سلام.
موضوع بحث کلی هست و شامل خیانت در روابط عاطفی،خیانت در دوستی، خیانت به کشور و سرزمین و... هم میشه.
به نظر شما معیار مشخصی وجود داره که با اون بشه خیانت رو سنجید و خائن رو مشخص کرد؟
Printable View
سلام.
موضوع بحث کلی هست و شامل خیانت در روابط عاطفی،خیانت در دوستی، خیانت به کشور و سرزمین و... هم میشه.
به نظر شما معیار مشخصی وجود داره که با اون بشه خیانت رو سنجید و خائن رو مشخص کرد؟
قکر کنم بشه بصورت ساده اینطوری تعریف کرد که شامل حال همه موارد بشه : جایی که منافع شخصی رو بالاتر از منافع جمع و افراد و چیزهایی که باید نسبت بهشون تعهد و احساس مسئولیت داشته باشیم قرار بدیم .
به نظر من این تعریف خیلی اشکال داره ؛نقل قول:
اول که همواره ما منافع شخصیمون رو بالاتر از منافع جمع در نظر می گیریم. در هر لحظه که ما تصمیمی درباره زندگیمون می گیریم اولویت ما ابتدا خودمون هست و بعد جمع، همین که ما بشینیم یک فیلم نگاه کنیم برای سرگرمی یعنی سرگرم کردن خودمون رو اولویت بالاتری در نظر گرفتیم نسبت به منافع جمع، چون همون وقت رو می تونستیم صرف خدمت به جمع کنیم (فرضا کار داوطلبانه برای فقیران).
دوم هم چیزهایی که باید نسبت بهشون تعهد و احساس مسئولیت داشته باشیم هیچ وقت واضح نیستند و نمیشه به توافق نظر رسید. در همین انجمن داشتیم دوستانی که می گفتند طرفداری نکردن از تیم ملی ایران در مسابقات ملی خودش نوعی خیانت است، و ذهنیت های دیگه هست که باز کردن راه برای اینکه دشمن بیاد و کشور رو بگیره هم خیانت نیست.
اگه من بخوام تعریفی از خیانت ارائه کنم که نسبت به دو مورد بالا بی اشکال باشه، میشه گفت "جایی که فرد زیر تعهدات و مسئولیت هایی بزنه که به خاطرشون منافع قابل توجهی دریافت کرده".
منم با تعریف شما موافقم. که عدم پایبندی به تعهد یا خلاف تعهد انجام دادن میشه خیانت!نقل قول:
ولی اون قسمتی که گفتین :
آیا راضی نگه داشتن شخصی دیگر(حالا هر کس و به هر دلیل) هم همیشه به نفع ما هست؟ فرضا اگر صرفا به خاطر رعایت اخلاق از منافع خود بگذریم...نقل قول:
اول که همیشه ما منافع شخصیمون رو بالاتر از منافع جمع در نظر می گیریم.
منظور من این بود که ما بطور مداوم، همه روزه، در اکثر مواقع اکثر کارهامون بر اساس منافع خودمون هست و نه منافع جمع. منظور من این نبود که مثال نقضی برای این مسئله وجود نداره. بهتر بود به جای "همیشه" از "همواره" استفاده می کردم.نقل قول:
پ.ن. رعایت اخلاق خودش جزو منافع ماست چون رعایت اون اصول به من احساس خوبی می ده (یا عدم رعایتشون احساس بد می ده)، یا اینکه من رو برای رسیدن به هدف خاصی (فرضا پاداش پس از مرگ) پیش می بره. منافع صرفا مالی نیستند. در خیلی مواقع هست که منافع جمع در اینه که ما اصول اخلاقی خودمون رو زیر پا بگذاریم ولی نمی گذاریم، چون منافع خودمون مهمتر است.
