Printable View
با سلام خدمت همه دوستان
من چند وقتیه که به قسمت موسیقی سر می زنم، حرفی در مورد گروههای سبک Jazz یا Blues نشنیدم، البته غیر از اینا سبکهای Trip Hop و Progressive Rock و کلا موسیقی Avant garde / Progressive هم برام جالبن. خواستم بدون اینجا کسی از اینجور موزیکها هم گوش می ده یا نه؟ خواهش می کنم اگه اهلش هستین، آثاری که گوش می دین را به ما هم معرفی کنین و در موردشون بنویسین.
ممنون
blues که دیگه کسی کار نمیکنه یعنی دورش تموم شده ولی یه سبک عالی هست ...
من خودم کم jazz گوش میدم که یه سبک فوق العاده هست ...
از بلوز هم فقط Rhythm & blues مونده ...
Trip Hop:
Antimatter: آلبوم های قبل از 2005 ، معمولا Trip Hop هستند .
Portishead
طرفدار زیاد داره . ولی من چندان اهلش نیستم .
----------------------
Progressive Rock:
خودت که میدونی:
Pink Floyd
Riverside هم بدک نیست .
-----------------------
:Progressive Metal
اینم که میدونی:
Dream Theater اعظم
اگر اهلش باشی توی Electric Blues کارای Robben Ford قشنگه که الان هم داره کار می کنه. از Stevie ray Vaughan مرحوم خیلی خوشم می اومد. البته حضرت Clapton و Led Zeppelin هم که در بلوز راک جای خود دارن.نقل قول:
توی Jazz بیشتر چی گوش می کنی؟
من خودم زیاد R&B را جزو بلوز به حساب نمی آرم..
توی Trip Hop کارای Massive Attack و Tricky هم طبیعتا عالیه (که جزو پیشکسوتها بحساب میان) ولی Portishead با آلبوم آخرشون ترکوندن، حتما بشنوین، کار خیلی سنگین و دارکیه.نقل قول:
در سبک Progressive Rock من غیر از اونایی که گفتی طرفدار پر و پا قرص King Crimson هستم که بنظرم برترین گروه موسیقی در تمام تاریخ موسیقی مدرن هستن. کارای Camel, Caravan, Soft machine, Yes , Rush, Gong را هم گوش می دم.
من راستش هر کاری می کنم نمی تونم Dream Theter را تحمل کنم. نمی دونم چرا اینقدر از اینا بدم می آد. در مقابل پایه Symphony X هستم. بعلاوه، Savatage و Opeth و Madder Mortem هم جای خود دارن. البته توی سبک متال، دو شاخه دیگه هم هست که توش کارای عالی زیاد هست؛ کارای Progressive Death که شاهکارهای تکرار نشدنین مثل Cynic , Atheist , Death و یکی هم سبک Avant-garde و گروههایی مثل Unexpect, Psyopus که خیلی دیوونن!
درسته R&B زیاد ربطی به بلوز نداره فقط یه شاخه ای ازش رو ارث برده ... و بیشتر روی ریتم تاکیید داره و با جاز ترکیب شده بیشتر تا با بلوز ...
که امروزه توی این سبک هم رپ مخلوط شده البته در اکثر کارهاشون که شده Rhythm & Blues +rap که به ان R&B معاصر میگن که از دهه 90 شکل گرفت...
خوشم نمیاد ازین Portisheadنقل قول:
توی Trip Hop کارای Massive Attack و Tricky هم طبیعتا عالیه (که جزو پیشکسوتها بحساب میان) ولی Portishead با آلبوم آخرشون ترکوندن، حتما بشنوین، کار خیلی سنگین و دارکیه.
َAntimatter رو ترجیح میدم تو این سبک .
حالا آلبوم آخر Portishead رو هم احتمالا یه try بزنم ،
ولی در کل همیشه احساس میکنم دارند زور زیادی میزنند ! و تصویر ذهنی من از کارهای این گروه یک زن شوهر مرده هست که همین جوری بیخود داره واسه خودش زجه موره میزنه ! همین ! نه بیشتر !
