سلام دوستان
شاید چیزی که میخوام بگم عادی باشه شایدم نه ...
حقیقتش من دیگه از فیلم و سریال دیدن ( ایرانی نمیبینم ) و یا کتاب خوندن و ... لذت نمیبرم!!
چندین سال هست ( از نوجوانی ) ( الان سی سالمه ) تا کتابی میخوندم، دوست داشتم منم بنویسم و نویسنده بشم.
فیلم میدیدم میگفتم منم میتونم فیلمنامه و نمایش نامه بنویسم ..
و همینطورم شد!
کتابی که میخوندم میگفتم بهتر از اینو من میتونم و تا الان بیش از 20 عنوان کتاب چاپ کردم
نه هر چیزی ! کتابی بوده حتی که طرفدار پیدا کرد و به چاپ هفتم رسید...
فیلم و سریال میبینم میگم منم میتونم و ... الان یک فیلمنامه بلند سینمایی دارم و چند فیلمنامه فیلم کوتاه که یکیش رو هم فیلم ساختن ازش ( بماند که سرقت کردن یه جورایی و به اسم خودشون زدن و دادگاه هم بعلت فقدان ادله پرونده رو مختومه کرد! )
شعر میخوندم و منم نوشتم و الان کتاب شعر دارم!!
دیگه به حدی رسیده که میگم ، لذتی نمیبرم از فیلم دیدن و کتاب خوندن
چون باز اون حس سیری ناپذیری و ارضا نشدن میاد و باز میگم باید یه کار دیگه بکنم و یه کتاب دیگه و یه مقاله دیگه و ......
یه جورایی شاید بگین چه خوب! ولی از نظر روحی کلافه هستم و دیگه دوستی ندارم ( حتی یک نفر حتی مجاری! )
بیشتر حس میکنم بیماری هست!! بیرون کم میرم
فقط ورزش صبح هست که اونم باز وقتی یک سال مرتب رفتم تصمیم گرفتم کتابی در زمینه ورزش و تناسب اندام و رژیم غذایی سالم بنویسم و حتی مدرک مربیگری رسمی گرفتم!!!
یادمه از سال 84 سایت داشتم و وبمستر بودم ( اون زمان توو مدرسه و شهر ما کسی کامپیوتر نمیدونست چیه حتی )
و سه چهار سال هست که یه مشکل خانوادگی بزرگ پیش اومد و کلا دیگه مدیریت سایت و مطلب گذاشتن توو سایت رو یک دفعه کنار گذاشتم!
ولی کتاب و فیلمنامه و شعر و .. همچنان ادامه داره ...
جوونای همسن خودم رو میبینم مثلا باشگاه ورزشی ... همه دنبال جنس مخالف و سرگرمی با دخترا در اینستا و .... منم شبکه اجتماعی دارم نه که نداشته باشم
ولی این چیزها رو فوق العاده سطحی و وقت تلف کردن میدونم و ... همه کافه و اینور اونور و تفریح و من دنبال نوشتن و نوشتن و نوشتن!