چرا یک مادر به کودکش مهر می ورزد ؟

[Stream]

اگر ما ریشه تمام احساسات رو به مغز نسبت بدیم ، آیا می تونیم جایی در مغز برای حس وجدان پیدا کنیم ؟ و آیا موردی بوده که بخشی از مغز که مربوط به حس وجدان بوده آسیب دیده باشه و اون موجود هر گونه عملی که می گیم به خاطر رضایت وجدان خودش انجام داده ، دیگه ازش سر نزنه ؟

بله! مهمترین قسمت تفسیر وجدان Anterior prefrontal cortex هست و تحقیق های زیادی شده که آسیب به این منطقه باعث از بین رفتن کامل وجدان میشه. این چند مقاله رو می تونید مطالعه کنید:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

و بر اساس دانش فعلی آسیب ها در کودکی باعث از بین رفتن کامل حس وجدان میشن و این در رفتار هم مشخصه ولی آسیب ها در بزرگسالی با اینکه حس وجدان رو از بین می برند ولی به دلیل حافظه این افراد می تونند هنوز بر اساس وجدان رفتار کنند با اینکه این حس رو از دست داده اند.

منظورم فلسفه لاک و هیوم بود نه معنای لوح سفید در رفتارگرایی .

این مفهوم لاک و هیوم خیلی توسط شواهد علمی امروز پشتیبانی نمیشه.

[M . Sayid]

ولی به دلیل حافظه این افراد می تونند هنوز بر اساس وجدان رفتار کنند با اینکه این حس رو از دست داده اند.

مطمئنید که حافظه هست ؟ بیشتر بنظر می رسه این رفتار با پاسخ ( یا بگیم واکنش ) های مثبتی که خود فرد و احتمالا اطرافیان بهش دادن تثبیت شده باشه

[Saeed Dz]

به نظر من قسمتی از این مسئله مربوط به ندای وجدان هست و بیشتر اون مربوط به روحیات زنانه و رفع نیازهای عاطفی هستش.

[A M ! N]

فردید از پست یکم این نیست که مادر به خاطر خودخواهی مهر می ورزد ، بلکه این یک روند منطقی هست برای ابراز مهر و محبت.


همان زمین خوردن کودک را تجسم کنید. به روندی که پیش می آید نگاه کنید:







1- زمین خوردن کودک



2- مادر ( یا هر فرد دیگری ) این صحنه را میبیند





3- چیزی در ذهن مادر اتفاق می افتد





4- بچه زمین خورده ، این صحنه تلنگلی به احساسات و
عواطف بیننده وارد میکند و او را آزرده خاطر میســـــازد.





5- برای بچه دلش می سوزد و این دلسوختگی کتمان نشدنی است.




6- ایـن دلسـوختگی و همچنین ندای درونی وجدان آنقدر شدید و مکـرر استــ
که مــادر نمیتواند با آن مقابله کند. چون میداند که اگر کودک زمیــــن خــورده را
به حـــال خود ترک کند ، بعدن دلش بسیار می سوزد و نمیتواند با وجـدان خـود
کنار بیــــاید. و مادر( بطور ناخوداگاه ) نمیتواند اجازه دهد که کمک نکـردن بـه آن
بچه باعث شود احساسات خودش (مادر) خدشه دار شود و بعدن مجبور شـود
با عذاب وجدان دست و پنجه نرم کند




7- مادر به بچه کمک میکند.



================================================== ==================

از لحاظ تئوری این پروسه برای هر بنی بشری طی میشود ولی همانطور که گفتم ، این به معنی خودخواهی مادر نیست.
زیرا خودخواهی یک عمل آگاهانه و عامدانه است ، ولی این پروسه ای که شرح داده شد از روی آگــاهی و اختیار نیست ،
مـــا نمیتوانیم هر هنگام که دوست میداریم با اختیارمان احساسات و وجدان خود را کنترل کنیم. بنابراین این "کمک به بچه"
حاکی از خودخواهی نیست. در معنای امروزی این همان مهر و محبت مادری یا غیره است.




برای درک بهتر این قضیه این را عرض میکنم :


بـــنده که اینجا پست داده ام و این توضیحات را میدهم ، از لحاظ تئوری به این معنا نیست که میخواهم کمکی به شما کرده
باشم !! بلکه در اصل دارم حس درونی خودم را خوشنود می کنم با این کار.

[roxan]

دلیلش انتخاب طبیعی است ، در گذر زمان ، آن مادرهایی که مهرمادری نداشتند ، بچه هایشان نتوانستند به سن بلوغ برسند و خودبه خود فقط آنهایی که حالت

مواظبت از کودک را داشتند ، کودکانشان بالغ شدند و توانستند ژنهایشان را امتداد دهند.

[ملا نصرالدین]

دلیلش انتخاب طبیعی است ، در گذر زمان ، آن مادرهایی که مهرمادری نداشتند ، بچه هایشان نتوانستند به سن بلوغ برسند و خودبه خود فقط آنهایی که حالت

مواظبت از کودک را داشتند ، کودکانشان بالغ شدند و توانستند ژنهایشان را امتداد دهند.

