گسترده اعمال شود. به عنوان مثال؛ استفاده از منابع فسیلی برای سوخت غیر عاقلانه است. و یا در ساختن صندلی از چوبی استفاده شود كه در طبیعت از سرعت تجدید‌پذیری و جایگزینی بالاتری برخوردار است.

• كاربرد معقول از چوب (به عنوان یک منبع تجدید ناپذیر) باعث می‌شود كه به اصل منبع لطمه‌ای نخورده و امكان جایگزینی آن در طبیعت وجود داشته باشد، و حتی در نوع رنگی كه در آن بكار برده می‌شود از موادی كه كمتر كه برای محیط زیست ضرر دارد استفاده شود.

• حفاظت از تنوع زیستی: از منابع زیستی به خوبی نگهداری شود،‌و مشاركت افراد جامعه در جهت بقاء و تنوع زیستی موجود الزامی باشد. طوری از سامانه استفاده شود كه همه اجزاء خود حافظ مجموعه باشند. مردم به طور صحیح از منابع محیطی بهره گیرند، و به آنها آموزش داده شود كه از هر محصول یا منبعی در جای خود و به صورت بهینه استفاده كنند. مثلا در مورد مبلمان شهری، استفاده صحیح از ان به مردم آموزش داده شود. و با اندك نقصی به كنار گذاشته نشوند،‌ بلكه تعمیر و یا در غیر این صورت به محصولی دیگر تبدیل و یا در نهایت مواد اولیه آن بازیافت شود. (مفیدی، مبانی مقدماتی توسعه و طراحی شهر پایدار)

طراحی پایدار و اصول اولیه آن
طراحی پایدار همكاری متفكرانه معماری با مهندسی مكانیك، برق و سازه است. علاوه بر فاكتور‌های متداول طراحی مانند زیبایی، تناسب و بافت و سایه و نور و امكاناتی كه باید مد نظر قرار گیرند، گروه طراحی باید به عوامل طولانی مدت محیطی، اقتصادی و انسانی توجه نموده و اصول اولیه آنرا که به قرار زیر است، مد نظر قرار دهد:

• درك محیط:
طراحی پایدار با درك از محیط آغاز می‌شود. اگر ما به امكانات محیطی كه در آن هستیم آگاه باشیم می‌توانیم از صدمه زدن به آنها جلوگیری كنیم. درك محیط باعث مشخص شدن مراحل طراحی از جمله جهت قرارگیری نسبت به خورشید و چگونگی قرارگیری ساختمان در سایت و حفظ محیط پیرامون و دسترسی سیستم نقلیه و پیاده می‌گردد.


• ارتباط با طبیعت:
چه ساختمان در داخل محیط شهری باشد و چه در یك محیط‌ طبیعی‌تر، ارتباط دادن طبیعی به محیط طراحی شده روح و جان می‌بخشد.
• درك روندهای موجود در طبیعت: در سیستم موجود در طبیعت زباله موجود نیست. لاشه یك موجود، غذای یك موجود دیگر می‌شود. به بیان دیگر موجب احترام بشر به نیازهای انواع گونه‌های طبیعــــی می گردد. رونــــــدهایی كه باعث احیـــا می‌شوند تا ضایع كردن، به بیشتر زنده مــاندن ما می انجامند.

• درك تأثیرات محیطی:
طراحی پایدار سعی در درك تأثیرات محیط از طریق ارزیابی و تحلیل سایت دارد:
ارزیابی انرژی مصرفی، سمیت مصالح و تكنیك‌های ساختمان سازی .
بطوریکه تأثیر منفی محیطی را می‌توان از طریق استفاده مصالح ساختمان سازی پایدار، مصالح با سمیت كمتر و مصالح ساختمانی قابل بازیافت کاهش داد.

روند مشاركتی طراحی:
طراحان پایدار، اهمیت توجه به هر نظری را می‌دانند. همكاری با مهندسین مشاور و متخصصین دیگر در مراحل اولیه طراحی صورت می‌پذیرد. طراحان همچنین به نظرات ساكنین محلی و همسایگان محلی نیز توجه می‌كنند.

• درك مردم:
طراحان پایدار باید به فرهنگ و دین و نژاد مردمی كه قرار است برای آنها طراحی كنند، توجه كنند.

بنابراین معماری پایدار تركیبی چند ارزشی در بر دارد:
زیبایی شناسی، محیط، اجتماع، سیاست و بعبارتی طراحی و ساختمان سازی هماهنگ با محیط.
یك معمار باید زیركانه چند فاكتور را در نظر بگیرد: مقاومت و پایداری و طول عمر بنا، مصالح مناسب، و مفهوم و كانسپت. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تمام اصول معماري پايدار بايد در يک پروسه کامل – که منجر به ساخته شدن محيط زيست سالم مي شود- تجسم يابد.

