من همیشه دچار این احساسات هستم فقط با مصرف دوز بالایی از ضد افسردگی ها میتونم یکم بهتر بشم
Printable View
من همیشه دچار این احساسات هستم فقط با مصرف دوز بالایی از ضد افسردگی ها میتونم یکم بهتر بشم
کسی هست کمک کنه
خوندن کتاب های شریعتی و مطهری رو پیشنهاد می کنم مخصوصا کتاب آزادی معنوی مطهری.
و همچنین مراجعه به روان شناسی خوب که بدون دارو شما رو درمان کنه و به نظر من این مسئله چیزی نیست که با دارو درمان بشه.
دوست عزیز من تقریبا 5-6 سال دچار این مشکل بودم .باید خودت بخوای تا درمان بشی اگر خودت نخوای هیچ کاری از دست هیچکس
حتی روانشناس یا روانپزشک هم بر نمیاد.
و بهترین راهی که من خودم امتحان کردم شرکت در کلا س های ورزشی که به صورت دسته جمعی باشه مخصوصا ایروبیکه که باید توی ذهنت
فقط تمرکز کردن روی حرکات و صدای اهنگ باشه البته سایر ورز شها مثل والیبال و بسکتبال و... هم خوبه.
توی فعالیت های جمعی و اجتماعی بیشتر شرکت کن. سعی توی خونه تنها نمونی و توی اتاقت کز نکنی.
قبل از خواب کتاب بخون که ذهنت خسته بشه و زود خوابت ببره تا فکرای بیهوده نیاد تو ذهنت.
یه مدت از عوامل و افرادی که باعث می شن حس حقارت توی تو به وجود بیاد دوری کن و اگر نمی تونی سعی کن به حرفاشون اهمیت ندی
می دونم بعضی وقتا هر جا میری یا هر کاری که می کنی یه سری افراد هستن که باعث می شن این حس توی آدم به وجود بیاد
ولی تو اصلا بهشون اهمیت نده.
و در ضمن اینو فراموش نکن که یاد خدا بهتر از هر درمانیه.
امیدوارم هر چه زودتر بهتر شی و ذهنت از این درگیری ها خالی بشه
موفق باشی.:sq_24:
میتونه ناشی از خیلی چیز ها باشه ، از جمله عدم توانایی جسمی یا ذهنی ، یا واپسزدگی در محیط اجتماعی ، یا این که عدم دریافت تشویق دربرابر کارهای مفید انجام شده توسط شخص و همونطور که گفتم خیلی چیزهای دیگه !نقل قول:
باید خودت مسئله رو بررسی کنی ، بیشترین احساس رضایت درونی که در شخص ایجاد میشه از انجام کار درسته ، یعنی میدونه وظیفه اش رو انجام داده ، مفید واقع شده ، این مفید بودن خودش احساس رضایت درونی میاره !
دریافت تشویق در برابر کارهایی که انسان انجام میده هم رضایت درونی میاره ، لازم نیست که این تشویق از بیرون باشه ، همین که خودش واسه کاری که انجام میده خوشحال خودش بهترین تشویقه ، یعنی وقتی کاری درستی رو انجام میدیم خودمون خوشحال بشیم ، انتظار کارهای شگفت انگیز نداشته باشیم ، به هر کار خوب خودمون از درون پاداش بدیم ، یک شخص یکدفعه نمیتونه فوق العاده بشه ! اگه این رو قبول کنیم احساس رضایت از خودمون پیدا میکنیم ! اینهایی که گفتم درباره ی احساس رضایت درونی بود که به نظر من عامل اصلیش همون انجام وظیفست نه چیز دیگه چون هر چه قدر هم خودمون رو خوشحال کنیم ماندگاری نداره مگر این که از کارهامون راضی باشیم ولی در مورد احساس حقارت باید بگم دقیقا ناشی از همون نداشتن احساس رضایته ، یعنی از خودم راضی نیستم به خاطر همین خودم رو قبول ندارم و اعتماد به نفس ندارم برای همین خودم رو کوچیک میشمارم ، اینها همه برمیگرده به اون که من خودم خودم رو قبول دارم یا نه ! اما برای درمان این احساسات از آخر به اول حرکت میکنیم ، یعنی اول این احساس حقارت رو از بین میبریم بعد اون احساس رضایت رو ایجاد میکنیم ، چطور ؟ این طور که اول سعی در تقویت اعتماد به نفس میکنیم .روشهای تقویت اعتماد به نفس خیلی زیاده و یه جستجو توی گوگل هم بکنی یه عالمه روش هست ولی بهترینش ورزش و توجه به سلامت شخصیه ! ورزش خیلی کمک میکنه ، هم شاد نگه میداره ، هم اعتماد به نفس میده ! اما در مرحله ی دوم باید به زندگی شخصیت توجه کنی ، به کار هایی که باید بکنی ، سعی کن به بهترین شکل انجامشون بدی ، دیدن نتیجه ی کار احساس رضایت برات میاره !
اما با این همه که نوشتم باز توصیه میکنم خودت بررسی کنی ، من خودم سعی میکنم مشکلاتم رو بنویسم ، این باعث میشه بیشتر بهشون فکر کنم ، مینویسم بعد مثل یه شخص ثالث از بیرون به قضیه نگاه میکنم ببینم اشکال کار کجاست ، چون وقتی توی ذهنت باهاشون درگیر باشی مخلوط میشن اما روی کاغذ میتونه تجزیشون کنی و یکی یکی حلشون کنی ! ذهنت هم آسوده میشه ! بهترین روانشناس هر فرد خودشه و بهترین دارو رو خودش میتونه تجویز کنه اما به شرط این که مشکل رو خوب بشناسه !