با تعریف شما موافقم.نقل قول:
فقط یه نکته ای میمونه وقتی قانون واضح و مشخصی نیتس مثلا دو نفر در رابطه ای غیر از ازدواج با هم هستند آیا اینجا هم تعهد و خیانت معنی میده یا نه؟
این اخلاق رو چه کسی تعریف میکنه؟ جایی که قانون مشخصی وجود داره و افراد ملزم به رعایتش هستند صحیح با عبور از اون خط خائن خوانده میشوند و مجازات براشون در نظر گرفته میشه.نقل قول:
مثلا تو مثالی که زدم تو رابطه ای که از طریق ازدواج رسمی نشده اینجا حد تعهد کجاست؟
در اون روابط دو نفر باید با هم بدونن رابطه شون چگونه است. اگه شخصی با دانش به اینکه شخص دیگه ازش انتظار داره متعهد باشه و خیانت نکنه، این رابطه رو ادامه بده گویی او هم نظرش همین هست ولی باز هم کاری انجام بده که در ذهن طرف مقابل خیانت است به این بهانه که ما ازدواج نکرده بودیم پس تعهدی نداریم یا اینکه احساس تعهد کردن طرف مقابل غیرمنطقی است، قطعا به نظر من خیانت به حساب میاد و این بهانه ها فقط نقش خودفریبی داره.نقل قول:
در شرایط دیگه قضیه می تونه فرق کنه، بطور مثال وقتی فرد واقعا فکر می کنه طرف مقابل در ذهنش انتظار تعهد نداره و بعد کاری رو انجام میده. میشه گفت در اون شرایط دلیل مسئله ارتباط غیربهینه بوده.
در هر حال این شرایط خیلی پیچیده نیستند، چون یک مکالمه 10 کلمه ای راحت انتظارات رو مشخص می کنه و بعد از اون فردها در اون رابطه آزاد هستند تصمیم بگیرند در اون رابطه باقی می مونند یا خیر. چه شخصی که انتظار داره قبل از ازدواج دوستش بهش متعهد باشه و چه شخصی که فکر می کنه تا قبل از ازدواج قانونی هر کاری کنه خیانت به حساب نمیاد. معمولا باقی موندن در یک رابطه یعنی قبول کردن انتظارات طرف مقابل در یک سری مسائل و عدم رعایت بهشون در حین موندن در رابطه خیانت باید محسوب بشه.
چرا یه فرد باید مسئول نوع برداشت و ذهنیت فرد مقابل باشه؟ مخصوصا در روابطی که حتی هنوز به مرحله رابطه/relationship نرسیده و صرفا قرار/dating هستش. این ذهنیتی که بعضاً دخترها دارن که فکر میکنن یه پسر فقط به دلیل اینکه باهاشون بیرون میره بهشون متعهد هم باید باشه اشتباهه.نقل قول:
اتفاقا شرابط خیلی پیچیده هست چون اینجا با احساسات و عواطف انسانی طرف هستیم، همون مکالمه 10 کلمه ای وقتی نتیجه اش باشه از دست دادن یه شخصی خیلی ها ترجیح میدن ازش بگذرند. باز هم بنظرم سطح انتظار کسی که قبل از ازدواج قانونی یا حداقل خواستگاری و عقد و در کل رسمی شدن توقع یه رابطه دوستی متعهدانه رو داره خیلی سطح توقع بالایی هستش. (حداقل در مورد من اینجوریه)
فرد مسئول برداشت اشتباه سایرین نیست، ولی مسئول تلاش برای تصحیح برداشت اشتباه شخصی که باهاش قرار می گذاره، وقتی می دونه برداشتش اشتباه بوده، هست.نقل قول:
شما فکر می کنید ذهنیت اون دخترها اشتباهه، اوکی - من هم فکر می کنم اشتباهه ؛ در یک جمله در اولین date میشه گفت بهشون: تا وقتی به مرحله رابطه نرسیدیم من تعهدی نسبت به اینکه exclusive با تو باشم ندارم و انتظارشو هم از تو ندارم.
کسی که می دونه اون دختر احتمالا تصور دیگه ای داره، ولی به هر دلیلی این رو بهش نمیگه (احتمالا چون فکر می کنه اگه به دختر بگه دختر به رابطه ادامه نمی ده) ، قطعا صادقانه با اون شخص برخورد نمی کنه و این عدم صداقت مسئله بسیار اساسی تری است نسبت به توقعی که شخص مقابل داره.