یک سری طرفدارانشون میاند یه توصیفاتی میکنند که به شخصه متعجب میشم یا خندم میگیره ..."مرگ رو میاره جلوی چشم" ! "آدم گوش میده میخواد وصیتش رو بخونه" !! . ازین حرفها !!
به نظر من، اصلا در حد این جور توصییفات خوف نیستند که یک عده طرفدارانشون اینقدر مبالغه میکنند .
حالا درسته که سبکها فرق میکنند .
ولی آدم جنس خوف و مرگ میخواد درست حَسابی ، میره 4 تا کار Doom Metal درست درمون گوش میده .
یا میره یک سری آهنگهای Depressive/Suicidal/Atmospheric/Ambient] Black Metal] گوش میده روح و روان آدم صفا پیدا کنه ...
اصل جنس همینهاست .
نه اینکه یک سری آهنگهای با دوز کنترل شده گوش بدیم و بگیم آی این دیگه ته تاریکی و مرگ و اینها هستش ! (طرفداران دو آتیشه شون رو عرض میکنم )
در کل نظر من اینه که آدم باید در دنیای هنر، Extreme باشه ...
برای شروع از riverside ترک های I believe و schizophernic prayer + آلبوم جدیدش رو گوش کن فکر میکنم خوشت بیاد
antimatter هم another face in a window , Dream , the last laugh , The Immaculate Misconception
King Crimson رو خوب گفتی .نقل قول:
در سبک Progressive Rock من غیر از اونایی که گفتی طرفدار پر و پا قرص King Crimson هستم که بنظرم برترین گروه موسیقی در تمام تاریخ موسیقی مدرن هستن. کارای Camel, Caravan, Soft machine, Yes , Rush, Gong را هم گوش می دم.
البته برخی کارهاشون رو گوش دادم ،گروه خوبی هستند ،
ولی حالا دیگه اینقدر بالا نمیبرمشون که چنین توصیفی در موردشون بگم ! در این مورد Pink Floyd رو سزاوار تر میدونم .
هر چند که کلا ترجیح میدم اصلا همچین وصف سنگینی رو در مورد چیزی نخوام بگم !
خدایا توبه !نقل قول:
من راستش هر کاری می کنم نمی تونم Dream Theter را تحمل کنم. نمی دونم چرا اینقدر از اینا بدم می آد. در مقابل پایه Symphony X هستم.
من دقیقا برعکس ! اصلا از Symphony X خوشم نمیاد . مخصوصا از صدای خواننده شون که خیلی بدم میاد ...خیلی ها !
از بعد Symphonic Metal قضیه هم بخوام به این گروه بپردازم، همین رو بگم که ،
کلا بخوام چند تا گروه سمفونیک متال با اصالت( پایبند به روح کلاسیک) اسم ببرم میگم : Haggard, Therion + کارهای سمفونیک Empyrium . و لا غَیر (تا اطلاع ثانوی)
-------------------
در مورد Dream Theater ، خب کاردرست که هستند ...مخصوصا از جان پتروچی، گیتاریستشون خوشم میاد .
البته از لحاظ محتوا و مضمون،ازین نصیحت اخلاقی کردن و بچه مثبت بازیایی که یه وقتها در میارن خوشم نمیاد ...از دید من زیادیش هم یه جورایی با متال جور در نمیاد این اخلاقا !:31:
نقل قول:
بعلاوه، Savatage و Opeth و Madder Mortem هم جای خود دارن. البته توی سبک متال، دو شاخه دیگه هم هست که توش کارای عالی زیاد هست؛ کارای Progressive Death که شاهکارهای تکرار نشدنین مثل Cynic , Atheist , Death و یکی هم سبک Avant-garde و گروههایی مثل Unexpect, Psyopus که خیلی دیوونن!
Opeth رو چندان حال نمیکنم . به نظرم سرد و بیروح میاد .
از Death من آهنگ بی کلام Voice of the Soul رو دیوونشم . خیلی زیاد گوش میدم پکوندم ...!