[Mahdi/s]

مفاهيم پايه: معماری پایدار چیست؟



مهندسی- همشهريآنلاين- مهدي توپچي:
كاربرد مفاهیم پایداری و توسعه پایدار در معماری مبحثی بهنام معماری پایدار را به‌ وجود آورده است
که مهم‌ترین سرفصل‌های آن را عناوین "معماری اکو - تک"، "معماری و انرژی" و "معماری سبز" تشكيل مي‌دهد.
معماری پایدار - كه در واقع زيرمجموعه طراحي پايدار است - را شاید بتوان یکی از جریان‌های مهم معاصر به حساب آورد کهعکس‌العملی منطقی در برابر مسایل و مشکلات عصر صنعت به شمار می‌رود. براي مثال، 50درصد از ذخایر سوختی در ساختمان‌ها مصرف می‌شود که این به نوبه خود منجر بهبحران‌های زیست محیطی شده و خواهد شد. بنابراین، ضرورت ایجاد و توسعه هرچه بیشترمقوله پایداری در معماری بخوبي قابل مشاهده است.

معماری پایدار، مانند ساير مقولات معماري، دارای اصول و قواعد خاص خود است و اينسه مرحله را در برمي‌گيرد:
صرفه جویی در منابع ، طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی و طراحی برای انسان
که هرکدام آنها استراتژی‌های ويژه خود را دارند.
شناخت و مطالعه این تدابیر، معمار را به درک بیشتر از محیطی که بايد طراحي آن راانجام دهد، می‌رساند.

مرحله صرفه جویی در منابع (Economy of Resources):
اين اصل از يك سو به بهره‌برداري مناسب از منابع و انرژي‌هاي تجديدناپذيرمانندسوخت‌های فسیلی، در جهت کاهش مصرف مي‌پردازد و از سوي دیگر به کنترل و بهکارگیری هرچه بهتر منابع طبیعی به عنوان ذخایری تجدید پذیر و ماندگار توجه جديدارد.
به عنوان مثال، یکی از منابع سرشارو ناميرا، انرژی حاصل از نور خورشید است کهامروزه توسط تکنولوژی فتوولتاییک برای فراهم کردن آب و برق مصرفی در ساختمان، از آناستفاده می‌شود.
براي كنترل منابع، سه نوع استراتژي مي‌تواند مورد توجه قرارگيردکه شامل حفظانرژی، حفظ آب و حفظ مواد است. همان گونه كه مشاهده مي‌شود، تمركز براين سه منبع،به دليل اهميت آنها در ساخت و اداره ساختمان است.
مرحله طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی
(Life Cycle Design)
دومین اصل از معماری پایدار بر این فکر و یا نظریه استوار شده است که ماده از یکشکل قابل استفاده تبدیل به شكل ديگري مي‌شود، بدون اینکه به مفید بودن آن آسیبیرسیده باشد.
از سوي دیگر به‌واسطه این اصل، یکی از وظایف طراح، جلوگیری از آلودگی محیط است.
این نظریه برای رسیدن به این منظور در سه مرحله، ساختمان را مورد بررسی قرار میدهد. این مراحل به ترتیب عبارتند از:
مرحله پیش از ساخت، مرحله در حال ساخت و مرحله پس از ساخت.
باید توجه داشت که این مراحل به یکدیگر مرتبط بوده و مرز مشخصی بین آنها وجودندارد. براي مثال، می توان از مواد بازیافتی در مرحله پس از ساخت یک ساختمان بهعنوان مصالح اولیه در مرحله ساخت ساختمانی دیگر استفاده کرد.
مرحله طراحی برای انسان (Humane Design):
اصل طراحی برای انسان، آخرین و شاید مهمترین اصل از معماری پایدار است. این اصلریشه در نیازهایی دارد که برای حفظ و نگهداری عناصر زنجیره ای اکوسیستم لازم است کهآنها نیز به نوبه خود بقای انسان را تضمین می کنند.
این اصل دارای سه استراتژی نگهداری از منابع طبیعی، طراحی شهری-طراحی سایت وراحتی انسان است که تمرکزشان بر افزایش همزیستی بین ساختمان و محیط بیرون از آن وبین ساختمان و افراد استفاده کننده از آنهاست.
در واقع می‌توان گفت که برای رسیدن به معماری پایدار، طراح بايد این مراحل واصول را که تعریف کننده یک چارچوب اصلی برای طرحی پایدار است را در طرح خود لحاظ وبرحسب مورد ترکیب و متعادل کند.
نمونه معماري پايدار؛ برج هرست (Hearst tower):
اين ساختمان درنيويورك قراردارد كه توسط نورمن فاستر، معمار بسيارمعروف، طراحيشده و نمونه‌اي بارز از يك بناي پايداراست.
معمار با انتخاب طرحي منحصر بفرد براي اين بنا، موجب كاهش 20 درصدي فولاد مصرفيدر ساخت آن شده است. همچنين، ساختمان مجهز به سنسورهاي حساس به نور خورشيد برايتنظيم روشنايي لازم درفضاهاي داخلي است.
اين ساختمان به دليل اينكه دربيشتراوقات سال از هواي خارج از ساختمان به عنوانتهويه مطبوع استفاده مي‌كند، 22 درصد دي‌اكسيدكربن كمتر ‌وارد هوا مي‌كند