اوکی، همین رو صادقانه میشه گفت و اگه فکر می کنید گفتنش به ضررتون هست یا اون شخص رو از دست میدید نشون میده اکثریت مشابه شما فکر نمی کنند. نه اینکه تصور شما صحیح باشه یا غلط ، مهم فقط و فقط اینه که طرفین درک صحیحی از طرف مقابل داشته باشند! در روابط یا سطح انتظارات یا توقعات ما صحیح یا غلط نداریم، به نظر من حتی بعد از ازدواج هم اگه طرفین راضی باشند میتونن با سایرین هم باشند و خیانت محسوب نشه. مهم اینه که دو نفر درک صحیحی از رابطه داشته باشند در هر لحظه، از اولین قرار تا پایان.نقل قول:
بصورت کلی معیار مطلقی وجود نداره، خیانت یک مفهوم نسبی هست، بستگی داره به باید و نباید های که تعریف میشن، این باید ها و نباید ها بدون شک برای افراد و زمان های مختلف فرق دارن و نسبی هستن اما وقتی یک جمع بر یک سری بایدها و نبایدها به توافق برسن، رعایت اونها میشه وفاداری و عدم رعایتشون میشه خیانتنقل قول:
اما اون چیزی که مساله رو پیجیده و میکنه اینه که افراد متناسب با شرایط و جهان بینی که دارن این باید ها و نباید ها رو متفاوت از همدیگه میبینن، و اینجاست که بعضی از افراد حتی با وجود قبول این باید ها و نبایدها خودشون رو محق میدونن که گاه اونها رو رعایت نکنن و در حالی که دیگران این کارشون رو خیانت میدونن خودشون اون رو خیانت نمیدونن، و همین باعث میشه نشه یک معیار مطلق برای تعریف خیانت ارایه کرد، چون حداقل خود فرد خاین خودش رو خاین نمیدونه و برای کارهای که میکنه دلایلی داره که حداقل برای خودش قانع کننده هستن
سلام .
خیانت وجود نداره مگر اینکه پای امانت , اطمینان و عهد و پیمان در میان باشه
خیانت از اطمینان شروع میشه , مرحله بعدش سوء استفاده از اطمینان هست و مرحله ی آخِر هم همون خیانت هست
پس اگر میخواین مورد خیانت واقع نشین اطمینان نکنین اما اگر کسی بهتون اطمینان کرد , از اطمینانش سوء استفاده نکنین
مراقب همه چیز و همه ی افراد باشید و طوری باهاشون تعامل کنین که راههای سوء استفاده از اطمینان تا حد امکان بسته باشه و بسته بمونه
یعنی حفره های امنینی به وجود نیارید
دوستان فکر مکنید قدیم و جدید و رسمی و غیر رسمی بودن روابط تغیری در اصل خیانت ایجاد کنه؟
من خودم هم در حال ازدواج هستم هم از یه طرفی در یه رابطه احساسی شدید مربوط به قبل از ازدواج.
اون دختر دیگه تقریبا پذیرفته که من باهاش ازدواج نخواهم کرد ولی تمام کردنش به طور کلی برای هر دومون سخته.
حالا تو این مثال شخصی اون خودش با علم به ازدواج من اگه تو زندگیم باقی بمونه خیانته؟ با توجه به اینکه آشناییمون قبل تر بوده؟ ایا ازدواج خیانت به اونه؟ اون خیانت به ازدواجه؟ اصلا یه وضعی هستش نمیشه راه درست رو پیدا کرد.
سلامنقل قول:
راه درست بنظر من
اگر قصد ازدواج باهاش رو نداری در اسرع وقت قاطعانه یک ضرب و بی رحمانه رابطتون رو تموم کن، انتظار نداشه باش بشه تدریجی و آروم و بدون درد این رابطه رو تموم کرد، الان شما دار و ندار و تمام دنیای این دختر هستین بنابراین انتظار نداشته باش قبول کنه ازت جدا شه، هزاران دلیل میاره که شما میتونید در هر شرایطی با هم بمونید اما اگر قصد ازدواج باهاش رو ندارید تحت تاثیر قرار نگیرید و رابطه رو قطع کنید، برای همیشه. اگر قصد ازدواج با فرد دیگری رو دارید، ادامه دادن این رابطه نتیجه اش چیزی جز بازی کردن با این دختر، خراب کردن زندگی آینده اش، خیانت به همسر آینده ات و به احتمال بسیار از هم پاشیدن زندگی خودت در نطفه نخواهد بود.