خداست ...
ایول! زن شوهر مرده را خوب اومدی:27: البته کلا اون حاچ خانم، آدم داغونیه، وضعش درامه. کنسرت NYC از Portishead را حتما ببین شاید یه کم یا مودشون بیشتر آشنا بشی، موزیسین های خوب و حرفه ای هستن، یه جورایی واسه خودشون Extreme هستن! ولی دیگه مرگو جلوی چشم من هم نیاوردن:18:نقل قول:
البته من از Trip Hop بطور کلی خوشم میاد، به قصد فاز منفی گوش نمی کنم.
در هر حال، شدت و قدرت حسی که از یه سبک می گیزی به خیلی چیزا بستگی داره، به پیشینه موزیک گوش کردن هم مرتبطه، سلیقه ای هم هست.
من خودم همه جور متال گوش می دم، ولی توی سبک Doom نهایت تحملم یه سری از کارای My Dying Bride و CandleMass هست، غیر از اون حوصله ام سر می ره. توی سبک Black هم کمتر سمت اون Atmospheric ها و Depressive ها می رم چون اون حسو بهم نمی دن، بیشتر Emperor و Dissection گوش می دم.
متوجهم که وصفش یه ذره سنگینه . King Crimson را باید یه چند سالی حرفه ای گوش بدی تا بفهمی چرا اینو می گم :46: ،البته طبیعتا من با این حرف طرفدار افراطیشون محسوب می شم!نقل قول:
اون گروههای Symphonic که گفتی دوست دارم بخصوص کارای قدیمیتر Therion مثل Theli .
منم وقتی Opeth گوش می کنم خیلی وقتا سوز سرما را احساس می کنم!! ولی بنظرم بیروح نیستن (اون احساس شاید بخاطر اینه که ملودیهاشون خیلی رو نیست). اگه می خوای با Opeth بیشتر حال کنی، باید آلبوم Deliverance رو بزاری، لیریکسش را هم همزمان بخونی. البته اگه از سبک Black بیشتر از Death metal خوشت میاد بهتره بجاش با آلبوم My Arms your Hearse همین کارو بکنی. باز از Opeth هم کنسرت Lamentations خیلی کمک می کنه.
چند تا نوازنده خوب در این سبک jazz معرفی می کنید ؟؟؟
منظورتون واقعا نوازنده است؟ چون سبک jazz بیشتر بر پایه بداهه نوازیه و نوازنده ها صرفا نوازندگی نمی کنن.نقل قول:
سبک jazz یک سبک بزرگه که حداقل 10 تا شاخه اصلی و دهها زیر شاخه داره، من چند تا از آلبومهای خیلی مشهور را بهتون معرفی می کنم ببینین خوشتون میاد.
Miles Davis - 1959- Kind of Blue
Dave Brubeck - 1959 - Time Out
John Coltrane - 1961 - My Favorite Things
Herbie Hancock - 1973 - Head Hunters
Weather Report - 1971 - Weather Report
سلامنقل قول:
ممنون بابت معرفی البومها
این قسمتش را بیشتر می تونید برایمان توضیح بدید ؟
پیشاپیش از وقتی که برای ما قرار میدید تشکر می کنیم . :11:
خواهش می کنم.نقل قول:
منظورم این بود که نوازنده، عموما به کسی اطلاق می شه که آهنگی را که یک نفر دیگه ساخته و یک نفر دیگه تنظیم کرده اجرا می کنه. در سبک Jazz نوازنده ها معمولا در چارچوب تعیین شده، بداهه نوازی می کنن یعنی بعبارتی خودشون در بوجود آوردن آهنگ سهیم هستن، بخاطر همین توی این سبک، نوازنده خالی کم داریم. صرف نواختن یک آهنگ اهمیت عمده ای نداره بلکه خلاقیت نوازنده در آهنگسازی و بداهه نوازی عامل مهم محسوب می شه.
