عبدالجبار کاکایی

[F l o w e r]

خدایـا کاش وصلی بود یک دم
نه دردی بود در عالــم نه مرهــم
نمیمیریــم جز در آتش وصل
نمی سوزیم جز در حســرت هــم

هر آن کـو راه عدل و دین بگیـره
مراد از طالـع شیرین بگیــره
مرا داغ برادر هــاست در دل
فلـک داد مرا سنگین بگیــره

همان هایی که اهل راز گردنــد
دگر با خویشتــن دمساز گردند
جراحت در جگر دارند و افســوس
کجا یاران رفته باز گردند

اسیــر روزگار گــرم و سردیم
مگر با گردش دوران بگردیــم
همه آلوده دامــانی به سر شــد
بجز زخمــی که از سر وا نکردیم

[Mehran]

در خویش می سازم تو را، در خویش ویران می کنم

می ترسم از حرفی که باید گفت و پنهان می کنم

جانی به تلخی می کَنم ، جسمی به سختی می کشم

روزی به آخر می برم ، خوابی پریشان می کنم

در تار و پود عقل و جان ، آب است و آتش، توامان

یک روز عاقل می شوم ، یک روز طغیان می کنم

یا جان کافر کیش را تا مرز مردن می برم

یا عقل دور اندیش را تسلیم شیطان می کنم

دیوار رویاروی من از جنس خاک و سنگ نیست

یک عمر زندان توام ، یک عمر کتمان می کنم

از عشق از آیین ِتو، از جهل ِتو، از دین ِتو

انگشتری دارم که دیوان را سلیمان می کنم

یا تو مسلمان نیستی یا من مسلمان نیستم

می ترسم از حرفی که باید گفت و پنهان می کنم

با تشکر مهران...

[Йeda]

چند سالي ست كه تكليف دلم روشن نيست
جا به اندازه ي تنهايي من در من نيست

چشم مي دوزم در چشم رفيقاني كه
عشق در باورشان قد سر سوزن نيست


دست برداشتم از عشق كه هر دست سلام
لمس آرامش سردي ست كه در آهن نيست

حس بي قاعده ي عقل و جنون با من بود
درك اين حال به هم ريخته تقريبا نيست

سال ها بود ازين فاصله مي ترسيدم
كه به كوتاهي دل كندن و دل بستن نيست

رفتم از دست و به آغوش خودم بر گشتم
جا به اندازه ي تنهايي من در من نيست




«عبدالجبار کاکایی»
فروردین 93

[silver65]

بمون ولی به خاطر غرور خسته ام برو
برو ولی به خاطر دل شکسته ام بمون

به موندن تو عاشقم به رفتن تو مبتلا
شکسته ام ولی برو ، بریده ام ولی بیا

چه گیج حرف می زنم ، چه ساده درد می کشم
اسیر قهر و آشتی میون آب و آتشم

چه عاشقانه زیستم چه بی صدا گریستم
چه ساده با تو هستم و چه ساده بی تو نیستم

تو را نفس کشیدم و به گریه با تو ساختم
چه دیر عاشقت شدم چه دیرتر شناختم

تو با منی و بی توأم ببین چه گریه آوره
سکوت کن سکوت کن سکوت حرف آخره

ببین چه سرد و بی صدا ببین چه صاف و ساده ام
گلی که دوست داشتم به دست باد داده ام

بمون که بی تو زندگی تقاص اشتباهمه
عذاب دوست داشتن تلافی گناهمه

[silver65]

من اعتراض دارم و آغاز ماجراست
چشمم پر از چگونه و ذهنم پر از چراست
بنشين براي نوبت تفهيم اتهام
جرم شما بزرگتر از اصل ماجراست
جرم شما شکستن قفل در قفس
جرم شما گشودن بال پرنده هاست
جرم شما شکافتن پرده هاي وحي
جرم شما فروختن خانه ي خداست
جرم شما بهم زدن نظم دادگاه
من بي گناه !... ساکت ... جرم شما صداست
تفهيم شد ... سکوت ... نشد ... باز هم سکوت
جرم شما سکوت پس از حکم دادگاست
عبدالجبار کاکایی