بی رحمانه بنظر میرسه، اما عاقلانه ترین راه هست، تحت تاثیر حرفها، گریه ها و التماسهاش قرار نگیر، اینظور برای هر دوتون بهتره، هر چند احتمالا این درد تا همیشه باهاش باقی خواهد موند و شما رو مسولش خواهد دونست ...
تا وقتی همه طرفین (شما، شخصی که قراره باهاش ازدواج کنید و شخصی که باهاش در رابطه احساسی هستید) مطلع و راضی باشند فکر نمی کنم خیانتی در کار باشه. طبیعتا هر کدوم از این افراد اگه مطلع یا راضی نباشند به اون شخص خیانت شده.نقل قول:
طبق فرموده شما دیگه ازدواج از مونوگرامی خودش خارج میشه و وارد پولیگامی میشه . طبعاً همسر بی اطلاع خواهد بود اگه قرار باشه به همین شکل پیش بره.نقل قول:
یک رابطه رسمی به شکل ازدواج کافی هستش و نیازی هم به اطلاع دادن برای خیانت! فکر نمیکنم باشه چون اون رابطه رسمی رولطمه می زنه.
تا جایی که من یادمه شما با پولیگامی مشکلی نداشتین اصلا!نقل قول:
طبعا همسر بی اطلاع خواهد بود؟؟ معنای دیگه ای که این جمله داره اینه که تا همسر متوجه جریان نشه طبعا خیانتی صورت نگرفته! : دی!
اگاهی همسر به این علت لزوم پیدا میکنه تا طی شرایط خاص توجیحات شخصی فرد نتونن راه برای خیانت رو به روش باز کنن به بیان دیگه مسئله خیانت مسئله ی اخساس شخص مقابل به این موضوعه و نه توجیحات و دلایل شما! پس اونه که باید تصمیم بگیره خیانتی صورت گرفته نه شما.
جایی که تصمیم گیری برای خیانت فقط بر عهده ی شخص خودتون باشه با دلایلی به ظاهر بسیار منطقی! میشه به سادگی تمام خیلی اسم های دیگه روی خیانت گذاشت و روش رو پوشوند پس تصمیم و منطق شخصی فرد حق دخالت به تنهایی در یک موضوع مربوط به دو نفر رو نداره.
تشکر از پاسخ شما، راستش هنوز هم از لحاظ علمی و بیولوژیکی فکر میکنم انسان پولیگام هست ولی شرایط اجتماع و موقعیت و ... رو هم باید لحاظ کرد.نقل قول:
بعضی مواقع تصمیم گیری شاید با منطق و روی کاغذ یه جوابی بشه داد ولی در عمل کل معادلات به علت پیچیدگی رفتاری انسان بهم میریزه.
موضوعاتی که به روابط و احساسات و عواطف انسانی مربوطه میشه اصلا ساده نیست مثلا همینکه اصلا اینجا خیانت هست یا نیست؟ اگه هست کی داره مرتکب میشه؟ به چه کسی داره خیانت میشه ؟ و...
دقیقا مسئله همینه که گفتین. برای همینه که با وجود اینکه قبلا ذکر کردین که از دید شما بهترین حالت در اجتماع اینه که مرد چند زنه باشه الان خودتون میتونین متوجه بشین که تو زندگی شخصی خودتون این تفکر نمیتونه جایی داشته باشه. اگه در جامعه ی ما مرد اجازه ی چند همسری داره این دلیل موجهی برای داشتن چند همسر نیست. زندگی همه ی ما برآیندی از منطق, احساسات, نیازها, قوانین و شرایطه و هیچکدوم از اینها به تنهایی نمیتونن مسیر زندگیمون رو مشخص کنن و دلیل محکمی برای انجام یا عدم انجام کاری باشن.
سلام
یه سوالی از کاربرای عزیز داشتم:
اگه یک پسر مجرد و یک خانم متاهل باهم ارتباط داشته باشند و این ارتباط بعد از ازدواج خانم شکل گرفته باشه و قبل اون هیچ ارتباط و حتی شناختی از همه نبوده باشه.و الان در این ارتباط اگه مسائل جنسی و ... در میان نباشه بازم خیانت محسوب میشه یا خیر؟این رابطه در کل به نظرتون برای خانم متاهل ضرر داره یا پسر مجرد در کل؟(ارتباط خیلی ساده و سالم هست و هیچ مسئله جنسی و اینا بینشون نیست.)