از این جهت سوال شما کاملا به جا بود( منتها من ترجیح می دم از عبارت موزیسین استفاده کنم که کلی تره)
اول در مورد Blues و Jazz. فقط گری مور رو میدونم که بیشتر بلوز کار میکنه. وگر نه یه آلبوم پراگرسیو به نام الدورادو داره که خیلی جالب بود. Jazz هم زیاد گوش ندادم . فقط Benny Goodman.
اما Progressive Rock زیاد گوش دادم. Pink Floyd و Camel و Yes و ... از قدیمیها رو که باید گوش داد. کمی هم Ruh و Uriah Heep و ELP . اما از جدید تر ها، حالا چه پراگرسیو راک یا چه پراگرسیو متال چند گروه رو نام میبرم که همشون گروه های خوبی هستن. دستۀ اول رو تمام کارهاشون، اعم از آلبوم ها،EP ها و سینگل هاشون رو + چندین DVD کنسرت هاشون رو (در صورت وجود) دارم و از نظر من بینظیر هستن. گروه دوم رو هم که نام میبرم یا زیاد گوش نکردم یا اصلاً هنوز گیرم نیومده اما همشون گروه های بزرگی هستن که من دنبال کارهاشون هستم. (اگه دارید ما رو دریابید)
گروه 1:
Dream Theater که همه میدونن از لحاظ تکنیک همشون استادن ولی خیلی ها نمیتونن باهاشون ارتباط برقرار کنن. من کاملاً میتونم و لذت میبرم. میشه گفت که کسایی که با پینک فلوید حال میکنن از یک دسته از آهنگهای این گروه که ملایم تر هست حتماً خوششون میاد.
Opeth هر چند که تلفیقی از پراگرسیو راک و متال هست با Death Metal که یونیک هست اما تو دستۀ پراگرسیو قرارش میدن. بیشتر! آلبوم 2003 به نام Damnation کاملاً Clean Vocal هست و میتونه نقطه استارت باشه. در کل با حرف دوستان که گفتن بی روح هست مخالفم اما قبول دارم که یک سردی خاصی داره. برای من که بینظیر هست. امروز با یکی از آهنگهای آلبوم 2005_Ghost Reveries به نام Isolation Years خیلی حال کردم. ملودیک و غمگین.
Porcupine Tree گروه خیلی خوبی هست. میشه کارهاشون رو به سه بخش تقسیم کرد. البته نه به این معنی که کاملاً مجزا باشن. سالهای ابتدایی و 3 تا آلبو اولشون که سایکدلیک و امبینت و پراگرسیو راک دهۀ 70 کار میکردند. برای همین لقب پینک فلوید جدید رو گرفته بودند. آلبوم های میانیشون که اکسپریمنتال تر بود با حتی کمی حالت پاپ که من خیلی خوشم نمیاد از این دوره. و شروع حرکت به سمت متال بود. آلبوم های آخری که 2005 و 2007 رو میبشه نام برد که بیشتر به سمت پراگرسیو متال اومدن اما نه به سبک دریم تی اتر. خیلی آلبوم های عالی هستن. و آلبوم آخرشون که من خیلی خوشم نیومد هرچند که فقط یک بار گوش کردم.
Ayreon که تلفظش یکم سخته. تو خود آلبوم هاش دو جور گفتن. ای ری آن و ار اون (Eyri-on و Are-oun). نمیشه خوب توصیفش کرد . در اصل یک گروه نیست. یک پروژه هست که توسط مغز متفکر نابغه ای به نام Arjen Antoni Lucason اجرا میشه. از سال 95 تا 2008 سعی شده که یک داستان رو توسعه بدن. البته غیر از آلبوم بی نظیر 2004_Human Equation که خیلی نتونست تو داستان جاش بده. یعنی مثل یک سریال هست که هر آلبوم یک قسمت از اونه. دقیقاً نمایش نامه ای هست که هر آلبوم یه 10 - 12 تایی شخصیت داره که هر کدوم رو یک وکالیست اجرا میکنن. و نوازنده های خیلی بزرگی هم کار میکنن. توصیف سبکش هم مشکله. مخلوطی از پراگرسیو راک و متال و سیمفونیک و امبینت و سایکدلیک و .. هست. بعضی ها میگن یه سبک جدیده.