دوستان پیشنهاد دارویی بدین پلیز
چرا خودکشی نمیکنی ؟
اين سوال رو اين جا كسي تخصص نداره كه جواب بده! بهتره نپرسي و اگه هم كسي گفت عمل نكني ! كسي كه جواب شما رو ميده نميدونه دقيقا چه وضعيتي دارين و حدود سنتون رو نميدونه و نميدونه چه نوع دارويي عوارض كمتر در شما نشون ميده ! بهتره پيش يه روانپزشك بريد اگه فكر ميكنيد به دارو نياز داريد ، ولي بايد بگم كه كارهاي دارويي فقط مثل كمك هستند ،كار اصلي رو بايد خودتون بكنيد .نقل قول:
به دو دلیلنقل قول:
1- هنوز به لطف خدا امیدوارم
2-راه بی دردی سراغ ندارم(این یکی شوخی بود):sq_24:
چرا اینقدر به قرص علاقه داری مشاوره بهتر نیست به نظرت؟
ببین چه مسایلی تو رو اذیت میکنه سعی کن بهشون فکر نکنی به جنبه های مثبتت فکر کن به اون خصلت هایی که داری و اون خصلت ها بهت غرور واعتماد به نفس میدن
ی استاد درس عمومی داشتم ی بار برگشتم اعتراض کردم به همه چیز برگشت گفت خانوم شما فقط ی راه ارین انگشت شصتش و گذاشت رو شقیقش (درس عین فیلما) گفت خودتون و باید خلاص کنین من بهش شدیدا اعتراض کردم گفتم نه چرا من میخوام زندگی کنم خوشبختی و با تمام وجودم حس کنم من هیچ وقت این کار و نمیکنم ی لبخند زد گفت همینه پس شما هنوز امیدوارین برین زندگی کنیننقل قول:
من هیچ وقت رو نقاط ضعفم فوکوس نمیکنم نمیگم بهشون بها نمیدم بلکه بیشتر رو نقاط قوتم تمرکز میکنم واسه همینه که از خودم راضیم میدونی حس حقارت بیشتر اکتسابیه تو به اطرافیانت شاید اجازه میدی جوری باهات برخورد کنن که این حس تو تو تقویت شه از ادمای منفی دور شو نزار رو تو تاثیر بزارن
نقل قول:
من همیشه دچار این احساسات هستم فقط با مصرف دوز بالایی از ضد افسردگی ها میتونم یکم بهتر بشم
مشکل خاصی داری؟ چیزی هست که باعث نگرانی و اذیت تو میشه ؟ چی باعث میشه احساس حقارت کنی؟ اگه این مشکلی که داری عاملش در درون خودت هست (مشکلات فیزیکی) دنیایی از قرص و دارو هم که مصرف کنی به تنهایی فایده ای نداره چون با قطع کردن دارو همه ی مشکلات دوباره شروع میشه. چرا؟ چون منشا مشکلات از بین نرفته پس باید به فکر رفع عامل افسردگیت باشی و اگه این مشکل قابل حل نیست باید دیدت رو نسبت بهش عوض کنی که برای این کار باید در کنار مصرف دارو مشاوره طولانی مدت و درمان های دیگه ای هم داشته باشی این نوع افسردگی ها طی مدت زمان طولانی درمان میشن و برای درمان اونها راههای دارویی و غیر دارویی همزمان تجویز میشن ( نگرانی در مورد این که من چاقم . لاغرم . زشتم . کوتاهم . کچلم. سیاهم. چشام زشته. بدنم پر از مو هست. نافرمم . جذبه و قدرت جنسی ندارم و... جزو عوامل داخلی افسردگی و سرخوردگی هستن که داروی تنها در مورد اونا هیچ فایده ای نداره)
اما اگه مشکلات فیزیکی نداری و عامل افسردگیت بیرونی هست یا اصلا دلیلش نامعلومه با مشاوره و بدون دارو هم میشه درمانش کرد و اگر مشاوره خودش تشخیص بده که باید در کنار مشاوره دارو هم مصرف کنی به یه روانپزشک معرفیت میکنه. ( مرگ عزیزان . مشکلات خانوادگی . مشکلات عشقی عاطفی . مشکلات اقتصادی . مشکلات کاری . مورد آزار و ادیت قرار گرفتن از طرف بعضی اشخاص . ترس از بعضی اتفاقات بد زندگی روزمره. یا بیماری هایی مثل خود کم بینی . اجتماع هراسی . منزوی گرایی و... جزو عواملی هستن که به راحتی با مشاوره و ورزش و احیانا دارو قابل درمان هستن)
اما در مورد دارو نمیشه خودسرانه مصرف کرد وحتما باید زیر نظر پزشک باشه چون داروهای ضد افسردگی بعضی مواقع عوارض غیر معمولی دارن که باید زیر نظر دکتر رویت و کنترل بشن و دیگه این که هر دارویی برای همه به طور یکسان عمل نمیکنه . بالا و پایین بردن ناگهانی دوز داروها به مقدار زیاد یا قطع ناگهانی اون ها میتونه عوارضی ایجاد کنه که بیمار حالش حتی از دوران قبل از مصرف دارو هم بدتر بشه.