ممنون
نقل قول:
سلام
یه سوالی از کاربرای عزیز داشتم:
اگه یک پسر مجرد و یک خانم متاهل باهم ارتباط داشته باشند و این ارتباط بعد از ازدواج خانم شکل گرفته باشه و قبل اون هیچ ارتباط و حتی شناختی از همه نبوده باشه.و الان در این ارتباط اگه مسائل جنسی و ... در میان نباشه بازم خیانت محسوب میشه یا خیر؟این رابطه در کل به نظرتون برای خانم متاهل ضرر داره یا پسر مجرد در کل؟(ارتباط خیلی ساده و سالم هست و هیچ مسئله جنسی و اینا بینشون نیست.)
ممنون
سوالی که مطرح میشه این هست که ایا همسر ایشون از این ارتباط مطلع هست یا نه
اگر در جریان هستند خوب هر سه ضلع مثلث با این مساله مشکلی ندارند پس مساله ای نیست ( اساسا این مورد از اعتماد دو طرفه بین زن و شوهر شکل میگیره )
اما اگه در جریان نباشند وب مصداق خیانت هست سوالی که پیش میاد که به چه دلیلی همسرشون از موضوع نباید مطلع باشه ؟ ایا تو زندگی این ها اعتمادی وجود داره و خودتون میدونین اساس زندگی بر اعتماد شکل میگیره احتمالا ایشون زندگی اشفته ای داره و..... اگرنه چه لزومی داره از یک شخص سوم به عنوان دوست استفاده کنه همسرشون به اندازه کافی براشون دوست نیست ؟
فکر میکنم همسرشون در جریان نباشه.همسرشون شاید نتونه تو مسائل درسی یا چیزایی مثل اموزش درس و ... کمکی کنه و در این حالت نفر سوم میشه یاددهنده بعضی چیزا.بازم در این صورت خیانت حساب میشه؟نقل قول:
نقل قول:
چرا همسرشون نباید از یک رابطه استاد شاگردی مطلع باشه ؟ ایا عیر از اموزش مساله دیگه ای هم هست ؟ شاید تو ذهن اون خانوم مساله دیگه هست ؟ یا حتی اعتماد دوطرفه ای وجود نداره و ایشون از مطرخ کردن مساله به همسرش میترسه با این حال اگه زندگی شخص براش مهمه چرا باید ی بی اعتمادی بیشتر رو اون بی اعتمادی ها اضافه بشه ؟ ایا اون شخص به طبعات این موصوع فکر کرده ؟ همسرش در صورت برملا شدن باور میکنه که ماجرا صرفا یک امورش ساده بوده ؟
یا هم که زندگیشون اساسا از هم پاشیده و فقط زیر یک سقف زندگی میکنند که در این صورت مساله نه برای زن مهمه نه برای مرد .
@ [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] هر عملی از سوی زن شوهر دار به دور از چشم شوهرش خیانت محسوب میشه، چون به این معنی هست که شوهرش از دانستن اون ناراحت میشه یا راضی به انجام اون نیست که داره دور از چشمش صورت میگیره.
و به کل هر جور رابطه ای با جنس مخالف ولو در هر حدی دور از چشم شوهر خیانتی اشکار و ظلمی بزرگ به پیوند ازدواجشون هست.
@ [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] و دوست من شاید اگه بخوایم مساله رو ریشه یابی کنیم باید بگیم اساس همه این گفت و گوها خودتون هستید و بهتره توی خودتون کنکاش کنید
یه نکته ظریفی که وجود داره وقتی یه مرد به زنش خیانت میکنه ، مرد تخطئه و بازخواست میشه. که باید هم بشه چون یه تعهد رو زیر پا گذاشته ولی معمولا اونطرف قضیه دیده نمیشه که یه زن دیگه با علم به موضوع این رابطه رو شروع کرده معمولا به امید اینکه مرد زنش رو ول کنه. همیشه یه پای خیانت زنها هستند که به جای مقصر دونستن مردها باید فکری به حال همجنس های خودشون کنند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]