ARK پراگرسیو متال خیلی خوب. اما فقط 2 تا البوم دادن که اولی بیشتر شبیه دمو بود. اما دومی ترکونده. یک وکالیست نروژی داشت به نام Jorn Land (یورن) که من مخلصشم.
Russel - Land یک گروه موقتی که همین یورن لند با راسل آلن، وکالیست Symphony X با هم کار کردن. بینظیره. عالیه. آلبوم 2007 از 2005 خفن تره.
Transatlantic یک سوپر گروپ پراگرسیو راک هست که بیشتر تو مایه های گروه هایی غیر از پینک فلوید کار میکنن. مایک پورتنوی + بیسیست ماریلون + یه نفر از King X و اون یارو خواندۀ اسبق Spik's Beard با هم کا کردن. یک کم مایۀ سیمفونیک داره. عالیه.
Pain Of Salvation گروه پراگرسیو متال فوق العاده جالبی هست که 2 تا آلبوم The Perfect Element I به سال 2000 و Remedy Lane به سال 2002 شاهکار هاشن. نفر اصلیش که خواننده و گیتاریست هست تا حدی تحت تاثیر طرز اجرای راجر واترز هست. گروه بی نظیریه.
Queensryche که پراگرسیو متال هست که مایِ متالش بیشتره. آلبوم سال 1988 به نام Operation mindCrime استثناییه! یک کانسپت آلبوم بزرگ. اونو همردیف The Wall پینک فلوید و Scene From Memory دریم تی اتر قرار میدن.
مارتی فریمن (فریدمن؟) گیتاریست اسبق مگادت چند تا آلبوم سولوی جالب داره که بیشتر پراگرسیو راک هستند.
و البته آلبوم های سولوی دیوید گیلمور و راجر واترز رو هم فراموش نکنید. کار زیاده1
***********************************************
گروه دوم شامل گروه هایی هستند که همشون گروه های بزرگی هستند اما یا من کار ندارم ازشون یا خیلی کم دارم یا اگه مثل Symphony x همشون رو هم دارم خیلی گوش نکردم. گروه هایی مثل Echolyn ، Fates Warning ، سوپر گروپ Liquid Tension Experiment ، گروه Mastodon و OSI ، Spik's Beard، Andromeda و خیلی های دیگه.
از گروه Shape of Despair هم که احتمالاً Doom Metal هست هم خیلی خوشم اومد.
کیوسک اولین و تنها گروه بلوزیه که به کارهاش گوش میدم.
فقط می خوام بدونم سبکشون بلوز خالصه؟
نه، ولی عناصری از بلوز هم توی موزیکشون هست.نقل قول:
حدس می زنم لیریک و مضمون آهنگای کیوسک هم یکی از اون عناصره نه؟
من قبلا ها خیلی متال سنگین گوش میدادم. اما با گوش دادن دریم تیاتر کلا چند سالی هست که سلیقه ام به سبک سبکهای پراگرسیو و جز تغییر کرده.
تو راک و متال ها از dream theater / fates warning / canvas solaris / redemption / spiral architect / ark خوشم میاد
تو جز هم فعلا در حال آشنایی با چند تا گروه اینا هستم ولی تا حالا از
Kirk Whalum
Kilauea
Fourplay
Filla Brazilla
Fareed Haque
Laco Tayfa
خوشم اومده.
یه مدت هم پراگرسیو دث متال گوش میدادم. اما الان کمتر. تو این سبک از اینا خوشم میومد:
death / martyr / cynic / quo vadis
مارتیر بی نظیر بود. به خصوص آلبوم 2001 شون.
سلام
هویجوری عنوان تاپیک به نظرم جالب اومد گفتم نظرمو بگم ...
داشتم پست های قبلی رو میخوندم "پراگرسیو دث متال" برام نا آشنا بود یعنی پیشوند اش!