کمک کردن و مواظبت یه چیزه.فداکاری یه چیز دیگه است...اینی که شما میگید در مورد حیوانات درسته ولی در مورد انسان ها میبینیم که مادرها خیلی وقت ها واقعا فداکاری میکند.فداکاری با مواظبت خیلی فرق داره

در مورد موضوع این تاپیک
به نظر من اکثر کسانی که پاسخی دادند اقا پسرها بودند.
به نظر من حق دارند که انقدر راحت بتونند تئوری در موردش حرف بزنند
گاهی ما یک حسی عاشقانه نسبت به خیلی از وسایلمون و حیواناتمون داریم.که فکر میکنیم این مشابه همون حس مادرانه هست...ولی واقعیت اینه که اینجوری نیست
شما خودتون یک چیزی که بی نهایت براتون مهم هست رو در نظر بگیرید.
حالا فرض کنید که اون خراب/مریض بشود.بدون اینکه شما مقصر باشید...اون عمق غمی که توی وجود ادم میاد ربطی به عذاب وجدان نداره.شما بخاطر خودتون بخاطر اینکه مثلا سالها براش وقت صرف کردید یا زحمت کشیدید یا بخاطر اینکه تنها میشید خیلی خیلی ناراحت میشید
ولی بخاطرش حاضر نیستید خودتون رو بکشید حاضر به فداکاری نیستید

حالا فرض کنید یه بچه ای وسط خیابان ایستاده و نزدیکه با یک ماشین تصادف کند...مادرش این صحنه را میبیند ...در کسری ازثانیه جون خودش رو به خطر می اندازد به وسطخیابان میپرد.بچه را از ماشین دور میکند و ممکن هست کشته شود
این عملی که مادر انجام میدهد کاملا برخلاف ساختار طبیعی بدن انسان هست.چون فیزیک انسان طوری هست که برای حفظ بقا خودش همیشه تلاش میکند

[bida]

کمک کردن و مواظبت یه چیزه.فداکاری یه چیز دیگه است...اینی که شما میگید در مورد حیوانات درسته ولی در مورد انسان ها میبینیم که مادرها خیلی وقت ها واقعا فداکاری میکند.فداکاری با مواظبت خیلی فرق داره

در مورد موضوع این تاپیک
به نظر من اکثر کسانی که پاسخی دادند اقا پسرها بودند.
به نظر من حق دارند که انقدر راحت بتونند تئوری در موردش حرف بزنند
گاهی ما یک حسی عاشقانه نسبت به خیلی از وسایلمون و حیواناتمون داریم.که فکر میکنیم این مشابه همون حس مادرانه هست...ولی واقعیت اینه که اینجوری نیست
شما خودتون یک چیزی که بی نهایت براتون مهم هست رو در نظر بگیرید.
حالا فرض کنید که اون خراب/مریض بشود.بدون اینکه شما مقصر باشید...اون عمق غمی که توی وجود ادم میاد ربطی به عذاب وجدان نداره.شما بخاطر خودتون بخاطر اینکه مثلا سالها براش وقت صرف کردید یا زحمت کشیدید یا بخاطر اینکه تنها میشید خیلی خیلی ناراحت میشید
ولی بخاطرش حاضر نیستید خودتون رو بکشید حاضر به فداکاری نیستید

حالا فرض کنید یه بچه ای وسط خیابان ایستاده و نزدیکه با یک ماشین تصادف کند...مادرش این صحنه را میبیند ...در کسری ازثانیه جون خودش رو به خطر می اندازد به وسطخیابان میپرد.بچه را از ماشین دور میکند و ممکن هست کشته شود
این عملی که مادر انجام میدهد کاملا برخلاف ساختار طبیعی بدن انسان هست.چون فیزیک انسان طوری هست که برای حفظ بقا خودش همیشه تلاش میکند

1- حداقل در 2 نمونه شناخته شده از عنکبوت ها به نامهای Arachnophilia و Amaurobius forex مادر پس از سر بر آوردن نوزادان از تخم ها در کنار آنان می ماند و جسم پرمهر خود را به عنوان غذایی مقوی در اختیار فرزندان می گذارد تا از آن تغذیه کنند تا نسل سالم و صالحی را تحویل جامعه عنکبوت ها بدهد. خوشبختانه در انسان نیازی به این نوع فداکاری برای ادامه نسل نیست.

2- در بسیاری از جانداران شرایط محیطی به گونه ای هست که امکان پرورش بیش از یک فرزند وجود ندارد و پدر یا مادر عملا تمام سعی و تلاش خود را برای به ثمر رساندن فرزند قوی تر می نمایند و عموما فرزند(ان) ضعیفتر بیرحمانه قربانی می گردند. انسان با تغییر شرایط محیط وغلبه بر بیماریها و بهبود شرایط زندگی توانسته است از این گونه انتخاب ها پرهیز کند ولی هیچ دلیلی وجود ندارد که اگر زمانی به هر دلیل انسانها دوباره به شرایطی مانند عصر یخبندان باز گردند شاهذ رفتارهای این چنینی در میان انسانها نباشیم.

آیا اگر شرایطی محیطی انسانها را در شرایط مثل [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] قرار بدن باز هم ما می توانیم به این راحتی حس مادری در انسان رو بالاتر از سایر جانداران فرض کنیم ؟

3- حس علاقه ما به اشیا یا اشخاص قابل قیاس با حس مادری نیست . در این قسمت هیچ شکی وجود نداره. یحث ما بر سر ماهیت و چرایی وجود این حس و علاقه در جانداران هست که راستش صحبت های شما بیشتر از صحبت های بقیه دوستان صرفا تئوری و احساسی هست.