تا اونجایی که میدونم یه "Progressive Metal" یا به اختصار "prog metal"داریم و یک "Technical death metal'' که اون اختصار اش "Tech Death" هست ...که هر کدوم خودش زیر شاخه ی یه سبک دیگه است ...
(اولی زیر شاخه ی Heavy Metal هست دومی هم زیر شاخه ی Death Metal تشریف داره)
اما این یکی جدید بود!توی این سبک هایی هم که گفتم استاد اول و آخرش Chuck Schuldiner بزرگ بود که در گذشت ...
بعد اون خواستن گروه هایی پا جای پاش بذارن اما نتونستن از جمله بند "Dragon Force" با اون "Speed Metal" اش!
اما پر واضحه که هیچ کس Chuck نمیشه ...آهنگ Painkiller اش رو بشنوید تا دیگه به بقیه ی سولو های سرعتی خنده تون بگیره ... روحش شاد ...باز از Judas Priest هم نمیشه اسمی نبرد چرا که همین آهنگ قبلیه یه ریمارک از آهنگ ایشون به همین نامه ...در سبک "Blues" هم بیش از همه Eric Clapton رو قبول دارم ...خواننده های ایرانی هم "عارف" و فریدون فروغی" و "فرهاد" خیلی به این سبک نزدیک اند ...
Dream Theater هم به نظر من همه لطف اش به چان پتروچی اش هست و در درجه ی دوم اون درامر خوش تیپ اش!!
از این گروه آهنگ "گلسکوو کیس" رو به شدت پیشنهاد میکنم ...
Jazz هم حرفه ای دنبال نمیکنم ...
آهنگ Painkiller رو گروه دث كاور كرده توي آلبوم 1998. آهنگ اصليش ماله Judas Priest هست كه سال 1990 زدن. اما كلا اجراي دث باحالتر بوده
کار خوبی کردین.:20:نقل قول:
برای روشن تر شدن قضیه می تونین به این توجه کنین که progressive یک صفت برای سبک موسیقی مورد نظرمون هست. اصولا همه این نامگذاریها صرفا تلاشی برای طبقه بندی موسیقی هستن. خصلت progressive بودن در موسیقی معنی شناخته شده ای داره و در هر سبکی می تونه بوجود بیاد و در نتیجه برای تمایزش با بقیه آثار اون سبک، صفت progressive را اضافه می کنیم. شما بین گروههای progressive در یک سبک اصولا نباید نقطه اشتراک زیادی پیدا کنین وگرنه یه جای کار مشکل داره!! اسمها کاملا واضحه : دث متال پروگرسیو - دث متال تکنیکی - متال پروگرسیو ،
خیلی گویا هستن؛ شایدم نه! مشکل اینجا اتفاقا Progressive Death Metal نیست، بلکه Prog Metal هست، سبکی که مدتهاست بر خلاف روح کلمه progressive الان تبدیل به یک کلیشه شده، یعنی یه فورمول مشخص که شما الان صدای گروهتون و آهنگسازیتون اگه از این قواعد پیروی کنه بهتون می گن prog metal ، که این مسخره است. البته چیز مهمی هم نیست فقط برای آدمای نا آشنا سوء تفاهم ایجاد می کنه، یه سری گروه واقعا پروگرسیو هم اجبارا درگیر همین نام هستن، البته الان برای حل مشکل گاهی به اسمشون avant garde می چسبونن.
دوستان البوم جدید خوب امسال چیزی بیرون نیومده ؟... حال نه بلوز خاص بلکه تلفیقی از سبک دیگه هم بود مشکلی نیست ! ...
سلامنقل قول:
آهنگ Painkiller رو گروه دث كاور كرده توي آلبوم 1998. آهنگ اصليش ماله Judas Priest هست كه سال 1990 زدن. اما كلا اجراي دث باحالتر بوده
پست منو با دقت تر بخونید ...
من همیشه هر جا از این آهنگ حرف زدم به کاور بودن اش اشاره کردم ...
جوداس اسطوره است ...
این همه میدونن که بهترین کاور اش که کم هم نیست اتفاقا! همین مال چاک هست ...